X

Σεβόμαστε την ιδιωτικότητά σας

Εμείς και οι συνεργάτες μας αποθηκεύουμε ή/και έχουμε πρόσβαση σε πληροφορίες σε μια συσκευή, όπως cookies και επεξεργαζόμαστε προσωπικά δεδομένα, όπως μοναδικά αναγνωριστικά και τυπικές πληροφορίες που αποστέλλονται από μια συσκευή για εξατομικευμένες διαφημίσεις και περιεχόμενο, μέτρηση διαφημίσεων και περιεχομένου, καθώς και απόψεις του κοινού για την ανάπτυξη και βελτίωση προϊόντων. Με την άδειά σας, εμείς και οι συνεργάτες μας ενδέχεται να χρησιμοποιήσουμε ακριβή δεδομένα γεωγραφικής τοποθεσίας και ταυτοποίησης μέσω σάρωσης συσκευών. Μπορείτε να κάνετε κλικ για να συναινέσετε στην επεξεργασία μας και των συνεργατών μας όπως περιγράφεται παραπάνω. Εναλλακτικά, μπορείτε να αποκτήσετε πρόσβαση σε πιο λεπτομερείς πληροφορίες και να αλλάξετε τις προτιμήσεις σας πριν από τη συγκατάθεσή σας ή να αρνηθείτε να δώσετε τη συγκατάθεσή σας. Λάβετε υπόψη ότι κάποια επεξεργασία των προσωπικών σας δεδομένων ενδέχεται να μην απαιτεί τη συγκατάθεσή σας, αλλά έχετε το δικαίωμα να αντιταχθείτε σε αυτήν την επεξεργασία. Οι προτιμήσεις μας θα ισχύουν μόνο για αυτόν τον ιστότοπο.

EUROLEAGUE

American job

Ο Παντελής Διαμαντόπουλος γράφει για τα ''αεροπλάνα'' του Ολυμπιακού και τον άνθρωπο στον πύργο ελέγχου.

Μαγικό μπάσκετ δεν είδαμε, κάποιες ωραίες φάσεις δημιουργήθηκαν στο ΣΕΦ, αλλά αυτό που κυριάρχησε ήταν η ουσία.

Ο Ολυμπιακός επέστρεψε στις νίκες και πήρε άλλο ένα ροζ φύλλο για να το προσθέσει στα χιλιάδες που έχει στο αρχείο του. Το βραδάκι τούτο όμως, που η Νεπτούνας επισκέφθηκε το ΣΕΦ, έχει και κάποιες ιστορίες για να επεξεργαστείς. Ο Σφαιρόπουλος κάποιες φορές χειροκρότησε, κάποιες μουρμούρησε, κάποιες φώναξε. Στην τελική όμως οι παίκτες του, παρά τα προβλήματά τους, πέτυχαν αυτό που ήθελαν! Κέρδισαν, χειροκροτήθηκαν και ασχολούνται με το εγγύς μέλλον.

Ήταν από τα ματς, που η αμερικανική παρεούλα λειτούργησε σε πολύ μεγάλο βαθμό προς όφελος του συνόλου. Ο Πέτγουεϊ την παραμονή του αγώνα έκανε δυο μυοχαλαρωτικές ενέσεις στη μέση, αλλά την ώρα της μάχης ''πέταγε'' (σιγά το νέο) πιο ψηλά από όλους. Ο Ντάνστον ήταν αδιαπραγμάτευτος στις μονομαχίες με τους προσωπικούς του αντιπάλους, ο Χάντερ πέταξε πιο χαμηλά, ο Ντάρντεν συνέχιζε να ανεβάζει τον βαθμό ενέργειάς του, ενώ ο Λαφαγιέτ ήταν αρκετά συνεπής στα σουτάκια που επιχείρησε. Οι Αμερικανοί έβαλαν 64 από τους 89 πόντους της ομάδας, ε το να συνεχίσω να γράφω επιχειρήματα, είναι περιττό. Όμως τα «αεροπλάνα» και τα ''ελικόπτερα'' στο μπάσκετ δεν πετάνε με ασφάλεια, αν δεν υπάρχει και ο κατάλληλος άνθρωπος στον πύργο ελέγχου. Ο Ολυμπιακός έχει αυτόν που στην καλή βραδιά του, μπορεί να τους… πιλοτάρει και όλους μαζί αμα λάχει. Ο Βασίλης Σπανούλης πέρασε τρίτος στη λίστα των σκόρερ της διοργάνωσης, έβαλε 10 πόντους νωρίς- νωρίς για να δώσει το στίγμα, τελείωσε στους 13, αλλά μοίρασε 9 τελικές πάσες, κάνοντας πολύ πιο εύκολη τη ζωή όλων.

Είναι πολύ νωρίς για συμπεράσματα, πολύ νωρίς για ''μεγάλα'' λόγια και στην τελική, ο Ολυμπιακός δε μπορεί να μιλάει. Ούτε ο κόσμος του. Και τι να πουν οι άνθρωποι, όταν δίπλα στον πάγκο τους, έχουν… στήσει νοσοκομείο; Για την ώρα λοιπόν, κάθε ματς και μια ιστορία. Και έτσι θα πρέπει να πάει ως το φινάλε!

Κάπως καθυστέρησε ο Ολυμπιακός, αλλά την μηχανή την… άναψε. Και αν κάποιος σταθεί στην επίθεση του Σπανούλη, την ταχύτητα των Λαφαγιέτ- Σλούκα και φυσικά στις ''πτήσεις'' του Πέτγουεϊ, η απάντηση είναι ότι η ομάδα του λιμανιού οδήγησε τους Λιθουανούς σε δέκα λάθη στο ημίχρονο. Εκεί γύρισε η κατάσταση. Δεν μπήκαν καλά οι Πειραιώτες, δε δούλεψαν τα πικ ‘ν ρολ, ''έφαγαν'' ένα σερί 0- 14, αλλά βρήκαν τις λύσεις σιγά- σιγά. Η υπομονή τους βοήθησε, παρότι μικρό –αναγκαστικά- το ροτέισον. Ο Σφαιρόπουλος είδε στην ανάπαυλα την ομάδα του να κερδίζει με 11. Μια χαρά ήταν. Γιατί σε ένα ματς έχει σημασία πως κινείται και ο αντίπαλος. Η Νεπτούνας πάντα αγωνίζεται δίχως άγχος, δίχως πίεση. Τα ποσοστά ειδικά στα δίποντα ήταν εξαιρετικά για την ομάδα του Μακσβίτις και γενικά έβγαζε όλα τα συμπτώματα της άνετης ομάδας. Καλά σουτάκια, πολλά λαθάκια. Η περιφερειακή τους άμυνα χαλαρή και αρκετά κόκκινα τρίποντα βρήκαν στόχο, ειδικά από τα 4αρια του Ολυμπιακού, που έβγαιναν ψηλά δίχως να τους ακολουθούν οι αντίπαλοί τους.

O Ολυμπιακός μπήκε ακόμη πιο αγριεμένος στο δεύτερο μέρος, αλλά η πραγματικότητα είναι, πως είδαμε ένα ματσάκι με σκαμπανεβάσματα. Κάποια σουτ τα έβαζαν οι Λιθουανοί, σε κάποια ακόμη κι αν τα έχαναν άρπαζαν τα επιθετικά ριμπάουντ(αυτός ο τομέας τους βρήκε κερδισμένους), συνέχισαν όμως να κάνουν λάθη και μόλις πήγαν να δείξουν απειλητικοί, οι Αμερικανοί του Ολυμπιακού ''καθάριζαν'' δίχως να το συζητήσουν. Σας τα έγραψα και στον πρόλογο, όταν έχεις τους ξένους σε μια τέτοια κατάσταση, μπορούν οι άλλοι να ξεκουραστούν. Ελάτε τώρα, πόσο καιρό είχατε τόσους πολλούς ξένους σε αυτή την ομάδα να αποδίδουν τόσο καλά; Παλιές ιστορίες βέβαια αυτές, αλλά δεν είναι και κακό να τις θυμίζουμε!

Η ουσία για τη συνέχεια είναι ότι ο Ολυμπιακός θα πρέπει να κερδίσει τον φιλαράκο του, τον Ερυθρό Αστέρα για να βγει πρώτος. Όχι ότι έχει τεράστια σημασία, αλλά όταν είσαι στο 7- 1, ε δεν έχεις και λόγο να τα παρατήσεις ξαφνικά και να αφήσεις το ρετιρέ, ακόμη και για έναν …κολλητό σου. Καταλήγω με αυτό που έγραψα πιο πάνω, κάθε 40λεπτο είναι και ένα ξεχωριστό αυτοτελές επεισόδιο. Ο μέγιστος στόχος (και ευχή) όλων στον Ολυμπιακό είναι ένας: Να σταματήσουν να θυμίζουν το ιατρικό κέντρο…

TAGS EUROLEAGUE
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ