Πήγαν στο Βελιγράδι, αποθεώθηκαν, κέρδισαν και έφυγαν. Η αποστολή εξετελέσθη για τον Σφαιρόπουλο και τους παίκτες του. Τον προπονητή του Ολυμπιακού, που ξεκίνησε με ροζ φύλλο και την ευρωπαϊκή του καριέρα στον κόκκινο πάγκο.

Μάλιστα, μέσα σε ελάχιστο διάστημα, έχει αφήσει και δείγματα από τα δικά του «θέλω». Η άμυνα είναι διαφοροποιημένη. Εμφανίζονται παίκτες που έπαιζαν ελάχιστα και έχουν συγκεκριμένους ρόλους, οι ξένοι «ανεβαίνουν» όλο και περισσότερο(αν και αυτό ήταν δεδομένο ότι θα γίνει) και γενικά η ομάδα βγάζει μια ενέργεια και μια όρεξη που δεν ήξερες αν την είχε. Προσοχή: Δε σημαίνει ότι ο Μπαρτζώκας δεν εργαζόταν(γιατί στην Ελλάδα είναι πανεύκολη η απαξίωση), απλά οι ίδιοι αθλητές στο ένα και μοναδικό μεγάλο παιχνίδι που είχαν στο ΟΑΚΑ, φάνηκαν να ζουν στην κοσμάρα τους.

Ε, ο Τόμιτς τους έβγαλε από εκείνη την κοσμάρα και ο Σφαιρόπουλος έχει κληθεί να τους επαναφέρει στην πραγματικότητα. Τη γουστάρει την Ευρωλίγκα ο Ολυμπιακός και φαίνεται. Μέσα στα προβλήματα, μέσα στους τραυματισμούς, μέσα στα βάσανα, τη γκρίνια και την μουρμούρα, αυτή η ομάδα έκανε το 4/4. Και 10/10 να κάνει όπως πέρυσι, τίποτα δε θα ‘χει καταφέρει, ουσιαστικό. Όμως αυτό δε μας εμποδίζει να μιλάμε για όσα βλέπουμε. Και στην τελική καλύτερα να νικάς, παρά να χάνεις, έτσι δεν είναι; Όσο για τα όσα είδαν τα μάτια μας στην Σερβία; Ε, δεν είναι και συνηθισμένο να βλέπεις 25 χιλιάδες κόσμο σε ένα γήπεδο μπάσκετ!

Τέτοιο αριθμό στην Ευρώπη τον αγγίζουν συχνά- πυκνά μόνο οι Σέρβοι του Αστέρα και της Παρτιζάν. Στον Ολυμπιακό όμως, ζούσαν και άλλο ασυνήθιστο γεγονός. Να ‘ναι και 25 χιλιάδες πάνω από τα κεφάλια τους, να τους αποθεώνουν κι από πάνω. Γιατί πολύ απλά στο ΣΕΦ ούτε οι μισοί δε βρίσκονται από αυτούς που ήταν στην αρένα του Βελιγραδίου και τραγουδούσαν για την ομάδα του λιμανιού. Δικαιωματικά ο συγκεκριμένος αγώνας έκλεψε την παράσταση στο πρόγραμμα της διοργάνωσης για τούτη τη βδομάδα.

Άσχετα με τα τεκταινόμενα εντός των τεσσάρων γραμμών, ήταν και όλα τα γύρω. Οι φωνές Σέρβων και Ελλήνων σε ένα ματς που δεν ήξερες στην τελική, ποιος είναι ο γηπεδούχος και ποιος ο φιλοξενούμενος. Ελάτε τώρα, ας μην κρυβόμαστε: Τόσο μα τόσο… γηπεδούχος ο Ολυμπιακός πόσες φορές έχει νιώσει. Απειροελάχιστες. Προσωπικά θεωρούσα ότι το συγκεκριμένο κλίμα, θα επηρέαζε αρνητικά την ομάδα του Πειραιά. Να ‘χουν χιλιάδες εκτός έδρας και να τους βρίζουν, είναι το συνηθισμένο. Να ‘χουν χιλιάδες και να τους αποθεώνουν, ήταν το… φανταστικό. Θα το ζούσαν όμως και περίμενα να τους χαλαρώσει σε τέτοιο βαθμό, που θα «έχαναν τη μπάλα». Όχι όμως… Η ομάδα του Σφαιρόπουλου μπήκε καλά, με όρεξη και σωστή άμυνα.

Κι αν στο πρώτο δεκάλεπτο κόλλησε από ένα σημείο και μετά μπροστά, ήταν τόσο καλή η ανασταλτική λειτουργία, που αφού πρώτα ξεχαρβάλωσε τα συστήματα πάνω στον Μαριάνοβιτς, στη συνέχεια, δημιούργησε τις καλύτερες συνθήκες πίεσης ψηλά. Ένα σχήμα με τέσσερις Αμερικανούς και τον Σλούκα, απέφερε καρπούς, ο Ντάρντεν έπαιξε στο διάστημα 10’ – 15’ και άφησε το στίγμα του, ενώ πήγε πολύ καλά στην πίεση και ο Κατσίβελης. Δυο λεπτά πριν το τέλος του ημιχρόνου μόνο τυχαία δεν κέρδιζαν με 15 πόντους διαφορά οι «ερυθρόλευκοι» της Ελλάδας. Και οι ομόχρωμοί τους, της Σερβίας, έψαχναν να βρουν έναν παίκτη να τους «σηκώσει». Ο Ολυμπιακός είχε τον Σπανούλη στον πάγκο και έπαιζε ανετότατα στο τρανζίσιον. Ο Αστέρας όμως είχε μπλεξίματα και 1/8 τρίποντα.

Προβλήματα που συνεχίστηκαν γιατί πολύ απλά ο Σφαιρόπουλος έβγαζε άσους από τα… μανίκια του. Δεν ήταν μόνο η νίκη. Ήταν πως ο Ολυμπιακός είχε μεγάλη όρεξη στο παρκέ. Κι ας είναι λαβωμένοι κι ας είναι- κάποιοι- κουρασμένοι. Υπήρξαν κι άλλοι που αισθάνθηκαν χρήσιμοι. Ο Κατσίβελης για παράδειγμα, δε μπήκε για πλάκα. Και έπαιξε διψήφιο αριθμό λεπτών, μετά από πάρα πολύ καιρό. Βρε και ο Ντάρντεν στο 5λεπτο που αγωνίστηκε δεν ήταν αρνητικός. Ο Ολυμπιακός είχε τρομερή αμυντική συμπεριφορά στα δυο μεσαία δεκάλεπτα. Και αυτό του χάρισε τη νίκη. Ε, όσο για το θρίλερ στο τέλος; Ελάτε τώρα, για τον Ολυμπιακό μιλάμε…

Αν δεν πήγαινε σε γκραν- γκινιόλ καταστάσεις δε θα μπορούσαν να φάνε. Κέρδισαν όμως και συνεχίζουν αήττητοι. Ο Ντάνστον όλο και ανεβαίνει και αυτό είναι το μεγάλο καλό μαντάτο. Ο Αγραβάνης τα δίνει όλα και ο Πέτγουεϊ αν μη τι άλλο, προσφέρει με τις άμυνές του στον αέρα. Έβαλε και κάποια σουτ στο Βελιγράδι, αντίθετα με την Κλαπέιντα που έβγαζε σέντρες. Και όλα αυτά ο Ολυμπιακός τα έκανε με άστοχο(σχετικά) και περιορισμένο από τις άμυνες τον Σπανούλη και πολύ άστοχο(αλλά με ριμπάουντ και ασίστ) τον Σλούκα.

Μην το ξεχάσω, ανεβασμένος ο Μάντζαρης είχε ένα βράδυ βγαλμένο από τα παλιά. Μόλις ηρεμήσει και ο Λαφαγιέτ από την προετοιμασία της Κροατίας και το παγκόσμιο(γιατί αυτός εκεί, ήταν βασικός πόιντ γκάρντ σε μια… τρελοομάδα) ο Ολυμπιακός θα ‘χει το «πακέτο» τον οργανωτών του σε καλή κατάσταση. Πάνω απ’ όλα βέβαια, πρέπει να ‘χει υγεία. Για όλα τα άλλα, έχεις ο Θεός…