Φευγάτε από μπρος
Ο Πέδρο Μαρτίνς έκανε τη μεγαλύτερη νίκη της καριέρας του, ο Ολυμπιακός "άλωσε" την Τούμπα, ορμάει για το πρωτάθλημα και ο Παντελής Διαμαντόπουλος αποθεώνει το προπονητικό κέντρο του Ρέντη.
Έχω βαρεθεί να γράφω ότι υπάρχουν δυο είδη ποδοσφαίρων. Το ένα είναι του κόσμου και των δημοσιογράφων και των παραγόντων. Το άλλο, είναι των προπονητών και των ποδοσφαιριστών. Επίσης υπάρχουν δυο είδη ανθρώπων που μιλάνε για ποδόσφαιρο. Οι θεωρητικοί που δεν έχουν κλωτσήσει ούτε πατημένο κουτάκι αναψυκτικού. Που πιστεύουν ότι ξέρουν και απλά για να σας το… πουλήσουν καλά, παίρνουν ανάλογο ύφος. Κάνουν ότι έχουν ηχηρή άποψη, δε δέχονται αντίλογο και βάζουν κάμποση ειρωνεία για να το ενισχύσουν. Οι άλλοι είναι όσοι ξέρουν μπάλα. Και μιλάνε για αυτή, σκεπτόμενοι πάντα τον τρόπο λειτουργίας μιας ομάδας.
Ο Ολυμπιακός πήρε μια τεράστια νίκη μέσα στην Τούμπα. Πολύ μεγάλο αποτέλεσμα. Κόντρα σε προγνωστικά, κόντρα σε κλίμα, κόντρα σε όλα αυτά που αναμένονταν να γίνουν στην πάντα "καυτή" έδρα του "δικεφάλου".
Είναι ένας θρίαμβος του προπονητικού κέντρο των Πειραιωτών. Ένας θρίαμβος του προπονητή και των ποδοσφαιριστών. Ο Πέδρο Μαρτίνς έχει ακούσει πολλά. Δικαιολογημένα και αδικαιολόγητα. Έχει δεχθεί κριτική (και από εμένα) και θα ξαναδεχθεί. Η νίκη αυτή είναι όμως προϊόν της έμπνευσής του. Του βγήκαν όλα. Ο Ολυμπιακός είχε πνεύμα μαχητικό, πνεύμα αγωνιστικό και ψυχολογία νικητή. Ένας Ολυμπιακός που την Πέμπτη αντιμετώπισε αγγλική ομάδα! Και βγήκαν οι… θεωρητικοί που σας έλεγα και μας ζάλιζαν ότι "θα ναι κουρασμένοι". Είχα ξεκαθαρίσει στον Sport 24 Radio 103,3 ότι αυτό είναι ανέκδοτο. Ο αγώνας είναι η χαρά του παίκτη. Όταν πρόκειται μάλιστα και για μεγάλο αγώνα, η χαρά διογκώνεται.
Ο Ολυμπιακός κέρδισε στην Τούμπα γιατί ήταν έτοιμος. Σα να ήταν έτοιμος από καιρό. Σα να το περίμενε τόσο πολύ όλο αυτό. Μπήκαν στην Τούμπα και "έχτισαν" για να κερδίσουν. Πετραδάκι- πετραδάκι. Με έναν αντίπαλο καλό, ποιοτικό, προετοιμασμένο και με κόσμο. Ο Ολυμπιακός τι έκανε; Πρώτα "χάλασε" το παιχνίδι του αντιπάλου. Το είπε και ο Φερέιρα. Ο Ολυμπιακός έστειλε τον ΠΑΟΚ στα άκρα. Του έκλεισε τον άξονα. Σουτ με το… σταγονόμετρο. Τακτική και Άγιος ο Θεός. Ποδόσφαιρο βγαλμένο από το… καμπιονάτο. Με το στήσιμο, με τη νοοτροπία, με την τακτική. Καμία φούρια, κανένας ενθουσιασμός από τον αντίπαλο. Μετά κατάφεραν να ηρεμήσουν και το γήπεδο. Να φύγει δηλαδή και η κερκίδα από την εξίσωση. Και στη συνέχεια, μετά το 40’ έδειξαν ότι πήγαν στη Θεσσαλονίκη για να κερδίσουν αν βρουν την ευκαιρία. Και την βρήκαν όταν ο τεράστιος Κώστας Τσιμίκας, έκανε τον… Λεμπρόν Τζέιμς με πόδια. Πήρε τη μπάλα, πέρασε όλο τον κόσμο, σούταρε καλά. Ο Πασχαλάκης "το έβγαλε" και εκεί ήρθε ένας άλλος "ερυθρόλευκος" να λειτουργήσει απίστευτα ιδανικά και με θράσος. Ο Ραντζέλοβιτς δεν άφησε τη μπάλα να βγει κόρνερ. Το κάνουν οι εννιά στους δέκα παίκτες. Ο Σέρβος όχι. Δικαίωσε τον Μαρτίνς. Γύρισε τη μπάλα στον Γιαννούλη και… γκολ.
ΠΕΤΡΑΔΑΚΙ - ΠΕΤΡΑΔΑΚΙ
Ο Ολυμπιακός όμως συνέχισε το… χτίσιμο. Δε σταμάτησε εκεί. Πετραδάκια- πετραδάκι είπαμε. Καμία εύκολη λειτουργία από τον "δικέφαλο". Τίποτα. Οι γραμμές ενιαίες και μαζεμένες σωστά. Η τετράδα της άμυνας σε σωστή απόσταση από τα τρία χαφ. Και αυτοί με τη σειρά τους, από τους πιο μπροστά. Διπλομαρκαρίσματα, διαγώνιες καλύψεις. Ένας Ολυμπιακός, εξαιρετικός σε συνοχή και σε αντιμετώπιση καταστάσεων. Ο ΠΑΟΚ πήρε την πρωτοβουλία. Είχαν τη μπάλα στα πόδια τους, αλλά και; Τίποτα. Τράκαραν σε… μπλε φανέλες. Ο Ολυμπιακός ήταν έτοιμος να κερδίσει και κέρδισε. Ο Μαρτίνς πήρε το ματς με σχήμα που ήθελε. Και το ξαναγράφω, αν υπήρξε μια ομάδα που θα ‘χε βάλει γκολ στο άθλιο πρώτο μέρος, αυτή ήταν ο Ολυμπιακός. Γιατί πολύ απλά κάθε φορά που οι Πειραιώτες δημιουργούσαν… υπερφόρτωση στη δεξιά πλευρά τους, ο ΠΑΟΚ δεν είχε τρόπο αντίδρασης. Ο Βαλμπουενά πήγαινε προς βοήθεια των Ελαμπντελαουί και Ραντζέλοβιτς, με αποτέλεσμα τρεις φορές να βγει φάση με αποκορύφωμα το δοκάρι του Ελ Αραμπί.
Ο Μαρτίνς είχε πάει το 45λεπτο όπως ήθελε, δημιουργώντας βάσανα στον συμπατριώτη του. Τα τρία χαφ του παρείχαν την ασφάλεια του… φρακαρίσματος της "ασπρόμαυρης" ανάπτυξης. Η τετράδα της άμυνας ήταν καλά και έμενα να λειτουργήσουν οι τρεις μπροστά. Ο Ελ Αραμπί έτρεχε όσο μπορούσε , Ραντζέλοβιτς που ήταν το μεγάλο ερωτηματικό πάλευε να βρει μπάλες μπροστά του και ο Βαλμπουενά ήθελε απλά να βρει τη μια φάση να δείξει ποιότητα. Στο δοκάρι το έπραξε, όχι γιατί έβγαλε τη σέντρα, αλλά γιατί κατέβασε τη μπάλα για πλάκα από το γέμισμα του Μπουχαλάκη. Όπως και να ‘χει ο Ολυμπιακός ήταν ο κερδισμένος στο μισό ματς. Όχι γιατί το σκορ ήταν 0- 0, αλλά γιατί είχε φέρει τον ΠΑΟΚ σε αδιέξοδο από πάρα πολύ νωρίς.
Οι Θεσσαλονικείς δε μπόρεσαν να βγάλουν ορμή από την αρχή και αυτό τους πήγε ως το τέλος. Ο Γκιλιέρμε με τον Καμαρά και τον Μπουχαλάκη ήταν έτοιμοι να… πεθάνουν στο χορτάρι. Για την τετράδα της άμυνας δε θα γράψω λέξη. Ήταν αλάνθαστοι. Ήταν λες και τους κινούσε με joystick ο προπονητής από τον πάγκο. Ο Τσιμίκας ήταν ο άνθρωπος που έβαλε το… γκολ και καταλαβαίνετε πως το γράφω. Ήταν ο καλύτερος του γηπέδου. Πιθανότατα μόνο εγώ τον ψήφισα MVP, αλλά δεν παρεξηγώ κανέναν. Είμαστε πολύ πίσω ως χώρα, μιας και σε όλα τα γήπεδα οι δημοσιογράφοι αρνούνται να βγάλουν καλύτερο τον νικητή φιλοξενούμενο. Ε, σε αυτό το ματς λοιπόν βγήκε ο Μίσιτς. Συμφωνώ, ήταν πολύ καλός και κατέθεσε την ψυχούλα του να κάνει τα πάντα. Αλλά ο Τσιμίκας ήταν ο πολυτιμότερος. Τέλος πάντων.
"ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΕ" ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥ
Δε γίναμε Πρέμιερ Λίγκ και ούτε θα γίνουμε ποτέ. Θα μπορούσα να γράψω πολλά και για τον ΠΑΟΚ, αλλά από το 2005 που υπάρχει το site γράφω για τον Ολυμπιακό, οπότε δε θα πάω σε άλλα χωράφια. Θα τα πω στην εκπομπή. Για να μείνω λοιπόν στην ομάδα του Πειραιά, έχει κάθε δικαίωμα να είναι χαρούμενη, ευτυχισμένη, ικανοποιημένη και να αισθάνεται ότι πατάει καλά στο πρωτάθλημα. Τούτη τη φορά τα πήγαν όλοι τους υπέροχα και πρέπει ο Μαρινάκης να τους δώσει πολλά συγχαρητήρια. Ο Ολυμπιακός σημείωσε μια από τις μεγαλύτερες νίκες του. Όποιος σταθεί στο… αυτογκόλ είναι άσχετος και αντιΟλυμπιακός. Όποιος σταθεί μόνο στο γκολ, είναι φανατικός Ολυμπιακός και μόνο! Έπαιξαν οι δυο καλύτερες ομάδες του πρωταθλήματος βάσει και τις βαθμολογίας.
Ο Ολυμπιακός κέρδισε γιατί είχε δουλέψει συγκλονιστικά για να "δηλητηριάσει" το παιχνίδι του αντιπάλου και να ψάξει τη στιγμή του. Μπήκε στο γήπεδο και εφάρμοσε την ατάκα του πρώτου του ύμνου, "φευγάτε από μπρος" (δύσκολο να το καταλάβουν οι γενίτσαροι που είναι της μόδας και οι… νεοΟλυμπιακοί που εμφανίστηκαν στον Πειραιά). Το γράφω για τους κανονικούς Ολυμπιακούς που καταλαβαίνουν πως είναι μια νίκη στην Τούμπα και μάλιστα απέναντι σε έναν δυνατό αντίπαλο. Πολύ μεγάλο αποτέλεσμα λοιπόν, η αξία του θα φανεί (λογικά) όταν τελειώσει το πρωτάθλημα! Τις μεγάλες νίκες, τις πετυχαίνουν οι μεγάλες ομάδες και τις κακές ήττες, τις αντέχουν οι πολύ μεγάλες ομάδες. Αυτό θα πρέπει να το ‘χουν πάντα στο μυαλό τους, όλοι όσοι ασχολούνται με αυτό το σωματείο σε όλα τα αθλήματα. Από διοίκηση μέχρι τον τελευταίο φίλαθλο. Μην απαιτείς από μια ομάδα να διαλύσει έναν αντίπαλο που έρχεται από την Αγγλία. Αυτό μπορούσε, αυτό έκανε. Και στην Τούμπα λοιπόν, αυτό μπορούσαν, αυτό έκαναν. Νίκησαν…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
