Φακίρηδες κι Αμερικάνοι

Δεν κάνει ο Ολυμπιακός εξαιρέσεις! Δεν καταλαβαίνει από αντιπάλους, από ονόματα και από συνθήκες. Καλά αυτό το τελευταίο το έχει αποδείξει η ομάδα, από τότε που βασανιζόταν με τραυματισμούς. Ένας έβγαινε, τέσσερις τον κάλυπταν. Και κάπως έτσι θέλει να πορευτεί η συγκεκριμένη ομάδα. Δίχως τυμπανοκρουσίες, δίχως προκλήσεις, δίχως μεγάλα "θα".

Στην τελική, είναι και τραγικό τη μια εβδομάδα να βγάζεις μια γλώσσα μέχρι το πάτωμα και να εμφανίζεις ότι παρακολούθησες την κορυφαία ομάδα του πλανήτη και μετά από λίγες μέρες, να λες τα εντελώς ανάποδα. Ο Ολυμπιακός δεν έχει τέτοια ανάγκη και δεν αντιμετωπίζεται με αυτόν τον τρόπο. Όνειρα μπορεί να κάνει ο κόσμος του και μόνο αυτός. Όλοι οι άλλοι που ζουν την καθημερινότητα της ομάδας, έχουν υποχρέωση να μην κοιτάνε πέρα από τη μύτη τους. Δεν καλπάζεις, όταν δεν υπάρχει λόγος. Δεν ξεφεύγεις, δε λες πολλά. Και ο Σφαιρόπουλος με τους παίκτες του είναι αυτής της τακτικής. Εξάλλου η ομάδα που μαζί με την ΤΣΣΚΑ είναι τα τελευταία χρόνια συνεχώς στα φάιναλ- φορ είναι ο Ολυμπιακός. Και ας μην το προαναγγέλουν, ας μην το φωνάζουν ποτέ. Ο καθένας τη στρατηγική του. Και η στρατηγική του Ολυμπιακού, περνάει μέσα από το γήπεδο. Πάντα. Στα καλά και στα άσχημα!

Και αυτά γράφονται μετά από μια ήττα, γιατί έτσι είναι το σωστό. Στις νίκες, όλοι πανηγυρτζήδες. Ο Ολυμπιακός φυσικά και έχει ελαττώματα. Τα ‘χουμε επισημάνει. Ξέρετε πόσο διστακτικός είμαι φέτος με την… ιστορία φάιναλ- φορ, αλλά δε σημαίνει ότι δε θα το παλέψουν. Και το τοπ- 16 έχει πολύ δρόμο, πολλές παγίδες, πολλές κακοτοπιές.

Ναι, ήταν μια ήττα εκτός προγράμματος . Όταν το παίρνεις στα χέρια σου, δίπλα στο ματς με την Μπάμπεργκ ειδικά στον Πειραιά, βάζεις δυο βαθμούς. Οι Γερμανοί όμως εκμεταλλεύτηκαν τον "βαθύ ύπνο" όλων. Έναν ύπνο που τον προκάλεσαν κιόλας οι φιλοξενούμενοι με το στυλ τους. Για να γίνω και πιο απόλυτος, ήταν το χειρότερο ημίχρονο του φετινού Ολυμπιακού. Όσα και να προσπαθήσετε να θυμηθείτε για να μου παραθέσετε, αυτό ήταν το χειρότερο. Πέρα από κακή στατιστική, λάθος σκέψεις και… ήττα στα ριμπάουντ, οι Πειραιώτες είχαν πλήρως βγει από την πρίζα. Δεν ήταν η ομάδα που ο κόσμος είχε μάθει να βλέπει. Οι Γερμανοί είχαν όλα τα στοιχεία που τους έχουν φτάσει ως εδώ. Και το κυριότερο; Διαβασμένοι μέχρι… αηδίας για να μπλοκάρουν τον αντίπαλο. Κλεισμένοι στη ρακέτα. Στο καβούκι τους. Και έδιναν σουτ αβέρτα. Το απόλυτο βραχυκύκλωμα. Μόνο 3 ασίστ στο ημίχρονο; Ο Ολυμπιακός; Ελάτε τώρα. Θέλετε να γράψω και κάτι περισσότερο; Δεν είναι ότι η Μπάμπεργκ είχε 9 ασίστ. Αυτό ναι, είναι υπέροχο για τον Τρινκιέρι κόντρα σε μια άμυνα όπως αυτή του Ολυμπιακού. Και για να το πω και πιο… χοντρά, η ομάδα με τα κόκκινα που έπαιζε αυτή τη φορά άμυνα – θανάτου, δεν ήταν ο Ολυμπιακός. Ήταν οι Γερμανοί. Και όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, όταν μια ομάδα βγάζει άμυνες και οδηγεί τον αντίπαλο στους 26 πόντους ημίχρονο, έχει και την ψυχολογία να βλέπει "βαρέλι" το καλάθι. Αυτό έκαναν οι φιλοξενούμενοι. Επέβαλλαν τόσο απλά τον νόμο τους. Επέβαλλαν τόσο απλά τον παλμό τους και πήγαν το ματς στο τέμπο που γούσταραν. Τι είχαμε πει; Θα μεταμορφωθούν σε "φακίρηδες". Αποκλειστικά και μόνο θα προσπαθήσουν να κοιμίσουν όχι μόνο τον Ολυμπιακό, αλλά ολόκληρο το ΣΕΦ. Βρε όλο τον Πειραιά είχαν ρίξει σε "βαθύ ύπνο" οι Γερμαναράδες. Και είναι τόσο ποιοτική ομάδα, τόσο στιβαρή και τόσο σοβαρή, που κάθε φορά κάνει το ίδιο και δεν την σταματάς. Ξέρουν ότι δεν είναι στα φαβορί, ούτε ξεχειλίζουν από εντυπωσιακούς παίκτες. Όμως είναι ένα μείγμα σοβαρών αθλητών, που 100% συμβιβάστηκαν με τους ρόλους που τους έχει αναθέσει ο Τρινκιέρι. Ως άλλος… Ρανιέρι κι αυτός, ψάχνει να αποδείξει πράγματα μακριά από μια ελληνική εθνική ομάδα. Και στη βόρεια Βαυαρία είναι αλήθεια ότι ο Ιταλός έχει κάνει έργο. Ο Ολυμπιακός σε όλο το πρώτο μέρος, είχε πιο "μέσα" στη φιλοσοφία τους παίκτες του πάγκου, παρά τους πενταδάτους. Και αυτό φάνηκε, τρεις φορές. Στο ξεκίνημα μια. Στο… μάζεμα (24- 25) της διαφοράς, δυο. Και «καπάκι» με την επιστροφή των πενταδάτων, τρεις. Ξαναπήρε εκεί διαφορά η γερμανική ομάδα και πήγε άνετη στα αποδυτήρια!

Και όταν βγήκε από αυτά, εκεί πια έκανε τους πάντες να πιστέψουν ότι θα έκανε και προπόνηση. Στο 31- 55 όλοι ήταν βέβαιοι! Ωστόσο με τον Ολυμπιακό δεν πρέπει ποτέ. Το ΣΕΦ "πήρε φωτιά" και με μπροστάρηδες τους συγκινητικούς Χάκετ- Στρόμπερι, πήγαν να ανατραπούν όλα. Όχι όμως δε θα γράψω "να ‘χε λίγο ακόμα". Τραγικό θα είναι, Γιατί είχε πολύ παιχνίδι πριν. Και εκεί θα έπρεπε να ξυπνήσουν , να παίξουν, να λειτουργήσουν σωστά. Δεν το έκαναν. Και μετά ναι, δεν πρόλαβαν. Κέρδιζαν με 24 πόντους οι άλλοι. Ε, πώς να το ανατρέψεις πλήρως; Και στο – 2 που πήγε ο Ολυμπιακός, για να το κέρδιζε θα έπρεπε να γίνουν ξανά μαγικά. Καταλαβαίνω, ότι αυτού του είδους τα μαγικά, αν τα κάνει μια ομάδα εύκολα, είναι ο Ολυμπιακός. Ε, όχι πάντα όπως αποδείχτηκε…

Χάθηκε λοιπόν ένας αγώνας. Και θα ψάξει η ομάδα τώρα με μανία να ξεβγάλει την απώλεια. Να ‘χετε υπομονή και μην ορμάτε σε υπολογισμούς. Δε χρειάζεται. Τραγικό και απαράδεκτο για τους συγκεκριμένους παίκτες να παραχωρούν άπειρα δικαιώματα. Το γνωρίζουν οι ίδιοι. Και διαβάστε ξανά τον πρόλογο στο κείμενο, για να καταλάβετε και τους λόγους που απαγορεύεται να παραχωρούνται αυτά τα δικαιώματα. Ξέρουν καλύτερα και ήδη μίλησαν για τα λάθη τους. Και ο Σφαιρόπουλος το σκέφτηκε αλλιώς και δεν του βγήκε. Και αναγκάστηκε για 15 λεπτά να κυνηγάει με κοντά σχήματα και τον Πρίντεζη ή τον Παπαπέτρου στο "5". Όλα θα σου τύχουν και όλα θα χρειαστούν. Προσωπικά, βρήκα και κέρδη. Γιατί πολλές φορές μια ήττα, αφήνει και οφέλη για το μέλλον. Θα ήθελα να τα παραθέσω, χωρίς να σας κουράσω:

Πρώτα απ’ όλα, είχα πολύ καιρό να δω το ΣΕΦ να "θυμώνει". Τον κόσμο να αγριεύει, να παρατάει τη στάση – όπερα και σινεμαδάκι και να… παίζει μπάσκετ. Όλοι όρθιοι, για να κλέψουν μπάλες και να βγάλουν αιφνιδιασμούς. (καλά αυτός ο dj γιατί παίζει βλακείες όταν ουρλιάζει ο κόσμος;) Οι φίλοι του Ολυμπιακού, έστω και σε ένα αντιμπασκετικό γήπεδο, που δεν είναι γήπεδο, αλλά είναι στάδιο, όταν θέλουν δημιουργούν έδρα. Και οι Γερμανοί επηρεάστηκαν πολύ. Το δεύτερο και ακόμη πιο σπουδαίο, είναι ότι οι ξένοι κατάλαβαν τι γίνεται. Οι Αμερικανοί έγιναν πρωταγωνιστές και οι Έλληνες κομπάρσοι. Ο Στρόμπερι και ο Χάκετ ήταν συγκινητικοί. Ο Χάντερ με γυρισμένο δάκτυλο και ο Όντομ με λειψή γνώση των συστημάτων «πάσχισαν» όσο μπορούσαν. Λίγο καλύτεροι να ‘ταν οι Έλληνες, δεν έχανε ο Ολυμπιακός. Όμως καμιά φορά θα χάσεις έναν βαθμό και θα κερδίσεις δυο- τρεις παίκτες. Πλέον ο κόσμος ξέρει ότι αυτοί «ποτίστηκαν» και στα πολύ δύσκολα παιχνίδια, θα μπορούν να κάνουν ακόμη περισσότερα. Γιατί στα πολύ δύσκολα, ο Σπανούλης, ο Πρίντεζης και ο Μάντζαρης θα είναι μπροστά. Τρίτον, ο Σφαιρόπουλος ίσως και να κατάλαβε τη χρησιμότητα ορισμένων παικτών, αλλά και το ότι κάποιοι για να βοηθάνε θα πρέπει να αντιμετωπίζουν μόνο αντιπάλους αργοκίνητους όπως οι ίδιοι. Πιστεύω ότι σε τακτική η Μπάμπεργκ υπερείχε και ο Ολυμπιακός εγκλωβίστηκε. Σε παλικαριά από τη στιγμή που πήρε …φόρα το ΣΕΦ, η ελληνική ομάδα κυριάρχησε. Όμως δεν πρόλαβε. Υπάρχει πολύς δρόμος ακόμη, για να δούμε…

ΥΓ. Σε μέρες ήττας, οι ορέξεις «ανοίγουν» και το ξέρετε. Για τον Παπανικολάου τη γνώμη μου την ξέρετε. Τον αποκτάς. Όχι για τώρα. Για πάντα…