Για 20η φορά ο Ολυμπιακός στους ομίλους του ChampionsLeague. Άγγλος στο ραντεβού του, συνεπέστατος, μόνο που αυτή τη φορά δεν ολοκλήρωσε την είσοδο αυτή φορώντας κοστούμι.

Για μια ώρα στην Κύπρο, είχαν ενδυμασία παραλίας οι Πειραιώτες. Ήταν άνετοι, ήταν χαλαροί, είχαν εμπιστοσύνη στους εαυτούς τους και στην διαφορά δυναμικότητας με την Ομόνοια. Τους καταλαβαίνω απόλυτα, σας θυμίζω ξανά, ότι είμαι αυτός που έγραψα πριν αρκετές μέρες ότι μόνο από βλακεία θα μπορούσε να αποκλειστεί ο νταμπλούχος της χώρας μας.

Με τους έμπειρους ποδοσφαιριστές του όμως και το 2- 0 του πρώτου αγώνα, δεν ήταν εύκολο για την Ομόνοια να γράψει ιστορία. Αν και η κυπριακή ομάδα, το μαχητικότατο αυτό σύνολο του Μπέργκ, έχει ήδη πετύχει με την παρουσία του στους ομίλους του Europa League!

Ναι, θα μπορούσαν να ‘χαν μπει γκολ και για τις δυο ομάδες, αλλά η ιστορία αυτού του ζευγαριού δε γινόταν να αλλάξει. Είναι πολύ έμπειρος ο Ολυμπιακός στο να διαχειριστεί καταστάσεις, αφήστε που λίγο πιο προσεκτικός αν ήταν θα μπορούσε στην τελευταία μισή ώρα, να‘χε πάρει και τη νίκη.

Το πρώτο ημίχρονο είχε ξεκάθαρη εικόνα και από τους δυο. Ο Ολυμπιακός είχε αυτή την άνετη, που αγγίζει τα όρια του προκλητικού. Του δικαιολογημένα προκλητικού βέβαια, αφού όσο και να τους ζαλίζεις (γιατί είμαι σίγουρος ότι ο Μαρτίνς το έκανε) ήταν δύσκολο από τους παίκτες να βγάλου από τα μυαλά τους, τη δεδομένη διαφορά δυναμικότητας.

Δεν πίεζαν όπως έχουν συνηθίσει, δεν διπλο μάρκαραν καν, ήταν άνετοι και ακόμη και όταν είχαν τη μπάλα στα δικά τους πόδια, δεν έβαζαν ένταση. Οι επισκέψεις στην περιοχή της Ομόνοιας έγιναν, αλλά όχι με τέμπο Ολυμπιακού. Αντιθέτως οι Κύπριοι μη μπορώντας να κάνουν και διαφορετικά, είχαν ένα άλλο προφίλ σε σχέση με το ματς του Πειραιά.

Περισσότερο θαρραλέοι. Με τις γραμμές πιο ανοιχτές. Δεν μπήκε ο Μπέργκ με το σκεπτικό "όσα φάμε κι όσα βάλουμε", αλλά σίγουρα έκανε πράγματα η ομάδα του για να σκοράρει. Τα αρκετά κόρνερ βέβαια ή κάποιες μεγάλες μπάλες που έφτασαν κοντά στον Σα δεν ήταν ικανή συνταγή να βλάψει τους νταμπλούχους.

Ο Ολυμπιακός έχει άλλωστε παγιδεύσει κόσμο και κοσμάκη με αυτή την τακτική. Όχι, με την Ομόνοια δε μπορώ να πω ότι έγινε κατόπιν σχεδίου. Δε πήγε ο Μαρτίνς με πλάνο Τούμπας ή τελικού κυπέλλου στο στυλ "ελάτε ανεβείτε, γυρίστε μπάλα και θα το φάτε το γκολάκι".

Δε το έκανε έτσι. Απλά η Ομόνοια γούσταρε να πάρει την μπάλα , εκμεταλλευόμενη το ξαναγράφω την κατεβασμένη ταχύτητα των ερυθρόλευκων. Μια ταχύτητα που ομολογουμένως διαφοροποιήθηκε στο δεύτερο μέρος. Και ο Ολυμπιακός έγινε πιο απειλητικός, αλλά και τα κυπριακά πόδια βάρυναν.

Η Ομόνοια πήρε προκρίσεις παίζοντας παρατάσεις και πέναλτι. Με τον Ολυμπιακό όμως δε μπορούσε να τα βάλει. Κι ας βγήκε ουσιαστικά το ματς για την ελληνική ομάδα με 12 παίκτες. Ο Μασούρας ήταν η μια και μοναδική αλλαγή, Φορτούνης και Καφού μπήκαν ενάμιση λεπτό πριν το τέλος.

Ο Μαρτίνς ήξερε όμως ότι δεν θα κινδυνεύσουν οι ποδοσφαιριστές του όπερ και εγέννετο. Μια πρόκριση που κατακτήθηκε στο Καραϊσκάκη και απλά το… βουλοκέρι μπήκε στο ΓΣΠ. Στην άμυνα ο Μαρτίνς πήγε με την γνωστή συνταγή και μένει να δούμε τελικά τι θα κάνει οΣεμέδο (μένει- φεύγει).

Ο Εμβιλά προστέθηκε στο κέντρο και οι Ραντζέλοβιτς- Βαλμπουενά ήταν οι συμπαραστάτες του Ελ Αραμπί, ο οποίος σε αυτό το παιχνίδι είχε τις ευκαιρίες, αλλά δεν βρήκε στόχο. Δεν μπορεί κανείς να πει ότι ήταν ευχάριστος ο Ολυμπιακός, αλλά από την άλλη δεν ήταν και υποχρεωμένος να το κάνει.

Αυτό που είχε σημασία, ήταν να σφραγιστεί το εισιτήριο. Τώρα, το ότι η ομάδα έχει θέματα, είναι δεδομένο. Όμως έχοντας όλα αυτά τα ζητήματα που μπορούν να την κάνουν καλύτερη με την ολοκλήρωση των μεταγραφικών κινήσεων, κατάφερε και στους ομίλους να μπει και να έχει τις νίκες στο πρωτάθλημα με ένα ματς λιγότερο. Πρέπει να γίνει πιο γρήγορη η ομάδα ότανέχει τη μπάλα, να αποκτήσει φαντασία και να δημιουργεί περισσότερο από τα χαφ.

Όλη η ουσία είναι τι θα γίνει με τα μπακ, πιστεύω ότι σε όλες τις άλλες θέσεις (και με τον ερχομό ενός καλού εξτρέμ) , ο Ολυμπιακός είναι εντάξει ακόμη κι αν δεν πάρει φορ όπως γράφουν τα ρεπορτάζ. Όμως ο Ραφίνια δεν είναι Ελαμπντελαουί, ο Χολέμπας δεν είναι για βασικός, συνεπώς ο Μαρτίνς ξέρει ότι για να ξαναδεί τους παίκτες του να "πνίγουν" τον αντίπαλο πρέπει να ανεβάσουν στροφές. Η Ομόνοια είναι παρελθόν. Οι αντίπαλοι στους ομίλους δεν είναι… Ομόνοιες. Για την ώρα, μετράει η νέα επιτυχία. Τα υπόλοιπα όταν έρθει η ώρα τους…