Πέρυσι τέτοια εποχή, ο Ολυμπιακός είχε ήδη φροντίσει να σκορπίσει τρόμο στην μπασκετική Ευρώπη.

Έναν χρόνο μετά, η εικόνα είναι διαφορετική. Κανείς δεν φοβάται τους "ερυθρόλευκους", ο προβληματισμός είναι έντονος, ο κόσμος ανησυχεί και το μέλλον δεν προβλέπεται εύκολο. Η ψυχραιμία του Γιώργου Μπαρτζώκα είναι ό,τι πιο σίγουρο υπάρχει αυτή την στιγμή στον Πειραιά. Οι πρόσφατες δηλώσεις του στην media day φανερώνουν την ψυχραιμία και το ότι ο ίδιος στηρίζει το υλικό του και αν πάρει παίκτη (δεν είπε ότι δεν θα πάρει) αυτός θα είναι κάποιος που θα του κάνει την δουλειά και όχι απλά μια μεταγραφή για να συζητηθεί στους δημοσιογράφους και στον κόσμο.

Μ' αυτά και μ' αυτά ο Ολυμπιακός είναι ένα σύνολο που κινδυνεύει να χάσει την αυτοπεποίθησή του, αν δεν έχει ήδη συμβεί αυτό. Και τούτη την αγωνιστική, ακόμη και η Μπασκόνια, μπόρεσε να φύγει χαμογελαστή και νικήτρια από το Ειρήνης και Φιλίας. Το "ακόμη και η Μπασκόνια", δεν έχει να κάνει με την φετινή κατάσταση της ομάδας από την χώρα των Βάσκων. Ούτε καν με την αλλαγη προπονητή και την επιστροφή του ανθρώπου που αποτελεί τον πιο επιτυχημένο κόουτς στην ιστορία τους. Έχει να κάνει, με το ότι ιστορικά η ομάδα που 'χει βασανιστεί περισσότερο στο ΣΕΦ είναι η Μπασκόνια. Πολλές οι ήττες και οι άσχημες εμφανίσεις. Όμως τώρα, απέδρασε...

Και ο Ολυμπιακός την βοήθησε πολύ στο να αποδράσει. Με άσχημες επιλογές και εμμονές σε επιθέσεις που δεν είχαν ούτε λογική, ούτε ισορροπία. Κρίμα για τον Φάλ και για τον Πίτερς... Και κρίμα για τον κόσμο που έπαιξε... μπαλάρα να βλέπει το ματς να κερδίζεται από τον χειρότερο σ' αυτό το ματς, παίκτη των αντιπάλων. Έτσι είναι ο αθλητισμός...

Άλεκ και τερματοφύλακες

Όταν άρχισε το ματς βέβαια, η απόδραση δεν ήταν ορατή. Αντιθέτως μάλιστα... Και σας περιγράφω και ένα σκηνικό: Δεν άντεξε ούτε λίγα δευτερόλεπτα να περιμένει ο Ιβάνοβιτς. Μόλις είδε το δεύτερο πούλημα της μπάλας ψηλά από τους παίκτες του, που οδήγησε σε ένα λει απ του Κάνααν και το σκορ να γίνεται 13-2, πήρε ταιμ- αουτ. Άλλη μια επίθεση να περίμενε των παικτών του, θα 'χε διακοπεί το ματς από τις ανάγκες της τηλεόρασης. Όμως ήταν σίγουρος ότι πάλι "πατάτα" θα έκαναν, δεν άντεξε και τους φώναξε να τους τα ψάλλει.

Η Μπασκόνια μπήκε στο ματς όπως έχει εμφανιστεί στην διοργάνωση, απλά μετά από λίγο το άλλαξε. Περιορισμένων δυνατοτήτων η εικόνα της για πέντε λεπτά. Υπεύθυνος για το κακό που έπαθαν οι φιλοξενούμενοι στην αρχή, ήταν ένας άνθρωπος που έφαγε ψωμί στην Βιτόρια έχοντας σπουδαία βράδια. Μπήκε στο ματς αδίστακτα και στόχευε από παντού. Ο Πίτερς ήταν απλά η κορυφή σε ένα παγόβουνο τριών πόντων που καταπλάκωσε την Μπασκόνια.

Οι "ερυθρόλευκοι" έβγαλαν το δεκάλεπτο με πάνω από 50% στα σουτ από τα 6,75. Και ο Μπαρτζώκας έβλεπε τους παίκτες του να παίζουν καλά μπροστά και να κερδίζουν έξι πόντους μόνο, γιατί πολύ απλά, παρείχαν δικαιώματα και άφθονο χώρο, προσπαθώντας να πιέσουν.

Η Μπασκόνια είχε απέναντί της μια άμυνα που δεν έκλεινε τόσο. Οι γηπεδούχοι είχαν εμπιστοσύνη στους δυο... τερματοφύλακές τους, αλλά ο Φαλ έπαιξε πάρα- πάρα πολύ δίνοντας τα πάντα και ο Μιλουτίνοβ ελάχιστα αφού ακόμη δεν έχει συνέλθει. Δεν μπορούσαν να κόψουν τα πάντα. Και οι φιλοξενούμενοι άρχισαν τα καλά σουτάκια. Τι πιο ξεκάθαρο από το ότι οι Βάσκοι έβαλαν 50 (!) στο ημίχρονο αποκτώντας ψυχολογία από ένα σημείο και μετά.

Ο απόλυτος εφιάλτης

Έτσι λοιπόν, λίγο ο Σεντεκέρρσκις και περισσότερο ο Μονέκε (τι παικτάρα είναι αυτή;) βοήθησαν αρκετά στο να ανατραπεί το σκηνικό, να ζοριστεί ο Ολυμπιακός, να αγχωθεί το γήπεδο και να αναγκαστεί ο Φουντεδάκης να μας παίρνει τα αυτιά ουρλιάζοντας "ελάτε να παίξουμε άμυνα". Λες και αν ουρλιάξει δεν θα μπει καλάθι αν ο αντίπαλος "χτίσει" σωστή επίθεση. Αφήστε που κάθε φορά που ουρλιάζει, ο Ολυμπιακός τρώει εννιά στις δέκα φορές καλάθι. Και εκεί που η πρώτη περίοδος έδειχνε πως η Μπασκόνια θα τα βρισκε μπαστούνια, μόλις οι συνδέσεις ασφαλείας με το καλάθι της έληξαν, οι "ερυθρόλευκοι" άρχισαν να κάνουν λάθη και να ψάχνουν με επιπολαιότητα τις λύσεις.

Το δεύτερο δεκάλεπτο ήταν ο απόλυτος εφιάλτης. Γιατί όσα διαβάσατε πιο πάνω έπαψαν να ισχύουν. Ο Ιβάνοβιτς με εκείνο το περιβόητο ται άουτ όχι απλά είχε ξυπνήσει τους παίκτες του, αλλά είχε καταφέρει να τους κάνει να βγάλουν το δικό του μπάσκετ. Μέχρι να βάλει ένα τρίποντο ο Παπανικολάου στα 12'' πριν την λήξη του ημιχρόνου, η Μπασκόνια είχε επιμέρους σκορ 6- 31 στο δεύτερο δεκάλεπτο. Με άμυνα- Ιβάνοβιτς και απίστευτη ψυχολογία στο σκοράρισμα. Και φυσικά τον Μονέκε να κάνει ό,τι θέλει...

Η μπάλα στον Πίτερς βρε!!!

Ο Ολυμπιακός στο δεύτερο μέρος, μπήκε με δυο "ζεστούς" παίκτες. Ο ένας ήταν ο κόσμος που το πήρε πατριωτικά και μπήκε μπροστά. Ο άλλος, ήταν ο Κάνααν που άρχισε να πυροβολεί από παντού κρατώντας την ομάδα στο παιχνίδι. Οι δυο αυτοί... πόλοι, αποτέλεσαν και τους λόγους που η διαφορά έπεσε στους επτά, όταν το ματς μπήκε στην τελική του ευθεία. Ήταν μια μεγάλη αντεπίθεση του Ολυμπιακού, που απογειώθηκε στο τελευταίο δεκάλεπτο. Τα πάντα είχαν καλυφθεί. Όμως έχουν δίκιο όσοι υποστηρίζουν ότι δεν υπήρχε κανείς μα κανείς λόγος να φτάσει το ματς στο -18 και μετά να τρέχει. Γιατί ας είμαστε και ειλικρινείς, αν στην θέση της Μπασκόνια ήταν μια πιο έτοιμη ομάδα τέτοιος αγώνας ίσως και ποτέ να μην γύριζε.

Ο Μπαρτζώκας έπαιξε με Κάνααν - Λαρεντζάκη και Γουόκαπ και οι επιθέσεις των τελευταίων λεπτών δεν έγιναν όλες όπως θα έπρεπε. Για να είμαι δίκαιος, οι περισσότερες. Καμία ηρεμία. Ακόμη και εύστοχα σουτ, είχαν λάθος "χτίσιμο".

Θα μπορούσε τρεις φορές να πάει το τόπι στον Πίτερς (να παίξει με τον Μονέκε ή με κοντύτερο στις αλλαγές ή να σουτάρει) και αντιθέτως, βλέπαμε τρίποντα πανικού από τους κοντούς. Και τελικά η μπάλα πήγε στον Πίτερς για το 72- 71, προβάδισμα μετά από πάρα- πάρα πολύ ώρα. Ακολούθησαν πάλι άσχημες επιλογές στο δίλεπτο, ο Λαρεντζάκης με δυο βολές πήγε να το πάρει το ματς, αλλά ήρθε ο Μίλερ-ΜακΙντάιρ να πετύχει το δεύτερο καλάθι του, σε μια τραγική για τον ίδιο βραδιά και να γίνει ήρωας της αναμέτρησης. Ούτε πάσα σε κοντό δεν είχε ο Ολυμπιακός στα τελευταία επτά δέκατα. Και πήγε να κάνει κάτι extreme με τον Φάλ.

Δεν του αξίζει αλλά...

Δεν του αξίζει του Ολυμπιακού να περνάει τέτοια βράδια, αλλά δεν του φταίει κανείς. Πέρα από το "χτίσιμο" του καλοκαιριού και τους τραυματισμούς, είναι και το πως παίζεις. Και πραγματικά το να τελειώνει ένα ματς και να 'χουν γίνει και πολλές κακές επιλογές σε αγώνα που δεν υπάρχουν περιθώρια λάθους, είναι κάτι που πληγώνει περισσότερο.

Ο Φαλ ήταν συγκινητικός , το ίδιο και ο Πίτερς. Δεν γίνεται επίσης να έχει τέτοιο βράδυ ο Κάνααν και να χάνει η ομάδα. Απόντος ενός σταθερού πόλου επίθεσης, όταν έχεις δυο παίκτες με 23 και 22 πόντους, μέσα στην έδρα σου, καλό είναι να κερδίζεις. Αλλά επαναλαμβάνω, για όλα υπάρχει εξήγηση και πλέον θα πρέπει αυτή την κακή βαθμολογικά ήττα ο Ολυμπιακός κάπου να βρει να την βγάλει από πάνω του.