Ένα πράγμα θέλαμε από την ώρα που φτάσαμε στο Ελσίνκι. Να μην δούμε και μέσα στο γήπεδο τη μουντάδα του ουρανού. Πολύ «μαυρίλα» ρε παιδί μου, αλλά δε μας ένοιαζε και πολύ, αρκεί να κάναμε την δουλίτσα μας και να κερδίζαμε την Ισλανδία.

Μη προτρέξει κάποιος να πει « ποια Ισλανδία;» Γιατί πολύ απλά, έτσι όπως τα κάναμε και εμείς στην προετοιμασία, δε δικαιούμαστε να λέμε πολλά και να στήνουμε γιορτές και πανηγύρια. Πάλι καλά δηλαδή που το κατάλαβαν πρώτοι απ’ όλους οι ίδιοι οι διεθνείς. Και αυτοί αφού πρώτα τα «σκάτωσαν» στη δεύτερη περίοδο.

Οι Ισλανδοί είναι μια μικρογραφία των Φιλιππίνων. Απλά οι Φιλιππινέζοι έχουν και δυο- τρεις ποιοτικούς και τον Αμερικανό Μπλάτς. Οι ξανθομάλληδες αντίπαλοί μας, ήξεραν ότι ζούσαν για δεύτερη φορά το όνειρο του Ευρωμπάσκετ, απέναντι σε μια ομάδα ξακουστή, διαφημισμένη αλλά και με προβληματάκια. Αυτά τα ρημάδια τα προβλήματα ήθελαν να μας βγάλουν προς τα έξω και εμείς δεν έπρεπε να τους αφήσουμε. Να ξεκαθαρίσω φυσικά, ότι δε με ενδιαφέρει το θέαμα που θα παρουσιάσει η ομάδα. Να με συμπαθάτε, αλλά ας μη σηκωθείτε ποτέ από τους καναπέδες να ουρλιάξετε. Ας βλέπετε βαρετά λει απ και καλοδουλεμένες άμυνες.

Το ζητούμενο είναι να κερδίζονται τα ροζ φύλλα. Και αν βρε αδερφέ, έχουν φυλαγμένο και λίγο θεαματάκι ή ένα ποσοστό ολοκληρωτικού και απολαυστικού μπάσκετ, ε ας μη το δουν ποτέ στην αρένα του Ελσίνκι. Ας το «φάνε στη μάπα» οι αντίπαλοί μας στο Σινάν Ερντέμ. Να πάμε στην Τουρκία είναι ο πρώτος στόχος. Και θα πάμε αν κάνουμε τα απλά και τα λογικά. Η συγκεκριμένη ομάδα έχει μοιράσει στιγμές μοναδικής ευτυχίας στον ελληνικό λαό. Το αν το επαναλάβουμε είναι κάτι που θα το γνωρίζουμε σε κάμποσες ημέρες.

Η αρχή ήταν θετική λοιπόν . Και ως εκεί. Ούτε να πλατιάζουμε, ούτε να αναλωνόμαστε σε βαθυστόχαστες αναλύσεις. Ωραίο το χαμόγελο και αυτό φτάνει. Γιατί αν πρέπει να αναλύσω τα καλά που κάναμε, τότε θα πρέπει και να συζητήσουμε για το τραγικό 8λεπτο που βάλαμε μόνο έναν πόντο (!) και παίχτηκε το έργο «δώσε θάρρος στον χωριάτη να σου ανέβει στο κρεβάτι». Ο Μίσσας ήθελε να τους βάλει να παίξουν όλοι. Το έκανε. Πρέπει και να τους δει και σε επίσημο αγώνα. Βέβαια, θα πρέπει να προσέξει και αυτούς που είναι σε καλή κατάσταση εδώ και καιρό να μην τους χάσει. Θεωρώ ότι αδικείται ο Μάντζαρης. Γνώμη μου. Ως εκεί. Για την ώρα…

Κερδίσαμε γιατί στην αρχή είχαμε τον Παπανικολάου να παίζει αμυντικό χαφ στην άμυνα και τον Παππά να κάνει τον… Μαραντόνα στην επίθεση. Κερδίσαμε γιατί σοβαρευτήκαμε στο δεύτερο μέρος και επειδή ο Αντετοκούμπο τους «βίδωσε» στο παρκέ. Κερδίσαμε γιατί ο Καλάθης και ο Μάντζαρης πίεσαν πάρα πολύ στη μπάλα και ο Πρίντεζης τους ταλαιπώρησε δίχως να το καταλάβουν. Και βέβαια κάθε φορά που ο Μπουρούσης έβρισκε χώρους έκανε το κέφι του.

Και βέβαια, βάλαμε και τριποντάκια αυτή τη φορά. Αν σε κάθε ματς έχουμε διαφορετικούς πρωταγωνιστές θα πάμε πάρα πολύ καλά. Κρατήστε το. Ένα πράγμα μόνο θέλω να παρακαλέσω αυτή την ομάδα! Να μη φερόμαστε σε όλα ως Έλληνες. Τι εννοώ; Μπήκαμε απόλυτα προσηλωμένοι. Μόλις αισθανθήκαμε άνετοι, αν υπήρχε τραπέζι στο παρκέ, θα βάζαμε τα πόδια επάνω. Μόλις ζοριστήκαμε, ξανά τους κατάπιαμε. Είμαστε τελικά πολύ Έλληνες ε;

Τι να κάνουμε ρε παιδιά; Αυτοί είμαστε, ας το προσέξουμε απλά. Γιατί θυμηθείτε με. θα ‘ρθει η ώρα που θα μας σώσει αυτό. Η παλαβομάρα μας και το ακαταλόγιστο του τρελού που κουβαλάμε σα λαός… Απλά, ας είμαστε και λίγο σταθεροί. Καλά θα πάμε. Παικταράδες έχουμε. Όλο το χειμώνα ξεβρακώνουν κόσμο και κοσμάκη. Αν είναι όπως πρέπει μπορούν να το κάνουν και καλοκαίρι. Αλλιώς θα κλαιγόμαστε για μια ακόμη χαμένη ευκαιρία. Άδικο έχω;

Η μέρα (και μαζί η διοργάνωση) ξεκίνησε με το Σλοβενία- Πολωνία. Παγωμένοι κι αυτοί από την πρεμιέρα. «Ύπουλη» ομάδα η Σλοβενία και με το ντουετάκι Ντράγκιτς- Ντόντσιτς να αναλαμβάνει να καθοδηγήσει. Αυτοί είναι τα… βιολιά και ο Ράντολφ που έρχεται από τον πάγκο. Το έκαναν στα φιλικά, το εμφάνισαν και το πρώτο ματς. Οι Πολωνοί θεωρούνται οι πιο αδύναμοι. Αν πάντως έπεφτε… ξύλο μεταξύ όλων των ομάδων, σίγουρα οι Πολωνοί θα κέρδιζαν με όλα αυτά τα κορμιά. Ταλέντο όμως κάπως κατώτερο και για αυτό χαρακτηρίστηκαν ως οι πιο... αδύναμοι του ομίλου. Ε, όχι κι άδικα. Ο Ντράγκιτς ήταν ό,τι καλύτερο είδαμε σε ατομικό επίπεδο την πρώτη μέρα. Μπράβο στον μάγκα, εμείς ας τον «δείρουμε» και λίγο, δε θα ‘ναι κακό. Να νιώσει ότι υπάρχει αντίπαλος απέναντί του.

Όσο για το Γαλλία- Φινλανδία; Την ώρα που η Γεωργία κέρδιζε τους Λιθουανούς στο Τελ Αβίβ (να τον βλέπουμε αυτόν τον όμιλο), οι οικοδεσπότες με χιλιάδες φωνακλάδες στην εξέδρα που κατανάλωναν άφθονη μπύρα και χόρευαν απίστευτα σε όλα τα ταιμ άουτ σε ρυθμό house (α ρε djanastasio σε λάθος χώρα ζεις), προσπαθούσαν να μοιράσουν μπελάδες στους τρικολόρ. Και το κατάφεραν. Παιχνιδάρα ως προς την εξέλιξη έγινε. Ιδανικό φινάλε για να φύγουμε «γεμάτοι» από το γήπεδο.

Ο Ντε Κολό, ο Ερτέλ, ο Φουρνιέ, ο Ντιαό, όλοι πεντάδα, αλλά στη Φινλανδία το αίμα έχει αρχίσει να γίνεται πολύ… πορτοκαλί. Και ξενύχτησαν με την ψυχή τους γιορτάζοντας. Κι αφού το πρώτο μέρος ήταν «μοιρασμένο», ήρθε θυμωμένος ο Ντε Κολό που είχε βάλει 2 πόντους, πήρε φόρα και δε σταμάταγε. Ήταν μονάχος όμως και έτσι οι σκληροί Φινλανδοί το πήγαν ως το τέλος και με την ψυχούλα τους το έστειλαν στην παράταση. Κι αν οι δικοί μας έκαναν χαζομάρες, οι Γάλλοι έκαναν κάτι πολύ πιο βαρύ κλωτσώντας την υπέρ τους διαφορά.

Όταν το ματς φαινόταν τελειωμένο (65- 56) αυτοί έκαναν αηδίες, έβαλαν τον κόσμο στο ματς, ενθουσιάστηκαν οι παίκτες του Ντέτμαν και όλα ήρθαν τούμπα μετά από παράταση. Ο ξανθομπουκλάκιας Μάρκανεν έγινε ήρωας με την απόδοσή του. Θα τον θυμούνται καιρό οι Γάλλοι τον τύπο αυτό και ο Βινσέντ Κολέ θα πρέπει να συζητήσει πολλά με τους παίκτες του. Ο Ντε Κολό τα ‘χει ζήσει αυτά με την ΤΣΣΚΑ, ε δε θα τα αντέξει και με την Γαλλία. Ο Ουίλσον (ολίγον κωλοτούμπας) έβαλε το… γκολ της νίκης των Φινλανδών και η βαθμολογική κατάσταση μπερδεύτηκε ήδη. Ας ελπίσουμε εμείς να μη μπλέξουμε με άλλα αποτελέσματα…