Το όνομα του Ολυμπιακού λοιπόν, προστέθηκε σε μια πολύ μικρή λίστα. Εκεί, που υπάρχουν ο Πανιώνιος και η ΑΕΚ. Πριν λίγες μέρες, ο Άκης Μάντζιος μου έλεγε: «Έχουμε κάνει την γκέλα μας. Κανείς δεν έχασε βαθμούς από την Δόξα, μόνο εμείς».

Και δεν πέρασε μια εβδομάδα από τη στιγμή που μου το είπε ο προπονητής του Πανιωνίου και βαθμούς, από τους «μαυραετούς» έχασαν, τόσο η ΑΕΚ, όσο και ο Ολυμπιακός.

Ναι, η επικαιρότητα και η ελληνική τακτική, επιβάλλει, να πάρω φόρα και να γράψω κάμποσα για τους πρωταθλητές. Όχι όμως! Θα ήταν άθλιο αν μη τι άλλο, να μην ξεκινήσω πρώτα με μια υπόκλιση στην ομάδα του Κατσαβάκη.

Η Δράμα, έχει φορέσει μια ταμπέλα από εδώ ως το... Περού, που γράφει «πέφτουμε». Για να ακριβολογώ, δεν την φόρεσαν οι άνθρωποι, τους την έχουμε φορέσει όλοι εμείς. Και μπορεί να είναι κι έτσι.

Να μην δείχνει δηλαδή το συγκεκριμένο σύνολο ικανό να σταθεί στην μεγάλη κατηγορία. Αυτό όμως,δεν της απαγορεύει να παλεύει. Έστω και μακριά από την πόλη της. Έστω και με μια 15αδα!

Έστω και με ελάχιστες μεταγραφές. Έστω και με πολύ... λάιτ ρόστερ! Έστω και με τις συνθήκες να μην την ευνοούν. Έστω και με την επιθετική της ανάπτυξη να είναι ανύπαρκτη. Δικαίωμα όμως να παλέψουν ο Κατσαβάκης και οι ποδοσφαιριστές του έχουν και δεν μπορεί κανείς να τους το αφαιρέσει.

Όσο πέρναγε η ώρα, στην αναμέτρηση με τον Ολυμπιακό πίστευαν όλο και περισσότερο. Αισθάνονταν ικανοί να μην χάσουν, είχαν και λίγο τύχη (πάντα είναι απαραίτητο συστατικό) και έτσι πήραν την ισοπαλία.

Για τους «ερυθρόλευκους»; Υπάρχουν αρκετά να πεις. Πήγαν στην Θεσσαλονίκη, για να κερδίσουν εύκολα και μάλλον είχαν στο μυαλό, ότι πριν κανά μήνα κέρδισαν τους νεοφώτιστους 6-0 στο σπίτι τους. Το κακό για τον Ολυμπιακό, ήταν ότι έπαιξε καλύτερα στο πρώτο ημίχρονο παρά στο δεύτερο.

Και ενώ δηλαδή, όλοι έλεγαν στην ανάπαυλα «τώρα θα αγριέψουν οι Πειραιώτες», αυτοί ήταν ακόμη πιο ανενεργοί, μπροστά σε έναν αντίπαλο, που γινόταν όλο και πιο αγριεμένος, κάθε λεπτό που περνούσε.

Ο Βαλβέρδε παρέταξε ένα σχήμα, που... μετά θάνατον, μπορεί να δεχθεί μπόλικη κριτική. Αν όμως είχε έρθει το ματς 0- 3, όλοι θα έγραφαν και θα έλεγαν «το πετυχημένο ροτέισον συνεχίζεται».

Τώρα ο Ολυμπιακός έχει πετάξει στα σκουπίδια άλλους δυο βαθμούς. Και αυτός ο άτιμος ο κάδος βαθμών, φέτος έχει αποκτήσει αρκετή... σχέση με την ομάδα του μεγάλου λιμανιού.

Όσο περνούσε η ώρα στο Καυτατζόγλειο, ξεκινούσαν οι σπασμωδικές κινήσεις. Τόσο στο χορτάρι, όσο και από τον Βαλβέρδε. Ο Ισπανός, πίστεψε ότι με Τζιμπούρ και Γέστε, η ομάδα του θα γινόταν πολύ πιο απειλητική και τους έβαλε στο ημίχρονο, βγάζοντας Πάντελιτς και Φουστέρ.

Εκ του αποτελέσματος δεν δικαιώθηκε. Έβαλε στην συνέχεια τον Μόνχε, άλλαξε την διάταξη, μπήκε και ο Γέστε στον άξονα, όπου... τράκαρε με τον Φετφατζίδη, την ώρα που η μπάλα αντί να πηγαίνει δεξιά στον Τοροσίδη, μεταφερόταν μόνιμα αριστερά, όπου η ομάδα,δεν μπορούσε να απειλήσει με ουσία.

Το να περάσει ο Μέλμπεργκ στο τελευταίο δεκάλεπτο (μαζί με τις καθυστερήσεις) μπροστά για να κερδίσει τις ψηλές μπάλες, ήταν υποχρεωτικό. Αλλά και πάλι οι συμπαίκτες του, δεν είχαν το καθαρό μυαλό καν να βγάλουν ένα γέμισμα της προκοπής.

Ο Βαλβέρδε έπρεπε αμέσως να αλλάξει τις πλευρές και να παίξει με αντίθετα πόδια, για να βγουν οι σέντρες, δεν το έκανε και η άμυνα της Δόξας, έχοντας ήδη ενισχυθεί και από τους υπόλοιπους που γύρισαν πιο πίσω, δεν δυσκολευόταν να θωρακίσει τον Σέρεμετ.

Εννοείται βέβαια, ότι πολλοί , θα μπορούσαν να μπουν στην διαδικασία υποθετικών συζητήσεων για να... παραβλέψουν όλα τα παραπάνω. Όπως για παράδειγμα:

«Αν έβαζε το γκολ στο 27ο δευτερόλετπο ο Μιραλάς, όλα θα'ταν αλλιώς», «αν η ομάδα σκόραρε νωρίς, θα έβαζε άλλα τρία», «αν έπαιζαν ο Ορμπάιθ και ο Ιμπαγάσα, δεν υπήρχε θέμα», «αν κάποιοι παίκτες είχαν περισσότερη όρεξη, πάλι έξι θα έριχνε ο Ολυμπιακός».

Ωραία όλα αυτά, αλλά με τα «αν» κουβέντα για το ποδόσφαιρο δε γίνεται. Και σε αυτό το υπέροχο άθλημα, παίζουν πάντα δυο ομάδες. Και όσο αδύναμη να είναι η μια, έχει πάντα δικαίωμα να μάχεται, να αγωνίζεται και να διεκδικεί τις πιθανότητές της. Αυτό έκανε και η Δράμα, κερδίζοντας άλλον έναν βαθμό...