Φενέρ - Ολυμπιακός: Θα ξαναπαίξουν;

Ο τίτλος του κειμένου είναι ένα ερώτημα που υπάρχει πλέον στα μυαλά όλων των φίλων του Ολυμπιακού.

Είδαν την αναμέτρηση με τη Φενέρ, είδαν την ομάδα τους να χάνει ψιλοάνετα και πλέον σκέφτονται αν θα φτάσουν στο φάιναλ- φορ για να ξαναβρούν τους Τούρκους. Τις προάλλες ανέφερα ότι αν γίνει η μεταγραφή και πέσει διάνα ο Μπλατ, ο Ολυμπιακός μπορεί να παίξει και τελικό με Ρεάλ. Οπότε θα 'χει συναντήσει (λέμε τώρα) τη Φενέρ στον ημιτελικό. Θέλει όμως μπόλικο κόπο, γιατί η εικόνα της ομάδας στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα στην Κωνσταντινούπολη ήταν πολύ κακή.

Έχασε εύκολα ο Ολυμπιακός και αυτό δε το ανέχονται ούτε οι ίδιοι. Η διαφορά στο μπάτζετ και στο βάθος του πάγκου, είναι δεδομένη. Αλλά από τη στιγμή που οι «ερυθρόλευκοι» μάς έχουν συνηθίσει σε μεγάλα πράγματα, πρέπει και να τους αντιμετωπίζουμε όπως τους αξίζει και όχι λες και είναι τίποτα κακομοίρηδες.

Ο Μπλατ πήρε λίγα από τα υπολογισμένα και οι Τούρκοι έβαλαν τους εαυτούς τους χάρη στο δίδυμο Ντίξον - Γκριν σε ρόλο οδηγού στην αναμέτρηση. Και από τη στιγμή που η Φενέρ μέσα στην έδρα της έβαλε το… τρένο στις ράγες, ήταν πολύ δύσκολο ο Ολυμπιακός με διαφόρων ειδών πειράματα να το εκτροχιάσει.

Το πραγματικό κρίμα για τον Ολυμπιακό, ήταν που έφτασε το ματς στο 23-23 με τόσο κόπο, αλλά εν συνεχεία οι παίκτες έχασαν τη γη κάτω από τα πόδια τους. Πρώτα ένα 9-0 και μετά το επιμέρους 17-5 μέχρι το τέλος του ημιχρόνου. Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά, μπορούμε να μη πούμε και κάτι. Γιατί, πολύ απλά, οι «ερυθρόλευκοι» δεν είχαν την συμπεριφορά που ήθελε ο προπονητής τους. Ο Ντίξον ήταν ο άνθρωπος που εμφανίστηκε από τον πάγκο και κλασικά έκανε όλα αυτά που δε μπορούν οι συμπαίκτες του.

ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΧΟΜΑΙ...

Ειλικρινά είναι από τις περιπτώσεις αθλητών που παραδέχομαι. Με υψηλό εγωισμό, έχει συμβιβαστεί με την ιδέα ότι είναι ο «στρατιώτης» του Ομπράντοβιτς. Υπάρχουν ματς που ξεροσταλιάζει στον πάγκο. Υπάρχουν αγώνες που ξαφνικά ο Σέρβος του κάνει ένα νόημα και ο Αμερικανός μπαίνει μέσα και διαλύει την αντίπαλη άμυνα. Το 'χει ξαναπάθει παλαιότερα ο Ολυμπιακός, το υπέστη και τούτη τη φορά. Με 11 πόντους στο ημίχρονο, ο αδίστακτος πόιντ-γκάρντ της Φενέρ, είχε φέρει τα πάνω-κάτω.

Ο Ολυμπιακός με 10 λάθη, έδινε αφορμές για να κατακρίνει κάποιος όλες τις επιλογές. Στα δίποντα 6/16, με το inside game να αντιμετωπίζεται σωστά από τους Τούρκους. Δεν έφτανε καν η μπάλα στον Μιλουτίνοβ. Αυτή ήταν η μεγαλύτερη μαγκιά της Φενέρ. Στα 15 λεπτά που έπαιξε ο Νίκολα στο πρώτο μέρος, έβαλε ένα καλάθι με μια μόνο προσπάθεια και είχε τρία λάθη. Με απομονωμένο τον Σέρβο, τα άλλα πλάνα δεν έβγαιναν στο 100%.

Όταν η ομάδα ισοφάρισε, έβγαλε άμυνες, εκμεταλλεύτηκε τη μερική ανισορροπία της Φενέρ και έδειξε ικανή για όλα. Όμως ακολούθησαν αυτά που μόλις σας έγραψα. Ο Ολυμπιακός δεν είχε σταθερότητα, ζούσε με σουτ-θανάτου είτε του Παπανικολάου, είτε του Στρέλνιεκς.

Όταν βγήκαν από τα αποδυτήρια, οι εφιάλτες αυξήθηκαν. Σούπερ επιθετική άμυνα από τους Τούρκους. Ο Μπλατ, άλλαζε σχήματα. Με Σπανούλη να αντιμετωπίζεται πάντα με ψηλό πάνω του και τον Μιλουτίνοβ να παίρνει τη μπάλα και να βλέπει σα… σφήκες τους παίκτες του Ομπράντοβιτς να του περιορίζουν τη δράση.

Ο Ολυμπιακός είχε τεράστιο πρόβλημα στη θέση των ψηλών. Όλα τα ματς δεν είναι ίδια. Και δεν είναι όλα για χαβαλέ και γελάκια. Ειδικά όταν παίζεις με ομάδες όπως η Φενέρ. Πολλοί θα πείτε «θέλει ψηλό». Καλά αυτά τα 'χουμε πει από το καλοκαίρι. Όμως ο Μπλάτ θέλει να δίνει χρόνο στον Λέντεϊ και ως σέντερ, του αρέσει ο Μπόγρης, έχει και τον Αγραβάνη. Η ομάδα χρειάζεται κοντό αριθμητικά. Έχει ξεμείνει. Αυτό το λέμε είτε κερδίζει, είτε χάνει.

ΞΕΧΩΡΙΣΕ Ο "ΤΕΛΕΙΩΜΕΝΟΣ" ΤΙΜΑ

Ο αφιονισμένος Γκριν, έβλεπε την παλιά του ομάδα και μαζί το καλάθι σα… βαρέλι. Θέλετε και κάτι άλλο; Να τα λέμε όλα; Ο Τίμα που για κάποιους θεωρείται «τελειωμένος», έδωσε αρκετά πράγματα και ξεχώρισε. Μπράβο του. Μαγκιά του. Με άμυνα προσαρμογών και πεντάδα… καμικάζι, ο Ολυμπιακός έκανε την δική του αντεπίθεση στην τελευταία περίοδο. Αυτό είναι το χαρακτηριστικό της ομάδας. Δε τα παρατάει ποτέ. Ο Μπλάτ έκανε αλχημείες. Έπαιξε με ψηλά σχήματα, μετά ακολούθησε τακτική με Στρέλνιεκς, Παπανικολάου, Τουπάν, Τίμα, Λέντει. Η διαφορά κατέβηκε. Ο Ολυμπιακός απέκτησε σφυγμό.

Δε γίνεται για να παίξεις καλό μπάσκετ όμως, να αναγκάζεσαι να αλλάξεις δέκα πλάνα. Θα σου «κάτσει» και αυτό κάποιες φορές. Αλλά όχι πάντα. Οι Τούρκοι μπερδεύτηκαν, η στατιστική της ελληνικής ομάδας γλύκανε και η διαφορά πήγε στους εννιά. Βελτιώθηκε η άμυνα στην τελευταία περίοδο. Ο ρυθμός της Φενέρ βούλιαξε. Άργησαν να τα κάνουν αυτά. Είχαν πάθει κακό και το ματς δε μπορούσε να γυρίσει τούμπα. Λογικό. Εδώ που τα λέμε όμως, τη Φενέρ που λογικά θα βγει πρώτη, δε χρειάζεσαι να την κερδίσεις στην κανονική περίοδο.

Αν της βρεις στο φάιναλ- φορ, πάρ' της εκεί το ροζ φύλλο, εφόσον είσαι έτοιμος και μπορείς να το κάνεις. Και έχεις και έναν παίκτη, όπως ακριβώς τον χρειάζεται ο προπονητής σου. Θα ήθελα σε αυτό το σημείο απλά να προειδοποιήσω για κάτι: Φέτος έχει χαθεί χρόνος, επειδή απλά ο Μπλατ δε βρίσκει αυτό ακριβώς που ψάχνει και έχει και σύμμαχο το θετικό ρεκόρ. Πέρυσι καθυστέρησε γιατί ο Σφαιρόπουλος δεν ήθελε παίκτη.

Μόλις χάθηκε το κύπελλο από την ΑΕΚ, ήταν αργά για να υπάρξουν πολλές περιπτώσεις και αποκτήθηκε ο Μπράουν. Μπαίνουμε στην 25η του Γενάρη, έχει περάσει δηλαδή κάμποσο. Καλό είναι κάποια στιγμή να καταλήξουν στο λιμάνι. Να βρεθεί ο κατάλληλος, να έρθει, να μάθει την ομάδα και να υπάρχει και κάτι περισσότερο από αυτό που είδαμε στην περιφέρεια εναντίον της Φενέρ, το οποίο ήταν πολύ κάτω από τη βάση. Κατά τα άλλα, τίποτα δεν έχασε ο Ολυμπιακός από αυτή την ήττα. Ίσως και να κέρδισε ορισμένες λεπτομέρειες. Αυτά όμως θα τα βρουν οι ίδιοι στην προπόνηση. Τώρα οπωσδήποτε νίκη με Μπαρτσελόνα. Οπωσδήποτε. Τα λέμε μετά από το ματς με τους Καταλανούς…