Δε πνίγηκαν ποτέ

Η σκληρή αλήθεια είναι, ότι αν δεν έβρισκε τη μπάλα τέλεια με το κεφάλι ο Χασάν, όλοι θα μίλαγαν για έναν «λίγο» Ολυμπιακό, που πέταξε βαθμούς στο Περιστέρι. Ξεκινώντας όμως αυτό το κείμενο, θέλω να επισημάνω ότι η ομάδα του Παντελίδη δε θα είναι πάντα ο… σάκος του μπόξ για τους αντιπάλους της. Επίσης, αν κέρδισαν οι «ερυθρόλευκοι», αυτό το πέτυχαν γιατί λειτούργησαν σαν πραγματικά σωστή ομάδα στα τελευταία λεπτά.

Άλλο η ομάδα και άλλο η μεγάλη ομάδα! Και το ξεκαθαρίζω τώρα: Με αριθμητικό μειονέκτημα τον χρόνο να σε πνίγει και τους αντιπάλους να τρέχουν για να διώξουν όπου να ‘ναι, είναι φυσιολογικό και να αγχωθείς και να πιεστείς και να αρχίσεις να παίζεις και με σύστημα «σαλάτα». Ο Ολυμπιακός δε το έπραξε. Όταν άλλοι πνίγονται, ο Ολυμπιακός συνεχίζει και με παίκτη λιγότερο.

Είναι προτιμότερο να το πας σωστά και ας μη βάλεις γκολ, παρά να το γυρίσεις σε… τσαρλατανισμούς και σύστημα «πλημμύρα». Αφήστε που αν το πας σωστά και αξίζεις, θα βρεις και γκολ, όπως συνέβη. Αυτό πάει στα υπέρ και του προπονητή και των ποδοσφαιριστών. Δείτε ξανά τη φάση του γκολ. Είναι οι στιγμές που οι φανατικοί φωνάζουν «ρε τι κάνετε;» , οι πιο ήρεμοι «μια καλά τι γυρνάνε τη μπάλα;» Όμως το ποδόσφαιρο δεν είναι έτσι. Ο Ολυμπιακός λοιπόν είναι μεγάλη ομάδα και οι μεγάλες ομάδες, όταν πρέπει να βγάλουν φάση θα το κάνουν σωστά. Συμβαίνει παντού. Σε όλο τον κόσμο. Όλοι οι λεγόμενοι μεγάλοι μπορούν να ζοριστούν.

Σημασία έχει πως αντιδρούν έστω και στα χασομέρια: Οι αμυντικοί γύρισαν το τόπι, πέρασε από τα κεντρικά χαφ, πήγε στον υπέροχο (για άλλο ένα ματς) Τσιμίκα, ξανά Μπουχαλάκης και στη συνέχεια ήταν το μαγικό πόδι του Βαλμπουενά που έστειλε τη μπάλα εκεί που έπρεπε και ο Χασάν λυτρώθηκε και λύτρωσε. Μεγάλο γκολ. Προϊόν της ηρεμίας και της απόλυτα ποδοσφαιρικά σωστής αντιμετώπισης από τον Ολυμπιακό.

Μπορεί να μην ήταν στο σύνολο μια εμφάνιση ανάλογη των προσδοκιών, όμως ποτέ δε ξέρεις τι θα σου φέρει μια αναμέτρηση και πάντα πρέπει να είσαι έτοιμος να αντιμετωπίζεις τις καταστάσεις που θα βρεις μπροστά σου. Είναι αλήθεια λοιπόν, ότι η διπλή ευκαιρία του Μασούρα (με το κεφάλι) και ένα σουτ του Ελαμπντελαουί, ήταν ό,τι καλύτερο παρουσίασε ο Ολυμπιακός στα 45 λεπτά. Βέβαια, οι φάσεις του Μασούρα έγιναν στη …δύση του ημιχρόνου και εδώ που τα λέμε αν έμπαινε γκολ για έναν χρόνο θα μιλάγαμε για το απίστευτο γύρισμα του Ελ Αραμπί με το τακουνάκι.

Όπως και να ‘χει, ο τραυματισμός του Σουντανί σημάδεψε τους «ερυθρόλευκους». Αφενός μεν γιατί πήγε περίπατο από νωρίς το αρχικό πλάνο, αφετέρου δε, ο ποδοσφαιριστής που μπήκε στη λίστα του Europa League είναι άτυχος φέτος μιας και οι τραυματισμοί τον… επισκέπτονται συχνά. Ο Ατρόμητος δεν είχε να χάσει πολλά πράγματα. Μια ομάδα με ουκ ολίγα προβλήματα εδώ και ενάμιση μήνα. Καλό προπονητή, αλλά δίχως ρυθμό, δίχως προσανατολισμό και με ελάχιστες σωστές συνεργασίες. Είδαν τους εαυτούς τους να κινούνται κάπως σωστά την Πέμπτη στο ματς κυπέλλου με τον Άρη, αλλά και πάλι θα μπορούσαν να χάσουν από τους Θεσσαλονικείς.

Οι λύσεις του Παντελίδη δεν ήταν πολλές, δεν γύρισε τις γραμμές πίσω όπως κάνουν όλοι και προσπαθώντας να πιέσει πιο ψηλά, είδε κάποιες φορές τους πλάγιους του Ολυμπιακού (και ειδικά τα δυο μπακ) να πατάνε περιοχή. Οι Πειραιώτες δεν πήραν γκολ, ενώ την ίδια ώρα και οι γηπεδούχοι προσπάθησαν να απειλήσουν αλλά ο Σα τις δυο- τρεις φορές που χρειάστηκε είχε πολύ έγκαιρες παρεμβάσεις. Το ημίχρονο αυτού του αγώνα ήταν ένα κλασικό Ατρόμητος- Ολυμπιακός των τελευταίων χρόνων. Με λίγη ουσία, αρκετές βαρετές (μα απαραίτητες) μονομαχίες και τους Πειραιώτες να ψάχνουν μακριά από τον άξονα να φτιάξουν σωστή φάση.

Όχι μόνο γιατί πήγε στο πλάι και ο Βαλμπουενά μετά την αλλαγή (Φορτούνης αντί Σουντανί), αλλά ο Ατρόμητος είχε καταφέρει να κλείσει διαδρόμους στο κάθετο παιχνίδι των αντιπάλων του. Αν έβλεπε το ματς ένας άσχετος θα πόνταρε ότι κάποια στιγμή στο δεύτερο ημίχρονο ο Ολυμπιακός θα έβρισκε τον δρόμο προς τα δίχτυα. Ο Ατρόμητος στα περασμένα τέσσερα ματς δεν είχε βάλει γκολ, ο Ολυμπιακός σκοράρει αβέρτα και είχε ήδη κάνει και κάποιες τελικές. Ήταν δεδομένο πως η πίεση θα αυξανόταν και ο Ολυμπιακός μετά από ένα κακό διάστημα 46’ – 60’ , άρχισε να αγριεύει.

Ο Φορτούνης πήγε πιο πλάγια, έκλεινε εύκολα και έβρισκε χώρους, για να παίξει στον άξονα ο Βαλμπουενά. Ο Γάλλος όταν πήγε στο πλάι αυτός δε λειτούργησε, ο Μαρτίνς τους άλλαξε αν και εδώ που τα λέμε, όταν ένα ματς πλησιάζει προς το τέλος του, οι ποιοτικοί παίκτες σταματάνε να ΄χουν θέσεις και βάζουν το ταλέντο μπροστά για να βρουν την καλή φάση. Ο Ελαμπντελαουί έχασε καλή ευκαιρία αλλά το αριστερό πόδι τον πρόδωσε, πήρε οδηγία να μείνει ψηλά, αλλά δε πρόλαβε αφού δέχθηκε τη δεύτερη κίτρινη και αποχώρησε.

Ο Μαρτίνς εκεί που ‘χε δυο φορ αναγκάστηκε να βγάλει τον κακό σε αυτό το ματς Ελ Αραμπί (μπήκε ο Γκασπάρ) και έπαιξε 4- 4- 1 που εδώ που τα λέμε είχε αρχίσει να γίνεται 2 (Σεμέδο- Μπα) 4 (Τσιμίκας- Γκασπάρ- Γκιλιέρμε- Μπουχαλάκης)- 3 (Βαλμπουενά- Φορτούνης- Χασάν). Φυσιολογικό και αυτό. Ο Ολυμπιακός δε το πήρε το παιχνίδι επειδή ήταν φοβερός και τρομερός. Είχε και κενά και άσχημες στιγμές. Βρήκε το γκολ στο 90’ για έναν και μόνο λόγο: Δεν …ήπιε θάλασσα και είναι άξιοι συγχαρητηρίων για αυτό όλοι τους. Ο Χασάν πέτυχε ένα γκολ που μπορεί και να φανεί χρυσό στο τέλος της σεζόν. Κανείς δε ξέρει. Έβαλε ένα γκολ που μπορεί να δώσει πολλά. Σίγουρα δικαίωσε τον προπονητή για την επιμονή. Αλλά οφείλω να το ξαναγράψω όπως στην αρχή: Δεν τρελάθηκαν , είχαν χαρακτήρα και πέτυχαν το γκολ από την τρομερή μπαλιά του Βαλμπουενά στο κεφάλι του Αιγύπτιου φορ που έπιασε κεφαλιά τεράστιας κλάσης.

Ο Ολυμπιακός έβαλε το τρίποντο στο σακούλι του και λογικά θα πάει στην Τούμπα με δυο βαθμούς μπροστά. Ήταν η τελευταία δύσκολη στάση πριν το ματς στην Θεσσαλονίκη. Δεν υπήρξε άνετη επικράτηση, αλλά στο ποδόσφαιρο οι στιγμές μπορεί να ορίσουν καταστάσεις. Ο Ελαμπντελαουί αγκάλιασε σφιχτά τον Χασάν στο τέλος, νιώθοντας και αυτός λυτρωμένος αφού αποβλήθηκε. Οι αντιδράσεις όλων στο φινάλε, φανέρωσαν την πίεση που υπήρχε (λογικό) όσο πέρναγε η ώρα στο παιχνίδι. Όμως το ξαναλέω, σεβάστηκαν τους εαυτούς τους, τις ανάγκες του παιχνιδιού και δεν έπαψαν να κυνηγάνε το γκολ με σωστό τρόπο. Και έτσι το πέτυχαν…