Αλεξίπτωτο γιοκ...

Όσα φέρνει μια στιγμή, δε τα φέρνει ο χρόνος όλος λέει η λαϊκή θυμοσοφία και δυστυχώς στην περίπτωση του Ολυμπιακού αυτό ίσχυσε σε τεράστιο βαθμό.

Εκεί που ήταν έτοιμος να ξυπνήσει στην Μπασκόνια όλους τους εφιάλτες της, ήρθε η… κακιά η ώρα. Γιατί μη ξεχνάμε ότι η ομάδα από την Βιτόρια, αν έχει έναν αντίπαλο που της αλλάζει συνήθως τα φώτα μέσα-έξω, αυτός είναι ο Ολυμπιακός. Με την υπερπροσπάθεια των «ερυθρόλευκων» λοιπόν, η κατάσταση άρχισε να γίνεται γλυκήτατη. Εκεί όμως που η διαφορά έπεσε στους 7 (33') και με φάουλ κερδισμένο παρακαλώ, ήρθε το αριστερό χέρι του Σπανούλη (άθελά του) να βρει στο πρόσωπο του Πίτερς. Αντιαθλητικό και μετά ένα σερί 0- 10 για τους φιλοξενούμενους.

Αυτό προκάλεσε όλο το κακό; Η άποψή μου είναι πως όχι. Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε άσχημα, του πήγαν όλα στραβά, κάθε προσπάθεια άμυνας αντιμετωπιζόταν και με φάουλ που εκνεύρισαν τους πάντες και γενικά, ήταν ένας αγώνας που ο κορονοϊός όρισε την μοίρα του και δε το γράφω για δικαιολογία. Με τον Μάρτιν και τον Πρίντεζη μοναδικούς ψηλούς, σε αγώνα Ευρωλίγκας δε μπορείς να ζητάς και πολλά.

Όταν δεν έχεις και ματς στα πόδια σου. Δεκαπέντε σερί ματς χαμένα είχαν οι Βάσκοι στο ΣΕΦ (5/4/2007 η τελευταία νίκη τους) και από το 2006 είχε να κερδίσει ο Ιβάνοβιτς επί πειραϊκού εδάφους. Αυτή τη φορά όμως το πήραν το ματς και έβαζαν και τρίποντα μέχρι το τέλος.

Σε ένα εφιαλτικό λοιπόν πρώτο μέρος ο Ολυμπιακός έχανε με 16 πόντους. Και ήταν σχετικά μικρή η διαφορά μπροστά σε αυτό που θα μπορούσε να ‘χε συμβεί, γιατί οι Βάσκοι είχαν κάνει 10 λάθη!!! Πάνω στην χαρά, τον ενθουσιασμό και την ευτυχία τους οι παίκτες του Ιβάνοβιτς έκαναν και αρκετές αρλούμπες. Όμως είχαν κυριαρχήσει σε τεράστιο βαθμό, γιατί πολύ απλά η ομάδα του Πειραιά δεν ήταν σε θέση να θυμίσει τον εαυτό της. Όταν είσαι ο Ολυμπιακός και έχεις δέκα ριμπάουντ και ο αντίπαλος έχει και 14 ασίστ, τότε ξέρεις ότι κάτι δε κάνεις καλά. Και δεν είναι μόνο αυτά που δε κάνεις σωστά λόγω κακής συμπεριφοράς. Είναι και αυτά που ‘χουν προκύψει λόγω συνθηκών όπως ανέφερα.

Με μοναδικό 4αρι τον Πρίντεζη και σέντερ τον Μάρτιν, η Μπασκόνια ήξερε ότι μέσα στο ζωγραφιστό θα μπορούσε να κάνει τα κόλπα της. Ο Φόλ δεν είχε αντίπαλο, αυτή είναι η αλήθεια. Γίνονταν αλλαγές στα μαρκαρίσματα (η ελληνική ομάδα έμαθε να ζει με τα μις ματς υποχρεωτικά) και κάθε φορά που ο συγκεκριμένος παίκτης βρισκόταν με κόκκινο περιφερειακό, ο Ιβάνοβιτς ήταν έτοιμος να σφίξει τις γροθιές του, αλλά θα το ξαναπώ ήταν αξιέπαινη η προσπάθεια των κόκκινων κοντών.

Ο Ολυμπιακός είδε τα προβλήματα από νωρίς και αυτό δυστυχώς, χάλασε τα μυαλά στο μπροστινό μέρος του γηπέδου. Επιθετικά, υπήρξε μικρός πανικός, άγχος, φόβος και ό,τι άλλο θέλετε. Φόβος γιατί ο Φολ δεν ήταν μόνο για να πάρει μπάλες, αλλά και για να κάνει τον τερματοφύλακα ανασταλτικά. Έπαιρναν ψυχολογία οι Βάσκοι λοιπόν και έβλεπαν το καλάθι σα… βαρέλι. Κάποια στιγμή έβγαλαν ένα 6- 23 επιμέρους σκορ. Ο Ιβάνοβιτς στα σκριν που έπαιρνε ο Σλούκα, κράταγε πάντα τον δεύτερο παίκτη ψηλά, δημιουργούσε παγίδες στον Κώστα και χανόταν χρόνος δημιουργίας.

Η έκπληξη Μπαρτζώκα να ξεκινήσει με τον Κόνιαρη, δε βγήκε. Ο Τζένκινς μπλέχτηκε και ήταν το θράσος του Λαρεντζάκη(πολύ καλός) , το μόνο αξιόλογο που ήρθε από τον πάγκο. Οι πολλές απουσίες είχαν αφήσει από νωρίς το στίγμα τους και το πράγμα ήταν πάρα πολύ δύσκολο να αλλάξει. Και επειδή στάθηκα μόνο στον Φολ, να επισημάνω ότι η απουσία του μεγαλύτερου μέρους της κόκκινης φρόντ λάιν, βοήθησε και τον Πολονάρα να κάνει αρκετά από αυτά που μπορεί.

Η Μπασκόνια που λίγα 24ωρα πριν μέσα στο σπίτι της, είχε πάθει κοκομπλόκο από την Ζενίτ, τούτη τη φορά έπαιζε με άνεση και σιγουριά. Ο Χένρι και τα επιθετικά ριμπάουντ κράτησαν την ομάδα από την Ιβηρική στο τρίτο δεκάλεπτο, την ώρα που ο Ολυμπιακός είχε πείσμα, όρεξη και αρκετό ρίσκο. Εξάλλου δίχως το τελευταίο δεν αλλάζει μια δύσκολη κατάσταση.

Οι «ερυθρόλευκοι» λοιπόν πίεσαν όσο μπορούσαν και άλλαξαν την εικόνα τους προς το καλύτερο με ηρωικές μορφές σε όλο το ματς τον Μάρτιν και τον Πρίντεζη που έπαιζαν για όλους τους ψηλούς της ομάδας! Το πήρε με + 7 ο Ολυμπιακός το τρίτο δεκάλεπτο και μπήκε έτοιμος για την ανατροπή. Ακολούθησε η φάση που σας περιέγραψα, χωρίς να σημαίνει φυσικά ότι το ματς θα γινόταν άσος 100%.

Όπως και να το κάνουμε ήταν ένα δύσκολο βράδυ, όπως δύσκολες και περίεργες είναι οι τελευταίες 20 μέρες στον Πειραιά. Με απουσία από επίσημα ματς και με ένα φιλικό κόντρα στο Μεσολόγγι (τι να σου κάνει;), σε συνδυασμό και με τις απουσίες, ε, δε μπορείς να ζητάς πάρα πολλά.

Ο Ολυμπιακός ήταν σαν αλεξιπτωτιστής, που έμεινε ανενεργός χρόνια και ξαφνικά κλήθηκε για πτήση και πτώση! Ε, έπεσε, αλλά το αλεξίπτωτο δεν άνοιξε. Και κάποια στιγμή που πήγε να λειτουργήσει το βοηθητικό, κόλλησε κι αυτό. Η προσπάθεια έγινε, αλλά η Μπασκόνια είχε περισσότερο κόσμο για να την βοηθήσει όπως και συνέβη. Και 13/26 τρίποντα παρακαλώ…

Επίσης, μιλάμε για μια ομάδα που ουσιαστικά έπαιξε δυο σερί διαβολοβδομάδες και είχε και ισπανικό ματσάκι. Ακόμη και την στατιστική να δείτε, θα καταλάβετε ότι όλα ήταν κομμένα και ραμμένα για να γίνει το διπλό. Ο κορονοϊός δεν κάνει διακρίσεις φίλοι μου, ο Ολυμπιακός έχασε έναν αγώνα αλλά μπορεί να επιστρέψει πιο δυνατός…