Έπεσε στον "φονιά"

Δείτε το στατιστικό του αγώνα στην Κωνσταντινούπολη. Παρατηρήστε τους αριθμούς του Λάρκιν και θα καταλάβετε ότι ο Ολυμπιακός προσπάθησε πολύ, προσπάθησε όσο μπορούσε και τελικά έχασε από την… πυροβολαρχία της Τουρκίας. Ο Εργκίν Αταμάν είναι ένας καλός προπονητής, που έχει φτιάξει ένα σύνολο, γεμάτο πλουραλισμό και ισορροπία. Άμυνα, επίθεση, τρανζίσιον. Κοντά στη μπάλα, μακριά από αυτή. Διάθεση για ριμπάουντ, αθλητικότητα, πίεση, όρεξη, στόχος.

Αυτή είναι η πρώτη ομάδα της βαθμολογίας . Δικαιότατα! Και κυρίως είναι μια ομάδα που από πέρυσι βρίσκεται παρέα, έφτασε στο φάιναλ- φορ και θέλει να ξαναπάει. Αυτή λοιπόν την ομάδα ο Ολυμπιακός την κόντραρε καλά. Την κόντραρε όσο μπορούσε. Την κόντραρε ακόμη και όταν φαινόταν ότι δε θα κερδίσει ποτέ. Ένας Ολυμπιακός, που πήγε στην Πόλη, έχοντας παίξει κόντρα στον Παναθηναϊκό, ένα ματς που ποτέ δεν είναι όπως τ’ άλλα. Με προβλήματα, με κλασικές απουσίες. Και φυσικά με δυο δεδομένα: Πρώτο την απειρία κάποιων παικτών και δεύτερο, ότι ακόμη κάνουν… φροντιστήριο.

Προσωπικά, είμαι πολύ ευχαριστημένος από αυτόν τον Ολυμπιακό . Από τότε που ανέλαβε ο Μπαρτζώκας. Από τότε που ξανάγινε ομάφδα στο παρκέ, ασχέτως αποτελεσμάτων. Από τότε που ήρθαν παιδιά τα οποία έχουν διάθεση να παίξουν και άμυνα και επίθεση. Και φυσικά, θα κάνουν λάθη. Πολλά λάθη. Έπεσε πάνω στην καλύτερη ομάδα της φετινής διοργάνωσης και στον –μακράν- κορυφαίο παίκτη της Ευρώπης αυτή τη στιγμή.

Έγιναν πραγματάκια που θα απασχολήσουν τους προπονητές, ενόψει της συνέχειας. Όμως ο Ολυμπιακός που έπαιξε στην Έφες, αν είναι λίγο πιο προσεκτικός θα κερδίσει σίγουρα στο Μιλάνο. Η ομάδα μπήκε με την δυναμική και τον… αέρα της επικράτησης κόντρα στον Παναθηναϊκό, αλλά κράτησε λίγο. Και είναι πραγματικά εντυπωσιακό, ότι συνδέονται καλά οι Πειραιώτες έξω από την γραμμή του τριπόντου, όμως το ίδιο εκνευριστικό είναι και το ότι τα λάθη τα κάνουν σα να μοιράζουν καραμέλες σε παιδάκια. Και οι παίκτες της Έφες δεν είναι παιδάκια. Και οι μπάλες δεν είναι καραμέλες.

Ο Λάρκιν λοιπόν όταν πήρε φόρα δεν είχε σταματημό και κατέληξε στην 40αρα. Και ο Αταμάν είδε παίκτες που του έλειπαν να δίνουν λύσεις , τη στιγμή που ο Μπαρτζώκας από την δική του πλευρά άρχιζε να εμφανίζει στον κόσμο τον Μπάικς. Βέβαια είναι γνωστό ότι ο συγκεκριμένος μπασκετμπολίστας δεν είναι τυχαίος, είναι δεδομένο ότι θα βοηθήσει και θέλει απλά χρόνο. Ο τρόπος που άπλωνε το παιχνίδι και μοίραζε μπάλες, φανέρωσε πόσα θα πράξει, όταν «δεθεί» η ομάδα και αποκτήσει χαρακτήρα. Αλλά αυτά έχουν να κάνουν με το μέλλον.

Η Έφες είναι πολύ καλύτερη ομάδα από τον Παναθηναϊκό (πάρα πολύ καλύτερη) για να κάνεις λάθη και να μην σε τιμωρήσει. Και πάλι καλά, που στο ημίχρονο η διαφορά ήταν στους δέκα. Αυτό συνέβη γιατί οι Τούρκοι είχαν και κακές επιλογές, κάτι που το… καθάρισε μια και καλή στην έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου ο Λάρκιν. Είχε που είχε αρχίσει να «χώνει αβέρτα» από νωρίς όπως έγραψα πιο πάνω, ξέφυγε η κατάσταση στο τρίτο δεκάλεπτο. Το + 17 ήταν ξεκάθαρο μήνυμα από την πλευρά της πρωτοπόρου στην διοργάνωση, ότι ο Ολυμπιακός θα τράβαγε ζόρια. Ήταν θέμα ταχύτητας, ποιότητας και συνοχής. και φυσικά βάθους ρόστερ.

Τα κουκιά στον Πειραιά είναι μετρημένα, η ομάδα έχει βελτιωθεί κατακόρυφα, αλλά να κερδίσει την Έφες μέσα στο σπίτι της δε μπορεί φέτος. Η απουσία του Μιλουτίνοβ έδωσε την ευκαιρία και στην φρόντ λάιν της Έφες να κάνει καλή δουλίτσα , αλλά πλέον οι διαφορές στις αντιδράσεις των παικτών του Ολυμπιακού, είναι ξεκάθαρες. δε τα παρατάνε. Και δε τα παράτησαν, ούτε σε αυτή την μάχη. Ο Λάρκιν τους πυροβολούσε ασταμάτητα και αυτοί συνέχιζαν να το προσπαθούν. Ήταν πολύ δύσκολο να γυρίσουν την ιστορία. Το ήξεραν. Προσπαθούσαν να βρουν καλάθι με δύσκολο τρόπο. Το δέχονταν με εύκολο. Όταν σου τυχαίνει αυτό σίγουρα χάνεις. Και όταν τρέχεις να ανατρέψεις το σκηνικό, εξαντλείς και τις δυνάμεις σου.

Το προσπαθούσαν λοιπόν όλοι οι «ερυθρόλευκοι» και κουράζονταν. Και την ίδια ο Λάρκιν έκανε ό,τι γούσταρε για να βγει λίγα δευτερόλεπτα πριν τη λήξη ώστε να αποθεωθεί. Θα κλείσω ξανά με το ίδιο τροπάριο: Ο Ολυμπιακός έχει την άνεση να αντιμετωπίζει κάθε ματς δίχως πίεση και να γεμίζει εμπειρίες και παραστάσεις από την φετινή διοργάνωση. Τα «εγκλήματα» που έγιναν σε αυτή την ομάδα, είναι μακρινά, την έβλαψαν, την πλήγωσαν. Την κράτησε ο κόσμος που τη στήριξε και πλέον μπορούν όλοι να είναι ήσυχοι ότι γίνεται μια εξαιρετική προσπάθεια.

Ποτέ δε θα σας γράψω για σενάρια βαθμολογικού πλασαρίσματος. Ποτέ. Ό,τι και να βγει, θα το συζητήσουμε όταν συμβεί. Ο Ολυμπιακός στην Ευρωλίγκα, δεν είναι για να μπαίνει σε συζητήσεις ελπίδων πρόκρισης και «χαμένων τρένων». Δεν είναι για να κυνηγάει να προκρίνεται καταϊδρωμένος ή να παρακαλάει σειρά αποτελεσμάτων άλλων ομάδων. Αυτό που επιβάλλεται να γίνει, είναι να δίνουν τα πάντα, να περνάνε εξετάσεις, να κρίνονται και μαζί με αυτούς που θα έρθουν να φτιάξουν την επόμενη αγωνιστική περίοδο το σύνολο, που θα ξαναφέρει την ομάδα στα βαθμολογικά στρώματα που της αξίζουν.

Έχουν επιστρέψει η προσπάθεια, η διάθεση, η ενότητα και το εξαιρετικό κλίμα. Αρκετές ομάδες που είναι ψηλότερα, όλα αυτά δε τα έχουν, αλλά ο Ολυμπιακός όταν ξεκίνησε η σεζόν ήταν «θύμα» πειραμάτων, δημοσίων σχέσεων και χαβαλέδων. Αυτή την Έφες, ειδικά όταν ο Σέιν Λάρκιν έχει κέφια, δε την κερδίζεις στην έδρα της. Φτιάξε ομάδα, να της αλλάξεις του χρόνου -ξανά- τα φώτα…