X

Σεβόμαστε την ιδιωτικότητά σας

Εμείς και οι συνεργάτες μας αποθηκεύουμε ή/και έχουμε πρόσβαση σε πληροφορίες σε μια συσκευή, όπως cookies και επεξεργαζόμαστε προσωπικά δεδομένα, όπως μοναδικά αναγνωριστικά και τυπικές πληροφορίες που αποστέλλονται από μια συσκευή για εξατομικευμένες διαφημίσεις και περιεχόμενο, μέτρηση διαφημίσεων και περιεχομένου, καθώς και απόψεις του κοινού για την ανάπτυξη και βελτίωση προϊόντων. Με την άδειά σας, εμείς και οι συνεργάτες μας ενδέχεται να χρησιμοποιήσουμε ακριβή δεδομένα γεωγραφικής τοποθεσίας και ταυτοποίησης μέσω σάρωσης συσκευών. Μπορείτε να κάνετε κλικ για να συναινέσετε στην επεξεργασία μας και των συνεργατών μας όπως περιγράφεται παραπάνω. Εναλλακτικά, μπορείτε να αποκτήσετε πρόσβαση σε πιο λεπτομερείς πληροφορίες και να αλλάξετε τις προτιμήσεις σας πριν από τη συγκατάθεσή σας ή να αρνηθείτε να δώσετε τη συγκατάθεσή σας. Λάβετε υπόψη ότι κάποια επεξεργασία των προσωπικών σας δεδομένων ενδέχεται να μην απαιτεί τη συγκατάθεσή σας, αλλά έχετε το δικαίωμα να αντιταχθείτε σε αυτήν την επεξεργασία. Οι προτιμήσεις μας θα ισχύουν μόνο για αυτόν τον ιστότοπο.

OPINIONS

Αν δεν έχανε και τώρα...

Ο Παντελής Διαμαντόπουλος γράφει για τον Ολυμπιακό της μιας φάσης και το ρίσκο του Παναθηναϊκού, που θα μπορούσε να την "πατήσει" από μια... στραβοκλωτσιά.

Είχε δύσκολο πρόγραμμα ο Ολυμπιακός και το «πλήρωσε» ακριβά. Δεν είναι δικαιολογία αυτό φυσικά, αλλά είναι μια πραγματικότητα. Βέβαια δε φταίει μόνο αυτό. Γιατί όταν το ρόστερ δεν έχει ειδικό βάρος, μοιραία θα υποστείς και τις συνέπειες. Δε χρειάζεται βαθυστόχαστη ανάλυση στο τι συνέβη στους «ερυθρόλευκους». Καρμπόν (σχεδόν) εμφανίσεις σε Τούμπα, ΟΑΚΑ και Λεωφόρο. Ήττες χωρίς ιδιαίτερη απειλή.

Κόντρα στον ΠΑΟΚ μόνο έδειξαν απειλητικοί, αλλά ως εκεί. Με ΑΕΚ και Παναθηναϊκό, τίποτα… Βέβαια, θα πρέπει να υπογραμμίσω σε αυτό το σημείο ότι και οι «πράσινοι» βρήκαν έναν Ολυμπιακό που δε μπορούσε να τους κάνει φάσεις και στο τέλος καρδιοχτύπησαν, μη γίνει καμιά στραβοκλωτσιά και χάσουν και τους τρεις βαθμούς. Αν δεν έχανε σε αυτό το ματς ο Ολυμπιακός από τον «αιώνιο» αντίπαλό του, ε πότε θα το πάθαινε;

Θα ξεχαστεί πολύ εύκολα αυτό το ματς-νεροζούμι. Στην κατοχή 55-45. Ο Εμποκού, αν ήταν πιο ήρεμος όμως, ίσως να 'χε κάνει μεγαλύτερη ζημιά στους αντιπάλους του. Και το σκορ να «έφευγε». Όμως ήθελε να πράξει το κάτι παραπάνω και με λάθος τρόπο. Οι «ερυθρόλευκοι» με τη σειρά τους, γύριζαν την μπάλα όταν την είχαν στα πόδια τους, αλλά προορισμός δεν υπήρχε. Σε 95 συνολικά λεπτά, μια τελική κι αυτή στο 14' με τον Ανσαριφάρντ να στέλνει την μπάλα κάμποσο άουτ.

Με το κλασικό 4-4-2, όπως το θέλει ο Ουζουνίδης, ο Παναθηναϊκός, με εξτρέμ τον Εμποκού και δεκάρι στο πλάι τον Βιγιαφάνιες. Όμως αυτό που θα έπρεπε να προσέξει περισσότερο από οτιδήποτε ο Ολυμπιακός ήταν η κίνηση του Κλωναρίδη περιφερειακά του Μπεργκ. Κάθε φορά που συνεργάστηκαν σωστά οι δυο τους, δημιούργησαν καταστάσεις. Και στην τελική έτσι ήρθε και το 1-0.

Επίσης θα πρέπει να πούμε για το πρώτο 45λεπτο, πως οι Κουλιμπαλί-Χουλτ έπαιζαν πάνω σε Σεμπά-Ελιουνούσι, δεν ήθελαν να τους αφήσουν να γυρίσουν, ώστε να τους δουν ξαφνικά μπροστά τους. Πήγαιναν κοντά, έμπαιναν δυνατά και στην τελική έκαναν και φάουλ, προκειμένου να μην τους έρθει ανάποδα η δουλειά και αποκτήσει πλεονέκτημα η ομάδα του Πειραιά. Από 'κει και πέρα, ο Παναθηναϊκός κέρδισε τις μονομαχίες στη μεσαία γραμμή. Με τη βοήθεια και της έδρας οι Ζέκα-Κουρμπέλης πήγαιναν σωστά και δυνατά στην μπάλα. Είχαν δικές τους τις μονομαχίες, ενώ ο μπερδεμένος Ολυμπιακός είχε και έξτρα πρόβλημα στο να εγκλωβίσει τον Βιγιαφάνιες. Ο Αργεντινός έβγαινε συνεχώς κεντρικά. Συνέκλινε σωστά, δημιουργούσε έξτρα μπέρδεμα στην άμυνα των «ερυθρόλευκων» και έβγαζε ακόμη μεγαλύτερο μπέρδεμα στα χαφ και στους κεντρικούς αμυντικούς των πρωταθλητών.

Παράλληλα, όλο αυτό το σκηνικό που σας περιέγραψα, «έκανε σαλάτα» και την αντίδραση της αριστερής πλευράς της ομάδας. Γιατί ο Βιγιαφάνιες, κάποιες φορές δεν έβλεπε κανένα από τα κεντρικά χαφ να τον κυνηγάει και όταν γινόταν αυτό, έφευγε από τη θέση του για να το κάνει ο Σισοκό. Μόλις συνέβαινε αυτό, βλέπαμε ολόκληρο... αεροδιάδρομο να απλώνεται μπροστά στον Κουλιμπαλί. Για θέμα δημιουργίας του Ολυμπιακού, ούτε λόγος. Ο Τσόρι δεν μπορούσε να κάνει τα πάντα, ο Μαρτίνς είχε «πνιγεί» από Ζέκα-Κουρμπέλη και κάπου εκεί όλα τελείωναν.

Στο δεύτερο μέρος, από ένα σημείο και μετά, ο Βούζας αποφάσισε να ρίξει ό,τι είχε στον οπλισμό του, μπας και αλλάξει την κατάσταση. Αρχικά έβαλε στον αγώνα τα τρεξίματα του Ανδρούτσου. Μετά ακολούθησε ο Φορτούνης στη θέση του Τσόρι και για φινάλε μπήκε ο Καρντόσο να παίξει δίπλα στον Ανσαριφάρντ. Ο Μποτία το πάλεψε και ο Καπίνο έσωσε καταστάσεις. Δεν δικαιούτο εννοείται, ο Ολυμπιακός να κερδίσει. Με μια φάση μόνο. Ο Παναθηναϊκός από την άλλη δεν «καθάρισε» το ματς, ρίσκαρε χωρίς να το θέλει.

Ο Ουζουνίδης πάντως δεν άλλαξε την τακτική του. Δεν είχε και λόγο. Του έδωσε την ευκαιρία και η νωθρότητα του αντιπάλου. Από ένα σημείο και μετά άλλωστε, οι Πειραιώτες έβγαζαν και όλη την κούραση από το βαρύ πρόγραμμα που είχαν. Θα το επαναλάβω πάντως, ο Ολυμπιακός ίσως πραγματοποίησε τη χειρότερη εμφάνισή του στη Λεωφόρο την τελευταία 20ετια, αλλά ο αντίπαλός του δεν έκανε αυτά που θα ήθελαν οι οπαδοί του.

Όσο και να το θέλει ο κόσμος, δεν μπορεί να σταθεί περισσότερο η ομάδα του Βούζα σε αυτό το ματς. Και ο λόγος απλός: Υπάρχει το κύπελλο, που αν θέλει να το διεκδικήσει, θα πρέπει να αλλάξει ορισμένα πραγματάκια στην αγωνιστική της συμπεριφορά. Πολλά δε μπορούν να διαφοροποιηθούν. Θέλει προπονητή να θέσει βάσεις, αλλά θέλει και διαφορετικό υλικό. Τώρα ίσως κερδίζει χρόνο για να βρει αυτό που χρειάζεται, κάτι που λάθος δεν είναι. Μέχρι να συμβούν όμως αυτά, θα πρέπει να ισορροπήσει καλύτερα η ομάδα πάνω στο χορτάρι. Το 'χει ανάγκη και ο κόσμος της…

Μόνο Instagram: Pantelaras10

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ