Στους χειρότερους εφιάλτες τους, οι φίλοι του Ολυμπιακού, δεν θα μπορούσαν να δουν το σκηνικό που δημιουργήθηκε στο Καραϊσκάκη! Τον Παναθηναϊκό να κερδίζει δίκαια 0­ 3 και την ίδια ώρα η δική τους ομάδα, που πριν λίγα 24ωρα είχε διασύρει την Γιουνάιτεντ, να παραπαίει και να μην μπορεί να σταθεί στο ύψος της.

Σε ένα βράδυ...θολούρας για πολύ κόσμο, ο πιο ψύχραιμος ήταν ο πρόεδρος των νταμπλούχων, με τα όσα είπε στους παίκτες στα αποδυτήρια. Ο Μαρινάκης, τους ζήτησε απλά να σηκώσουν το κεφάλι και να δουν την συνέχεια. Και αυτός βέβαια πικραμένος ήταν, αλλά ο μεγαλύτερος εχθρός μιας καλής ομάδας, είναι, να μην μπορεί να διαχειριστεί ένα πολύ άσχημο αποτέλεσμα!

Από 'κει και πέρα, εξήγηση υπάρχει για όλα. Είναι όμορφο και απρόβλεπτο άθλημα το ποδόσφαιρο, αλλά τα πάντα εξηγούνται. Οι Πειραιώτες μπορεί να φιλοξενούσαν τον «αιώνιο» αντίπαλο, αλλά δεν είχαν την παραμικρή όρεξη να τον... δαγκώσουν. Την παραμικρή όρεξη να τον κάνουν να υποφέρει να, ξεσηκώσουν και τον κόσμο με το παιχνίδι τους, να βάλουν στο 90λεπτο και τους εξωτερικούς παράγοντες. Ο Μίτσελ επέλεξε να βάλει την ίδια ομάδα με την οποία αντιμετώπισε τους Άγγλους.

Κατά τη γνώμη μου λάθεψε, όμως το «έκανε λάθος», από το να του «αλλάξουν τα φώτα» απέχει πολλά χιλιόμετρα. Ο Ισπανός έκανε μια επιλογή. Σκέφτηκε το μομέντουμ της ομάδας, σκέφτηκε ότι αυτοί η 11αδα διέλυσε την πρωταθλήτρια Αγγλίας, σκέφτηκε ότι θα μπορούσε με τον ίδιο τρόπο να βλάψει και τον Παναθηναϊκό. Προσωπικά ­και το έλεγα πριν το ματς­ πιστεύω ότι ο Ολυμπιακός θα ήταν πιο κεφάτος, αν είχε τρία­ τέσσερα πρόσωπα στην 11αδα που δεν έπαιξαν την Τρίτη ή μπήκαν ως αλλαγές.

Το δίδυμο Μανιάτη­- Νντιγκά, που έκανε απίστευτη εμφάνιση με την Γιουνάιτεντ δεν είχε ανάλογες ανάσες. Ο Αναστασίου ξεκούραστα κέρδισε την μάχη των χαφ και από την στιγμή που ο Λαγός «έσβησε» τον Τσόρι, όλα ήταν εύξολα για τον ΠΑΟ να διαχειριστεί τις καταστάσεις στο χορτάρι. Ο Αργεντίνος έκανε απέναντι στην Γιουνάιτεντ ίσως και το καλύτερο παιχνίδι της καριέρας του. Ο Ολυμπιακός είσαι, έχεις παίκτες να τον ξεκουράσουν ή στην τελική να τον αναπληρώσουν για κάποια λεπτά, ώστε να μπορεί να μπει από τον πάγκο. Ένα παράδειγμα κι αυτό.

Το ξαναλέω όμως... Οι αποφάσεις ανήκουν αποκλειστικά και μόνο στον προπονητή! Δέχομαι 100% τις αποφάσεις του Μίτσελ. Γιατί αυτός ο άνθρωπος «διάβασε» περίφημα όλα τα ματς του Τσάμπιονς Λίγκ. Δεν θα τον βγάλουμε «άχρηστο» ή «λίγο» επειδή έχασε από τον παναθηναϊκό. Μάλιστα, φρόντισε να παραδεχθεί την κατωτερότητα στην συνέντευξη Τύπου. Κι αυτό στα υπέρ του περνάει. Ήταν και άτυχος... Γιατί χάνεις τον βασικό επιθετικό σου και υποχρεώνεσαι να «χαλάσεις» αλλαγή νωρίς.

Στο... καπάκι, τραυματίζεται το ένα σου στόπερ και ενώ είσαι πίσω στο σκορ «καις» και δεύτερη αλλαγή στην ανάπαυλα. Τι σου μένει; Μια κίνηση. Και ενώ ο αντίπαλος, έχει την ψυχολογία, την δύναμη, την όρεξη και τον ενθουσιασμό. Δεν... αλλάζει εύκολα η ιστορία. Κι όταν έχεις την ευκαιρία να παίξεις μια τελευταία «ζαριά», χάνεις το πέναλτι. Με δυο λόγια, όταν ήταν «γραφτά» να αποτύχεις.

Αυτό που επιβάλλεται να κρατήσουν στου Ρέντη και να το συζητήσουν, είναι ένα: Αυτό που εμφάνισαν δεν είχε σχέση με τον Ολυμπιακό. Το κλίμα έμοιαζε «πανηγυράκι». Ο Παναθηναϊκός μπήκε αποφασισμένος, υποψιασμένος ότι μπορεί να πάθει ζημιά(και μάλιστα μεγάλη) και αυτοσυγκεντρωμένος 100%. Ο Ολυμπιακός ήταν «θύμα» των αριθμών, που μιλούσαν για τα αήττητα ματς. «Θύμα» των καταστάσεων, που τον ήθελαν και μαθηματικά πρωταθλητή αν κέρδιζε.

Ποιος ο λόγος να πει ο εκφωνητής πόσο ήρθε το ματς στο Παγκρήτειο; Με τον Παναθηναϊκό παίζεις, οφείλεις να βγάλεις ψυχή, τρέξιμο και αυταπάρνηση. Αυτά που είχε ο αντίπαλος. Ο Λαγός, ο Μπέργκ , ο Σίλντεφελντ. Στο λιμάνι λοιπόν, όπως είπε ο Μαρινάκης θα πρέπει να δουν μπροστά. Την «επόμενη μέρα». Όμως να μην ξεχάσουν...

Να μην ξεχάσουν αυτό το τραγικό αγωνιστικό πρόσωπο. Το... απαιτεί η συνέχεια. Μπορεί να τα φέρει έτσι η τύχη και να 'χουν και πάλι ντέρμπι μπροστά τους. Στο κύπελλο! Αν και εφόσον βέβαια, καταφέρουν να ξεπεράσουν το εμπόδιο του ΠΑΟΚ! Όμως, πάνω και από αυτά, είναι το παιχνίδι με την Γιουνάιτεντ. Και δεν υπάρχει λόγος να «χαλάσει» η ηρεμία στου Ρέντη, όταν η πρόκληση στο Όλντ Τράφορντ είναι τεράστια!

Οι «ερυθρόλευκοι» έμειναν πολύ μακριά, από τον εαυτό τους. Φυσικά και έχουν κατακτήσει το πρωτάθλημα, εννοείται ότι έχουν την καλύτερη ομάδα, αλλά στην πατούσα τους μπήκε ένα αγκάθι και τους πλήγωσε. Και οι ίδιοι είναι που ξέρουν πως πρέπει να το βγάλουν, αν τους δοθεί η ευκαιρία...

ΥΓ. Το σημαντικότερο βέβαια, ήταν και είναι η υγεία του Ολαϊτάν. Όλα τα άλλα, περνάνε σε δεύτερη μοίρα...