Black Thursday

Όσες φορές κι αν άλλαξαν θέση για να «σπάσουν» την κακοδαιμονία οι φίλοι του Ολυμπιακού, δε τους… βγήκε. Κι αυτό γιατί πολύ απλά, στο μπάσκετ μπορείς να κερδίσεις τα πάντα, όχι όμως τα σουτ που θα μπουν στο καλάθι κάτω υπό οποιαδήποτε συνθήκη! Και η Μακάμπι πραγματικά, ήταν η ομάδα που από ένα σημείο και μετά ακόμη και με το πόδι να σούταραν οι παίκτες της, θα το έβαζαν. Δε το γράφω για να δικαιολογήσω την ήττα του Ολυμπιακού(που έχασε και με διαφορά που καλύπτει το κακό του βράδυ), είναι η πραγματικότητα της αναμέτρησης όμως.

Μπήκαν αποφασισμένοι και ψύχραιμοι στις επιλογές τους οι Ισραηλινοί. Για τεράστιο διάστημα της αναμέτρησης, πέρα από την ευστοχία είχαν και φρεσκάδα, αλλά και σωστές τοποθετήσεις. Ο Ολυμπιακός ήξερε από τι κινδυνεύει. Δεν ήταν ανέτοιμοι, δεν ήταν αδιάφοροι οι παίκτες του Σφαιρόπουλου. Ανήμποροι ήταν στο συγκεκριμένο 40λεπτο. Ανήμποροι να ακολουθήσουν τον ξέφρενο ρυθμό, την απόλυτη ελευθερία, την… ασυδοσία αν γουστάρετε στην επίθεση της «ομάδας του λαού». Όταν όμως ο άλλος σουτάρει αβέρτα, χαλαρός, άνετος και ξέροντας ότι κανείς δε θα τον μαλώσει αν χάσει στην έδρα του Ολυμπιακού, έχει πολλές πιθανότητες να το βάλει. Α, αν είναι και παικταράς. Γιατί μπορεί να σέρνουν όσα σέρνουν στη Μακάμπι, αλλά στο ρόστερ τους, υπάρχουν παιδιά με ποιότητα και αθλητικότητα. Όσο και να το πίστευε ο κόσμος ακόμη και στην τελευταία περίοδο, δε θα μπορούσε να συμβεί αυτή τη φορά.

Να χάνει με επτά πόντους η ομάδα στο ημίχρονο και να λέει ο κόσμος «πάλι καλά»! Πως είπατε; Δε γίνεται αυτό; Φυσικά και γίνεται. Όταν ο αντίπαλός σου, καπακώνει 19 ριμπάουντ, βάζει 6/9 τρίποντα και πάνω απ’ όλα σε «σκοτώνει» την ώρα που εσύ πιστεύεις ότι θα κάνεις σερί, τα πάντα γίνονται. Η Μακάμπι, ήταν αυτή που περιμέναμε. Αυτή που έχουν «διαβάσει» φέτος και δεν έκανε τίποτα περισσότερο ή τίποτα λιγότερο.

Α ναι, έκανε κάτι: Έβαλε τα σουτ. Ο Ολυμπιακός δεν αμύνθηκε αρχικά άσχημα. Όμως στις περιστροφές τους ήταν λογικό οι παίκτες να πάνε πιο αργά από τη μπάλα. Είναι νόμος αυτός. Και όταν «γέμισε» τη ρακέτα η «ομάδα του λαού» πήρε και από ‘κει πράγματα. Και να σκεφτείτε, τόσο ο Μπίρτς , όσο και ο Γιάνγκ έκαναν το σωστό. Ο Ολυμπιακός επιθετικά, πέτυχε το πρώτο του τρίποντο, μετά από δέκα προσπάθειες. Στο 20λεπτο, 2/13 σουτ πίσω από τα 6,75μ. Για μια ομάδα που ‘χει μάθει να ζει πολύ από το τρίποντο , είναι μέγα ζήτημα το να αποδειχθεί τόσο άστοχη. Ταυτόχρονα, κλασικά, όταν ο Ολυμπιακός είναι πίσω πρέπει να γίνει και η διαχείριση στα νευράκια και στο άγχος.

Ο Παπανικολάου μαχητικός στην άμυνα, μπροστά δεν έβαζε. Ο Λοτζέσκι απειλητικός μπροστά «τα έτρωγε» όλα πίσω. Ένα δείγμα της έλλειψης ισορροπίας. Και αυτό ίσχυε για όλους τους παίκτες. Δεν είναι εύκολο να κυνηγάς στο σκορ, μια ομάδα που ζει από το μακρινό σουτ. Γιατί κάθε καλάθι της είναι,,, διπλή μαχαιριά στην καρδιά σου.

Η Μακάμπι λειτούργησε σωστά, ως προς το πλάνο της. Γιατί απλά, αυτή είναι. Ο Ολυμπιακός με τους επτά πόντους «στο κεφάλι» θα έπρεπε να λειτουργήσει διαφορετικά. Ο αγώνας έμοιαζε με αυτόν κόντρα στη Μπαρτσελόνα, όσον αφορά στις κινήσεις εντός των τεσσάρων γραμμών. Με μια διαφορά: Οι Καταλανοί δεν έβαζαν ούτε πέτρα στη θάλασσα. Οι Ισραηλινοί «τα ‘χωναν» από παντού. Και έβγαλαν την ίδια εικόνα και ακόμη καλύτεροι στο τρίτο δεκάλεπτο. Εκεί έκαναν και σερί, έπαιξαν και με τα… νεύρα της εξέδρας. Ναι , την ώρα που έσκουζε ο κόσμος, εκεί που όλοι πίστευαν ότι η μπάλα θα γυρίσει στα κόκκινα, η Μακάμπι πήρε τρία μεγάλα καλάθια. Ένα με …ουρανοκατέβατο τρίποντο και δυο στη λήξη της επίθεσής της. Καλάθια που «κόβουν πόδια», που διαλύουν ψυχολογίες.

Το είπα και στην αρχή. Το χειρότερο πράγμα είναι να ξέρεις από τι θα χάσεις και να μη μπορείς να το περιορίσεις. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά να γίνεις και «σκλάβος» της κατάστασης. Γιατί όταν βλέπεις ότι δε σου… πάει το τρίποντο και επιμένεις, με την αντίπαλη άμυνα να σε πιέζει πάνω στη μπάλα, ε είναι σα να τα ζητάς. Ο Ολυμπιακός ήταν κλειδωμένος σε αυτοκίνητο, με τις ασφάλειες σφραγισμένες, χαλασμένα φρένα, σπασμένο χειρόφρενο και μπροστά ο γκρεμός. Κανείς δε μπορεί να χρεώσει έλλειψη προσπάθειας από τους Πειραιώτες. Δε θα τρελαθούμε κιόλας. Η ίδια ομάδα είναι που μέσα σε μια εβδομάδα «κατάπιε» Μπαρτσελόνα και Παναθηναϊκό.

Αυτή είναι η καινούργια Ευρωλίγκα. Θα σου φέρει άσπρες και μαύρες μέρες. Είναι άσχημο να κάνεις δεύτερη εντός έδρας ήττα, αλλά κάτι μου λέει ότι άπαντες θα… μπλέξουν τα μπούτια τους σε αυτή την καινούργια διοργάνωση. Ο Ολυμπιακός με τα ποσοστά που ήδη γνωρίζετε ότι είχε, δε θα μπορούσε να κερδίσει έναν αντίπαλο , ο οποίος στην τελική σκόραρε όπως γούσταρε. Θα τα ‘χεις κι αυτά. Το θέμα είναι πως μπορείς να τα ξεπεράσεις, να τα αποφύγεις και να τα κάνεις εσύ ο ίδιο στους άλλους. Ε, εδώ που τα λέμε όταν παίζεις με ομάδες όπως η Μακάμπι πρέπει να κάνεις και κανά σταυρό. Δε τους είδατε; Με δέκα πόντους κέρδιζαν κι αντί να παίξουν με το ρολόι έτρεχαν , έκαναν βήματα, σούταραν, Θεοπάλαβοι…