Cobra Cup
Ο Ολυμπιακός πήρε ένα πολύ μεγάλο ντάμπλ με όλες τις συνθήκες εις βάρος του και ο Παντελής Διαμαντόπουλος εξηγεί πως οι Πειραιώτες που έκαναν στην ΑΕΚ, ότι είχαν κάνει τον Φεβρουάριο στον ΠΑΟΚ.
Περίμενε να παίξει ενάμιση μήνα. Στερήθηκε ένα καλό ματς ώστε να ‘χει ρυθμό απέναντι στους Γούλβς. Υποχρεώθηκε να αγωνιστεί σε τελικό χωρίς ποδοσφαιριστές που πήγαν την ομάδα μέχρι εκεί. Τον έβαλαν να παίξει με ρόστερ περασμένης σεζόν, που σημαίνει… μισή ομάδα (sic). Ήταν ομολογουμένως οι συνθήκες δύσκολες και περίεργες για τον Ολυμπιακό. Πολύ. Όμως μιλάμε για τον Ολυμπιακό. Που στο τέλος, ξέρει να βρίσκει τη λύση. Ακόμη κι αν πρέπει να το… πάει αλλιώς.
Ο ΜΑΡΤΙΝΣ ΤΟ ΠΗΓΕ ΟΠΩΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΜΠΑ
Γιατί αυτή τη φορά η κούπα κατακτήθηκε με στυλ αλλιώτικο από το συνηθισμένο. Ο Μαρτίνς το… πήγε όπως στην Τούμπα. Θυμάστε το ματς με τον ΠΑΟΚ τον Φεβρουάριο όπου ουσιαστικά κατακτήθηκε το πρωτάθλημα; Ε, περίπου έτσι αποφάσισε ο Πορτογάλος να πάρει το κύπελλο. Και το κατάφερε. Ακόμη κι αν είδε τον απόλυτο εκτελεστή του, τον Ελ Αραμπί να είναι ο… καλύτερος της ΑΕΚ. Εντάξει, λίγο βαρύ αυτό, αλλά καταλαβαίνετε πως το γράφω. Γιατί αν ο πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος ήταν καλά, τότε το αποτέλεσμα θα ήταν ακόμη πιο ευχάριστο για την ομάδα του λιμανιού.
Τέλος πάντων, δεν είναι και το μέγα θέμα αυτό. Ο Ολυμπιακός ακολούθησε λοιπόν την τακτική της… κόμπρας και πέτυχε. Έδωσε γήπεδο στην Ένωση. Την άφησε να κυκλοφορήσει τη μπάλα. Να πιστέψει ότι μπορεί. Όμως δε μπορούσαν. Και την έφτασε την ΑΕΚ ο Μαρτίνς, μετά το 70' να χάνει 1- 0 και αντί να πιέζει, να μην έχει δύναμη ούτε για να αλλάξει δυο-τρεις πάσες της προκοπής. Δε μπορούσε να το πάει αλλιώς, για να προλάβω και τις ενστάσεις σας.
Με το υλικό που του ‘χε απομείνει (καταρτισμός 18αδας με το ζόρι) ο Πορτογάλος ήξερε ότι αν πήγαινε να κάνει μαγκιές , με ποδόσφαιρο… Ολυμπιακού, θα 'ταν ένα είδος ρώσικης ρουλέτας από ένα σημείο και μετά. Όταν έχεις μπακ τον Μπρούνο και τον Τοροσίδη και ξαφνικά καλείσαι χωρίς να το ‘χεις προλάβει να το δουλέψεις να παίξεις δίχως τον Γκιλιέρμε, το να ανεβάσεις γραμμές, να πας σε ασταμάτητο τρέξιμο και να πάρεις την πρωτοβουλία, είναι σα να γυρνάς συνεχώς τον μύλο στο πιστόλι και να περιμένεις να σου "κάτσει" η σφαίρα. Ο Ολυμπιακός το απέφυγε. Έδωσε το γήπεδο στην ΑΕΚ. Όπως σωστά ομολόγησε ο Καρέρα, η ομάδα του δεν ήταν καλή με την μπάλα στην κατοχή τους. Και εκεί κρίθηκε το παιχνίδι. Θα την έκαναν τη φάση τους. Θα το έβαζαν το γκολάκι. Θα ερχόταν το "χτύπημα της κόμπρας". Και ήρθε. Όχι μια φορά. Αλλά μια μόνο δάγκωσε…
ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΟΣ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
Και έτσι, η κατοχή της ΑΕΚ στο πρώτο μέρος, μεταφράστηκε με… γκολ του Ολυμπιακού και την πιο κλασική ευκαιρία και αυτή των Πειραιωτών. Η Ένωση μπήκε στα πρώτα λεπτά με σκοπό να ελέγξει την κατάσταση, αλλά ο Ραντζέλοβιτς μόλις βρήκε τη μπάλα γεμάτη μπροστά του, της έδωσε και κατάλαβε. Ήταν απλά το… μήνυμα των ποδοσφαιριστών του Μαρτίνς έστω και με τις περίεργες συνθήκες που σας περιέγραψα πιο πάνω. Στο 45λεπτο ομολογουμένως δημιουργήθηκαν καλές συνθήκες και για τον δικέφαλο. Ήταν ξεκάθαρη η τάση να "φορτώσουν" αρχικά την αριστερή πλευρά της επίθεσής τους οι κιτρινόμαυροι λόγω Μπρούνο, ενώ από το 25' και μετά πήγαν και από δεξιά.
Ο Ολυμπιακός ήταν πολύ προσεκτικός. Η ανασταλτική του συμπεριφορά έμοιαζε με αυτή προ μηνών στην Τούμπα τότε που πάλι ο Ραντζέλοβιτς έδρασε στο αυτογκόλ του Γιαννούλη. Δε φοβόντουσαν οι ερυθρόλευκοι να περιμένουν. Ήταν πολύ καλοί στις αλληλοκαλύψεις. Δε τσιγκουνεύονταν να δώσουν κόρνερ. Η ΑΕΚ είχε 8 (!) σε ένα ημίχρονο! Είχαν εμπιστοσύνη στις καλές τοποθετήσεις τους, αφήστε που όσο πέρναγε η ώρα έπαιρνε ψυχολογία και ο Τζολάκης. Και αν στο 35' ο Ελ Αραμπί είχε σημαδέψει λίγο καλύτερα, η πλάστιγγα θα ‘χε γείρει.
Επαναλαμβάνω, οι αριθμοί δε λένε πάντα την αλήθεια και το 61% της ΑΕΚ φανέρωνε την διάθεση για δημιουργία, αλλά δεν μεταφραζόταν σε εφιάλτη για την αναγκαστικά δομημένη κόκκινη άμυνα. Ο Ολυμπιακός δεν ήταν εύκολο να κρατήσει μπάλα, αλλά οι ποδοσφαιριστές του, έτρεχαν περισσότερο από τους αντιπάλους τους και αυτό μετρούσε πολύ. Όπως επίσης και ήταν και πολύ πιο… κόμπρες. Έτσι ακριβώς ξεκίνησε και το δεύτερο μέρος. Κόρνερ ο ένας, τετ α τετ ο άλλος.
ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ
Την ώρα που η ΑΕΚ πέταγε τις στημένες μπάλες στα σκουπίδια ο Μασούρας βρέθηκε απέναντι από τον Τσιντώτα αλλά δε βρήκε στόχο. Νέα χαμένη η ευκαιρία να "μπετώσει" το ντάμπλ από νωρίς, το άστοχο πέναλτι του Ελ Αραμπί. Η ΑΕΚ πάλευε να δημιουργήσει , όμως τις περισσότερες φορές που έφταναν έξω από την περιοχή του Τζολάκη οι ποδοσφαιριστές του Καρέρα αν δεν κέρδιζαν κόρνερ, αδυνατούσαν να φτιάξουν σοβαρή απειλή. Και έτσι η ώρα πέρναγε με μπόλικες κουταμάρες και από τις δυο πλευρές, χαμένες μπάλες, λάθη, την ΑΕΚ να φλυαρεί και τον Ολυμπιακό να κάνει τα απλά. Ο Μαρτίνς με τον Καφού στη θέση του Βαλμπουενά και τον Σεμέδο αντί του Τοροσίδη (που τα ‘δωσε όλα στην εκτός απροόπτου τελευταία του επαγγελματική ποδοσφαιρική συμμετοχή) , είχε γυρίσει την κλεψύδρα.
Αν κάποιος έπρεπε να ‘χε απαιτήσεις από μια ομάδα για να βάλει γκολ αυτή ήταν η ΑΕΚ που έχανε. Όμως δε μπορούσαν να πλησιάσουν καν πλέον τη μεγάλη περιοχή του Ολυμπιακού. Η σεζόν έκλεισε με μια ομάδα που τα έδωσε όλα. Διήρκησε 13 μήνες!!! Απίστευτο διάστημα. Και το ξαναγράφω! Είναι πολύ μεγάλη μαγκιά (γι' αυτό και το χάρηκαν από τον Μαρινάκη μέχρι τον τελευταίο της αποστολής) να σε αναγκάζουν να παίξεις με ό,τι σου έχει μείνει από πέρυσι και ενώ ήδη έχεις κάνει κάποιες καλές μεταγραφές, αλλά δε μπορείς να τις χρησιμοποιήσεις. Η ΑΕΚ είχε – πλην Μπάρκα- τους παίκτες της περασμένης αγωνιστικής περιόδου, ο Ολυμπιακός όχι…
Αντί επιλόγου, επιβάλλεται να γράψω τα εξής:
Μπράβο στον Μπρούνο, έχει περάσει πολλά, έχει ακούσει πολλά. Όπου και να τον βρει το εγγύς μέλλον, το παιδί έβγαλε έναν τελικό σε μια θέση ευθύνης μακριά από εκεί που ξέρει να παίζει.
Για τον Βασίλη Τοροσίδη, δε θα γράψω μόνο, δυο προτάσεις. Θα υπάρξει ολόκληρο άρθρο για τον συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή από τα χεράκια μου. Για ορεκτικό απλά, ακούστε στο spotify το Show must go on και τα λίγα που είπα για την αφεντιά του. Η καριέρα του, είχε ένα υπέροχο φινάλε, όπως του άξιζε. Τα υπόλοιπα θα τα διαβάσετε τη Δευτέρα….
Το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι το νεύμα με το κεφάλι του Βασίλη Δημητριάδη (μόλις πήρε τα μετάλλια) προς τους ανθρώπους της ΑΕΚ να φύγουν για τα αποδυτήρια. Αν κάνω λάθος ζητώ συγγνώμη. Πιθανότατα δε κάνω…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: