Όχι δε θα ξεκινήσω όπως περιμένουν πολλοί. Οι μισοί αναμένετε να διαβάσετε στο ξεκίνημα, ατάκες του στυλ « τελικά είναι ξοφλημένοι;» και οι άλλοι μισοί να γράψω πράγματα που θα αποθεώνουν το μπάσκετ συγκριτικά με το ποδόσφαιρο του Ολυμπιακού. Όχι βέβαια. Γιατί πολύ απλά, η ομάδα θα ξαναχάσει και θα την… ξαναθάψουν. Όπως επίσης δε θα πρέπει να μην αγαπάνε την ποδοσφαιρική τους ομάδα που τους έχει χαρίσει σωρεία πρωταθλημάτων.

Ο Ολυμπιακός ήταν συγκλονιστικός στο Παλάθιος Ντελος Ντεπόρτες και έκανε μεγάλο βήμα πλεονεκτήματος. Μετά το 2009 ξανακέρδισε την Ρεάλ στην έδρα της. Οι αδελφοί Αγγελόπουλοι δικαιώθηκαν για άλλη μια φορά που δε «πίνουν θάλασσα». Για τον Σφαιρόπουλο, καμία λέξη. Ο άνθρωπος δουλεύει, προσπαθεί, παλεύει κόντρα σε κάθε είδους αμφισβήτηση. Οι παίκτες; Όσο και να στενοχωρεί τους κριτές των πάντων, τα παιδιά αυτά «πολέμησαν» όλα .

Ο Σπανούλης, έμεινε άποντος, αλλά στο πρώτο ημίχρονο ήταν αυτός που όλοι θέλουν να βλέπουν. Μοίραζε παιχνίδι και στο δεύτερο τα έδωσε όλα στην άμυνα. Και αν γράφω έτσι για τον αρχηγό που έμεινε άποντος σε έναν αγώνα 80 πόντων, καταλαβαίνετε για τι μιλάμε. Λίγο ο Μακλίν επειδή δεν «κούμπωσε» έμεινε λίγο πιο πίσω. Αλλά τι κάθομαι και σας λέω τώρα; Τρομερή εμφάνιση από τα παιδιά όλα. Και μάλιστα από το ξεκίνημα. Αντέδρασε στον εαυτό του ο Ολυμπιακός. Αυτό κρατήστε το για πάντα. Και σε ματς που δε θα τους μάλωναν αν έχαναν. Οι λογικοί τουλάχιστον…

Είναιαπό τα ματς στην τελική, που δε σε κολλάει κάποιος στον τοίχο και δε σου λέει « κόψε το λαιμό σου και πάρε το ροζ φύλλο». Τέτοια απαίτηση θα μπορούσε να υπάρξει στο Βελιγράδι για παράδειγμα, όχι στο Παλάθιος Ντελος Ντεπόρτες. Ο Σφαιρόπουλος και οι παίκτες του λοιπόν, μπορούσαν με μικρότερη πίεση από άλλες υποχρεώσεις να διαχειριστούν την κατάσταση σε ένα γήπεδο που κακά τα ψέματα, δεν είναι και πολύ φιλόξενο για τους ίδιους. Λες και κάτι παθαίνουν στο «παλάτι της βασίλισσας» και χάνουν τη δύναμή τους. Ως άλλη Δαλιδά η Ρεάλ, που βρίσκει τον τρόπο και αφαιρεί τα μαλλιά- δύναμη, του… Σαμψών της ιστορίας. Και μη γελάτε, αυτό συμβαίνει σε τούτο το ζευγάρι. Όμως ο Ολυμπιακός κράτησε και τα μαλλιά του και την μαγκιά του.

Όποιος έλεγε στον Σφαιρόπουλο ότι θα 'χε πάρει 45 πόντους από τους παίκτες του στο πρώτο μέρος και με τον Σπανούλη άποντο, ο κόουτς θα τον αγκάλιαζε από τη χαρά του. Και πως έγινε αυτό; Ο Βασίλης μοίραζε σωστά μπάλες στο πρώτο δεκάλεπτο. Οι ψηλοί απειλούσαν και γενικά η ομάδα έκανε την Ρεάλ να υποφέρει με τονinsidegame. Ο Λάσο άλλα περίμενε και άλλα είδε από τους «ερυθρόλευκους». Όταν μάλιστα ο τεχνικός της Ρεάλ θεώρησε ότι θα ανακουφιστεί στο ροτέισον των Πειραιωτών, εκεί κι αν βρήκε κακό μπελά που δεν περίμενε. Τα τρίποντα άρχισαν να μπαίνουν, ο Ουίλτζερ έκανε την αρχή, ο Τόμπσον στο πέρασμά του «ακούμπησε» επτά ποντάκια και ο Ρόμπερτς ζάλισε κάμποσο την ανασταλτική περιφερειακή λειτουργία των Καστιλιάνων. Ο Ολυμπιακός ήταν όπως ακριβώς χρειαζόταν.

Στην άμυνα αλλαγές και Άγιος ο Θεός. Ο Ντόνσιτς απειλούσε με την ταλεντάρα του, αλλά ακόμη και ο Μιλουτίνοβ έδινε τα πάντα να του περιορίσει την δράση. Μπήκε άσχημα στα ριμπάουντ η ελληνική ομάδα, αλλά αυτό το βελτίωσε σύντομα. Εξάλλου είναι και λογικό με τις αλλαγές, να θυσιαστούν κάποια πράγματα. Κακά τα ψέματα ο Ολυμπιακός είχε το «πάνω χέρι»λόγω επίθεσης στο πρώτο ημίχρονο.Ουσιαστικά, δυο άσχημα τετράλεπτα είχε η ομάδα. Το πρώτο το έβγαλε πέρα, στο δεύτερο έγιναν λάθη στο πικ ‘ν ρολ στις συνεργασίες και λίγο στην άμυνα.

Ο Σφαιρόπουλος έκανε πολύ σωστά δυο πράγματα. Έβγαλε γρήγορα Μάντζαρη- Σπανούλη στο 23’ για να μη πάθει ότι στην Χίμκι. Ρόμπερτς και Στρέλνιεκς έβγαλαν «πολεμικές» φάσεις στην περιφερειακή άμυνα. Και όταν πήγε η Ρεάλ να ξεφύγει, ο κόουτς ξανάφερε στο παρκέ τους πιο έμπειρους. Ο Ουίλτζερ και ο Τόμπσον είχαν δώσει πάρα πολλά στο πρώτο μέρος. Δεν ήξερε από πού του... ερχόταν ο Λάσο. Και ναι, ο Ντόνσιτς έβαλε αρκετούς πόντους (ακόμη βολές βαράει), αλλά ο Ολυμπιακός είχε καταφέρει να τον οδηγήσει σε άσχημα μονοπάτια. Η φάση που κερδίζει ο Τόμπσον το τζάμπολ είναι δείγμα της ψυχολογίας όλων. Γιατί «βουτάει» ο πιο... χαλαρός παίκτης της ομάδας. Ο Στρέλνιεκς βάζει μπομπίτα- φωτιά. Ο Λετονός που κέρδισε και τον «σκασμένο» εαυτό του, κάνοντας ακόμη και ντράιβ μέσα σ’ όλους. Και γενικά όλοι τους είχαν την παλικαριά να ξεπεράσουν ακόμη και την Γερμανίδα διαιτητή, που είναι έτοιμη να... προαχθεί στην Α1!

Το « κι αυτό φάουλ» που φώναζε ο Πρίντεζης (το ‘χε κάνει πάντως ευτυχώς εκπρόθεσμα) είναι όλη η ιστορία του πως ένιωθαν. Όμως ξεπέρασαν τους εαυτούς τους. Βγήκαν παίκτες από παντού. Ο Ολυμπιακός πήρε από τα 4αρια του, απίστευτη βοήθεια. Οι κοντοί ήξεραν να λειτουργήσουν και μια τεράστια υπόκλιση στον Μιλουτίνοβ που τα ‘βγαλε πέρα κόντρα στον Ντόνσιτς μόλις γίνονταν οι αλλαγές στο μαρκάρισμα. Λίγο τους πιστεύουν, πολλοί τους κοροϊδεύουν, αρκετοί τους μισούς. Απλά να ενημερώσω, ότι αυτοί συνεχίζουν. Όπως γουστάρουν. Θα ξαναχάσουν κάποια στιγμή, μην αγχωθείτε να τους κράξετε, δεν ακούνε…

Υ.Γ.: Πριν κάμποσες μέρες, όταν οι ήττες έπεφταν βροχή, με ρώτησε ο Σπύρος Καβαλιεράτος: « Τώρα τι λέμε; Τι θα γίνει;» Και του απαντώ (μπορεί να το επιβεβαιώσει ο ίδιος): « Ο Ολυμπιακός δεν διοικείται από τοfacebook». Το είπε και ο Γιώργος Αγγελόπουλος στην Μαδρίτη. Το έγραψε τοSport24 τότε. Τα λέμε μετά την Βαλένθια. Ή μήπως μετά τον τελικό του κυπέλλου;