Επιστροφή Ολυμπιακού στα τρίποντα

Ήταν καλύτερος, άξιζε να κερδίσει, το κατάφερε και τελείωσε. Θα μπορούσαμε με τις εννιά αυτές λέξεις, να τελειώσουμε την ιστορία του αγώνα Ολυμπιακού- Ξάνθης. Όμως υπάρχουν πραγματάκια να συζητήσουμε.

Πρώτα απ’ όλα, ήταν από τα χειρότερα παιχνίδια των Πειραιωτών στην έδρα τους για φέτος.

Σε αυτό έπαιξαν ρόλο, τόσο ο αποκλεισμός από το κύπελλο και η γκρίνια που ακολούθησε, όσο και ο αντίπαλος, ο οποίος στήθηκε προσεκτικά, με στόχο να μην δώσει δικαιώματα και ευκαιρίες. Οι Πειραιώτες, θέλησαν να δουλέψουν με το κλασικό τους στυλ και ομολογουμένως με έναν εξαιρετικό Μοντέστο, τον πάντα θετικό Ιμπαγάσα και τον Φουστέρ που τα κάνει όλα και συμφέρει, είχαν όσο περνούσε η ώρα, βρει τα σωστά μονοπάτια για το τέρμα του Γκσπούρνινγκ.

Ο Βαλβέρδε βέβαια, θα περίμενε κι άλλα πράγματα, αλλά δεν γινόταν να του βγουν. Ο Ζαϊρί αλλού πατούσε κι άλλού βρισκόταν και ήταν από τις λίγες φορές, που ο Ολυμπιακός δούλεψε καλύτερα αριστερά, παρά δεξιά. Κι ο λόγος απλός: Αφενός μεν, ο Τοροσίδης δεν μπορούσε να κάνει τα… δικά του συνέχεια, αφού ο Πόι ήταν πηγή κινδύνου. Ο Τόρο όμως πρόλαβε να βγάλει την σούπερ σέντρα στο γκολ του αγώνα!

Ο Ζαϊρί που ξεκίνησε μπροστά από τον διεθνή αμυντικό, δεν ήταν σε καλή κατάσταση, αντίθετα απέναντι, ο Ριέρα με τα καλά και τα άσχημά του και μπάλες έπαιρνε και τις έδινε την ώρα που έπρεπε. Μα κυρίως: Για να «σπάσεις» ταμπούρι, πρέπει να δημιουργήσεις υπεραριθμία. Και για να το κάνεις αυτό, πρέπει να σε στηρίξουν και τα πλάγια μπακ. Ο Χολέμπας λοιπόν, το έκανε από το 1’ ως το 90’ εξαιρετικά! Και ήταν μετά τον Μοντέστο ο δεύτερος διακριθείς.

Μια χαρά στάθηκε η Ξάνθη. Διπλή γραμμή άμυνας, αλλά με προσανατολισμό. Δεν επρόκειτο για κακοφτιαγμένο ταμπούρι, όπως έχουν εφαρμόσει άλλοι στο καραϊσκάκη. Στην δημιουργία υπήρχε πρόβλημα, ο Πόι, δεν μπορούσε να δώσει αυτά που ξέρει, αφού ο Τοροσίδης δεν τον άφηνε, ο Κιντάνα που μπήκε στο δεύτερο μέρος, άλλαξε πλευρές μα χωρίς ουσία, ενώ ο Παπαδόπουλος δεν ήθελε να ανοιχτεί περισσότερο και παρότι πίσω στο σκορ, άλλαξε σέντερ φορ με σέντερ φορ. Με λίγη τύχη και πάνω απ’ όλα καλές τοποθετήσεις οι «Ακρίτες» δεν δέχθηκαν παραπάνω τέρματα.

Όταν ο Κιντάνα άλλαξε πλευρά και πήγε αριστερό χαφ, ελευθερώθηκε και ο Τοροσίδης και έγινε ακόμη πιο απειλητικός. Σε συνδυασμό φυσικά και με την είσοδο του Φετφατζίδη που έπαιξε πιο απλά και πιο σωστά από τον Ζαϊρί. Έχω την εντύπωση, ότι ίσως ήρθε η ώρα να επιστρέψει στην κορυφή της επίθεσης ο Μιραλάς. Δεν ξέρω πως το βλέπει ο Βαλβέρδε, αυτός ελέγχει τις προπονήσεις, συνεπώς γνωρίζει και καλύτερα. Απλά ο Πάντελιτς, έχει τρίτο παιχνίδι μακριά από τα δικά του στάνταρ και αυτό φαίνεται πολύ καθαρά σε μια ομάδα που χρειάζεται οπωσδήποτε τον επιθετικό να παίρνει τις μπάλες και αναλόγως να λειτουργεί.

Στο δεύτερο ημίχρονο ο Ολυμπιακός, ήταν πολύ καλός, σε αυτό φυσικά έπαιξε ρόλο και το γκολ του(ποιου άλλου;) Φουστέρ! Και αν κάτι προσωπικά με εντυπωσίασε, είναι ότι αντίθετα με προηγούμενα παιχνίδια αλλά και το πρώτο 45λεπτο, στο δεύτερο, άπαντες συνεργάστηκαν, «έσπασαν» μπάλες, πάσαραν στους ελεύθερους συμπαίκτες τους. Με πρώτο και καλύτερο τον Τζιμπούρ, που έδωσε ρεσιτάλ ομαδικού πνεύματος, βγαίνοντας σωστά στο πλάι , χωρίς να εκβιάσει την παραμικρή προσπάθεια.