Οι αδελφοί Αγγελόπουλοι κατάφεραν να σημειώσουν το πρώτο… γκολ, για να μιλήσουμε και με όρους Μουντιάλ. Τρία πέναλτι έχουν να εκτελέσουν (συνεχίζω Μουντιαλικά). Το πρώτο ήταν εύστοχο, ακολουθούν άλλα δύο.

Ο Βασίλης Σπανούλης, για να πιάσουμε την κουβέντα από την αρχή, είπε το "ναι" και θα φορέσει και την επόμενη σεζόν τα ερυθρόλευκα . Το άλλο καλοκαίρι θα έχει εννέα χρόνια στον Πειραιά. Σε πολλούς δημιούργησε περιέργεια, το γεγονός ότι υπέγραψε μονοετές συμβόλαιο. Όποιος ξέρει όμως πράγματα και καταστάσεις, κατάλαβε εύκολα. Ο Σπανούλης δεν ξέρει τη λέξη "τεμπέλης". Οποιοσδήποτε άλλος αθλητής στην ηλικία του και με τέτοια καριέρα, θα έκανε… τούμπες να βάλει τη τζίφρα του σε ένα χαρτί διετίας. Ο άνθρωπος αυτός όμως έχει μάθει να ζει με προκλήσεις. Έχει μάθει να ψάχνει κίνητρα από μόνος του. Ελάτε τώρα, ποιος τολμά να ποντάρει ότι ο Βασίλης θα παίξει έναν χρόνο και θα το κόψει; Όποιος το κάνει θα πρέπει να είναι τρελός. Και του χρόνου, θα περάσει την πόρτα της Arcadia. Το ξέρουν και οι Αγγελόπουλοι. Στην τελική, καινούργιος προπονητής, διαφορετικό ρόστερ, άλλα δεδομένα. Μπορεί και να μην του αρέσει. Να μην περάσει καλά, που λέει ο λόγος. Ας πιάσουμε ακόμη και μια άσχημη παράμετρο. Θα τελειώσει η χρονιά και θα μπορεί άνετα να φύγει, αν γουστάρει, δίχως να ταλαιπωρεί τον εαυτό του και το σωματείο.

Ο στόχος του όμως δεν είναι αυτός. Πιστέψτε με. Έχει άλλα στο μυαλό του! Διαβάστε τις δηλώσεις του . Κρατήστε τες καλά. Ο Σπανούλης στην επόμενη αγωνιστική περίοδο, ίσως κάνει τα πάντα για να αποδείξει ότι είναι πολύ πιο σπουδαίος ακόμη και από αυτό που είναι. Και μετά, θα υπάρξει πάλι ένα ραντεβού, που μπορεί να διαρκέσει και… έξι ώρες. Ποιος ξέρει; Σημασία έχει για να μην σας κουράζω ότι οι Αγγελόπουλοι τον κράτησαν τον αρχηγό τους. Και για αυτούς μια χαρά είναι το μονοετές. Βλέποντας και κάνοντας. Στην τελική, οι δυο πλευρές έχουν τέτοια σχέση, που αν γουστάρουν και του χρόνου να συνεχίσουν, δε θα ρωτήσουν κανέναν…

Το πέναλτι βρήκε στόχο για πλάκα. Ο Μπλατ έμαθε ότι έχει αρχηγό. Θέλει όμως να μάθει ότι θα ‘χει και άλλα εξαρτήματα. Παπανικολάου και Παπαπέτρου παίρνουν σειρά. Δυο περιπτώσεις, διαφορετικές από τους Σπανούλη και διαφορετικές μεταξύ τους. Σε αυτό το σημείο, να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα. Ο μεν Κώστας ήταν στο σύνολο ο καλύτερος παίκτης του Ολυμπιακού τη σεζόν που πέρασε. Αδιαφορώ για κάθε σχόλιο, για οποιαδήποτε αστεία κριτική του ασκήθηκε και η οποία άγγιξε από ειρωνεία μέχρι εμετό. Ο Παπανικολάου κράτησε μια ευθεία γραμμή "υψηλών στροφών" στις επιδόσεις του, με εξαίρεση τον μήνα που έμεινε έξω τραυματίας. Ο Ιωάννης από την πλευρά του, ήταν σε ένα διαρκές φορμάρισμα για μεγάλο διάστημα. Επειδή όπως ξέρετε θυμάμαι τα πάντα εδώ και πολλά χρόνια, θα χαρακτηρίσω τον Παπαπέτρου ως τον πιο άτυχο σε διάρκεια μπασκετμπολίστα αυτής της ομάδας μετά τον Βασιλόπουλο. Και ξέρετε γιατί; Τέσσερα χρόνια συμβόλαιο οκ; Προσέξτε τώρα. Στα δυο τραυματίας το μεγαλύτερο διάστημα. Και τα άλλα δυο; Ήταν το "θύμα" των τραυματισμών όλων των υπολοίπων. Όλοι οι άλλοι χτύπαγαν και αυτός το… πλήρωνε. Άλλαζε θέσεις και ρόλους στο γήπεδο πιο γρήγορα απ’ όσο άλλαζε το σώβρακό του. Ναι, επαγγελματίας είναι, αλλά το παραχέσαμε και λίγο έτσι; Είναι η αλήθεια αυτό που γράφω και το γνωρίζουν τόσο οι Αγγελόπουλοι, όσο και όποιοι άλλοι βρίσκονται στην ομάδα.

Οι δυο συγκεκριμένοι μπασκετμπολίστες, είναι σε τέτοια ηλικία και σε τέτοια κατάσταση, που ο Ολυμπιακός πρέπει να "χτίσει" μαζί τους. Τα πράγματα είναι απλά, καλοί μου φίλοι. Ο Σπανούλης μπήκε στην τελική ευθεία. Ο Γιώργος θα παίξει άλλα δυο χρόνια και επειδή είναι μορφάρα και φιλοσοφημένος, το πιθανότερο μετά, είναι να πάρει την οικογένεια και να μας στέλνει τα φιλιά του από την Σύρο. Κι εγώ αυτό θα ‘κανα. Δε γίνεται να μην έχεις Παπανικολάου και Παπαπέτρου στα αποδυτήριά σου. Μετά θα κινδυνεύσει να γίνει ο Ολυμπιακός, όπως ο Παναθηναϊκός. Θα μείνει με δυο σχετικά παλιούς (Μάντζαρη, Αγραβάνη) και θα ψάχνει Έλληνες κάθε τρεις και λίγο. Α κι επειδή το καφριλίκι είναι της μόδας, δε το έγραψα αρνητικά για τον ΠΑΟ (εξάλλου πρωταθλητής είναι), απλά γνωρίζετε όλοι πόσο δύσκολο είναι να ‘χεις Έλληνες πρωταγωνιστές ή να αναγκάζεσαι να βάλεις μπροστά τους ξένους. Τέλος πάντων, δε θα κάτσω και να απολογηθώ, όποιος καταλαβαίνει, καταλαβαίνει.

Συνεχίζω… Ο Παπανικολάου, θέλει να μείνει. Και ο Παπαπέτρου. Απλά έχουν μια διαφορά. Ο ένας πήγε στη Βαρκελώνη, έφτασε στο ΝΒΑ, είδε και την γλύκα και την πίκρα. "Έδεσε" στο λιμάνι, αισθάνεται καλά ξέρει ότι μπορεί να είναι ακόμη καλύτερος. Ο Ιωάννης μετά από μια περίεργη τετραετία, θα καθίσει να διαπραγματευθεί για να μείνει. Αλλά και το να δοκιμάσει έξω την τύχη του ίσως να ‘ναι κάτι που ‘χει περάσει από το μυαλό του. Τα όσα λέγονται δεξιά και αριστερά ότι "ο παίκτης έχει συζητήσει με τον Παναθηναϊκό, την Μπαρτσελόνα και την Χίμκι", τον ίδιο δε τον αγγίζουν, άλλωστε τον πρώτο λόγο τον έχει πάντα η ομάδα του. Αν δε τα βρουν μαζί του, ε λογικό είναι, να πάει κάπου. Τι να κάνει; Να αλλάξει δουλειά;

Ο Ολυμπιακός στην τελική, πήρε έναν προπονητή, ο οποίος το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να συζητήσει με τους τρεις Έλληνες που κάθισαν (Βασίλης) ή θα καθίσουν (οι άλλοι δυο) να διαπραγματευτούν την ανανέωση συνεργασίας. Ο Μπλατ ήταν ξεκάθαρος για το πόσο τους χρειάζεται και τι θέλει να κάνει με αυτούς. Μάλιστα, για να σας αποκαλύψω και κάτι, ο Αμερικανός όταν συζήτησε με ανθρώπους του Ολυμπιακού στάθηκε πολύ στον Παπαπέτρου με την ατάκα "αυτό το κορμί δε γίνεται να μη σαρώνει στο γήπεδο".

Τέλος πάντων, ούτε τι είπε ο Μπλάτ έχει σημασία, ούτε τι γράφω εγώ, ούτε τι λέτε εσείς. Γιατί πολύ απλά, όταν μια διοίκηση και ένας αθλητής κάθονται να συζητήσουν, τη σήμερον ημέρα, μετράνε και τα χρήματα και τα μπάτζετ και τα χρόνια και όλα. Έχω περάσει πάρα πολλά τέτοια καλοκαίρια ρεπορταζιακά. Κάποτε ο Τάρλατς συμφώνησε 2 τη νύχτα. Ο Φασούλας ξημέρωμα και δε χρειάζεται να πάω μετά το 2000, όσο πιο παλιές είναι οι ιστορίες τόσο καλύτερες. Δεν υπήρχε και facebook (τι ωραία ήταν!).

Ο Ολυμπιακός λοιπόν αυτό το καλοκαίρι, αυτόν τον μήνα ίσως και αυτή την εβδομάδα είναι μπροστά στις μεγάλες αποφάσεις για το "χτίσιμο" ενός συνόλου που αν μη τι άλλο θα πολεμήσει με φρεσκάδα, ενέργεια και την όποια δυναμική του δώσει ο Μπλάτ. Μην ξεχνάτε ότι το μπάσκετ, δεν είναι ποδόσφαιρο. Ο αριθμός των ξένων είναι μετρημένος. Αν χάσεις καλό Έλληνα παίκτη, θα πρέπει να τον αντικαταστήσεις με ξένο και "καπάκι" να βρεις και Έλληνα που θα αντέχει τη φανέλα σου, για να μην είσαι μείον αριθμητικά. Αφήστε που ούτως ή άλλως, την ελληνική αγορά την βλέπουν κάθε καλοκαίρι στον Πειραιά. Και νομίζω ότι και φέτος κάτι θα "ψαρέψουν". Πρώτα απ’ όλα όμως, πρέπει να βάλουν τα πέναλτι…