Χαιρέτα μου τον Πλάτανο

Άλλοι αν έχαναν 1–0 και γύρναγαν το ματς, θα μιλούσαν για μεγάλη ανατροπή. Ο Ολυμπιακός δεν το κατάφερε, αλλά και να το έκανε, κανείς δε θα δικαιούτο να πανηγυρίζει. Οι Κρητικοί ήταν καταπληκτικοί στο πρώτο μέρος, πειθαρχημένοι στο δεύτερο, κέρδισαν την κούρασή τους, πήραν έναν παλικαρίσιο βαθμό και έκαναν… χόμπι να δημιουργούν εμπόδια στους Πειραιώτες για να σκοντάφτουν πάνω τους. Και στο κύπελλο και στο πρωτάθλημα.

Ο Ολυμπιακός δεν ήταν έτοιμος για την ένταση που του επιφύλασσε ο αντίπαλός του. Και είναι αδικαιολόγητος για αυτό. Αφήστε που είδαμε τον Ολυμπιακό να παίζει με σέντρες σε κάποια διαστήματα. Οι 22 τελικές δε μου λένε κάτι. Επιλογή του Πλατανιά ήταν να αφήσει τον αντίπαλό του να πάρει μπάλα. Η καλύτερη ομάδα της χώρας, είναι λογικό να βγάλει φάσεις. Το θέμα είναι και αν της τελειώσει, αλλά και τι ρυθμό θα έχει. Και αυτός ο Ολυμπιακός, πραγματικά κούρασε. Να λέμε ψέματα; Δε γίνεται…

Είχε 425 λεπτά να βάλει γκολ ο Πλατανιάς και ο Ράμος βρήκε δίχτυα στην εστία του Ρομπέρτο. Την 13 αγωνιστική στην Ξάνθη, είχαν δει χαρά σκοραρίσματος οι Κρητικοί. Όμως μπήκαν ορεξάτοι, αποφασισμένοι και άνετοι απέναντι στον νταμπλούχο Ελλάδας. Αν οι ερυθρόλευκες ρίγες δεν ήταν οριζόντιες, ίσως και να μπερδευόταν κάποιος στο πρώτο ημίχρονο. Ο Ολυμπιακός για να είμαι ακριβής, φάνηκε στο πρώτο λεπτό του αγώνα. Πρώτη φάση του ματς, χάθηκε ευκαιρία (Ντουρμάζ). Μετά, τέλος,,,

Φαντάσματα με μπλε! Να τους πείραξε ο βαρύς αγωνιστικός χώρος; Να το ‘χαν εύκολο; Να επηρεάστηκαν που η ΔΕΗ λόγω κακοκαιρίας έριχνε την τάση στους πυλώνες; Ελάτε, πλάκα κάνω, μη χαμπαριάζετε. Ο Ολυμπιακός πολύ απλά, ήταν «ελαφρύς». Και μπορεί να έχει κατακτήσει το πρωτάθλημα, ωστόσο οι ποδοσφαιριστές του και ο προπονητής του, σαφέστατα γνωρίζουν ότι οι αντίπαλοι σε κάθε αναμέτρηση θα παλεύουν με «νύχια και δόντια» να τους βλάψουν.

Είτε για το… πρωτοσέλιδο που σας έγραφα τις προάλλες, είτε γιατί πολύ απλά, το κάθε συγκρότημα «καίγεται» από τη δική του σκοπιά να μαζέψει βαθμούς. Ο Ράμος, έβαλε ένα παλικαρίσιο γκολ, δε μπόρεσαν να τον σταματήσουν και πιστέψτε με ήταν μια δίκαιη εξέλιξη. Ο Πλατανιάς είχε σωστή συμπεριφορά. Έκανε φάσεις, δημιούργησε υπέρ του συνθήκες, πάτησε την περιοχή του Ρομπέρτο και σε γενικές γραμμές, διεκδίκησε με… αέρα τις πιθανότητες να βάλει γκολ. Και το έβαλε. Κάπου εκεί, απέκτησαν σφυγμό οι ποδοσφαιριστές του Σίλβα.

Μια φάση ο Πάρντο, άλλη μια ο Ντα Κόστα, ένα λάθος του Σωτηρίου με τον Ιντέγε, κάτι πήγε να γίνει. Μικροπράγματα για Ολυμπιακό φυσικά, βάσει των όσων έχει παρουσιάσει η συγκεκριμένη ομάδα. Και στην τελική, κανείς δε μπορεί να τους πει και μπράβο. Έπρεπε να «αμολήσουν αετό» τόση ώρα, να φάνε γκολ, για να παίξουν και μπάλα; Ε, φυσικά δε θα τους επιβραβεύσει κάποιος. Κι έτσι πέταξε στα σκουπίδια ο Ολυμπιακός ένα ημίχρονο, με μια βαρετή εικόνα μέχρι να φάει το γκολ. Γιατί αν είσαι Ολυμπιακός και περιμένεις να σου πουν και «μπράβο» επειδή ζόρισες 5 λεπτά τον Πλατανιά, χαιρέτα μου τον πλάτανο…

Μια εικόνα που δε διαφοροποιήθηκε κατά τη γνώμη μου στο δεύτερο 45λεπτο. Απλά ο Ολυμπιακός ήταν λίγο πιο σοβαρός. Δεν άσκησε επ’ ουδενί την πίεση των 5 ασφυκτικών λεπτών στο τέλος του πρώτου μέρους, απλά ήταν πιο σταθεροί οι παίκτες του στις αποφάσεις τους και στις κινήσεις τους. Ο Σίλβα έβαλε τον Φορτούνη, που έμελλε να κερδίσει το ριμπάουντ και να ισοφαρίσει, ενώ κανά δεκάλεπτο (με τις καθυστερήσεις) αγωνίστηκαν οι Σεμπά- Πουλίδο. Σε τόσο διάστημα ποδοσφαιριστής που μπαίνει με το σκορ 1- 1, για να γίνει ήρωας θα πρέπει να είναι και τυχερός. Άλλο να παίζεις κανά 5λεπτο όταν κερδίζεις, στην τελική έχεις και ψυχολογία κι άλλο να μπαίνεις για να συνεισφέρεις στην προσπάθεια ολικής ανατροπής.

Ο Πλατανιάς αξίζει συγχαρητήρια για όλη την εικόνα του. Τον τρόπο που προσέγγισε το παιχνίδι, ακόμη κι όταν στα τελευταία λεπτά ο Παράσχος «φόρτωσε» την άμυνά του. Οι Κρητικοί αντιμετώπισαν τον Ολυμπιακό πολύ θαρραλέα και όχι κάνοντας τον σταυρό τους, όπως συμβαίνει με άλλες ομάδες. Είχαν πάθος, δε κώλωναν, αλλά πάνω απ’ όλα πίστεψαν από νωρίς ότι μπορούν να πάρουν αποτέλεσμα. Αυτό είναι και το «κλειδί» όταν παίζεις με καλύτερο αντίπαλο. Πρέπει και λίγο να πιστέψεις.

Ο Πλατανιάς το πίστεψε, ο Ολυμπιακός ήταν ιδιαιτέρως κουραστικός σε τεράστιο διάστημα της αναμέτρησης. Το να παίζεις τον αντίπαλο στο μισό γήπεδο, δε σου παρέχει και τη βεβαιότητα θα κερδίσεις ντε και καλά. Όλα αυτά βέβαια στα πλαίσια και στη… σφαίρα της φαντασίας και της συζήτησης για ρεκόρ μόνο νικών και όλα τα σχετικά, που μεταξύ μας, απασχολούν περισσότερο τους δημοσιογράφους (και τους στατιστικολόγους και τον κόσμο), παρά τους παίκτες.

Ο Ολυμπιακός παραμένει αήττητος, αλλά θα πρέπει πιστεύω να επιστρέψει σε πιο «αεράτες» εμφανίσεις. Η ομάδα που αντιμετώπισε τον Λεβαδειακό, δεν είχε καμία σχέση σε όρεξη και εικόνα, με αυτή που πήγε στα Περιβόλια…