Το ρεκόρ του Βασίλη Σπανούλη θα μείνει χαραγμένο στην ιστορία της Ευρωλίγκας! Για έναν παίκτη που όλοι στο μυαλό τους, τον έχουν αποθηκευμένο, ως… μανιακό με το σκοράρισμα, είναι τεράστιο επίτευγμα το όνομά του να είναι στην κορυφή των ασίστ. Πρώτος σε τελικές πάσες και στο… κυνήγι του Ναβάρο σε πόντους. Δε γράφω κάτι άλλο.

Όφειλα να ξεκινήσω έτσι και τώρα να πάμε στα υπόλοιπα: Μετά τη νίκη με την Έφες, όπως θυμάστε το άρθρο είχε να κάνει με την έλλειψη σοβαρότητας. Αλήθεια, μετά το θριαμβευτικό του πέρασμα από το ΟΑΚΑ τι έχει κάνει ο Ολυμπιακός; Αφήστε τα συστήματα και τις αναλύσεις. Όλο τα ίδια και τα ίδια. Ας μιλήσουμε για συμπεριφορές.

Δύσκολη νίκη με την Μπάμπεργκ, ήττα ή για την ακρίβεια διασυρμός από τη Μπάρτσα μέσα στο ΣΕΦ και μετά ήττα στην Μόσχα από την ΤΣΣΚΑ. Δύσκολη ή μάλλον περίεργη νίκη ακολούθως με την Έφες και τώρα χαμένο ματς στη Μάλαγα. Πρώτη χαμένη παράταση. Ένας Ολυμπιακός που όπως και πέρυσι τέτοια εποχή, χαλαρώνει βλακωδώς. Βέβαια, είναι σημαντικές οι απουσίες. Σίγουρα με Πρίντεζη, Παπανικολάου θα ‘ταν αλλιώτικο το αποτέλεσμα, αλλά όσα και να σας αραδιάσουν για συστήματα, η ομάδα ηττήθηκε στην Ανδαλουσία από τη βλακεία της.

Σκαμπανεβάσματα με… μανία. Δεκάλεπτα διαφορετικά το ένα με το άλλο. Ήταν η ίδια ομάδα και έπαιζε μέσα στο ματς, σα να εξαφανίζονταν οι παίκτες και να φόραγαν άλλοι τις φανέλες τους. Διασυρμός στα ριμπάουντ και ξαφνικά απόλυτη κυριαρχία. Δεύτερη περίοδος τραγική και «καπάκι» τρίτη συγκλονιστική. Το αποκορύφωμα μπασκετικής ανοησίας; Κερδίζεις 67- 74 και κάνεις τα πάντα να μη το κρατήσεις. Και τελικά, ναι, καταφέρνεις να σε ισοφαρίσουν… Δεν υπάρχει κρίμα για αυτό το παιχνίδι. Ήθελαν και τα έπαθαν. Το «κυνήγησαν» , το προσπάθησαν, το κατάφεραν. Και το έκαναν επαναλαμβάνω, με όλους τους τρόπους.

Μπορεί και να ήταν το πιο τραγικό δεκάλεπτο της φετινής σεζόν για την ομάδα. Είχε άλλη μια «μαύρη» περίοδο στο ματς κυπέλλου με την ΑΕΚ, αλλά τόσο «θύμα» όσο έπεσε σε αυτή την δεύτερη περίοδο, δε θυμόμαστε να είδαμε ξανά τον Ολυμπιακό. Και μη κολλάτε μόνο στο επιμέρους 28- 11. Εδώ είχαμε στη μια πλευρά εικόνα ομάδας Ευρωλίγκας και στην άλλη Β' εθνική. Οι «ερυθρόλευκοι» βέβαια, μπήκαν με εντυπωσιακό τρόπο στο ματς. Με συνοπτικές διαδικασίες ο Σπανούλης έφτασε της 1256 ασίστ για να περάσει πρώτος στη σχετική λίστα. Την ίδια ώρα και αυτός και οι συμπαίκτες του, δεν έχαναν σουτ. Με 8/8 δίποντα και συνολικά 10/12 σουτάκια εντός πεδιάς, δε θα μιλήσω ακριβώς για... παράσταση νίκης, αν μη τι άλλο όμως ακόμη και ο Πλάθα καταλάβαινε ότι η βραδιά θα 'ταν σκούρα. Όμως ο πολύ ήρεμος αυτός προπονητής, δε φανταζόταν ότι οι παίκτες του στην συνέχεια θα έμοιαζαν με τους Σπέρς και ο Ολυμπιακός με τον... Κόροιβο όπως τον κέρδισαν πριν λίγα 24ωρα στην Αμαλιάδα.

Ο Σπανούλης πήγε πάγκο και «κόλλησε» η επίθεση. Ούτως ή άλλως η Μάλαγα είχε δουλέψει στις συνεργασίες του αρχηγού με τον Μιλουτίνοβ και τις είχε διακόψει. Απλά ο captain είχε βρει άλλους τρόπους. Ο Μακλίν έκανε κανά- δυο καλά για να δώσει πόντους και ο Στρέλνιεκς πέτυχε ορισμένα σουτ. Τίποτ' άλλο. Η Μάλαγα έβαζε καλάθι όπως ήθελε και όταν πήρε ψυχολογία, ξεκίνησαν οι παίκτες της να σουτάρουν και να σκοράρουν ακόμη και… ξαπλωμένοι. Ο Ολυμπιακός αναγκαστικά στο «3» κατέβαζε το σχήμα. Έβγαινε ο Παπαπέτρου και έμπαινε ο Στρέλνιεκς. Όταν λοιπόν πέρασε και ο Ουίλτζερ για να πάρει ανάσες ο Τιλί, η ομάδα είχε ένα σχήμα από το οποίο δεν έπαιρνε κάτι ούτε στην άμυνα, ούτε στην επίθεση. Και όταν επέστρεψαν οι παίκτες που ξεκίνησαν την αναμέτρηση, ήταν αργά. Η Μάλαγα είχε βάλει το «νερό στ’ αυλάκι».

Όταν σε ένα 20λεπτο έχεις 9 αμυντικά ριμπάουντ και ο αντίπαλός σουτ, 8 επιθετικά, τα μαθηματικά σου λένε τι συνέβη. Διεκδικήθηκαν 17 μπάλες και οι μισές πήγαν στον αντίπαλο. Τι θες λοιπόν; Είπα και στην αρχή, σημαντικές οι απουσίες και έπαιξαν ρόλο. Ο Παπανικολάου είναι ένα τεράστιο κομμάτι της άμυνας και ο Πρίντεζης της επίθεσης. Αλλά δεν δικαιολογείται η εικόνα, έστω και αν κάθε χρόνο αυτή την εποχή ο Ολυμπιακός δείχνει να χαλαρώνει. Απάντησαν οι ίδιοι στους εαυτούς τους με την εικόνα του τρίτου δεκαλέπτου και με το ότι πλησίασαν να πάρουν το ματς. Τελικά το έχασαν στην παράταση.

Ο Σπανούλης ήταν καλός και ο Μάντζαρης απέδειξε και πάλι ότι ανεβαίνει. Ο Παπαπέτρου έμεινε πολλή ώρα στον πάγκο, εμφανίστηκε στο τέλος της παράτασης, κρύος και πήρε προσπάθειες που δεν είχαν το τέλος που θα ήθελε. Όλοι οι άλλοι, πάνω και κάτω. Δε θα μιλήσω ειδικά για κανέναν. Μέσα στο ίδιο παιχνίδι έκαναν δυο καλά και ένα «έγκλημα». Η δικαιολογία του Σφαιρόπουλου σίγουρα είναι ισχυρή και έχει να κάνει με την απουσία των δυο. Όμως αυτό το πράγμα, να παίζει η ίδια ομάδα και να αποδίδει λες και βγήκε από το τρελάδικο, δε το συγχωρούμε.

Τα ψέματα τελείωσαν. Τώρα θα πρέπει πάλι να έχει το… αγγούρι και να κερδίσει οπωσδήποτε την Ζαλγκίρις. Γιατί έτσι είναι αυτή η ομάδα δομημένη. Μια φορά να είναι άνετη και να μην έχει πίεση, δε μπορεί. Το ζητάει ο οργανισμός τους… τα λέμε λοιπόν μετά το ματς με τους Λιθουανούς.

Η Μεγάλη Παρασκευή των Καθολικών δεν ήταν ευχάριστη για τον Ολυμπιακό.

Για να δούμε η Μεγάλη Παρασκευή των Ορθόδοξων θα τον βρει τρίτο ή θα έχει μπλεξίματα;