Και κάπως έτσι γύρισε στα αστέρια! Εκεί που τον γνωρίσατε, εκεί που τον συνηθίσατε για πάρα πολλά χρόνια. Ο Ολυμπιακός είναι και πάλι στην ελιτ. Είναι και πάλι στον… γαλαξία. Είναι στα μεγάλα σαλόνια, μαζί με ομαδάρες.

Ο Βαγγέλης Μαρινάκης, μπορεί να είναι χαρούμενος που το πλάνο του πέτυχε. Πανάξια και κάνοντας κάτι που δε το ‘χουμε συνηθίσει, η ομάδα του λιμανιού έγραψε άλλη μια σελίδα στην ιστορία της. Τεράστια επιτυχία, στα όρια του ποδοσφαιρικού θαύματος, αν αναλογιστούμε την εποχή και τα οικονομικά των αντιπάλων.

Γιατί τώρα, που όλα τελείωσαν πάσης φύσεως μυαλοπώληδες, μπορούν να βγουν και να πουν "ποια Πλζέν, που Μπασακσεχίρ και ποια Κράσνονταρ". Είναι οι ίδιοι όμως, που μας έλεγαν τους Τσέχους υπερεπικίνδυνους, τους Τούρκους απροσπέλαστους και τους Ρώσους, διαστημικούς. Ο Ολυμπιακός τους "κατεδάφισε". Πέντε νίκες- μια ισοπαλία. Ένα γκολ παθητικό! Με ποδοσφαιρική κυνικότητα, σε βαθμό που θα ζήλευε ακόμη και η Ίντερ του Μουρίνιο. Με "χτυπήματα κόμπρας" σε καίρια σημεία των αγώνων.

Την Πλζεν την τσάκισε στο δεύτερο μέρος στο Καραϊσκάκη, μόλις οι Τσέχοι πίστεψαν ότι θα μπορούσαν να πάνε ακόμη και σε παράταση. Την Μπασακσεχίρ την "εκτέλεσε" στο σπίτι της, στο χρονικό σημείο που οι Τούρκοι είχαν αρχίσει να φορτσάρουν για να προηγηθούν.

Ε, τα χειρότερα, τα έπαθε η Κράσνονταρ. Η τεσσάρα στον Πειραιά, ήταν οι βάσεις για την θριαμβευτική πρόκριση. Όμως "η μαχαιριά" επί ρωσικού εδάφους, δεν έχει προηγούμενο. Ο Ολυμπιακός έπαθε το χειρότερο και "καπάκι"οι αντίπαλοί του, υπέστησαν το ακόμη πιο τραγικό.

Τι δεν ήθελε ο Μαρτίνς; Να δεχθεί γρήγορα γκολ. Τι ήθελαν οι παίκτες της Κράσνονταρ; Να σκοράρουν ως το 20λεπτο. Και όχι μόνο το κατάφεραν, αλλά αυτό συνέβη στα μισά του συγκεκριμένου χρόνου. Με τη συμπλήρωση δέκα λεπτών, μια ολοκληρωτικά ερασιτεχνική αντίδραση της άμυνας (που μέχρι τότε δεν είχε φάει γκολ), έδωσε την ευκαιρία στους γηπεδούχους να προηγηθούν.

Το 1-0 δεν έδινε πρόκριση, αλλά όπως καταλαβαίνετε, σε τέτοια ματς η ψυχολογία μπορεί να σε εκτοξεύσει ή να σε διαλύσει. Μικρή ομάδα, όμως, η Κράσνονταρ ως προς την αντίδραση. Τόσο κακή, όσο και ο σκηνοθέτης της μετάδοσης, που έδειχνε κάτι κουφά πλάνα και έχανε φάσεις. Πανηγύριζαν λοιπόν οι Ρώσοι και ξαφνικά, μάζεψαν τη μπάλα από το τέρμα τους. Ο Ελ Αραμπί, δεν έχασε την ευκαιρία να πάει χαμένη και "απάντησε στο πι και φι", κάνοντας τους συμπαίκτες του να ουρλιάζουν, από αγαλλίαση , ευτυχία, χαρά και κυρίως ανακούφιση.

Μόλις είχαν αρχίσει να σκέφτονται το "αν φάμε και δεύτερο θα ‘χουμε θέμα". Ε δε πρόλαβαν να ολοκληρώσουν τη σκέψη τους και οι Ρώσοι, είχαν μπει αυτοί στην διαδικασία "σιγά μη φάμε έξι". Και έτσι με το 1-1, μετά το ημίχρονο, έγινε τόσο προβλέψιμο. Κόπηκαν τα πόδια των γηπεδούχων, έγινε πιο άνετος ο Ολυμπιακός. Συχνές επισκέψεις στην περιοχή της Κράσνονταρ, χαζοευκαιρίες για το 1-2 και την ίδια ώρα, ημιτελείς προσπάθειες των γηπεδούχων.

Οι γραμμές του Ολυμπιακού, ήταν πιο ήρεμες, ακόμη και ο φίλος μου ο Σεμέδο κάλμαρε, γιατί οφείλω να ομολογήσω, ότι ο Πορτογάλος δεν είχε μπει καλά στο ματς κάτι που έγινε ορατό. Αλλά τι να κάτσω να σας αναλύσω; Όταν μια ομάδα για να αποκλειστεί πρέπει να φάει πέντε γκολ και μετά έξι, μπορεί να δικαιολογηθεί για πολλά. Ο Ολυμπιακός ήταν ήρεμος και δε θα τον κάκιωνα αν άρχιζε όσο κυλούσε η ώρα, να σκέφτεται την… Λάρισα.

Έτσι είναι οι μεγάλες ομάδες. Αν μια αποστολή εκτελεσθεί, πρέπει το συντομότερο δυνατόν, να σκεφτείς την επόμενη. Οι «ερυθρόλευκοι» φυσικά την ευκαιρία να βάλουν και το δεύτερο το γκολάκι δε την έχασαν με τον Ελ Αραμπί να πιστοποιεί ότι η μεγάλη περιοχή είναι το… σπίτι του και ο λογαριασμός του συνολικά θα είναι μεγάλος. Προσωπικά όταν έγινε η μεταγραφή του προέβλεψα συνολικά 15 γκολ συν. Για να δούμε.

Ήδη έχει τρία… Μπορεί να μην είναι "μάγος"με τη μπάλα, αλλά είναι δυνατός, έχει σώμα πυγμάχου, δε πέφτει, ξέρει να κρατάει τη μπάλα και εντός περιοχής πατάει καλά και βρίσκεται εκεί που πρέπει. Οι Ρώσοι όπως παρατηρήσατε, μετά το 60’ το έριξαν στα καραγκιοζιλίκια. Κλωτσιές και σκληρά μαρκαρίσματα. Όλα είχαν τελειώσει τόσο μα τόσο νωρίς σε αυτό το παιχνίδι και δυστυχώς, αν κάτι έμεινε στον Ολυμπιακό να του χαλάσει το πάρτι, αυτό ήταν ο τραυματισμός του Σεμέδο.

Ο Πορτογάλος που έφυγε κουτσαίνοντας και ενώ ήδη είχε πρόβλημα στον μηνίσκο εδώ και κάποιες μέρες. Ο Μαρτίνς διαχειρίστηκε πανεύκολα το ματσάκι, γούσταρε με το δίκιο του να μην χάσει την ευκαιρία της νίκης και οι παίκτες του δε του χάλασαν το χατίρι. Ο Ολυμπιακός, ξέβγαλε τη μπουγάδα, με υπέροχο τρόπο. Και επειδή όλοι έτρεμαν επειδή η Κράσνονταρ απέκλεισε την Πόρτο, στο λιμάνι μάλλον έπαιρναν την απόφαση να κάνουν όλα αυτά που θα τους χάριζαν το κλειδί για την πόρτα των ομίλων.

Δικαιολογημένοι οι πανηγυρισμοί, δικαιολογημένη και επιβεβλημένη η χαρά αυτής της ομάδας, που ξεκίνησε τη σεζόν με τους χειρότερους οιωνούς (τραυματισμός του καλύτερου παίκτη), συνέχισε με ανέτοιμες βασικές επιλογές του προπονητή, αλλά (όπως σας γράφω και σας ζαλίζω συνέχεια) όταν ένα προπονητικό κέντρο είναι χαρούμενο και δουλεύει σωστά, τότε τα αποτελέσματα έρχονται. Όλος ο οργανισμός που λέγεται "ποδοσφαιρικός Ολυμπιακός" από πάνω μέχρι κάτω, λειτουργεί άψογα και αυτό φαίνεται στα αποτελέσματα.

Τεράστια πρόκριση… Τελειώνω όπως ξεκίνησα! Ο Ολυμπιακός θα περιμένει πλέον την κλήρωση, αλλά όποιος και να του τύχει θα πρέπει να το απολαύσει. Και η ομάδα και ο κόσμος της. Είτε είναι η ομαδάρα και υπερπρωταθλήτρια Ευρώπης Λίβερπουλ του τεράστιου Γιούργκεν Κλόπ, είτε οι λεφτάδες της Σίτι και της Παρί, είτε οι κλασικές υπερδυνάμεις. Όποιοι και να εμφανιστούν στο Καραϊσκάκη, ο Ολυμπιακός θα τους περιμένει. Και όπως ξέρετε στον Πειραιά συνήθως οι επισκέπτες, έχουν μεγάλα ζόρια…