Το να κερδίσει την Έφες ήταν απλά το μικρότερο από τα βηματάκια που χρειαζόταν ο Ολυμπιακός για να βγει τρίτος. Και το γράφω έτσι, όχι για να υποτιμήσω τους Τούρκους (που ούτως ή άλλως ήταν τραγικοί φέτος), αλλά γιατί ακόμη κι αν έχανε ο πρωταθλητής Ευρώπης αυτό το παιχνίδι, του έφτανε μια νίκη με 4 πόντους κόντρα στον Παναθηναϊκό για να βγει τρίτος.

Όπως και να ‘χει η δουλειά έγινε δίπλα στον Βόσπορο και η επόμενη στάση –τελευταία στο τοπ 16- είναι στον Πειραιά. Η μοίρα τα έφερε έτσι και οι «αιώνιοι» θα συγκρουστούν, χωρίς πίεση πρόκρισης, αλλά για την τελική κατάταξη. Αλήθεια έχει ενδιαφέρον; Εσείς τι λέτε; Για να ‘μαστε ειλικρινείς πέρα για πέρα, όποιος και να ‘ρθει μπροστά σου, αν δεν είσαι έτοιμος να τον κοντράρεις, μην φτιάχνεις σενάρια στο μυαλό. Οι μεγάλες ομάδες δεν διαλέγουν. Οι μεγάλες ομάδες, παίζουν, αγωνίζονται, πολεμάνε και αφήνουν την μοίρα να τους …φέρει την «επόμενη μέρα». Ο Ολυμπιακός λοιπόν, κερδίζοντας και τον Παναθηναϊκό θα πάει λογικά στην Μόσχα.

Αυτό δείχνει η ιστορία μετά τα αποτελέσματα της προτελευταίας αγωνιστικής. Το μόνο που μπορεί να ανατρέψει το σενάριο, είναι να κερδίσει η ΤΣΣΚΑ στο Ισραήλ και να χάσει η Ρεάλ στο Κάουνας. Το πρώτο μπορεί να γίνει, το δεύτερο όμως το θεωρώ χλωμότατο! Όλα αυτά αν κερδίσει ο Ολυμπιακός. Γιατί αν χάσει, θα είναι τέταρτος και στην Μόσχα θα πάνε ο Αλβέρτης με τους παίκτες του. Η ουσία πάντως για την αναμέτρηση με το «τριφύλλι» δεν έχει να κάνει με την βαθμολογία. Δεν έχει να κάνει με τις επιλογές, δεν έχει να κάνει με το τι διαλέγεις και τι προτιμάς.

Και το Μαϊάμι να αντιμετώπιζε ο Ολυμπιακός σε περίπτωση που κέρδιζε τον ΠΑΟ, θα ‘ταν αναγκασμένος να παίξει με τους πρωταθλητές του ΝΒΑ! Γιατί πολύ απλά, τέταρτη συνεχόμενη ήττα από τους «πράσινους» δεν την γουστάρουν στο λιμάνι. Κι αν τις προηγούμενες υπάρχει η δικαιολογία του ΟΑΚΑ και των ξεχωριστών αγωνιστικών συνθηκών για κάθε ματς, τούτη τη φορά οι «ερυθρόλευκοι» θα παίξουν μπροστά στους δικούς τους ανθρώπους, χωρίς το άγχος και την πίεση της πρόκρισης. Η υποχρέωση λοιπόν να πάρουν τη νίκη, είναι δεδομένη και το καταλαβαίνετε όλοι… Όσο για το ματς με την Έφες;

Αν πρέπει να διαλέξω ένα γεγονός από το πρώτο ημίχρονο, αυτό φυσικά, είναι η παρουσία του Κόλινς. Όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά ένας παίκτης που έχει δείξει ότι μπορεί να κάνει ελάχιστα πράγματα στο παρκέ, πρόσφερε στον προπονητή και στους συμπαίκτες του. Έβγαλε άμυνες, μοίρασε ασίστ, δούλεψε στις οδηγίες του Μπαρτζώκα και ξεκούρασε τον Μάντζαρη. Αυτό το τελευταίο κατ’ εμέ ήταν και το σπουδαιότερο.

Χωρίς να «βγάλει μάτια» ο Ολυμπιακός κέρδιζε με 11 πόντους στο ημίχρονο. Ξέρετε, είναι δύσκολο να συγκεντρωθείς για έναν αγώνα που όλοι σε έχουν σίγουρο νικητή. Και σε αυτό βοήθησε, ότι η Έφες δεν είναι κάτι το τρομερό και οι παίκτες της, κάνει «μπαμ» ότι βαριούνται πλέον τις μεσοβδόμαδες υποχρεώσεις τους. Ο Αγγέλου το προσπάθησε με κάποιες αλλαγές, αλλά τίποτα…

Το δεύτερο ημίχρονο δεν είχε πολλές εκπλήξεις, Μεμονωμένες και εκτός συστημάτων οι τουρκικές προσπάθειες, σε ένα δικό του ρελαντί ο Ολυμπιακός, χωρίς άγχος και χωρίς τρεμούλα. Πήρε το ματσάκι ήρεμα και απλά, δείχνοντας την σαφέστατη ανωτερότητά του από την αντίπαλό του. Δεν μπορείς να πεις κάτι περισσότερο. Ο Ολυμπιακός έκανε τρεις εκτός έδρας νίκες, σε Μάλαγα, Βιτόρια και Έφες. Λογικό να μην είναι στην δυάδα με τέτοιο ρεκόρ και φυσικά με δυο χαμένα ματς στο σπίτι του από Μπάρτσα και Μιλάνο.

Όπως και να ‘χει σε λίγα 24ωρα θα ξέρουμε που θα περάσουν την Μεγάλη Εβδομάδα, οι ελληνικές ομάδες. Ένας θα πάει ανατολή και ένας στη δύση. Ένας Μόσχα, ο άλλος Μαδρίτη. Ένας στην «αρκούδα», ο άλλος στην «βασίλισσα». Τον Ολυμπιακό πάντως δεν τον θέλει καμία από αυτές. Γιατί μειονέκτημα έδρας θα ‘χουν οι Πειραιώτες, αλλά όχι μειονέκτημα πάθους και δίψας όταν θα έρθει εκείνη η ώρα!