Το... γύρισμα του διακόπτη

Τι τους ζήτησε ο Μαρτίνς; Να ευχαριστηθούν το παιχνίδι στην Τρίπολη! Σε ελάχιστα 24ωρα υπάρχει η απονομή του πρωταθλήματος, αυτή θα φέρει μπόλικη χαρά, αλλά δυστυχώς για την άτιμη ζωή των ποδοσφαιριστών, ένα βράδυ θα χαρούν, γιατί σιγά- σιγά θα πρέπει να μπουν σε διαδικασία τελικού Κυπέλλου. Με δυο λόγια ΠΑΟΚ την Τετάρτη (12/5, 19:30) σε μια βραδιά χαράς και κεφιού, ΠΑΟΚ και στις 22 του μήνα στο ΟΑΚΑ, με ένα τρόπαιο (έστω και δεύτερης σημασίας) να περιμένει.

Αυτά τα γράφω ως έξτρα επιχειρήματα για να καταλάβουμε πόσο σημαντικές είναι αναμετρήσεις σαν αυτή του "Θεοδώρος Κολοκοτρώνης". Πρώτο μέλημα να κερδίζεις. Δε το κατάφεραν με άλλη μια ισοπαλία. Δεύτερο και πιο σημαντικό να το ευχαριστηθούν οι ποδοσφαιριστές σου και εσύ να βγάλεις συμπεράσματα.

Ο Πορτογάλος τεχνικός ξεκίνησε και πάλι με τρεις νεαρούς γιατί πολύ απλά αν δεν τους βάλει τώρα να τους... ζυγίσει πότε θα το κάνει; Τζολάκης, Σουρλής και Καλογερόπουλος στην αρχική ενδεκάδα και απέναντι σε έναν αντίπαλο που και επικίνδυνος είναι και επέστρεψε σε υψηλές πτήσεις φέτος μετά τις περσινές περιπέτειές του στα χαμηλότερα βαθμολογικά στρώματα...

Ο Αστέρας ωστόσο, αξίζει όλα τα εγκώμια, αλλά πριν αρχίσει το ματς με τους Πειραιώτες είχε εννέα αγώνες χωρίς νίκη. Πήγε στους δέκα, απλά δεν έχασε. Η αλήθεια είναι, ότι καμία ομάδα στον κόσμο δεν θέλει να χαλάει τη γεύση που έχει προσφέρει. Είδατε πόσο στενοχωρημένος ήταν ο Μάντζιος στο τέλος του ματς στην Τούμπα; Ο Άρης τόσους μήνες δεύτερος και ξαφνικά, μέσα στα playoffs, σε μικρό διάστημα χάθηκε αυτό το πόστο από τον ΠΑΟΚ που αντεπιτέθηκε.

Έτσι και η ομάδα του Ράσταβατς. Δεν θέλει να κλείσει τη σεζόν με εικόνα μακριά από αυτή που μας συνήθισε. Μπήκαν λοιπόν δυνατά και με διάθεση να ζορίσουν τους "ερυθρόλευκους". Τη μεγάλη φάση δε την είχαν, αλλά υπήρχε η διάθεση από την πλευρά τους να απασχολήσουν τον Τζολάκη, χωρίς να το πετύχουν. Είναι από τις περιπτώσεις που λέμε "θέλω αλλά δε μπορώ". Από την άλλη, ένα πλασέ που δε χάνεται, χάθηκε από τον Ανδρούτσο και μια έξυπνη κεφαλιά του Χασάν δε βρήκε στόχο. Αυτές ήταν οι σοβαρές κόκκινες φάσεις μαζί με ένα όμορφο φαουλάκι του Μπουχαλάκη.

Ο Σουρλής έδειξε να έχει ξεψαρώσει αρκετά και αυτό το διακρίνει κάποιος εύκολα από τον τρόπο που κινείται ένας ποδοσφαιριστής. Ο νεαρός έβγαινε να ζητήσει με άνεση, κουβαλούσε το τόπι κάμποσα μέτρα (στο 38' πέρασε τέσσερις παίκτες), δεν είχε άγχος στο πως και σε τί χρόνο θα πασάρει (εκεί φαίνεται το άγχος του παίκτη), γενικά στα δικά μου μάτια έδειξε ότι μπορεί να υπολογίζεται για την προετοιμασία της επόμενης αγωνιστικής περιόδου. Για τον Τζολάκη δεν θα γράψω λέξη, γιατί το έχω ήδη κάνει. Τον θεωρώ ιδιαιτέρως ταλαντούχο και πρέπει να προσεχθεί.

Ο Καλογερόπουλος είναι άδικο να κριθεί από τώρα, αλλά με τέτοια κορμοστασιά έχει πολύ μέλλον. Είναι και αναθεματισμένη η θέση του στόπερ. Μπορεί ένα δευτερόλεπτο να σου φτιάξει όλη σου την καριέρα ή να σε... κρεμάσει για μήνες! Ας περιμένουμε και θα το δούμε το παιδί που έγινε και αλλαγή με σφίξιμο στη γάμπα. Ο Ολυμπιακός δεν είχε ιδιαίτερη ένταση κάτι που το απαίτησε ο προπονητής του από το ημίωρο.

Ο Μαρτίνς έφερε... βασικό κόσμο στο ξεκίνημα του δεύτερου μέρους και η ομάδα του για κανά τέταρτο αύξησε τον ρυθμό. Ο Αστέρας ανέβασε τις γραμμές για να πιέσει ψηλότερα και να μην περιμένει να τον βρει το κακό. Του βγήκε του Ράσταβατς, κόπασε η κατάσταση και μετά το 65' ο Ολυμπιακός δεν μπορούσε να πατήσει στην μεγάλη περιοχή των Αρκάδων. Ο Ελ Αραμπί γύριζε πίσω να πάρει μπάλα, όμως το ματς ήταν... σκέτο όπως ακριβώς δήλωσε ο Μαρτίνς.

Στο τελευταίο δεκάλεπτο έβαλε και τον Καραργύρη για να πάρει χρόνος άλλος ένας νεαρός τερματοφύλακας. Κάνει "μπαμ" ότι αυτά τα ματς είναι για τους παίκτες που κοπιάζουν στην προπόνηση και δεν γεμίζουν επίσημο χρόνο. Αυτό που θα κληθεί τώρα να κάνει η ομάδα είναι να καταφέρει να γυρίσει τον διακόπτη ξανά. Και από την χαλάρωση, την απόλαυση των στιγμών, την χαρά της Τετάρτης και την ξεγνοιασιά των τελευταίων αγώνων των playoffs, να μπουν στην ένταση που θα έχει ένας τελικός Κυπέλλου.

Ναι, η απώλεια του συγκεκριμένου τίτλου και μετά από τέτοια σεζόν μόνο καταστροφή δεν θα είναι για τον Ολυμπιακό, αλλά όταν πας σε ένα ματς που υπάρχει τρόπαιο, ε, όπως και να το κάνουμε δεν θέλεις να φύγεις πρώτος από την απονομή, αλλά να καθίσεις ως το τέλος και να το πάρεις και αυτό μαζί σου...

Τελειώνω με το εξής: Με μια οχτάδα Ελλήνων στο αρχικό σχήμα και οι πέντε παρακαλώ από την ακαδημία, ο Ολυμπιακός έδειξε ότι φροντίζει για το μέλλον του ή τουλάχιστον έχει την διάθεση να το εξετάσει και να το προσέξει. Και αυτό ορισμένες φορές είναι πάνω και από τη νίκη, ακόμη και για μια ομάδα που δεν αντέχει να μην κερδίζει.

Photo credits: Eurokinissi