Υπάρχουν αγώνες , που τελειώνουν, έχεις χάσει, μπαίνεις στα αποδυτήρια και λες "ρε σεις τι έγινε τώρα;" Κάτι τέτοιο ισχύει και για την περιπέτεια του Ολυμπιακού στο Μάλμε. Αν μάλιστα έβαζα ένα πρόχειρο διαγώνισμα σε κάποιους, να μου γράψουν τα πέντε- έξι πράγματα που τους έκαναν εντύπωση, οι 99 στους 100, θα τόνιζαν:

• Άθλια η άμυνα, έκανε δώρα.

• Ο Μήτρογλου 95’ έβλεπε το ματς.

• Όλες οι μπάλες πήγαν πάνω στο Μανιάτη.

• Ο διαιτητής «έσφαξε» τον Ολυμπιακό.

• Ο Εντιγκά δεν έπρεπε να βγει.

• Θα μπορούσε να μην έχει χάσει.

Εντάξει λοιπόν, θα την περνάγατε την τάξη, σας το εγγυώμαι. Όλα αυτά τα είδαμε. Όμως όλα αυτά γίνονται, μετά την έναρξη ενός αγώνα. Έχει να κάνει και τι περιμένεις να δεις. Ο Μίτσελ συνήθως «πέφτει» μέσα στις προβλέψεις του. Αποδείχτηκε στην πράξη, ότι θα μπορούσε να ‘χε ξεκινήσει λίγο πιο επιθετικά. Όλα όμως είναι σχετικά, συμφωνείτε; Ο Ολυμπιακός «έχυσε αίμα» από τον Ρώσο- Γκουσγκούνη. Ο τύπος με την καράφλα, μπορεί να δικαιολογήσει όλες τις αποφάσεις του, όχι όμως τη φάση του πέναλτι. Ο Ολυμπιακός έχυσε δάκρυα, αφού είναι μια ήττα που ίσως τη βρει μπροστά του. Μεταξύ μας, το δεύτερο γκολ, καλύτερα να ‘χε αποφευχθεί. Αν και το τρίποντο με την Ατλέτικο, ίσως σώσει την κατάσταση. Μιλάω πάντα για το Europa League. Αν θέλετε να μιλάμε για την τωρινή διοργάνωση, ας δούμε πρώτα τα μπορεί να μαζέψει κόντρα στη Γιούβε και το ξανασυζητάμε.

Μάλμε - Ολυμπιακός 2-0

Ο Ολυμπιακός έχυσε και ιδρώτα. Όχι όλοι. Αρκετοί. Το ντουετάκι Εντιγκά- Μιλιβόγεβιτς καλά πήγε, αν είχαν γυρίσει και πιο νωρίς στη φάση του πρώτου γκολ, δε θα βλέπαμε μετά την ισπανική… σαλάτα. Αυτόν τον άτιμο τον ιδρώτα απλά, θα ‘πρεπε να τον είχαν χάσει κι άλλοι. Γιατί όπως γίνονται μάγκες στις νίκες, έτσι πρέπει να μιλάμε και στις ήττες. Η άμυνα κακή, η επίθεση ανύπαρκτη. Με τα χαφ- ανασταλτικά, πως θα κερδίσεις; Ο Κασάμι μόνος; Ο Τσόρι μετά μόνος; Όχι παιδιά, 2014 έχουμε. Παίζει και ο αντίπαλος, μην ξεχνιόμαστε…

Κι αν κάποιος θέλει τώρα ντε και καλά να «σπάσει» το κεφάλι του και να βρει τι έγινε στο πρώτο ημίχρονο, η απάντηση έρχεται μέσω του ίδιου του αθλήματος. Τι είναι το ποδόσφαιρο. Μικρές ιστοριούλες μαζεμένες. Ξεχωριστές στιγμές δευτερολέπτων που «δένουν» η μια με την άλλη και απαρτίζουν μια αναμέτρηση. Μια στιγμή, ένα δευτερόλεπτο, μια κακή εκτίμηση μπορεί να σε φέρει από καβαλάρη, πεσμένο στο έδαφος. Μπορεί να κάνει από κατακτητή των πάντων, ανήμπορο να κουνήσεις χέρια και πόδια. Κάπως έτσι την «έπαθε» ο πρωταθλητής Ελλάδας. Γιατί το γκολ που δέχθηκε , φυσικά και έχει την απόλυτη ποδοσφαιρική εξήγηση. Η μεγάλη μπάλα προς τον χώρο άμυνας των Πειραιωτών ήταν απλά για να πάει η μπάλα προς τα εκεί. Τίποτα δεν έδειχνε όταν το τόπι βρισκόταν στον αέρα, τι θα γινόταν στα επόμενα δευτερόλεπτα. Κι όμως, το πράγμα έγινε χειρότερο. Γιατί τι είπαμε; Στιγμές είναι και τίποτα παραπάνω.

Η μάχη του Ολυμπιακού στη Σουηδία

Ανενόχλητος o Θέλιν, σα να βρισκόταν στο σαλόνι του σπιτιού του και να έπινε καφέ. Σα να ήταν στη μέση μιας πλατείας και έκοβε βόλτες. Σα να είχε πάει για ψώνια στο σούπερ μάρκετ και του είχαν δώσει ολόκληρο διάδρομο. Είδε τη μπάλα να κατεβαίνει από τον ουρανό και τον πιο κοντινό αντίπαλο στα επτά μέτρα. Ελάτε τώρα, η πιο εύκολη κεφαλιά της ζωής του. Και την έκανε και πάσα. Ο Εντιγκά σε απόσταση, ο Μιλιβόγεβιτς το ίδιο. Ήταν το κακό αμυντικό τρανζίσιον που ‘χει γίνει και την μόδας να σας το αραδιάζουν. Έτσι ξεκίνησε το κακό. Και αφού η πάσα – κεφαλιά ήταν τόσο εύκολη, μετά γυρίστηκε το δεύτερο μέρος της τραγωδίας, τούτων των δευτερολέπτων. Κακή εκτίμηση ο Μποτία, κακή συνεννόηση με τον Ρομπέρτο και ο Ρόσενμπεργκ, είδε μια μπάλα μπροστά του να του λέει "κλώτσα με και πανηγύρισε".

Ε, αυτό έκανε ο άνθρωπος. Οι δυο Ισπανοί εκτέθηκαν. Ο Μποτία, δεν κάλυψε τη μπάλα, αλλά στην τελική, αφού δεν το ελέγχεις δώστης μια να πάει στα τσακίδια. Ο Ρομπέρτο εν πρώτοις απέκρουσε το …τσιμπηματάκι του Σουηδού σκόρερ, αλλά μετά δεν μπόρεσε. Όλοι βέβαια "χρέωσαν" 100- 0 το γκολ στους Ισπανούς. Επαναλαμβάνω, δε γίνεται τόσο εύκολα να βρίσκεται παίκτης και να παίρνει ανενόχλητος κεφαλιά, από μπάλα που ταξιδεύει τόση ώρα στον αέρα. Όλα αυτά που μόλις συζητήσαμε έγιναν σε ένα πρώτο ημίχρονο όπου οι «ερυθρόλευκοι» έδειχναν να πατάνε καλά στο χορτάρι. Δεν κινδύνευαν (κι αυτό κάνει ακόμη πιο… γραφικό το γκολ που δέχθηκαν), αφήστε που θεωρώ πως αν αντί του Μανιάτη, είχε ξεκινήσει ο Ντουρμάζ, θα ‘χε βάλει γκολ η ομάδα. Όπως επίσης περίμενα να δω και πολύ πιο ενεργητικό τον Μήτρογλου στο 45λεπτο. Ο Μίτσελ όμως κατέβασε την ενδεκάδα με την οποία δεν θα ‘χε τύχη η Μάλμε να απειλήσει με αξιώσεις. Και το πέτυχε. Αξιώσεις μηδέν. Αλλά γκολ, ένα!

Η κριτική των παικτών του Ολυμπιακού

Κι άλλο ένα, στο δεύτερο μέρος. Εκεί που πλέον ο Μίτσελ ρίσκαρε με φουλ –επίθεση και οι Σουηδοί πάλι από ελεύθερο του Όλσεν και… ταξίδι της μπάλας, πήραν την πρώτη κεφαλιά και μετά κέρδισαν τη μάχη από τον Αμπιντάλ. Ρόσενμπεργκ ξανά και 2- 0. Ο Ολυμπιακός θα επαναλάβω, έπρεπε να πάρει το πέναλτι, αλλά αφού είναι να αδικηθείς, προστάτεψε κι εσύ τον εαυτό σου και μην "τρως" γκολ πιο φτηνά κι από τις χύμα καραμέλες που πουλάνε τα περίπτερα.

Δεν με ενθουσίασε η Μάλμε. Ένας ορμητικός Ολυμπιακός και με τον κόσμο του, μέσα στο Καραϊσκάκη θα την κερδίσει. Και χάρη στη νίκη του με την Ατλέτικο, θα βγει τρίτος, αν όλα κυλήσουν φυσιολογικά. Μεταξύ μας, δε βλέπω τρόπο οι Σουηδοί να παίρνουν αποτέλεσμα από τους Καστιλιάνους μέσα- έξω. Αν και ποτέ δεν ξέρεις στη μπάλα, απλά κάνω τη δική μου εκτίμηση.

Ο χρόνος δε γυρίζει πίσω, αυτό που επιβάλλεται τώρα στον Ολυμπιακό είναι να δουλέψουν. Και πρώτα απ’ όλα, να ασχοληθούν λίγο και με το ελληνικό πρωτάθλημα. Να βρει ο Μίτσελ ξανά τη "χημεία", να βγει η ομάδα λίγο στο πλάι, γιατί με εσωτερικά χαφ μόνο, ο Ολυμπιακός δεν αποδίδει τα αναμενόμενα. Η σύγχρονη ιστορία αυτής της ομάδας θέλει αέρα στα... φτερά. Ντουρμάζ και Αφελάι, ας παίξουν μια φορά στο πλάι, με τα δυο μπακ πίσω. Ίσως θα πρέπει να χωρέσουν όλοι; Ε τι να κάνουμε; Ας γίνει και ροτέισον. Οι μεγάλες ομάδες έτσι πορεύονται. Α μην το ξεχάσω. Να γυρίσει υγιής και ο Σιόβας. Όχι. Δεν το γράφω για να "χρεώσω" τον Μποτία ή τον Αμπιντάλ και να τους… κρεμάσω ταμπέλες. Αυτά είναι για τις κερκίδες και τα καφενεία. Όμως με υγιή και έτοιμο έναν καλό ποδοσφαιριστή, γίνεται καλύτερος και ο διπλανός του.

Όταν έχεις τόσες στημένες μπάλες, σου 'κάθονται' όλες οι φάσεις για γκολ και δεν το εκμεταλλεύεσαι, ε τι να πεις μετά;