Πολλοί περίμεναν διασυρμό, άλλοι έλεγαν ότι θα είναι "άλλος Ολυμπιακός". Η δεύτερη κατηγορία αισθάνεται δικαιωμένη. Σχετικά είναι όλα. Οι Πειραιώτες έπαιξαν σωστά, η Γιουβέντους δε… σανίδωσε το γκάζι (πρόβλημά της) και η βραδιά στο Τορίνο κύλησε ήρεμα. Ναι, έφυγαν και οι δυο ικανοποιημένοι, αλλά οι πληγές του Ολυμπιακού για να κλείσουν, χρειάζεται να "πάρει μπροστά" στο πρωτάθλημα.

Η φετινή περιπέτεια στο Champions League, μετά την κλήρωση, είναι περισσότερο αφιερωμένη στον κόσμο που θα δει παικταράδες, παρά στην ομάδα! Ο Ολυμπιακός μπορεί και να μην πάρει βαθμό (λέω τώρα εγώ), μπορεί και να βγει τρίτος, όμως κακά τα ψέματα, τον εαυτό του θα τον βρει εντός συνόρων. Οι πληγές που άνοιξαν την Κυριακή, θα κλείσουν μόνο αν η ομάδα "ανάψει τη μηχανή" στη Super League… Και αν πάρουμε ως "κάτι που αλλάζει" το ματς με τη Γιούβε, τότε να, θα δεχθώ ότι ίσως οι πρωταθλητές να "γύρισαν το κουμπί".

ΟΙ ΟΡΘΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΛΕΜΟΝΗ

Πώς κατέβασε την ομάδα ο Λεμονής; Προτίμησε τον καλύτερο αυτή την εποχή Φιγκέιρας αντί του ντεφορμέ Ελαμπντελαουί. Αριστερά επανέφερε τον Κούτρη, που μπορεί να είναι άπειρος, αλλά εκεί είναι η θέση του. Και με την ίδια λογική έβαλε τον Νικολάου δίπλα στον Ένχελς. Καλά έκανε. Εξάλλου τελειωμένο τον είχαν τον πρωταθλητή Ελλάδας. Ο προπονητής του λοιπόν, έβαλε έναν νεαρό από το να πάει ξανά στην… πατέντα Ρομαό. Αφήστε που επιτέλους, ο τελευταίος επέστρεψε στη θέση του έχοντας δίπλα τον Ζντιέλαρ. Να σταθώ λίγο στον Νικολάου και να τονίσω ότι αυτές οι βραδιές σε "βαφτίζουν" μια για πάντα κανονικό ποδοσφαιριστή. Σε όλες τις χώρες η χρησιμοποίηση ενός παίκτη όπως ο συγκεκριμένος θεωρείται από φυσιολογικό ως επιβεβλημένο. Μόνο στην Ελλάδα το αντιμετωπίζουμε, λες και μπαίνει πεντάχρονο σε μπαρ και ζητάει ουίσκι με πάγο!

Ο Οφόε οργανωτής με Πάρντο- Σεμπά στα "φτερά" για την όποια εκμετάλλευση χώρων. Και μπροστά ο Εμενίκε. Με δυο λόγια, άλλη ενδεκάδα έδιναν οι ρεπόρτερ, άλλη έβγαλε ο Λεμονής. Δεν είμαι από αυτούς που ξεσκονίζουν τον Τάκη (έχει πολλούς φίλους δημοσιογράφους, είναι γνωστό αυτό), κάθε άλλο μάλιστα, στο παλαιό πέρασμά του, τότε που ‘χε ομαδάρα (και παικταράδες που έριχναν τεσσάρες και εξάρες) και πίστευε ότι ήταν ο Μουρίνιο, εγώ του τα έγραφα και ας "κλαιγόταν" στους κολλητούς του. Όμως για αυτό το βράδυ στο Τορίνο, είχε κάνει το ιδανικό αρχικό στήσιμο. Σίγουρα κάποιοι θα είπαν "μα γιατί αυτόν και όχι τον άλλο".

Ξεχάστε το. Και εγώ αυτούς θα έβαζα. Και του βγήκε στο 100% του Λεμονή, σε συνδυασμό πάντα –για να τα λέμε και όλα- με το ότι ο Ιγκουαΐν και ο Πιάνιτς ήταν στον πάγκο. Κάθε ιστορία όμως τη γράφουν οι παρόντες και δε γίνεται να συζητάμε υποθετικά. Ο Ολυμπιακός είχε μπόλικο θράσος στο Τορίνο και αυτό το πήρε από την παρουσία των Πάρντο- Σεμπά στα πλάγια. Ο Εμενίκε ήξερε ότι έχει στηρίγματα και δεν ήταν καλαμιά στον κάμπο. Ήταν δεδομένο πριν αρχίσει το ματς, πως αν η ελληνική ομάδα μπορούσε να βρει ανοιχτό γήπεδο, είχε και παίκτες να το διασχίσουν. Όπως και συνέβη.

Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΗΤΑΝ ΕΤΟΙΜΟΣ

Όλα λοιπόν κρίνονταν στην κουλούρα. Όσο ο Οφόε αντέχει, ο Ολυμπιακός δε θα ‘χει πρόβλημα. Δείτε το σε όλα τα ματς, ακόμη και σε αυτό που χάθηκε πριν λίγες μέρες στο ΟΑΚΑ. Μόνο που τούτη τη φορά, ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής, ένωνε με ευκολία άμυνα- επίθεση και σε καμία περίπτωση δεν ήταν "καθαρό δεκάρι". Ο Οφόε δε κινείται όπως ο Φορτούνης ή ο Μαρίν. Μόνο στο πρώτο μέρος, βρέθηκε πέντε φορές μέσα στην περιοχή του Προτό (!) και βοήθησε συμπαίκτη του. Ο Ζντιέλαρ με τον Ρομαό είχαν το πιο δύσκολο- απλό έργο. Αναχαίτιση. Στους πάντες. Η Γιούβε ήταν μπερδεμένη. Όταν δε βάζει γκολ νωρίς, όταν δεν παίρνει πέναλτι και όταν έχει απουσίες, περιμένει τα πάντα από το πόδι του Ντιμπάλα. Σε όλο το 45λεπτο αυτό έγινε. Ο Ολυμπιακός ήταν έτοιμος. Και όλες οι γραμμές του λειτούργησαν άψογα. Ο Προτό είχε κέφια και στην τελική τη μεγαλύτερη ευκαιρία την έκαναν οι Ιταλοί με τον… Ένγκελς. Αμαρτία θα ‘ταν, έτσι δεν είναι;

Μια ομάδα που με τον Μάντζουκιτς μπροστά, είχε πιο πολύ στόχο να "ξυπνήσει" τον Ιγκουαΐν. Ο Μπεντανκούρ, ο Ντιμπάλα και ο Ματουιντί είχαν όλη την καλή διάθεση, αλλά ο πρώτος και ο τρίτος δεν είναι ούτε Πιάνιτς, ούτε Κεντίρα. Και αν δεν έχεις τεράστια φαντασία και ταχυδύναμη κόντρα σε μια μαζεμένη άμυνα, που έχει και "μπαστούνι" μπροστά απ’ τα στόπερ (Ρομαό), τότε τα πράγματα δεν είναι και πολύ εύκολα. Στην Ελλάδα περίμεναν διασυρμό της ελληνικής ομάδας, την ίδια ώρα όμως η "Γηραιά Κυρία" έβλεπε και τον Κουαδράδο και τον Ντάγκλας Κόστα να τα ‘χουν "βρει μπαστούνια", με τα κόκκινα μπακ. Είναι πολύ απλό το ποδόσφαιρο. Και για αυτό είναι και όμορφο. Αν η τακτική σου είναι σωστή, "κουμπώνει" στον αντίπαλο" και οι παίκτες σου μπορούν να κάνουν όσα τους ζήτησες, τότε μόνο αν σταθείς άτυχος θα πάθεις ζημιά.

Η ΜΟΝΗ ΑΤΥΧΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΟΥ ΛΕΜΟΝΗ

Στο 60’ μπήκε ο Ιγκουαΐν και ο Μάτζουκιτς πήγε αριστερά για να χάσει ένα λεπτό μέρα, τεράστια ευκαιρία. Ο Αλέγκρι άρχισε να αγχώνεται. Σας έγραψα και στον πρόλογο, τα γελάκια είναι κακός… συνοδός σε ματς Champions League. Όμως ο άνθρωπος που μπήκε στο ματς, ο Αργεντίνος φορ, έβαλε το γκολ εννέα λεπτά αργότερα και πριν προλάβει ο Λεμονής να κάνει αλλαγές. Ήταν ένα γκολ που ξεκίνησε από την κίνηση του Άλεξ Σάντρο να βγει στην πλάτη της κόκκινης άμυνας από αριστερά. Τον είχαν ξεχάσει οι "ερυθρόλευκοι", έβγαλε την ξυραφιά και ο Ιγκουαΐν βρήκε δίχτυα. Όλα είχαν τελειώσει. Δεν υπήρχε άνθρωπος που δεν είπε "θα φάει κι άλλο". Και το δέχτηκε με… βασανιστικό τρόπο από τον γονατιστό Μάντζουκιτς.

Όλα τελείωσαν με τον Ιγκουαΐν και η μόνη άτυχη στιγμή του Λεμονή, ήταν που δε πρόλαβε να βάλει τρίτο στόπερ. Ο Μπουφόν δε χρειάστηκε να επέμβει σε όλο το ματς, σουτ δέχθηκε, αλλά ήταν άστοχα. Τα κέρδη του Ολυμπιακού δεν έχουν να κάνουν με το αποτέλεσμα. Είναι άλλα: Ισορροπία, τακτική, ηρεμία, Νικολάου, όχι πειράματα, ασταμάτητες αλληλοκαλύψεις. Όσο για τον όμιλο; Τώρα η ομάδα θα μπει στο "πακέτο" του Ερνέστο. Πρώτο ματς στη Βαρκελώνη, δεύτερο στον Πειραιά. Θα ‘χει σημασία να δούμε τι θα γίνει στα ματς της Γιούβε με την Σπόρτιγκ.

Όμως το γράφω και στον επίλογο. Ίσως σας ξενερώνω, σας ζητώ συγγνώμη, αλλά κατά βάθος ξέρετε και εσείς ότι έχω δίκιο. Ο Ολυμπιακός πρέπει να φτιάξει την ομάδα του για να διεκδικήσει το πρωτάθλημα. Μη τρελαίνεστε με το Champions League, αυτή η κλήρωση είναι απαγορευτική. Μπορεί να πονάει ο κυνισμός, αλλά αυτό είναι το ποδόσφαιρο. Και οι τρεις άλλοι, είναι καλύτεροι. Στο πρωτάθλημα όμως, πλέον υπάρχουν "ανοιχτά γραμμάτια" με κόσμο και κοσμάκη. Δίκιο δεν έχω;

Photo Credits: Eurokinissi