Τέτοιο καιρό πέρυσι ο Βαγγέλης Μαρινάκης με το δίκιο του "έβραζε" λόγω της απογοητευτικής, στα όρια της προκλητικής, παρουσίας του Ολυμπιακού εντός των τεσσάρων γραμμών. Φέτος τα πράγματα είναι διαφορετικά.

Το κέρδος για τον πρόεδρο της ομάδας του Πειραιά είναι ότι παρακολουθεί έναν Ολυμπιακό με όρεξη, διάθεση και παρότι η ομάδα δε μπορεί να επιδιώξει κάτι βαθμολογικά, παίζει όμορφο ποδόσφαιρο, βάζει γκολ αβέρτα, οι παίκτες χαίρονται, πανηγυρίζουν, κάνει "μπαμ" ότι το κλίμα είναι εξαιρετικό.

Ένας Ολυμπιακός που αν μη τι άλλο, μπορεί να επενδύσει στον εαυτό του. Αυτό δείχνει, αυτό γράφω και ας διαφωνούν κάποιοι. Όμορφο ποδόσφαιρο, μεθοδικό, με ισορροπία και συνεργασίες. Ναι, δεν είναι η καλύτερη ομάδα του πλανήτη, αλλά έχοντας απωλέσει κάθε στόχο, εκεί που θα μπορούσε κάποιος να πει ότι αδιαφορούν, αυτοί παίζουν όμορφο ποδόσφαιρο.

Πήγε στο Αγρίνιο κ αι έκανε μεγάλο "θόρυβο" η ομάδα. Ήταν πολύ καλύτερη και "γάζωσε" και όλο αυτό το εξαργύρωσε. Και το τριποντάκι πήρε και θέαμα ειδικά στο δεύτερο μέρος εμφάνισε. Ναι, θα μπορούσε να 'χε "κλειδωθεί" η νίκη από το 45λεπτο, αλλά συμβόλαια με το πότε θα μπουν τα γκολ, δε μπορεί να υπογράψει κανείς. Δίχως ποδοσφαιρικό… μπλα- μπλα, ο Ολυμπιακός είχε ξεκάθαρο στόχο να το "καθαρίσει" το ματς όσο νωρίτερα γινόταν. Ή έστω να προηγηθεί με το "καλημέρα" κάτι που συνέβη.

Του έκατσε καλά με την κάκιστη στιγμή του Λιάβα, που έφερε το γκολ του Μασούρα μετά τη συνεργασία Ποντένσε-Χασάν. Όλα ήταν πιο εύκολα για τους "ερυθρόλευκους", αφού οι Αγρινιώτες δεν είναι σύνολο που ταμπουρώνεται. Βρήκαν ακόμη περισσότερο πρόσφορο έδαφος οι παίκτες του Μαρτίνς και μετά το γκολ άρχισαν να χάνουν ευκαιρίες. Σωστές οι διαγώνιες καλύψεις, ανεβάσματα από Τσιμίκα και Ελαμπντελαουί, καλή κυκλοφορία, γενικά μια εικόνα σταθερή, όπως πρέπει να έχει μια ομάδα που καλείται να ολοκληρώσει τις υποχρεώσεις της με νίκες και φουλ αξιοπρέπεια.

Έχουμε πει πολλάκις άλλωστε, ότι στόχο δεν έχει άλλον η ομάδα του λιμανιού, από το να κερδίζει και να δείχνει ότι υπάρχουν στέρεες βάσεις για να "χτίσει" κάτι ακόμη καλύτερο την επόμενη αγωνιστική περίοδο. Αρχικά, μια ασίστ του Φορτούνη και ένα γκολ του Ελαμπντελαουί, τους τα "έφαγε" ο βοηθός Απτόσογλου, που μπροστά του ανακάλυψε οφσάιντ στη συνεργασία Έλληνα-Νορβηγού.

Τελικά την πρώτη στο ματς ασίστ την "έγραψε" ο αρχηγός των Πειραιωτών, όταν ο Γκιλιέρμε "τσίμπησε" το τόπι, ο Ποντένσε το τσούλησε ελάχιστα και είδε τον Φορτούνη, ο οποίος με το αριστερό παρακαλώ γύρισε υποδειγματικά προς τον Χασάν που εκτέλεσε εξαιρετικά τον Κυριακίδη.

Πλάκα-πλάκα ο Αιγύπτιος τα βάζει τα γκολάκια του και η παρουσία του μόνο αρνητική δεν είναι, άσχετα αν προσωπικά πιστεύω ότι για βασικό φορ, οι "ερυθρόλευκοι" χρειάζονται κάτι πιο "δολοφονικό". Το αριστερό πόδι του Φορτούνη είχε κέφια και έτσι προέκυψε το 3-0.

Μάζεμα με το αριστερό, ντρίμπλα με το δεξί, σέντρα με το αριστερό και γκολ ο Γκιλιέρμε. Οι "ερυθρόλευκοι" είχαν στήσει πάρτι, το γκολ του Καμαρά ήρθε για πλάκα στη συνέχεια και η κορύφωση ήταν η βολίδα του Ελαμπντελαουί.

Όλος ο κόσμος έβλεπε μια ισορροπημένη ομάδα, να απειλεί και από τις δυο πλευρές, να "γεμίζει" την αντίπαλη περιοχή, να βγάζει υγεία, διάθεση και κέφι. Ήταν απολαυστικός ο Ολυμπιακός, δεν "έριξε ταχύτητα", δε κορόιδεψε, σεβάστηκε και τον Παναιτωλικό και τον κόσμο του και πάνω απ' όλα τον εαυτό του.

Για να τελειώσω όπως άρχισα, ο Βαγγέλης Μαρινάκης έχει δικαίωμα να στενοχωριέται (όπως κάθε Ολυμπιακός) για την απώλεια τίτλων, αλλά από την άλλη, ξέρει ότι κάτι καλό έχει γίνει φέτος στου Ρέντη και θα μπορεί και αυτός πιο άνετα (και με διάθεση) να κάνει τις δικές του εκπλήξεις. Σε λίγες ημέρες η ομάδα αυτή θα δώσει την τελευταία της παράσταση για φέτος στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης", αξίζει το γήπεδο να έχει πολύ κόσμο. Παίζει καλή μπάλα ο Ολυμπιακός, αυτό δε μπορεί να του το πάρει κανείς...

Photo credits: Eurokinissi