Ήταν ο περασμένος Γενάρης που η ομάδα του Πειραιά βρέθηκε τελευταία φορά στο ρετιρέ μόνη της. Πλέον είναι ξανά. Δεν ξέρω πόσες φορές θα χτυπήσουν την πόρτα οι διεκδικητές και αν ο Ολυμπιακός την ανοίξει.

Αυτό που πρέπει να επισημάνω αρχικά είναι ότι ο Πέδρο Μαρτίνς μου είναι ιδιαίτερα συμπαθής, αλλά θα πρέπει να ηρεμήσει. Να μην έχει άγχος, να τα βάλει κάτω και να τα δει καλύτερα. Πήρε δεύτερο σερί ματς στο 92’.

Έχει άστρο και είναι μαγκιά του. Όμως η ομάδα φλέρταρε χωρίς ιδιαίτερο λόγο με το να μην κερδίσει έναν κατώτερο γενικά (όχι ειδικά) αντίπαλο. Χρειάστηκε το κεφάλι του Χασάν να δώσει τους τρεις βαθμούς. Όμως και για τους επιθετικούς έχω κάμποσα να σκεφτώ. Οι φίλοι του Ολυμπιακού έχουν κάθε δίκιο να χαίρονται που η ομάδα κέρδισε. Να χαίρονται που είναι μόνη πρώτη. Να χαίρονται που έκανε το 4/4 ενόψει των δυο αγώνων με ΠΑΟΚ και ΑΕΚ. Να χαίρονται που στο τέλος πάλι γιόρτασαν με τους ποδοσφαιριστές τους.

Όμως την ίδια ώρα, γνωρίζει ο κόσμος ότι το παιχνίδι θα μπορούσε να ‘χε «καθαριστεί» πολύ νωρίς. Και αφού δε… καθαρίστηκε, πήγε ακόμη και να χαθεί. Και τελικά, οι βαθμοί πήγαν στο λιμάνι χάρη στην ηρεμία των ποδοσφαιριστών στο τέλος. Με τον Αστέρα, το πόδι του Νάτχο. Τώρα το κεφάλι του Χασάν. Μπράβο στον Ελαμπντελαουί για τη σέντρα. Για να το δούμε λοιπόν σφαιρικά το θέμα, ο Μαρτίνς δεν κάθισε να το σκεφτεί. Θεωρώ ότι πιο πολύ το σκέφτονται όλοι οι άλλοι και καθόλου αυτός. Ποιο; Πλην του Γκερέρο κατέβασε την ενδεκάδα της Μπέτις. Και να σας πω και κάτι; Ο Μπουχαλάκης ένα μισαωράκι έπαιξε με τους Ισπανούς, γιατί να είναι πιο κουρασμένος από τον Νάτχο, που στην τελική αγωνίστηκε και περισσότερο; Το θέμα τακτικής και ρυθμού, είναι άλλο πράγμα. Και κανείς ποτέ δε μπορεί να βγάζει συμπεράσματα πριν δει έναν αγώνα. Η αλήθεια είναι ότι και πάλι ντρίμπλαρε όλη την κοινωνία. Ή μάλλον όχι όλοι.

Οι ακροατές της εκπομπής «Το 10 το κακό» στον Sport24radio 103,3 έχουν μάθει πλέον, ότι ο Πορτογάλος κάνει αυτό που θέλει και δεν ακούει κανέναν. Το έπραξε ξανά. Θέλετε τη γνώμη μου; Με υποθέσεις απαγορεύεται να μιλάς για μπάλα, απλά πιστεύω ότι ο Χριστοδουλόπουλος μόνος του θα ‘χε βάλει δυο γκολ στο 45λεπτο. Γνώμη μου… Από την άλλη, η αλήθεια είναι ότι ο Πανιώνιος ξεκίνησε τον αγώνα, όπως έχει αρχίσει όλη τη σεζόν. Με στραβοπατήματα, έλλειψη συνεργασιών και καμία συνεννόηση κεντρώων με αμυντικούς. Ο Ολυμπιακός μπήκε δυνατά από δεξιά. Ο Ελαμπντελαουί με τον Φετφατζίδη έκαναν την ομάδα του Ανιγκό να πιστέψει ότι θα απειλούσαν ασταμάτητα από δεξιά. Και με το που πήγε να γίνει η μετατόπιση της «κυανέρυθρης» άμυνας στην πλευρά αυτή, τα χαφ του Ολυμπιακού, βρήκαν δυο φορές τον Τσιμίκα και μια τον Φορτούνη στα αριστερά, έτοιμους να κάνουν τη ζημιά. Στη φάση του αρχηγού τους, οι Πειραιώτες ζήτησαν το πέναλτι στο χέρι του Κούρντι.

Όποιος βρέθηκε στη Νέα Σμύρνη είδε την διαφορά ποιότητας των δυο ομάδων, αλλά ποτέ αυτό δεν αποτελεί σφραγίδα εγγύησης για την επιτυχία. Το ημίχρονο έκλεισε με τον κόσμο του Πανιωνίου να χειροκροτεί και να είναι ικανοποιημένος. Λογικό… Άντεξαν στο 20λεπτο που δέχθηκαν σφυροκόπημα, μετά πήγαν να το ισορροπήσουν, δε τρόμαξαν τον Γιαννιώτη, αλλά την έβγαλαν καθαρή «τρώγοντας τον μισό γάιδαρο». Ο Ολυμπιακός απέναντι σε μια ομάδα που τον περίμενε στο μισό γήπεδο , ήταν καλός. Έκανε φάσεις από την αρχή, απλά γύρευε την καλή τελική προσπάθεια. Μη γίνομαι βαρετός, αλλά με Γκερέρο και Χασάν δε θα σταματήσει ποτέ η συζήτηση για τους φορ της ομάδας. Για διαφορετικό λόγο με τον καθένα βέβαια… Η αλλαγή του Φορτούνη πριν καν συμπληρωθεί μια ώρα αγώνα, είχε διπλό σκοπό. Πρώτον, να φέρει τον Νάτχο στην ενδεκάδα και δεύτερον, να ανακατέψει την προσαρμοσμένη στον «ερυθρόλευκο» αρχηγό κυανέρυθρη άμυνα.

Μετά από λίγο μπήκε το γκολ του Πανιωνίου που δε μέτρησε και πλέον είχε χαθεί κάθε δικαιολογία για την αγωνιστική συμπεριφορά του Ολυμπιακού. Το ότι παίζεις πολύ καλά για 20 λεπτά, δε σου παρέχει το δικαίωμα να… αμολάς αητό στην συνέχεια. Όσο περνούσε η ώρα ήταν δεδομένο ότι ο Πανιώνιος θα έβρισκε χώρους για να γίνει απειλητικός. Ο Μαρτίνς δεν έβαζε τον Χριστοδουλόπουλο και πέρασε δεύτερη αλλαγή τον σκόρερ Χασάν για να επανέλθει σε ένα καθαρό και επιθετικό (από τα μπακ) 4- 4- 2 με Νάτχο- Καμαρά στην κουλούρα. Το ματς έγινε «γουέστερν» όταν οι γηπεδούχοι πίστεψαν ότι θα μπορούσαν να πάνε κόντρα στα προγνωστικά και οι φιλοξενούμενοι άρχισαν να πιέζονται χρονικά.

Η αλήθεια είναι ότι στη Ν. Σμύρνη εμφάνισε σημάδια… σκασίματος ο Ολυμπιακός, αλλά οι παίκτες του δεν είχαν το παραμικρό περιθώριο να τα παρατήσουν. Η νίκη δε θα με εμποδίσει να σας γράψω κάποια πράγμα. Ο Λάζαρος μπήκε στο 80’ αλλά ήδη ο Ολυμπιακός είχε χάσει κάθε ισορροπία. Εδώ οι παίκτες του έβγαζαν κόντρες –με ανοργάνωτη την άμυνα του Ανιγκό- και έκαναν ποδοσφαιρικά… τρίποντα. Όλοι σούταραν από παντού, πιστεύοντας ότι θα βάλουν γκολ από του «διαόλου τη μάνα». Ο Φορτούνης κουρασμένος δε μπορούσε να κουβαλήσει μπάλες. Μπήκε ο Νάτχο πιο κουρασμένος (!) από τον Φορτούνη και έκανε σκαφτές πασούλες.

Θεωρώ «έγκλημα», επαναλαμβάνω, να μην ξεκινήσει ο Χριστοδουλόπουλος, αμφιβάλω για την σταθερότητα στο σκοράρισμα των δυο επιθετικών (και το γράφω τώρα σε νίκη και με το τέρμα του Αιγύπτιου) και πιστεύω ότι ο Μαρτίνς έχει αρχίσει να μπερδεύεται από τους πολλούς παίκτες. Δε το γράφω ως δικαιολογία, μη με παρεξηγήσετε, αλλά ο Ολυμπιακός έχει τέτοιο υλικό που αν το διαχειριστείς έξυπνα θα «κλείσεις σπίτια».

Χάνονται ανάσες και έρχονται δύσκολα ματς. Βγήκε πρώτη φορά στο πρωτάθλημα από το Καραϊσκάκη και οι καμπάνες όχι απλά χτύπησαν, αλλά κόντεψαν να πλακώσουν τους πάντες. Η ιστορία έγραψε το 0- 1 και η ηρεμία θα υπάρχει στο λιμάνι ώστε να γίνουν ακόμη καλύτερα τα πράγματα. Η καθημερινότητα μιας ποδοσφαιρικής ομάδας δεν είναι σε καμία περίπτωση τα 90 λεπτά. Απλά σε αυτά τα λεπτά κρίνεται η δουλειά και οι αποφάσεις. Είναι κρίμα να δουλεύουν και να μην έχουν τα αποτελέσματα που θέλουν με μεγαλύτερη άνεση. Παραχώρησαν δικαίωμα στη Νέα Σμύρνη, αλλά πιστεύω ότι το ξέρουν. Τα λέμε μετά από το ματς με τον ΠΑΟΚ…