Ο συμπαθής και πετυχημένος Τζόρτζιο Αρμάνι, σε κάθε εντός έδρας ματς της αγαπημένης του ομάδας, παίρνει θέση στην εξέδρα και απολαμβάνει τις προσπάθειες των παικτών που πληρώνει. Εδώ και μια τετραετία "σκάει" πολύ χρήμα, ελπίζοντας σε κάτι καλό.

Τα εκτός έδρας, τα βλέπει στην έπαυλή του. Μάλλον αυτή τη φορά, μόλις ο αγώνας στον Πειραιά πήγε στο 30', ο Ιταλός μόδιστρος έκλεισε την τηλεόραση. Αυτός ξέρει από κοστούμια, αλλά οι Πειραιώτες είχαν… ράψει στους παίκτες του το χειρότερο. Το μόνο που γυάλιζε από ένα σημείο και μετά για τους Λομβαρδούς ήταν τα στρασάκια γύρω- γύρω από τα νούμερα στην πλάτη. Ο Ολυμπιακός θύμωσε την ώρα που έπρεπε. Και μόλις θυμώνει ο Ολυμπιακός, ειδικά μπροστά στο κοινό του, αν είσαι αντίπαλος, το μόνο που εύχεσαι είναι να βάλεις κανά- δυο σουτ μακρινά ή να μην μπουν αυτά που θα σου εξαπολύσουν οι παίκτες του Σφαιρόπουλου.

Η Αρμάνι ούτε έβαλε, ούτε γλίτωσε. Ένα τρομερό 23-3 από το 28' ως το 35' έμελλε να ξηλώσει την ιταλική φορεσιά και να μετατρέψει τους ερυθρόλευκους της Λομβαρδίας από ένα μαχητικό σύνολο, σε ένα συνονθύλευμα που απλά υπήρχε εντός των γραμμών. Ο Ολυμπιακός πήγε στο 2-0, ετοιμάζεται να επισκεφθεί τον Ομπράντοβιτς και δείχνει να βαδίζει καλά. Χωρίς να χρειάζονται περισσότερα μεγάλα λόγια. Οι "βαριές κουβέντες" είναι για άλλους, όχι για μια ομάδα, που στην τελική, δεν έχει παίξει ποτέ πλήρης.

Τι ήθελαν να καταφέρουν οι Ιταλοί στο ΣΕΦ; Να μπουν και αυτή τη φορά να παίξουν άμυνα. Ακόμη κι αν ο Ολυμπιακός έβρισκε τρόπους σκοραρίσματος, ο στόχος του Μπάνκι ήταν να μην το ρίξουν οι παίκτες του στο… σορολόπ. Μια "τρελοομάδα" που απέναντι στη Νίζνι, τα έκανε μαντάρα. Τούτη τη φορά λοιπόν, ο σκοπός των Ιταλών, ήταν να εκμεταλλευτούν πιθανή χαλαρότητα των γηπεδούχων. Να τους "δηλητηριάσουν" το μυαλό, να τους μπερδέψουν και επιθετικά να εκμεταλλευθούν την ποικιλία των ταλαντούχων παικτών τους. Θεωρώ ότι πήρε καλό βαθμό η ομάδα της Λομβαρδίας. Ο Ολυμπιακός είχε θέματα στο ξεκίνημα. Τρακαρίσματα στην επίθεση λειψή εφαρμογή στο πικ 'ν ρολ και ελάχιστες καλές ευκαιρίες στο τρανζίσιον.

Την ίδια ώρα, ο Μπρουκς έβρισκε χώρους. Η Αρμάνι δεν είχε τον παίκτη που ξεχώριζε στην επίθεση, μα όλοι έδιναν και από λίγο. Όμως ας τα λέμε όπως τα είδαμε: Κακές περιστροφές των "ερυθρόλευκων", άμυνα μακριά από τη δυναμική που είδαμε όλοι στην Ανδαλουσία και έτσι οι πιο αθλητικοί μπασκετμπολίστες του Μπάνκι (σε σύγκριση με τους συναδέλφους τους από τη Μάλαγα), κατάφερναν να συντηρούνται στην διεκδίκηση του ροζ φύλλου. Ο Σφαιρόπουλος κατά την προσφιλή τακτική του, έβαλε σχήματα να πιέσουν στη μπάλα, κάτι που του έφερε αποτέλεσμα. Το ότι μέσα σε χρόνο ρεκόρ το 13- 20 εξαφανίστηκε και μετά από λίγο έγινε και ένα σερί 9- 0, περνάει στα υπέρ του Ολυμπιακού. Όμως τέτοια ξεσπάσματα έχουν συνηθίσει στο ΣΕΦ να τα βλέπουν σε μεγαλύτερη διάρκεια. Κάθε αναμέτρηση στην κορυφαία διοργάνωση, είναι και μια άλλη ιστορία. Οι πρωταγωνιστές όμως καλούνται να δίνουν το ίδιο φινάλε σε τούτα τα αυτοτελή επεισόδια.

Ο Ολυμπιακός το πέτυχε. Ήταν συνεπής στην προσπάθειά του. Με ένα τρίτο δεκάλεπτο απίστευτης άμυνας, όπου δέχθηκε μόνο εννιά πόντους. Όταν σε επίπεδο Euroleague, κάνεις τους ταλαντούχους επιθετικά Μιλανέζους να βλέπουν τη στεφάνη σαν τρύπα βελόνας, τότε σου αξίζει να κερδίσεις. Αυτό που δεν ξέρεις, είναι αν θα το κάνεις και πιο "μαγικό". Και ο Ολυμπιακός το έκανε! Η μόδα δεν ήταν απ’ την Αρμάνι, αλλά απ’ το… Πασαλιμάνι. Οι Πειραιώτες άρχισαν να βομβαρδίζουν από παντού. Ο κόσμος το απολάμβανε, έδινε ώθηση και αυτό έκανε τους παίκτες του Σφαιρόπουλου να αμύνονται ακόμη πιο σκληρά, με μεγαλύτερη όρεξη και πείσμα. Ε, μέσα στο ΣΕΦ αν σε πάρει η κατρακύλα, δεν ισιώνει ποτέ! Ο Μπάνκι το παράτησε, γιατί ήξερε ότι η τύχη του ήταν προδιαγεγραμμένη. Συνεχίζει ο Ολυμπιακός, θα έρθει και το άσχημο βράδυ, θα έρθει και η ήττα. Αυτό που τους νοιάζει είναι να παίζουν καλά, να βγάζουν στο παρκέ αυτά που έχουν συμφωνήσει στην προπόνηση. Το ταμείο θα γίνει αρκετές εβδομάδες αργότερα...