Η ΤΣΣΚΑ ήταν το «θύμα», η Μακάμπι ο θύτης. Ο Ολυμπιακός έκλεισε την πρώτη διαβολοβδομάδα έχοντας κάνει ένα μεγάλο διπλό και μια ήττα στην έδρα του. Μια ήρεμη ήττα, αφού από την αρχή ως το τέλος οι Ισραηλινοί ήταν καλύτεροι. Δε θα πρέπει να προξενεί περιέργεια η έκβαση του ματς. Τα ‘χουμε συζητήσει αυτά.

Ο Ολυμπιακός πλέον έχει πάει σε ένα επίπεδο στην Ευρωλίγκα, που δεν έχουν συνηθίσει να τον βλέπουν οι φίλοι του. Θα κάνει «κηδείες», αλλά θα χάνει και αγώνες. Έτσι και… γιουβέτσι θα πηγαίνει η δουλειά. Μετά την Ζενίτ ήταν η σειρά της Μακάμπι να φύγει νικήτρια από το ΣΕΦ. Ναι ξέρω, παλαιότερα θα τις είχε διαλύσει. Παλαιότερα… Όχι φέτος. Το μόνο που θύμιζε Ολυμπιακό προηγούμενων χρόνων, ήταν κάποια συστήματα του Σφαιρόπουλου που τα έβλεπε ο κόσμος να τα εκτελούν πιστά οι παίκτες του. Α και ο Χάντερ που φόραγε κίτρινα.

Μην αναζητήσετε βαθιά το τι έφταιξε και τι όχι. Η Μακάμπι είναι καλύτερη ομάδα, τουλάχιστον αυτή την περίοδο. Με γνώση των παικτών της, στο τι πρέπει να κάνουν στο παρκέ. Αυτό απλά. Ο Ολυμπιακός με όσα έχει περάσει, βρίσκεται ακόμη σε αναζήτηση και οι ήρωες της Μόσχας ήταν δύσκολο να κάνουν και πάλι τα ίδια. Μέσα στην έδρα σου βάζεις 65 πόντους με το ζόρι. Ε, μη ζητάς πολλά. Το καινούργιο μπάσκετ, το δικό του μπάσκετ που θέλει να επιβάλλει ο Σφαιρόπουλος στην Μακάμπι, δε φάνηκε μόνο στο πρώτο τετράλεπτο, αλλά άρχισε να λειτουργεί στη συνέχεια. Άλλωστε δεν είναι και από να δείχνεις χειρότερος του αντιπάλου στο δεκάλεπτο και να κερδίζεις με τρεις πόντους.

Ο Πρίντεζης τελείωσε φάσεις, ο Πόλ φορτώθηκε με φάουλ και ο Κεμζούρα έκανε αρκετές αλλαγές. Αυτές ήταν οι αρχικές συνθήκες για την ομάδα του λιμανιού, κόντρα σε ένα σύνολο που δεν είναι έτοιμο, αλλά είναι η Μακάμπι. Ενισχυμένη και με πολεμική διάθεση. Ο Ρότσεστι πήρε χρόνο από νωρίς, δε χρειάζεται συστάσεις. Αυτό που χρειάζεται είναι χρόνος προσαρμογής. Φυσιολογικό. Ο Ντόρσεϊ την ίδια ώρα έδειχνε στο ελληνικό κοινό πόσο χρήσιμος θα ήταν στην εθνική μας. Ο Χάντερ χρεώθηκε τρίτο φάουλ στο 16’30’’ και ο Ολυμπιακός πέταγε βολές στα σκουπίδια. Αυτά τα στοιχειάκια ήταν χρήσιμα στην… ανάγνωση του ματς όπως εξελισσόταν και ενώ ο Σφαιρόπουλος έβλεπε ψηλούς και περιφέρεια να έχουν ισορροπία. Η Μακάμπι έπαιζε σχεδόν όπως αγωνίστηκε ο Ολυμπιακός στην Μόσχα.

Έβρισκαν ένα καλό σουτ, όταν δεν μπορούσαν να πληγώσουν από κοντά. Η ελληνική ομάδα προσπάθησε να βγάλει άμυνες χωρίς πίεση και δυναμική, την ώρα που οι Ισραηλινοί είχαν και πλουραλισμό και επιμονή και βέβαια τον Σκότι Ουίλμπεκιν. Το σκοράρισμα των φιλοξενούμενων έφτασε ψηλά στο 20λεπτο (45) με καλά ποσοστά και εκμετάλλευση των κορμιών τους ανασταλτικά, μετά το 15’. Πιστέψτε με, το – 5 ήταν μια χαρά για τους «ερυθρόλευκους» με την διστακτικότητα που τους διέκρινε και με τα ποσοστά των Ισραηλινών. Το κυριότερο ζήτημα που υπήρξε και μπορούσε να το αντιληφθεί ακόμη και ένας αδαής, ήταν πως ο Ολυμπιακός πάσχιζε να σκοράρει κόντρα στην καλή άμυνα της «ομάδας του λαού» , ενώ οι παίκτες του Σφαιρόπουλου συνδέονταν ευκολότερα στο κόκκινο καλάθι.

Συν τοις άλλοις , ο Κεμζούρα δεν είχε πολλά βαριά όπλα. Όλοι έβαλαν αλλά από λίγο. Πλησίαζε ο Ολυμπιακός, δυο σουτ των φιλοξενούμενων, ξανά διαφορά. Ο Ρότσεστι που πήρε καλό χρόνο ήθελε -λογικό- να μοιράσει να οργανώσει για την ομάδα και όχι στο ντεμπούτο του να πάρει πολλές προσπάθειες. Όλο το βάρος λοιπό έπεσε σε Πόλ και Πρίντεζη.

Ο Σφαιρόπουλος που έκανε παίκτη τον Μιλουτίνοβ, ήξερε πως να τον αντιμετωπίσει, αφήστε που ο Νίκολα είχε και το θέμα με την γαστρεντερίτιδα. Ο Ρίντ μπήκε πρώτη φορά στο 27’30’’ , θα ήταν υπερβολικό να απατήσεις από τον άνθρωπο να καταφέρει ότι δε μπορούσαν ως εκείνο το σημείο ο Μιλουτίνοβ και ο Ρούμπιτ. Η Μακάμπι είχε κρυφούς άσους, ο Ολυμπιακός όχι. Έτσι κρίνονται τα ματς. Όπως σας είπα έτσι κέρδισαν και οι Πειραιώτες στην Μόσχα. Όταν εμφανίζεις έξτρα όπλα, ο αντίπαλος τα βρίσκει μπαστούνια. Το παιχνιδάκι κύλησε φυσιολογικά, βάσει των όσων έπραξαν οι μονομάχοι.

Άντε να φέρω κι άλλο παράδειγμα: Η μια ομάδα στον άσο απειλούσε διαρκώς με Ουίλμπεκιν ή Ντόρσεϊ και Ουόλτερς. Η άλλη δε μπορούσε αυτό να το κάνει. Ο Κεμζούρα δοκίμασε διάφορα, περίμενε κάποιον να αλλάξει την κατάσταση, να φέρει τα πάνω- κάτω. Να ξεσηκώσει το γήπεδο. Μάταια… Η Μακάμπι ήταν καλύτερη από την αρχή ως το τέλος. Με πολλούς και διάφορους να αφήνουν το στίγμα τους. Η στατιστική θα σας πείσει. Ο Ολυμπιακός καλείται να συνεχίσει. Σιγά το νέο θα μου πείτε. Μα δε μπορεί να κάνει και κάτι άλλο. Βαθυστόχαστες αναλύσεις μετά την διαβολοβδομάδα δε χρειάζονται. Η ΤΣΣΚΑ έχει και τα κόμπλεξ της απέναντι στους ερυθρόλευκους και υπέφερε.

Η Μακάμπι με προπονητή που για τέσσερα χρόνια δούλεψε στο λιμάνι ( ο κόσμος και οι Αγγελόπουλοι πολύ σωστά δε τον ξέχασαν), ίσως αποδειχθεί η ομάδα που στο μέλλον χωθεί… σφήνα στα φαβορί. Κρατήστε το. Εξάλλου έχει αρκετά καλά. Κορμιά, σκόρερ, δύναμη, ψηλούς, ταχύτητα και πάνω απ’ όλα καλοί μου φίλοι, είναι η Μακάμπι με ό,τι αυτό σημαίνει. Θα τα δούμε βέβαια όλα τους επόμενους μήνες. Επόμενη δοκιμασία για τους Πειραιώτες η Έφες.

Ξανά στο ΣΕΦ την Πέμπτη. Ο Νοέμβρης έχει εντός έδρας αγώνες και μια διαβολοβδομάδα στην Γερμανία. Θα συνεχίσουν να εργάζονται, θα περιμένουν να πάρουν πράγματα και από τους καινούργιους και ό,τι γίνει. Μια σεζόν Θεόστραβη γιατί έτσι την σχεδίασαν το καλοκαίρι. Απλά πράγματα…