Απ' τα ντόρτια στα... κουλούρια!
Ο Παντελής Διαμαντόπουλος γράφει για το πρώτο δύσκολο τεστ του Ολυμπιακού στο πρωτάθλημα και το ρίσκο του Μίτσελ με όλα τα... πολυβόλα.
Όταν πηγαίνεις να παίξεις στο Περιστέρι και είσαι ο Ολυμπιακός, από την στιγμή που ξεκινάς από του Ρέντη, γνωρίζεις τα δεδομένα: Είσαι πρώτος με διψήφια διαφορά από τον δεύτερο και πηγαίνεις να κοντραριστείς με την ομάδα που σε κέρδισε τελευταία εντός των συνόρων.
Και αυτό, έγινε πάρα πολλούς μήνες πριν. Επίσης, είσαι η ομάδα που δεν έχει αντίπαλο και θα βρεις μπροστά σου, ένα εξαιρετικό ρόστερ, ένα σύνολο μαχητικό, που και στην έδρα του θα σε υποδεχθεί, αλλά δεν έχει και απουσίες! Ποιο είναι το άμεσο συμπέρασμα; Ότι πρέπει να ετοιμαστείς για έναν καλό αγώνα.
Ένα 90λεπτο, από αυτά που δεν έχεις συνηθίσει να ζεις στην χώρα σου. Συνήθως μια τεσσάρα «τρώνε» οι αντίπαλοί σου και φεύγουν. Οπότε, είναι μια ευκαιρία για να «ζυγίσεις» και τις δυνάμεις σου, όσο εφικτό μπορεί να θεωρηθεί αυτό!
Ο Ολυμπιακός με τον Ατρόμητο «κάθισαν στα κουλούρια», δεν μας συνεπήραν με το θέαμα που πρόσφεραν, αλλά τουλάχιστον ήταν ένα ματς των «ερυθρόλευκων» διαφορετικό από τα προηγούμενα.
Ο Μίτσελ έδειξε να σέβεται και να υπολογίζει τον Ατρόμητο, πολύ περισσότερο από κάθε άλλη ομάδα, από το γεγονός και μόνο ότι αυτή την φορά ξεκίνησε στην 11αδα ο Ν' Ντινγκά. Μαζί του ο Μανιάτης. Ναι, όσο κι αν εξεπλάγησαν κάποιοι οι Ανδρέας Σάμαρης που δεν έβγαινε ποτέ, αυτή την φορά, έμεινε στον πάγκο. Ο Ισπανός ήθελε περισσότερη πίεση, κυνήγι και ντουμπλαρίσματα ανασταλτικά, θυσιάζοντας το ότι ο διεθνής Έλληνας μέσος, τσουλάει το τόπι πολύ καλύτερα στο χόρτο συγκριτικά με τον Αφρικανό.
Για αυτό άλλωστε και ο Ν' Ντινγκά μέχρι αυτό το ματς, εμφανιζόταν μόνο σε ειδικές καταστάσεις. Έγιναν και τέσσερις αλλαγές στην 11αδα, συγκριτικά με το παιχνίδι κυπέλλου και έμενε να δούμε πως θα αντιμετώπιζε ο νταμπλούχος αυτή την κατάσταση, έχοντας και το νέο μεγάλο πρόβλημα στο κέντρο της άμυνάς του με τον τραυματισμό του Σιόβα. Εξάλλου επαναλαμβάνω, το περίμεναν πως και πως το παιχνίδι στο Περιστέρι και οι Ολυμπιακοί για να πιεστούν και λίγο, από μια ομάδα με επίπεδο, με ποιότητα και εξαιρετική κίνηση μέσα στις τέσσερις γραμμές.
Το πρώτο ημίχρονο δεν πρόσφερε κάτι. Δικαιώθηκε ο Ατρόμητος για την τακτική του, ο Ολυμπιακός είχε μια άκαρπη υπεροχή και τίποτα άλλο. Το 59% της κατοχής της μπάλας, ήταν απλά ένας αριθμός. Δεν μπορούμε να πούμε κάτι, παρά μόνο, ότι η πίεση ήταν σωστή για τους γηπεδούχους και οι συνήθειες των φιλοξενούμενων να σκοράρουν νωρίς είχαν κοπεί. Όμως το ματς άλλαξε στο δεύτερο 45λεπτο. «Άνοιξαν» τον ρυθμό τους και οι δυο, είχαν καλές ευκαιρίες. Ο Ατρόμητος μεκορυφαία την ανάποδη κεφαλιά του Παπαδόπουλου, που έβγαλε εντυπωσιακά ο Ρομπέρτο. Ο Ολυμπιακός είχε το δοκάρι του Μανιάτη, ο οποίος θα 'χε σκοράρει, αν η μπάλα του παρουσιαζόταν «καθαρή».
Ο διεθνής μέσος είχε την ατυχία να πηδήξει περίεργα γιατί μπροστά του, προσπάθησε ο Μήτρογλου να σκοράρει. Η μπάλα πέρασε από τον επιθετικό του Ολυμπιακού και ο Μανιάτης από αυτές τις κεφαλιές που γίνονται τελευταία στιγμή και με κλειστά μάτια, έσκυψε, η μπάλα έσκασε χορτάρι και πήγε στο οριζόντιο. Ο Μίτσελ έβγαλε τον Τσόρι που δεν ήταν αρνητικός, αλλά ήθελε να περάσει σε καθαρό 4- 4- 2 με Σαβιόλα- Μήτρογλου, ενώ μετά από λίγο έριξε όλα τα... πολυβόλα στο ματς, βάζοντας και τον Βάις. Χάθηκαν φάσεις, γκολ δεν ήρθε, ενώ και ο Ατρόμητος κάθε φορά που έβρισκε «πάτημα» έκανε και τις επισκεψούλες του στην κόκκινη μεγάλη περιοχή.
Ήταν η 5η αγωνιστική όταν ο Ολυμπιακός παράτησε δυο βαθμούς στο Αγρίνιο. Από τότε είχε «καθαρίσει» όλο τον κόσμο. Στο Περιστέρι σκόνταψε και πάλι, η διαφορά με τον ΠΑΟΚ πήγε στους 8, αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Στην τελική αν κάτσει κάποιος να γιορτάσει το 0- 0 του Ολυμπιακού(και δεν είναι Ατρόμητος), θα κινδυνέψει να χαρακτηριστεί γραφικός. Ο Μίτσελ μίλησε για «μοιρασμένο» παιχνίδι, εγκωμίασε τον Ατρόμητο και είχε δίκιο. Όταν ο Ολυμπιακός δεν κερδίζει στην Ελλάδα, η ομάδα που του «κόβει» βαθμούς έχει δικαίωμα να χαμογελάσει πλατιά. Πόσω μάλλον ο Ατρόμητος. Μια ομάδα που δεν διαφημίζεται, δε λανσάρεται τόσο πολύ από τον Τύπο, αλλά έχει σοβαρό προπονητή και αξιολογότατο σύνολο. Και στην τελική, ενόψει Γιουνάιτεντ, θα 'θελαν στο λιμάνι να μπορούν να παίζουν συχνότερα με τέτοιες ομάδες, που θα τους ανεβάζουν και τον ρυθμό και θα τους υποχρεώνουν να πιεστούν και λίγο περισσότερο.
