Μπορεί να 'χει τα θέματά του ο Ολυμπιακός, να χρειάζεται... ανακαίνιση στο ρόστερ του, αλλά οι παίκτες που αποτέλεσαν την φετινή παρέα στου Ρέντη, όπως και ο Ζαρντίμ με τον Μίτσελ, έκοψαν πανεύκολα το νήμα του τερματισμού.

Η σεζόν δεν έχει τελειώσει, υπάρχει ο -τυπικής διαδικασίας- δεύτερος ημιτελικός με τον Πανθρακικό και ο τελικός κυπέλλου.

Εκεί θα μάθουμε κι αν κατακτηθεί και το νταμπλ. Μέχρι τότε βέβαια, οι «ερυθρόλευκοι» θα πρέπει να κρατηθούν όρθιοι ή πιο σωστά να ξαναβρούν ένα αγωνιστικό πρόσωπο πιο νορμάλ. Πολλά τα ελαττώματά τους στο γήπεδο πλέον, λιγοστές οι συνεργασίες και μια τάση να επιτίθενται ανισόρροπα. Ο Μίτσελ εκεί που είχε έναν ρυθμό στο κοουτσάρισμα μόλις ανέλαβε, δείχνει κι αυτός να ανακατεύει την... τράπουλα και από ένα σημείο και μετά να μπερδεύεται.

Η δικαιολογία του είναι «δεν έχω παίκτες», εν μέρει έχει δίκιο, αλλά από την άλλη όταν ήρθε, ήταν σίγουρος ότι θα παίξει καλύτερη μπάλα με αυτούς που βρήκε! Τέλος πάντων, αυτή είναι συζήτηση που θα πρέπει να γίνει τις επόμενες εβδομάδες. Οι μέρες που διανύουμε τώρα, κανονικά θα έπρεπε να είναι 24ωρα κεφιού. Στην τελική, δε γίνεται να παίρνει 40 πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός και να μην τον αφήνουν να το χαρεί. Σίγουρα εχθρός του καλού είναι το καλύτερο, 100% μιλάμε για λαό απαιτητικό, όμως ας αφήσουν και την ομάδα μια εβδομάδα τουλάχιστον να χαρεί, να γιορτάσει και να ηρεμήσει…

Κι επειδή πρέπει να πούμε και δυο λογάκια για τον αγώνα με τον Πανιώνιο, ο Μίτσελ μάλλον είχε όρεξη να παίξει στο «όσα φάμε κι όσα βάλουμε». Είδαμε έναν Ολυμπιακό να παίζει 4- 2- 4 με τον Μανιάτη και τον Μοντέστο να τρέχουν στην κουλούρα για να προλάβουν οποιαδήποτε κατάσταση, αλλά και να τραβιούνται στα πλάγια, αφού οι Φετφατζίδης και Βλαχοδήμος, δεν γυρνούσαν. Η τετράδα της άμυνας, κάποιες φορές που επιχείρησε να ανέβει το έκανε καλά, όμως είχε και το δικαιολογημένο άγχος των «κυανέρυθρων» αντεπιθέσεων. Οι Νεοσμυρνιώτες ξεδιπλώνονταν πανέμορφα στο γήπεδο, εκμεταλλευόμενοι βέβαια, την απουσία μονάδων στην μεσαία γραμμή από πλευρά Ολυμπιακού.

Ο Μήτρογλου με τον Τζιμπούρ μπροστά, θέλησαν να συνεργαστούν, ο Κώστας έβαλε το πρώτο γκολ της αναμέτρησης, αλλά ο Πανιώνιος και σωστά έκλεινε τους διαδρόμους, μα πάνω απ’ όλα επαναλαμβάνω, είχε τον τρόπο να κυλήσει σωστά τη μπάλα προς την επίθεσή του. Δεν ήταν μόνο το γκολ του Σάμαρη στο πρώτο 45λεπτο, αλλά και άλλες στιγμές. Ο Αραβίδης πήγε …μισό κλικ πιο μπροστά από την μπάλα, το σώμα του δεν τον βοήθησε και δεν κατάφερε καν να κλωτσήσει, σε μια ευκαιρία μοναδική για τους φιλοξενούμενους. Ο Παναγόπουλος για άλλη μια φορά είχε κατεβάσει ένα εξαιρετικό σύνολο, με κορυφαίο στο πρώτο ημίχρονο τον Κολοβό που έκανε ό,τι γούσταρε. Και αφού στο δεύτερο ημίχρονο το ματσάκι «έπεσε» κι άλλο και έπεσε και ο Μήτρογλου για να πάρει πέναλτι , ήρθε η κεφαλιά του Αβραάμ για να ξαναβάλει μπροστά τον Ολυμπιακό και να διαμορφώσει και το τελικό αποτέλεσμα!

Ο Φετφατζίδης ήταν εξαιρετικός, σέρβιρε δυο μπάλες τρομερές στον Μήτρογλου, κινήθηκε όμορφα πάνω στο χορτάρι και έκανε όλα αυτά που μπορεί, όταν είναι σε καλή κατάσταση. Δεν χρειάζονται περισσότερα για ένα ματς τυπικού χαρακτήρα. Μια χαρά στάθηκε και ο Πανιώνιος στο γήπεδο και έκλεισε και αυτός μια σεζόν που την ξεκίνησε υπέροχα, είχε τις δύσκολες μέρες του, αλλά τελικά βγήκε το ουράνιο τόξο στη Νέα Σμύρνη, χάρη στην επιτυχημένη προσπάθεια των παιδιών του, στην τελική ευθεία.

Το πρωτάθλημα χθες τελείωσε για τον Ολυμπιακό, όλοι (ως συνήθως) εκφράζουν και μια άποψη, αλλά κανείς δεν έχει δικαίωμα να στερήσει από τους ποδοσφαιριστές του να χαρούν, να γιορτάσουν και να γλεντήσουν…