Ένα ζάπινγκ... μαχαιριά

Στο ΟΑΚΑ ήταν δεδομένο πως θα φανεί έτοιμος. Και γιατί ήταν ένας "εμφύλιος", που πάντα βάζει νέα δεδομένα, αλλά και γιατί όλη η ατμόσφαιρα ήταν έτσι δημιουργημένη που παρουσίαζε τον Ολυμπιακό "τελειωμένο". Παραλίγο να κερδίσει τον "αιώνιο" αντίπαλό του. Και με εξαιρετικό μπάσκετ.

Το Παλάθιος Ντε Λος Ντεπόρτες όμως, δεν έχει τέτοια δεδομένα. Η "Βασίλισσα" δεν ενδιαφέρεται αν δεν έχει τον Γιούλ ή τον Ρέγες. Αυτή η μεικτή Αμερικανών και Αργεντίνων με τον Ρούντι Φερνάντεθ να δίνει ισπανικό αίμα και τον Κοζέρ γαλλικό, δυσκολεύτηκε απλά ένα 5λεπτο. Μετά τα έκανε όλα εύκολα και έφτασε στην όγδοη συνεχόμενη νίκη της. Και κυρίως; Ανάγκασε τους ερυθρόλευκους να κάνουν το ένα λάθος μετά το άλλο.

Ο Ολυμπιακός κυριολεκτικά πέρασε και δεν… ακούμπησε. Ήταν μια τυπική διαδικασία. Ήταν ένας Ολυμπιακός από τρίτο ράφι της EuroLeague αυτό το βράδυ. Χωρίς επιλογές, χωρίς φαντασία, χωρίς ηρεμία. Με πιο μαχητικό και "θορυβώδη" τον Τσέρι, δε γινόταν να ανησυχήσει καν η ισπανική ομάδα.

Πολλά έχουν ειπωθεί, έχουν γραφτεί, κανείς μπασκετικός ή μη μπασκετικός δεν είναι πλέον άσχετος με το τι ισχύει για τον φετινό Ολυμπιακό. Αν ο Μπλατ θεωρούσε με αυτό που έφτιαχνε ότι θα κέρδιζε την Ρεάλ, πήρε και αυτός απάντηση. Ο Κεμζούρα συνεχίζει να διαχειρίζεται το υλικό του. Θα βλέπετε έναν Ολυμπιακό που κάθε εβδομάδα θα είναι διαφορετικός. Αλλά τι σας το λέω πάλι και σας πρήζω; Το ξέρετε. Αν δεχθούμε ότι " η καλή μέρα φαίνεται από το πρωί" θα πρέπει και να παραδεχθούμε ότι στην περίπτωση του Ολυμπιακού η λαϊκή θυμοσοφία είχε πρόβλημα.

Η Ρεάλ έχει μέσο όρο 28 πόντων στην πρώτη περίοδο. Οι Πειραιώτες την κατέβασαν στους 21. Καλό; Ίσως… Γιατί προσέξτε το παράδοξο. Η ελληνική ομάδα είχε δεχθεί μόνο 3 (!) πόντους στο πεντάλεπτο και μετά σε άλλο τόσο χρόνο έφαγε 18!!! Και την ίδια ώρα στην επίθεση; Κακές επιλογές. Χαζή βιασύνη, λειψές συνεργασίες και επιμονή του Κεμζούρα να στην αρχική πεντάδα, που του στοίχισε το… ξεχείλωμα της διαφοράς από πλευράς "Bασίλισσας".

Με πεντάδα made by USA, ο Λιθουανός θέλησε να ανακατέψει την κατάσταση. Αφενός μεν να πιέσει τη μπάλα και να βάλει έξτρα αθλητικότητα στα μετόπισθεν. Αφετέρου δε, να τρέξει στην επίθεση και να παίξει λίγο… αμερικανικό μπάσκετ για να ζαλίσει τους Καστιλιάνους. Δε το πέτυχε εν πρώτοις. Το σκορ πήγε 39-20, αλλά πριν τη… δύση του ημιχρόνου, βγήκαν δυο - τρεις σωστές συνεργασίες και έτσι η διαφορά έπεσε στους 11.

Πολύ μακριά από το να ελπίζει ο Ολυμπιακός, αφού η διαφορά δυναμικότητας και κυρίως δυναμικής, ήταν μεγάλη. Φάνηκε ξεκάθαρα στο δεύτερο μέρος. Όλα μα όλα "καθαρίστηκαν" με συνοπτικές διαδικασίες. Και από το 33' οι ρυθμοί είχαν πέσει. Η Ρεάλ έπαψε να τρέχει, έπαιζε υποφερτά και αυτό έδωσε ευκαιρία στους παίκτες του Κεμζούρα να μειώσουν.

Ο Ολυμπιακός στο Παλάθιος Ντε Λος Ντεπόρτες, δε μπορούσε να βάλει… γκολ. Δεν έχει σημασία πόσο ξεκούραστος είσαι ή αν δίνεις ένα ματς την εβδομάδα. Ο Ρότσεστι το πάλεψε όταν όλα είχαν τελειώσει, όμως η ομάδα τον έχει ανάγκη, όταν η μπάλα "καίει". Γενικά, αυτή τη βραδιά, όλοι ήταν σε έναν δικό τους κόσμο (πλην Τσέρι και λίγο Βεζένκοβ) και όταν απέναντί σου είναι μια καλά "χτισμένη" ομάδα, θα βρεις μεγάλο μπελά.

Η σχολική εκδρομή στην πρωτεύουσα της Ισπανίας, έλαβε τέλος. Καταλαβαίνω να στενοχωριέται ο κόσμος, που βλέπει την ομάδα να παρουσιάζεται, όπως κάτι μικρομεσαίοι στο ΣΕΦ εδώ και 25 χρόνια. Όμως θα πρέπει να γίνει υπομονή. Δεν αλλάζει κάτι παιδιά. Αυτό φτιάχτηκε, αυτό θα εκπροσωπεί την ερυθρόλευκη φανέλα. Άλλες φορές θα το παλεύουν, άλλες θα παραπαίουν. Στο 30' 72-48. Ποιος; Ο Ολυμπιακός, που όπου πήγαινε τον έτρεμαν…

Το ακόμη χειρότερο; Η πιο σκληρή…μαχαιριά; Στο ημίχρονο, το τηλεκοντρόλ "πότισε φαρμάκι" τους Ολυμπιακούς. Ο κόσμος γύρισε να δει τα τελευταία λεπτά της ματσάρας Μακάμπι - ΤΣΣΚΑ (μπράβο στην Μακάμπι με μισή ομάδα παίζει μπασκετάρα, μακάρι να πάει Final Four).

Και είδαν ένα σωρό παίκτες σε Ισραηλινούς και Ρώσους που τίμησαν και δόξασαν την κόκκινη φανέλα, με πάθος, παλικαριά και τίτλους. Μετά από λίγο γύρισαν το κανάλι και επέστρεψαν στην… πραγματικότητα.

Photo Credits: Eurokinissi