Ποιος ήταν ο MVP αυτό το μεσημέρι στο Καραϊσκάκη; Ο κόσμος του Ολυμπιακού. Και θα εξηγήσω το γιατί: Βοήθησαν, στήριξαν και συμπαραστάθηκαν στην ομάδα τους, βλέποντάς τη μακριά από την σωστή ποδοσφαιρική εικόνα της. Και κυρίως; Αναγνωρίζοντας τις φετινές επιτυχίες, σε κανέναν δεν πήγε η καρδιά να φωνάξει, να παραπονεθεί, όταν ο Ηρακλής απειλούσε με αξιώσεις να ισοφαρίσει στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου.

Δεν πήγαινε η καρδιά των Ολυμπιακών να «τα βάλουν» με τους ποδοσφαιριστές τους, έκαναν υπομονή και στο τέλος έφυγαν με την ικανοποίηση του 10Χ10= 30. Γιατί τούτη τη φορά, οι Πειραιώτες κλήθηκαν να κερδίσουν και τους εαυτούς τους. Τον κακό εαυτό. Να επιβληθούν στη χαλαρότητα και την… ασοβαρότητα που επέδειξαν σε μεγάλο διάστημα της αναμέτρησης. Τελικά έριξαν τη μπουνιά, έσπασαν τον καθρέφτη και συνεχίζουν. Μετά τη διακοπή έχει Λεωφόρο…

Πλην της φάσης που ο Ολυμπιακός έκανε το 1- 0, δεν υπήρχε κάτι άλλο για να θυμάσαι από το πρώτο μέρος στο Καραϊσκάκη. Ο ήλιος δεν… πήγαινε σε πολλούς από τους «ερυθρόλευκους». Για τους Θεσσαλονικείς δε θα το γράψω, αφού έχουν παίξει περισσότερες φορές νωρίς. Ο Πάρντο έκανε κανα- δυο κινήσεις της προκοπής, ο Ντουρμάζ έκλεινε περισσότερο προς τον Φορτούνη, γενικά ήταν ένας Ολυμπιακός με κατεβασμένη ταχύτητα. Για όλα υπάρχει εξήγηση στο ποδόσφαιρο, ακόμη και για τις λάθος τοποθετήσεις.

Σε κάποιο σημείο στο 15λεπτο του ματς ο Κασάμι ήταν αριστερά στο πλάι, έβγαλε σέντρα, η μπάλα πέρασε όλο το γήπεδο, πήγε τέρμα στη δεξιά πλευρά και εκεί ξέρετε ποιος την υποδέχτηκε; Δε πάει το μυαλό σας, όσων δεν ήσασταν στο γήπεδο. Ο Μιλιβόγεβιτς! Με δυο λόγια, τα αμυντικά χαφ του Ολυμπιακού, είχαν φύγει και είχαν γίνει εξτρέμ. Κι επειδή στη μπάλα όλα τιμωρούνται ή έστω φτάνουν σε σημείο να γίνουν …καμπανάκια κινδύνου, ο Ηρακλής βρήκε χώρο, έβγαλε κόντρα, πρόλαβαν όμως και έκοψαν οι Ντα Κόστα- Σιόβας. Ο Σίλβα θύμωσε με το δίκιο του, έκανε παρατηρήσεις και περίμενε περισσότερη λογική. Ακολούθησε το γκολ, που έδινε την ευκαιρία να διαφοροποιηθεί ο ρυθμός της αναμέτρησης. Να ρισκάρει ο «Γηραιός», να ενθουσιαστεί ο Ολυμπιακός, γενικά όλα αυτά που περιμένουμε μόλις «ματώνει το πλεκτό».

Οι καλύτερες φάσεις της ομάδας του λιμανιού, γίνονταν μόνο αν έφερναν μπάλες από ψηλά στο δεύτερο δοκάρι της εστίας του Ντα Σίλβα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που είχαν οι νταμπλούχοι της χώρα μας, ήταν με τις αποστάσεις. Οι γραμμές δε συνεργάζονταν όπως στα προηγούμενα παιχνίδια, στηρίγματα δίνονταν με καθυστέρηση και κάθε φορά που έπαιρνε το μπακ τη μπάλα, μέχρι να τον πλησιάσουν ένα από τα αμυντικά χαφ ή ο πλάγιος χαφ, οι παίκτες του Ηρακλή είχαν προλάβει να πιέσουν σωστά. Αυτό έφερε κουράγιο στους «κυανόλευκους» πολλές κλεμμένες μπάλες και αύξησε τους αριθμούς των λαθών του Ολυμπιακού. Ο Ιντέγε αποκομμένος και ο Φορτούνης μπλοκαρισμένος.

Στο δεύτερο ημίχρονο έγιναν ακόμη χειρότερα ως προς την ανακολουθία του Ολυμπιακού με τον σωστό τρόπο παιχνιδιού. Πριν συμπληρωθούν 60 λεπτά, ο Ηρακλής είχε βγει τρεις φορές στην πλάτη της κόκκινης άμυνας. Αλλά επειδή ο Ολυμπιακός είναι ο Ολυμπιακός, δε χρειάστηκε παρά μια σωστή πλαγιοκόπηση του Μαζουακού, με τριπλή προσποίηση παρακαλώ σε αντίπαλό του. Έβγαλε τη σέντρα και ο Ιντέγε βρήκε στόχο. Κόντρα στην εικόνα του ματς, ο Ολυμπιακός ήταν στο 2- 0. Συνεχίστηκε βέβαια η εικόνα της αναμέτρησης παρά αυτό το δεύτερο τέρμα. Δεν είναι και εύκολο να αντιστρέψεις τις επιδόσεις σου ξαφνικά. Ούτε οι αλλαγές το έκαναν τόσο πολύ. Η ουσία; Ο Ολυμπιακός πήρε μια σπουδαία νίκη, έκανε τη δουλίτσα του, δε γίνεται στην τελική πάντα να βάζει πεντάρες. Απλά, αυτό που χρειάζεται είναι ένα σταθερό τέμπο και να μη «σπάει» ο ρυθμός…