Ήταν από τα παιχνίδια που αρκετός κόσμος θα αναρωτηθεί: «Μα γιατί διαφορετικές πεντάδες, γιατί τόσα λάθη, γιατί καμία παρεμβατικότητα στον κατήφορο;» Δεν είναι ακριβώς έτσι. Ο Ολυμπιακός είχε προσανατολισμό. Σε όλο το παιχνίδι με την Ζενίτ. Αλλά παίζουν δυο ομάδες. Οι Ρώσοι έβαλαν ένα σωρό… γκολ στην αρχή του αγώνα και ο Ολυμπιακός έκανε πολλά λάθη στην τελευταία περίοδο.

Μια ομάδα που προερχόταν από δυο σερί ήττες, ήξερε ότι πρέπει να κερδίσει. Και να κερδίσει έναν αντίπαλο που αν αρχίσει να τα βάζει, δύσκολα σταματάει. Οι Πειραιώτες όμως πήγαν και επέβαλλαν το δικό τους lockdown στην έδρα των Ρώσων. Δεν ήταν εύκολο να διαχειριστείς καταστάσεις σε ένα γήπεδο που ανα πάσα στιγμή γίνεται κατηφορικό. Και δε μπορούσε να κερδίσει αλλιώς ο Ολυμπιακός αυτή την εποχή ένα τόσο δύσκολο ματς, από το να εκμεταλλευθεί όλα τα όπλα και πάνω απ’ όλα να παίξει με το μυαλό της Ζενίτ. Το έκανε και κέρδισε.

Τους άγχωσε, τους τρέλανε, τους έκανε να σουτάρουν από παντού σαν παλαβοί. Φυσικά και ο Χόλινς έβαλε στην αρχή, ο Μπαρόν έβαλε στο τέλος, αλλά αν δε γίνονταν και αυτά δε θα μιλάγαμε για Ευρωλίγκα, αλλά για… ΕΣΚΑΝΑ. Καταλαβαίνω φυσικά, πως όσοι είδατε χαλαρά και αραχτοί το ματσάκι τρελαθήκατε και λίγο. Να για παράδειγμα, είδατε νάζει ο Μπαρτζώκας μια πεντάδα να βγάλει άμυνες και τρώει 20. Αλλάζει την πεντάδα για να βρει πιο εύκολο δρόμο προς το καλάθι (και όχι μόνο σουτ) και τρώει 7!

Ποιος είπε ότι στο μπάσκετ δεν υπάρχουν οι όμορφες εκπλήξεις; Το πρώτο ημίχρονο της αναμέτρησης στην Αγία Πετρούπολη ήταν ο θρίαμβος του κόκκινου ρόστερ ως προς το βάθος του. Ακόμη και στην στραβή. Γιατί μπήκε ο φουκαράς ο Χάρισον να παίξει και πριν προλάβει να ανεβοκατέβει δυο φορές το παρκέ, σακατεύτηκε, Εμφανίστηκε ο Λαρεντζάκης μετά από καιρό και όλα καλά. Και αμυντικά, ακόμη καλύτερα. Συνεχίστηκε αυτό μέχρι το 32' - 33'. Εκεί η μανέστρα πήγε να χαλάσει, όμως η κατάσταση δε ξέφυγε από τα κόκκινα χέρια και μαζί δε ξέφυγαν και οι δυο βαθμοί.

Ματς που ξεκινάει και μπαίνουν όλα, συνήθως βοηθάει τον φιλοξενούμενο. Ναι, αλλά αυτό έχει και εξαιρέσεις, όταν παίζεις με Ρώσους ειδικά στην έδρα τους. Γιατί δε το έχουν σε τίποτα να κάθονται να σουτάρουν ως το ξημέρωμα. Και αυτό ακριβώς έκανε η Ζενίτ. Με τον Χόλινς όπως σας έγραψα πιο πάνω να σέρνει τον χορό και τον Πάνγκος να ακολουθεί οι παίκτες του Πασκουάλ έκαναν το ατελείωτο βιβλίο συστημάτων του προπονητή τους, να φαίνεται μικρή ατζεντούλα. Γιατί πολύ απλά, μισό πικ ΄ν ρολ ή μια έξτρα πάσα και τσουπ τρίποντο.

Από την στιγμή που μπαίνουν μάλιστα, τι να τους πεις; Το καλό για την άλλη πλευρά, ήταν ότι επίσης το σκοράρισμα πήγαινε σωστά. Οι «ερυθρόλευκοι» δεν έκαναν σκόντο. Ο Μπαρτζώκας αιφνιδίασε με Τζένκινς, Ζαν Σάρλ και Μάρτιν στην πεντάδα. Έβαλε αθλητικότητα δηλαδή και πίεση στην άμυνα. Παρ’ όλα αυτά τα τρίποντα τα έφαγε, αλλά είπαμε… Σε θέμα λοιπόν σκοραρίσματος, όταν βρισκόταν σουτ η ελληνική ομάδα καλά πήγαινε, αλλά ως εκεί. Κάθε άλλη συνεργασία, κατέληγε σε λάθος.

Τι άλλο είδαμε; Μια διαφορετική πεντάδα ξαφνικά με Σπανούλη, Χάρισον για λίγο (έπαθε και διάστρεμμα) και Λαρεντζάκη, ΜακΚίσικ, Πρίντεζη, Έλις να βγάζει καλύτερους αριθμούς στην άμυνα κι ας μην το περίμενε κάποιος. Ίσως οι αρχικοί πέντε να έδιναν περισσότερη ανασταλτική ασφάλεια, αλλά με αυτά στοίχημα δε βάζεις ποτέ. Οι πιο έμπειροι λοιπόν έκαναν σούπερ την δουλειά, μπλοκάροντας το μακρινό σουτ των Ρώσων!

Το τρίτο δεκάλεπτο ήταν καρμπόν του πρώτου. Ο Έλις με τον Ζάν-Σαρλ να προσπαθούν να συνεργαστούν και να κάνουν λάθη. Η ομάδα βιδωμένη μπροστά και να δίνει φάουλ για πλάκα. Τελικά βέβαια, η Ζενίτ έβαλε το χεράκι της να μείνει πίσω στο σκορ, μιας και η πρώτη σκέψη τους είναι συνεχώς να κάνουν τρίποντα και αυτό βέβαια όταν κυνηγάς θα σε αγχώσει, θα σε καταπλακώσει και λογικά θα σε καταστρέψει. Αυτό έπαθαν και οι Ρώσοι μέχρι που ο Μπαρόν πήρε φόρα και κόντεψε να προκαλέσει πανικό, σε συνδυασμό και με μια ματς- από ζώνη που εφάρμοσε ο Πασκουάλ.

Δεν έφταναν αυτά, ο Ολυμπιακός δεν την πάτησε και κέρδισε. Και πως να μην κερδίσεις, όταν αναγκάζεις και την Ζενίτ να κάνει πολλά λάθη (όπως και εσύ) , την κρατάς χαμηλά σε ποσοστό διπόντων και έχεις και τον Χασάν Μάρτιν σε τέτοια κατάσταση. Ο Αμερικανός πολλές φορές παίζει και για τον Έλις που δείχνει διστακτικός, ειδικά όταν πάρει μπάλα κάτω από το αντίπαλο καλάθι. Περιττές προσποιήσεις φόβου, που καταλήγουν ή σε τάπα ή σε βήματα. Ο Μάρτιν παρότι πρωτάρης στην Ευρωλίγκα δε μασάει.

Ο Ολυμπιακός έκοψε το 13- 0 της Αρμάνι, τώρα ήταν η σειρά να «σβήσει» το 7- 0 της Ζενίτ. Επιμένω ότι χρειάζονται έξτρα παιχνίδια, ο Μπαρτζώκας γυρεύει τον ρυθμό με σταθεροποίηση σχημάτων στην Ευρωλίγκα και παίρνοντας -υποχρεωτικά- μικρά ρίσκα. Μόνο καλύτερο θα είναι το μέλλον (με υγεία βέβαια και όχι δυσάρεστα όπως τώρα του Χάρισον) για μια ομάδα που βγάζει πολύ… Ολυμπιακό με την συμπεριφορά της, με τους Έλληνες και το πάθος της.

Τα λέμε μετά την Άλμπα…