Ήταν και οι δυο μαγκωμένοι σίγουρα από τις ήττες τους σε "Βικελλίδης" και Λεωφόρο αντίστοιχα. Έβγαλαν ένα παιχνίδι χωρίς να οργιάσουν. Χωρίς να ξετρελάνουν με την μπάλα τους και δίχως να βάλουν γκολ. Επειδή το άρθρο όμως καλείται να σταθεί στον Ολυμπιακό, αυτό που πρέπει να γράψω πάνω απ' όλα, είναι πως όταν μιλάμε για έναν αγώνα Κυπέλλου , δεν ισχύουν αυτά που ισχύουν στα ματς πρωταθλήματος. Δεν σε οδηγεί σε βαθμούς το αποτέλεσμα.

Αντιθέτως όταν είναι και πρώτος αγώνας, κοιτάζεις να πάρεις κάτι που θα σου κάνει την ζωή πιο εύκολη. Συνέβη αυτό; Όχι. Αλλά ούτε πιο δύσκολη έγινε η ζωή των Πειραιωτών. Και αν έχουν ένα μαράζι ότι μπορούσαν να βάλουν γκολ νωρίς, εγώ τους δικαιολογώ. Γιατί ναι, θα μπορούσαν.

Η πίεση του αποτελέσματος βαραίνει περισσότερο τον ΠΑΟΚ. Κακά τα ψέματα, μπορεί ο Ολυμπιακός να μην παίζει μπαλάρα και να 'χει "πέσει γκρίνια" στο λιμάνι αλλά η αλήθεια είναι, ότι έχουν και μια φιέστα να ετοιμάσουν. Θα πάρουν το 47ο πρωτάθλημα της ιστορίας τους. Ο "δικέφαλος" έχει στοχεύσει καιρό τώρα στο Κύπελλο και αυτό το άγχος πήγε να το εκμεταλλευτεί ο Ολυμπιακός. Στο δεύτερο μέρος, έπεσαν όλοι. Και κυρίως αυτό που έπεσε σε τεράστιο βαθμό ήταν τα τρεξίματα. Και για τους δυο. Κάτι που δεν γίνεται πρώτη φορά...

Καλύτερος στο "καλημέρα"

Την ευκαιρία που έβγαλε στην Λεωφόρο (στο 2') , την επανέλαβε ο Ολυμπιακός και στην Τούμπα και μάλιστα ακόμη νωρίτερα. Η μόνη διαφορά ότι ο Γκάρι Ροντρίγκες έκανε την πάσα στον Μασούρα από την άλλη μεριά του γηπέδου. Το αποτέλεσμα ήταν ίδιο. Γκολ δεν μπήκε. Όμως για τους πρωταθλητές υπήρχε μια πολύ καλύτερη συνέχεια. Δεν ξέρω τι σκοπό είχε ο "δικέφαλος" για την έναρξη της αναμέτρησης, αλλά οι ορέξεις των ποδοσφαιριστών ήταν τελείως διαφορετικές από το ματς της κανονικής περιόδου στο πρωτάθλημα. Για όσους δεν θυμούνται, τότε, ο ΠΑΟΚ είχε ένα εκρηκτικό πρώτο 20λεπτο.

Τούτη τη φορά, ο Ολυμπιακός ήταν ανετότατος. Σε τέτοιο βαθμό, που πραγματικά έψαχνες να βρεις το πως θα μπορούσαν να απειλήσουν οι Θεσσαλονικείς και δεν το έβρισκες. Η πίεση της ομάδας του λιμανιού, σωστή. Οι γραμμές ψηλά. Ο Τικίνιο αρκετά κινητικός και ορεξάτοι οι πρωταγωνιστές της πρώτης φάσης, όπως σας την ανέφερα πιο πάνω. Όμως ήταν και οι υπόλοιπη λειτουργία των φιλοξενούμενων σωστή.

Ξεκάθαρη η διάθεση να παίξει από δεξιά η ομάδα για να δημιουργήσει με τον Γκάρι, αλλά και έτοιμη να τελειώσει από την άλλη πλευρά με τον Μασούρα. Αρκετές μπάλες ταξίδευαν από την μια πλευρά στην άλλη και ο Ολυμπιακός έβγαζε φάσεις. Ακόμη και γκολ βρήκε έτσι με τον Μασούρα αλλά δεν μέτρησε.

Εξήγηση υπάρχει πάντα!

Κάθε μπάλα που πέρναγε μέσα στην περιοχή του ΠΑΟΚ, αποτελούσε και αφορμή για να γίνει φάση. Ο Σίντκλεϊ υπέφερε από τον Ροντρίγκες, ενώ ο Λύρατζης δεν μπορούσε να βγει μπροστά, αφού ο Μασούρας κατάφερνε να τον κρατάει σε φουλ ανασταλτικό ρόλο. Ο Ολυμπιακός πρέσαρε πολύ καλά στο 45λεπτο και κυρίως, δεν είχε τα προβλήματα της Λεωφόρου, γιατί πολύ απλά η κίνηση των ποδοσφαιριστών του Παναθηναϊκού σε τέμπο ήταν... τριπλάσια από αυτή των παικτών του Λουτσέσκου. Και όταν δημιουργήθηκε ένα ζήτημα στην περιοχή, ο Βατσλίκ ήταν εκεί για να αποκρούσει το σουτ του Ζίβκοβιτς, που έγινε με το αριστερό και είχε και το μισό φάλτσο από αυτό που ήθελε ο Σέρβος να βάλει στην μπάλα.

Η αλήθεια είναι για όσα είδαμε, ότι μετά το 30' οι Θεσσαλονικείς ισορρόπησαν την κατάσταση και οι ομάδες πήγαν με... κουλούρια στο ημίχρονο και με την απορία στον κόσμο, για το αν θα έβαζαν ένταση ή θα άρχιζαν να σκέφτονται το δεύτερο παιχνίδι στο "Καραϊσκάκης".

Ο Ολυμπιακός εκμεταλλεύτηκε σε μεγάλο βαθμό, την τελική επιλογή του Λουτσέσκου, να πάει με τον Ζαμπά στο ματς. Χτύπησε την αδυναμία του να βοηθήσει τον Σίντκλεϊ και δεν κινδύνεψε κιόλας από τον ίδιο. Παράλληλα, ο μπαλαδόρος Μπίσεσβαρ "πνίγηκε" ανάμεσα στα κόκκινα χαφ και στόπερ, ενώ ο Ντάγκλας Αουγκούστο που συνήθως παίζει πίσω από τον Άκπομ, απουσίαζε στην πρώτη πίεση των γηπεδούχων. Η μπάλα κατέβαινε πιο εύκολα με δυο λόγια από τους πρωταθλητές. Στην μπάλα πάντα υπάρχει εξήγηση για όσα βλέπουμε...

Μικρότερο άγχος

Όσα έγιναν στο δεύτερο ημίχρονο, είναι από αυτά που ξεχνιούνται εύκολα και ζήτημα είναι, αν θέλουν να τα θυμούνται ακόμα και οι προπονητές. Εδώ να σκεφτείτε και οι δυο καθυστέρησαν κάμποσο να κάνουν αλλαγές. Και η πρώτη ψιλοαναγκαστική ήταν όταν ο Ζαμπά δεν μπορούσε να συνεχίσει άλλο.

Ο Μαρτίνς έκανε τις πρώτες κινήσεις σχεδόν στο 80'. Ο Ολυμπιακός με την λογική του ότι πρόκειται για μια διπλή μονομαχία κυπέλλου, δεν είχε λόγο να αγχώνεται όσο ο αντίπαλός του, αν θεωρήσουμε, πως η έδρα δίνει ένα έξτρα πλεονέκτημα. Ο ΠΑΟΚ βέβαια αυτό το πλεονέκτημα δεν το εκμεταλλεύτηκε.

Η κόκκινη άμυνα από το 70' και μετά, είχε να ασχολείται με τις προσωπικές ενέργειες του Μίτριτσα, ο οποίος πραγματικά είναι εξαιρετικός στο να περάσει τρεις- τέσσερις αντιπάλους, αλλά μετά δεν ξέρει τι να κάνει την μπάλα. Κάποια διωξίματα επίσης μετά από σέντρες των πλάγιων του ΠΑΟΚ δεν ήταν τόσο καλές, αλλά και οι Θεσσαλονικείς δεν μπορούσαν να τελειώσουν τις φάσεις όπως θα ήθελαν. Μια ισορροπημένη αναμέτρηση με χαμηλό ποδοσφαιρικό επίπεδο. και συγγνώμη αν σας δείχνω λίγο σκληρός στην κριτική μου, αλλά τι να κάνουμε ρε παιδιά; Εκτός αν υπάρχει κανείς που ξετρελάθηκε από τους δυο πρώτους του πρωταθλήματος με την μπάλα που έπαιξαν.

Κλωτσιά και τέλος!

Είδαμε ένα παιχνίδι με μονομαχίες, λάθη, κλαδέματα, κάρτες. Έναν ημιτελικό τέλος πάντων που άφησε ορθάνοιχτους λογαριασμούς. Και ακόμη πιο ανοιχτούς μάλιστα, από την στιγμή που ισχύει το εκτός έδρας γκολ για την διοργάνωση της ΕΠΟ. Η εικόνα στην Τούμπα δεν ξετρέλανε κάποιον στον Ολυμπιακό, αλλά σίγουρα η ομάδα έχει καλύτερο παλμό από την Λεωφόρο, 100% θα βοηθήσει για ένα ήρεμο Πάσχα και φυσικά είναι πλέον στο χέρι τους να εκμεταλλευτούν την έδρα για να πάνε στον τελικό της διοργάνωσης. Και για τον ΠΑΟΚ δεν έχει τελειώσει κάτι, ο Λουτσέσκου άφησε κάποιους παίκτες του που θέλουν ανάσες (Μπίσεσβαρ, Ζίβκοβιτς) σε όλο το ματς, αλλά δεν πήρε γκολ.

Παρακολουθήστε την Game Night: