Αυτός ο Ολυμπιακός σε τέτοιο ΣΕΦ θα χάσει δύσκολα
Ο Μπαρτζώκας έκανε λίγο από... Κλοπ , ο κόσμος το απόλαυσε και ο Παντελής Διαμαντόπουλος γράφει για το 2- 0 των Πειραιωτών, που έχουν βάλει σκοπό να φτιάξουν μια νέα σελίδα στην ιστορία τους.
Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα για τους Ολυμπιακούς, από το να βλέπουν τον παίκτη τους να αρπάζει το ριμπάουντ και τον Μπαρτζώκα να κάνει νόημα με το χέρι "τρέξτε". Είναι αυτό που γουστάρουν να βλέπουν, είναι αυτό που απολαμβάνει κάθε φίλαθλος και αλλά αυτό που ορίζει την αλήθεια κάθε ομάδας.
Ο Ολυμπιακός δεν έχει σκοπό να καθίσει ήσυχος στην EuroLeague. Και δεν λέω ότι σε όλα τα ματς θα παίζουν σαν... παλαβοί, αλλά σίγουρα δεν έχουν σκοπό να παραδίδονται ή να κάνουν χάρες. Και υπάρχουν πράγματα προς βελτίωση. Αρκετά. Το ματς κύλησε υπέροχα για να μην το κερδίσει η καλύτερη ομάδα. Και αυτή ήταν η ελληνική ομάδα. Απέναντι σε έναν εξαιρετικό αντίπαλο.
Μια πολύ μεγάλη νίκη, που την χάρηκαν όλοι. Και ο Μπαρτζώκας αποχωρώντας έκανε τον Γιούργκεν Κλοπ, χτυπώντας την γροθιά προς τον κόσμο. Απλά ο τεράστιος κόουτς της Λίβερπουλ το κάνει τρεις φορές, ο Γιώργος το έκανε μια. Πρέπει να προσθέσει άλλες δυο για να του μοιάσει ολοκληρωτικά κι ας υποστηρίζει την Γιουνάιτεντ.
Δεν είναι και τόσο συνηθισμένο, αξίζει να το επισημάνουμε για αρχή. Οι μισοί που έπαιζαν στο ξεκίνημα ήταν Γάλλοι. Ελληνική με Ισπανική ομάδα και η μπασκετική Γαλλία είχε την τιμητική της. Ο Ολυμπιακός δεν κώλωσε να απλώσει το γήπεδο παρότι οι Καστιλιάνοι έχουν και το όνομα και την χάρη. Ούτως ή άλλως τα 'χουμε ξαναπεί. Η αθλητικότητα και η φρεσκάδα είναι το πρώτο μέλημα του Μπαρτζώκα.
Για να παίξεις καλά απέναντι στην Ρεάλ πρέπει να της δημιουργήσεις μπελάδες. Τα ίδια βέβαια πάσχιζαν να πράξουν και οι παίκτες του Λάσο. Όταν το πρώτο τάιμ- αουτ του ματς (τηλεοπτικό) έρχεται με σκορ 6-6 καταλαβαίνει κάποιος, για την διάθεση των μονομάχων.
Η πρώτη περίοδος ήταν ματς βγαλμένο από παλιά δεκαετία ιταλικού ποδοσφαίρου. Πίεση ψηλά και από τους δυο. Μπαμπούλες στην ρακέτα και από τους δυο. Ήταν σημαντικό να υπερισχύσει ο Φάλ στην μάχη των... δεινόσαυρων, αλλά και να αντέξει ο Χασάν Μάρτιν όσες φορές θα πατούσε παρκέ. Τέτοια παιχνίδια θέλουν αντοχές, ρυθμό και την σωστή επιλογή όταν σου χαλάσουν το πρώτο πλάνο στην επίθεση. Αυτός ήταν ο σκοπός του Λάσο, αν και για να είμαι δίκαιος τα ίδια έκανε και ο Ολυμπιακός.
Αν δεν υπήρχε ο εξαιρετικός Γκος στο πρώτο μέρος, ο Λάσο θα "κατέβαζε όλα τα ισπανικά καντήλια", την ώρα βέβαια που πίσω ο Αμερικανός είχε τα θέματά του από τον αγριεμένο Σλούκα. Για λίγο έγινε και μια κόντρα μεταξύ των δυο προς απόλαυση του κοινού, αλλά αυτό που έμεινε ως γεύση από το ημίχρονο, ήταν πως για την εποχή και οι δυο αυτές ομάδες δουλεύονται καλά. Και να σκεφτείτε ότι δεν έχουν λίγα καινούργια πρόσωπα...
Τα λάθη στο τελευταίο λεπτό και η χαλαρότητα σε κάποιες επιλογές, έφεραν μπροστά τους Καστιλιάνους έστω και με έναν πόντο. Παρακολουθήσαμε ένα ημίχρονο με συνολικά 3/21 τρίποντα (!) και 16 λάθη. Όλα αυτά τα προκάλεσαν οι καλές άμυνες και των δυο.
Το πρόβλημα του Ολυμπιακού σε σετ παιχνίδι ζητούσε λύση, γιατί πλην των προσωπικών επιλογών του Σλούκα και κάποιες δόσεις παλικαριάς του Βεζένκοβ, κάτι άλλο σταθερό δεν υπήρχε. Αντίθετα "χτύπαγε" καλά την Ρεάλ στο αμυντικό της τρανζίσιον, αλλά για να συμβεί αυτό, απαιτούνταν και οι προϋποθέσεις.
Δεν έχει κακό υλικό η "βασίλισσα" και σίγουρα δεν φτιάχτηκε για να παραδίδει αμαχητί τα όπλα. Μπορεί να μην άξιζε να είναι μπροστά στο 20λεπτο βάσει εικόνας, αλλά στο μπάσκετ και ...μισή λεπτομέρεια, μπορεί να ανακατέψει μια κατάσταση.
Αυτές τις λεπτομέρεις τις ήθελε με το μέρος του ο Μπαρτζώκας, που όταν έβγαλε τον Φαλ στο πρώτο μέρος δεν τον ξανάβαλε, προτιμώντας να πάει με τον Χασάν Μάρτιν απέναντι σε Πουαριέ, αλλά και Ταβάρες, ενώ εμφάνισε και το σχήμα με Ζαν Σάρλ- Βεζένκοβ, το οποίο όμως ήταν ρισκαδόρικο. Ειδικά ο Γάλλος υπέφερε όταν τόλμησε να πλησιάσει το καλάθι των φιλοξενούμενων.
Το κέρδος της Ρεάλ ήταν να βγει με ψυχολογία από τα αποδυτήρια και ενώ το αρχικό της σχήμα παραπατούσε στο 1', τα έκανε καλύτερα στο 21'. Δεν λύγισε ο Ολυμπιακός χάρη στην άμυνά του, παρότι οι Ισπανοί είχαν λογική στο παιχνίδι. Όλοι; Όχι. Με εξαίρεση τον Ερτέλ που τα έκανε... μαντάρα. Ο Λάσο τον άφησε μέσα σχεδόν σε όλο τρίτο δεκάλεπτο και αυτό ήταν ένα καλό δώρο, την ώρα που ο Γουόκαπ "δάγκωνε" στην άμυνα. Τελικά ο Ισπανός κόουτς έβαλε τον Γκός λίγο πριν οδηγηθεί το ματς στην τελική ευθεία του.
Κι όταν θα πηγαίνεις πλέον στο ΣΕΦ να παίζεις με τον καινούργιο Ολυμπιακό, μάλλον θα βρίσκεις μπροστά σου το... παλιό γήπεδο σε παλμό, σε νεύρο, σε ένταση. Και μπορεί εύκολα αυτό να οδηγήσει τους Πειραιώτες σε διαψήφια διαφορά -όπως έγινε- και εσένα να παλεύεις να κρατηθείς με νύχια και δόντια, επίσης όπως έγινε από την πλευρά της Ρεάλ.
Με τον Ντόρσεϊ να είναι έτοιμος να "σκοτώσει" και τον Βεζένκοβ να το κάνει ως συνήθως, η ομάδα έμενε να διατηρήσει την άμυνα και απλά να συντηρήσει τον ρυθμό για να βρει τον δρόμο στην επίθεση. Και αυτό έγινε αν και δεν ήταν απαραίτητο να βγει ο Ντόρσεϊ την ώρα που τους έκανε... κουτούς (έστω και για ένα λεπτό).
Στην EuroLeague δεν εφησυχάζεις αν δεν τελειώσει ένα ματς και όταν παίζουν μεγάλες ομάδες είναι εύκολο να γίνει... μακελείο. Με Γουόκαπ, Ντόρσεϊ και Σλούκα στο τέλος για ασφάλεια και αλλαγή- χάντμπολ τον Λαρεντζάκη στην άμυνα. Μια μεγάλη νίκη πρέπει να διασφαλίζεται και ο Ολυμπιακός δεν το έκανε απολύτως σωστά. Θα πρέπει να γίνει μάθημα και στον Μπαρτζώκα και στους παίκτες, πως όταν στο ΣΕΦ θα κερδίζεις με 11 πόντους, δεν θα πρέπει να υπάρχει γυρισμός για τον αντίπαλο. Και στην τελική, δεν έχεις λόγο να χάνεις διαφορές. Το +6 αδικεί την ομάδα, αλλά εδώ που τα λέμε, κέρδισαν την Ρεάλ, την έριξαν στους 68 πόντους, ε, ας τους αφήσουμε να το χαρούν οι άνθρωποι...
Ο Ολυμπιακός το απέφυγε τελικά χάρη στην μελέτη που είχε γίνει, το σωστό διάβασμα στην μεγαλύτερη διάρκεια της αναμέτρησης και φυσικά, στο ότι η άμυνά του έχει δημιουργηθεί για να καταστρέφει κυριολεκτικά οποιαδήποτε αντίπαλη βλέψη. Η Ρεάλ ήταν καλύτερη σε πολλές κατηγορίες της στατιστικής, αλλά στα τρίποντα οι παίκτες της είχαν 3/24 και αυτό δεν ήταν απλή αστοχία. Τους το προκάλεσε ο Ολυμπιακός και το απόλαυσε ο κόσμος με το ρεκόρ πλέον στο 2-0.
Η συνέχεια έχει διαβολοβδομάδα, Πρώτα Βαρκελώνη και μετά Ζαλγκίρις στο ΣΕΦ. Ένα ΣΕΦ που επαναλαμβάνω θυμίζει παλιές εποχές και όσο ο κόσμος θα το απολαμβάνει, η ομάδα δύσκολα θα χάνει...
