Έλληνας στο όνομα, "λύκος" στην καρδιά!
Ο Λεάντρο Γκρέκο δεν είναι ο παίκτης που θα παίξει στη "Σκουάντρα Ατζούρα". Πιθανότατα δεν θα τον δούμε ποτέ ξανά να φοράει τη φανέλα της Ρόμα. Της ομάδας που τόσο πολύ αγαπάει. Αλλά τίποτε δεν αποκλείει ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής να γίνει το "εργαλείο" που έψαχναν στο λιμάνι.
Ιταλός και κακός δεν υπάρχει, όταν μιλάμε για μπάλα. Πιστός στο σύστημα, γνώστης της τακτικής και …ακόλουθος του σωστού ποδοσφαίρου στα 26 χρόνια του, ο Γκρέκο είναι έτοιμος να ακολουθήσει τη μοίρα του ονόματός του και να γίνει… Έλληνας! Και Πειραιώτης…
Από τα σπλάχνα της ομάδας κι αυτός, όπως τόσοι άλλοι… Εξάλλου μιλάμε για ένα σωματείο που σέβεται απολύτως τα προϊόντα της Τριγκόρια. Όταν εκεί έχουν δουλευτεί ο Τότι, ο Ντε Ρόσι, ο Περότα και τόσοι άλλοι, δε γίνεται ο Γκρέκο να μην ξέρει μπάλα.
Οι μικροί Ρωμαίοι μεγαλώνουν με συγκεκριμένα ποδοσφαιρικά ιδανικά. Ξέρουν ότι είναι σε μια ομάδα που δεν κατακτά τίτλους, αλλά είναι το καμάρι της πρωτεύουσας, το σύνολο που σέβονται όλοι και, φυσικά, όταν ο εκπρόσωπος της "αιώνιας πόλης" εμφανίζεται στο γήπεδο, ο σεβασμός ακολουθεί αυτομάτως από πίσω.
Ο μικρός Λεάντρο, στα 17 του έκανε επαγγελματικό συμβόλαιο και αμέσως δόθηκε στην ερασιτεχνική Αστρέα για να παίξει. Να "φάει" και να δώσει ξύλο, λόγω της θέσης που αγωνίζεται. Μια σεζόν εκεί, καλά του κάθισε με 18 ματς και ένα γκολ, και εν συνεχεία μπήκε στη Ρόμα. Κάθισε δυο χρόνια μέσα στα οποία έπαιξε σε δυο παιχνίδια. Λίγα πράγματα, μα απαιτήσεις δεν υπήρχαν. Ήταν ήδη πρωταθλήτρια η ομάδα και ο κόσμος διψούσε για μεταγραφές και νίκες. Η οικογένεια Σένσι, άλλαζε ποδοσφαιριστές σαν τα… πουκάμισα και όταν έφυγε ο Καπέλο, χάθηκε η …μπάλα.
Τη διετία 2006-08 πήγε στη Βερόνα, συνολικά 41 συμμετοχές με 3 γκολ. Μια χαρούλα ήταν. Πολύ καλός. Και βλέποντάς τον να κάνει όργια, οι πρωτευουσιάνοι τον κάλεσαν ξανά κοντά τους. Οι ενδιάμεσοι σταθμοί όμως πάντα υπήρχαν. Του ανανέωναν το συμβόλαιο, αλλά και τον… πάσαραν. Το 2009 βρέθηκε για 6 ματς στην Πίζα και το 2010 έδωσε 22 αγώνες με την Πιατσέντζα. Πάντα όμως ήταν ποδοσφαιριστής της Ρόμα! Για κάποιο λόγο που ποτέ δεν κατάλαβε ούτε ο ίδιος και δεν αποκτούσε θέση βασικού στα πλάνα, αλλά και δεν τολμούσαν να τον αφήσουν να φύγει… Ώσπου η χρονιά 2010-11 θα μείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη του. Για το πώς μπορεί η ζωή σου και η καριέρα σου, να γίνει μια… φάση από μπιλιάρδο.
Ο Γκρέκο γύρισε αναγκαστικά στους Ρωμαίους, που δίχως να το σκεφτούν, τον έβαλαν στη λίστα με τους υπό παραχώρηση ποδοσφαιριστές. Κανείς δεν πλησίασε να τον ζητήσει. Κανείς δεν έδειξε πραγματικό ενδιαφέρον να τον πάρει και φυσικά, από τη στιγμή που είχε συμβόλαιο, έμεινε στην Μάτζικα. Ξαφνικά, οι τραυματισμοί άρχισαν να πέφτουν… καταιγίδα πάνω από την Τριγκόρια και το Ολίμπικο.
Ο Κλαούντιο Ρανιέρι, που ήταν τότε στον πάγκο, πήρε στα χέρια του το χαρτί με την… υπόλοιπη ομάδα. Φώναξε τον Γκρέκο και του είπε " μπαίνεις 18αδα στο Τσάμπιονς Λιγκ". Από το πουθενά ο Λεάντρο, είδε να κουνιέται και σεντόνι μπροστά του. Και δεν ήταν μόνο αυτό. Το ματς με τη Βασιλεία είχε μεγάλη… μάχη και τα κορμιά έπεφταν δυο-δυο. Ο Ρανιέρι στο 75' ήθελε κάτι "φρέσκο", κάτι που να μπορεί να τρέξει και να δώσει ανάσες στους υπόλοιπους. Και εκεί, ο Θεός αποφάσισε να δώσει στον Γκρέκο, όσα του στερούσε. Μπήκε στο 75' και στο 76' έβαλε γκολ!
Η Ρόμα κέρδισε 3-2 και φυσικά, κλασικοί Ιταλοί, την επόμενη μέρα, όλη η ποδοσφαιρική Ρώμη ζούσε τη δική της απορία: " Γιατί δεν παίζει;" , " Απαράδεκτο, παιδί της Ρώμης και να μην χρησιμοποιείται". Ακόμη και τον Τότι έβαλαν οι πανούργοι να κάνει δηλώσεις, ώστε να πει πως " η Ρόμα, τα δικά της τα παιδιά πάντα τα προσέχει, γιατί πάντα κάτι έχουν να δώσουν σε αυτή". Άλλο που δεν ήθελε ο Καπιτάνο να "καρφώσει" τον κόουτς, κάτι που έκανε με μεγάλη ευχαρίστηση και ο Ντε Ρόσι.
Τι να κάνει κι ο Ρανιέρι; Παίκτη που σου βάζει γκολ σε ένα λεπτό συμμετοχής σε Τσάμπιονς Λιγκ, δεν τον ξαναπετάς. Ξανά στην αποστολή για το ματς πρωταθλήματος. Με ποιον; Με τη Λάτσιο! Και στο πρώτο ημίχρονο τραυματίζεται ο Μενέζ. Και βάζει τον Γκρέκο ο Ρανιέρι. Και μπαίνει, παίζει πάλι εξαιρετικά και η ομάδα κερδίζει 2-0. " Είναι αδικημένος" δηλώνει στο τέλος ο Περότα. Και οι δημοσιογράφοι πλέον "πέφτουν πάνω" στον Λεάντρο. Μετά τον Τότι βέβαια…
" Είμαι ευτυχισμένος που κερδίσαμε αυτούς" δηλώνει και γίνεται χαμός. Ο Ρανιέρι τον βάζει βασικό με Φιορεντίνα και Γιουβέντους, φεύγει στη συνέχεια, αναλαμβάνει ο Μοντέλα και η ομάδα συνεχίζει. Πέρυσι με τον Λουίς Ενρίκε δεν πήρε ευκαιρίες, αλλά και ποιος άλλωστε μπορεί να κριθεί, για τα αίσχη που έκανε αυτός ο μαθητευόμενος Ισπανός προπονητής σε μια τόσο μεγάλη και ιστορική ομάδα; Δεν σεβάστηκε τα παιδιά της Τριγκόρια ο Ενρίκε και γι' αυτό πήγε από κει που 'ρθε…
Το συμβόλαιο του Γκρέκο έληξε μαζί με αυτά των Ντε Ρόσι και Περότα τον Φλεβάρη του 2012. Υπέγραψε 3ετές, αρχικά για 1,2 εκ. ευρώ τον χρόνο. Μετά, με τις περικοπές, πήγε στις 800 χιλιάδες.
Ο Ολυμπιακός παίρνει έναν παίκτη που στο κέντρο θα κάνει πλάκα. Δεν το συζητάμε για την Ελλάδα. Μπορεί να παίζει και μόνος. Είναι ένα… ψηλός Μανιάτης. Έχει μπόι 1.83μ. και στην Ελλάδα θα βάζει και εύκολα γκολ! Για πλάκα… Το καλό είναι ότι θα βοηθήσει στο Τσάμπιονς Λιγκ. Όχι με τις παραστάσεις του. Όπως καταλάβατε, δεν έχει πολλές. Όμως είναι Ιταλός, οι αντίπαλοι το σέβονται αυτό και το γνωρίζουν.
Έρχεται από μια ομάδα που μαθαίνει το ποδόσφαιρο από το Α ως το Ω και όχι από κάπου στα μέσα της αλφαβήτου. Ο Γκρέκο είναι ένας παίκτης, που χρωστάει και ο ίδιος στον εαυτό του. Τον ακολουθούν απορίες και ερωτηματικά. Ψάχνει ένα λιμάνι να "δέσει" και να δείξει. Στην αγαπημένη του Ρώμη δεν μπόρεσε, φαίνεται στην Όστια ο άνεμος δεν ήταν ευνοϊκός. Ίσως στον Πειραιά να 'ναι αλλιώς…