Πρώτα απ’ όλα είχε 11αδα, αφού ο Σπανούλης δεν κατάφερε να αγωνιστεί! Όμως είστε σίγουροι ότι είχε... 11αδα; Μπα... Η αλήθεια είναι μια και μοναδική: Τέσσερις παίκτες τα έδωσαν όλα. "Έλιωσαν" μέσα στις τέσσερις γραμμές. Ο Περπέρογλου, ο Σλούκας, ο Μάντζαρης και ο Πρίντεζης. Έκαναν όσα μπορούσαν, στάθηκαν όρθιοι και είχαν βοήθεια μόνο από τον Ντάνστον στα τελευταία λεπτά...

Μπορεί να διαβάζονται κάπως σκληρά, όπως όμως γράφουμε για... πτήσεις όταν τις βλέπουμε, είμαστε υποχρεωμένοι απέναντί σας, να τονίζουμε την πραγματικότητα κάθε αγώνα! Η αλήθεια και η ουσία είναι μια: Ο Ολυμπιακός δεν έχει πείσει σε κανένα από τα λεγόμενα μεγάλα παιχνίδια που έχει δώσει εκτός έδρας! Ήττες σε Μιλάνο, ΟΑΚΑ και Φενέρ. Νίκη μόνο στην Λαμποράλ που δεν έχει στον ήλιο μοίρα! Μα πάνω απ’ όλα; Όσο περνάνε οι μέρες, η εμπιστοσύνη μειώνεται και για όλα αυτά, υπάρχουν αιτίες...

Οι αδελφοί Αγγελόπουλοι και ο Μπαρτζώκας(καλά κι αυτός πήρε τεχνική ποινή στο χειρότερο σημείο, λες και οι διαιτητές θα άλλαζαν απόφαση), έφεραν κάποιους ξένους. Συνολικά, αν βάλουμε και τον Λο, η ομάδα έφτασε στους 9. Ο Έισι βέβαια είναι στις ΗΠΑ! Θέλετε να το πάμε συγκεκριμένα τι έκαναν μέσα σε μια εβδομάδα σε δυο δύσκολες έδρες οι περισσότεροι; Λοιπόν σε ΟΑΚΑ και Πόλη: Ο Πέτγουεϊ σε έναν δικό του κόσμο! Ο Μουν (στο ντεμπούτο του), είπε να μοιάσει στον συμπατριώτη του. Κι αυτός στην κοσμάρα του. Ο Κόλινς, μου θύμισε κάτι παιδάκια που παίζουν ποδόσφαιρο στο σχολείο και θέλουν να περάσουν όλους τους συμμαθητές τους για να μπουν στη μαμά ότι έβαλαν γκολ. Βέβαια ο Ολυμπιακός έφερε τον Σερμαντίνι και κάποια στιγμή θα διώξει δυο ψηλούς(για Α1), αλλά από κοντούς, δεν πειράζει. Έχει ο Θεός...

Μπαρτζώκας: "Δεν έχω παράπονο από τους παίκτες μου"

Ο Λοτζέσκι λίγα πράγματα. Σκόρερ ναι, τον γουστάρετε, καμιά φορά κλέβει και καρφώνει, αλλά 6 στο ΟΑΚΑ, 7 στην Πόλη. Ο Σίμονς; Αυτός τουλάχιστον έχει ένα χαμηλό ταβάνι παικτικά, αλλά παλεύει να το... πιάσει. Μένει ο Ντάνστον, που θα το ξαναπώ και δεν ‘πα να γίνομαι κακός: Χάινς δεν είναι. "Σκοτώνεται" όμως και του το αναγνωρίζω. Το προσπαθεί, όσο μπορεί... Και επειδή κάποιος από εσάς, ίσως να μου ζητήσει (και θα ‘χει δίκιο) ένα παράδειγμα: Στην αντεπίθεση του τελευταίου δίλεπτου με Χάινς, είχες κερδίσει! Γιατί θα βγαζε και δυο άμυνες, θα άρπαζε και δυο ριμπάουντ. Γνώμη μου έτσι; Δεν απαιτώ να συμφωνήσετε...

Η ουσία λοιπόν είναι μια και αυτό που είδαμε όλοι δεν αλλάζει: Μια τετράδα Ελλήνων έδωσε τα πάντα για να κερδίσει ο Ολυμπιακός. Απέτυχαν. Θα συνεχίσουν να το παλεύουν, για αυτό είμαι σίγουρος. Η κατάσταση στον όμιλο όμως, αρχίζει να... αγριεύει. Και έφτασε η ώρα για τους αγώνες "δίχως αύριο". Κάποτε θα γινόταν...

Η Φενέρ έκανε το αυτονόητο. Ξεκίνησε να "χτυπάει" ανελέητα στο πικ ‘ν ρολ και να ανοίγει το γήπεδο. Ο Ομπράντοβιτς απαίτησε να ρολάρουν οι παίκτες του στο τρανζίσιον, εκμεταλλευόμενοι και την έδρα τους. Αν δεν υπήρχε στην αρχή ο Περπέρογλου να... βουβάνει το γήπεδο, θα ‘χε τεράστιο θέμα ο πρωταθλητής Ευρώπης από την αρχή. Επιθετικά στο μεγαλύτερο μέρος του ημιχρόνου, ο Ολυμπιακός πήγε στα δικά του πικ ‘ν ρολ, έπαιξε κάποιες φορές "ένας με έναν" και στηρίχθηκε και στα μακρινά σουτ. Η μπάλα μόνο στην αρχή έφτασε κάτω από το τουρκικό καλάθι και μετά... τέλος. Το πρόβλημα όμως δεν ήταν επιθετικό.

Στην άμυνα ορισμένοι έκοβαν βόλτες. Αλλού πατούσαν, αλλού βρίσκονταν. Ο Μακ Κάλεμπ μόνο, σουλάτσαρε και απειλούσε μέσα από το ζωγραφιστό. Και όταν θύμωνε ο Ομπράντοβιτς με τον Μπογκντάνοβιτς είχε δίκιο, γιατί ο Κροάτης σε φάσεις που θα μπορούσε άνετα να πάει στο ντράιβ, στεκόταν και είτε έκοβε την ντρίμπλα πασάροντας, είτε έκανε σουτάκια. Ο Κλέιζα βρήκε τον Πέτγουεϊ και τον Μουν και τους έκανε πλακίτσα(εμ το ίδιο αξίζουν;) κι αν έπρεπε οι Τούρκοι να ασχοληθούν με τα προβλήματά τους, αυτά ήταν περισσότερο στις προσωπικές άμυνες. Γιατί μόλις ο Ζοτς πήγε να το γυρίσει σε ζώνη, "έφαγε" δυο τρίποντα και το ΄κανε ξανά μαν του μαν.

Ο Μπαρτζώκας κοουτσάροντας στην μεγαλύτερη διάρκεια ουσιαστικά μια ομάδα με τέσσερις παίκτες, έχασε κι αυτός τη... μπάλα. Είχε δίκιο να διαμαρτυρηθεί για μια άδικη απόφαση, αλλά όταν παίζεις στην Πόλη με την φενέρ, πρέπει να σκέφτεσαι ότι θα φας και εύκολα την τεχνική ποινή. Από το πουθενά οι Τούρκοι εκτόξευσαν την διαφορά και έκαναν την δουλειά τους.

Παρ΄όλα αυτά, το ελληνικό (και μόνο) πείσμα έφερε την ομάδα σε απόσταση αναπνοής. Δεν υπάρχει λόγος να αρχίσουν τα "αν". Του στυλ "αν έπαιζε ο Σπανούλης", "αν έβαζαν βολές", "αν ο Λοτζέσκι ένα τρίποντο" και πάει λέγοντας. Η ιστορία έγραψε και το καλύτερο που έχουν να κάνουν στον Πειραιά, είναι να ηρεμήσουν και να ετοιμαστούν για τον... τελικό με το Μιλάνο!

Στο μπάσκετ έχουμε δει τα πάντα, οι δυο ήττες σε ΟΑΚΑ και Κωνσταντινούπολη, δεν διέγραψαν την πορεία, ούτε απέκλεισαν τους "ερυθρόλευκους". Όμως κάποια πράγματα πρέπει να λέγονται τώρα που είναι νωρίς. Γιατί "τα αεροπλάνα", δεν είναι μόνο για το ΣΕΦ ή για τα εύκολα ματσάκια. Για να δούμε, τίποτα δεν τελείωσε... Θα είναι ψέμα να υποστηρίξει κάποιος ότι ο πρωταθλητής Ευρώπης "τελείωσε". Μεγάλο ψέμα...

ΥΓ. Χαμός στον όμιλο πλέον, θα περάσει σίγουρα, αυτός που θα κερδίσει την Μπάρτσα... Κρατήστε το!