Final Four 2022: Ο Ολυμπιακός πόνεσε, θόλωσε, αλλά μένει περήφανος

Ο Ολυμπιακός έχασε με τον χειρότερο τρόπο. Μια ομάδα που ίσως και να άξιζε να περάσει στον τελικό, αλλά δεν το κατάφερε. Πικράθηκαν όλοι και είναι φυσιολογικό. Το πικρό φαρμάκι πρέπει να το αντέχεις. Αυτή η ομάδα έχει κερδίσει πάρα πολλές φορές με μεγάλα σουτ. Πολύ μεγάλα. Θυμηθείτε την Πόλη, χαμογελάστε και όλα καλά... Ε, ήταν η σειρά του να χάσει.

Ή πιο σωστά ήταν η σειρά των Τούρκων να το απολαύσουν με τον δικό τους... Βασίλη. Ο Μίτσιτς απέδειξε γιατί είναι παικτάρα. Απέδειξε ότι το βραβείο του πρώτου σκόρερ δεν το πήρε άδικα. Απέδειξε ότι αν η πρωταθλήτρια Ευρώπης δεν είχε πάρει την... κάτω βόλτα για μεγάλο διάστημα, αυτός μπορεί να ήταν και ο MVP της κανονικής περιόδου.

Οι Τούρκοι έφυγαν χαμογελαστοί, οι "ερυθρόλευκοι" πικραμένοι και με χειροκρότημα από τον κόσμο τους. Όμως θα πρέπει να είμαστε ειλικρινείς. Μπορούσε ο Ολυμπιακός. Δεν αντέδρασαν σωστά και έμπειρα στο διάστημα που παίρνεις τα παιχνίδια. Εκεί που πρέπει να βάλεις τον κόσμο σου στο ματς. Εκεί που πρέπει να δώσεις την ώθηση.

Όταν η Εφές στο τελευταία 5λεπτο άρχισε να τρεκλίζει, οι παίκτες του Μπαρτζώκα αγχώθηκαν. Οι επιθέσεις τις περισσότερες φορές ήταν ό,τι να 'ναι. Όποτε πήγαν ήρεμα, βρήκαν στόχο. Όμως το έπραξαν λίγες φορές. Και τιμωρήθηκαν από τον Μίτσιτς. Επίσης όπως θα διαβάσετε και πιο κάτω, η ομάδα του λιμανιού ήταν πολύ - πολύ άτυχη στο πρώτο μέρος. Για συγκεκριμένους μπασκετικούς λόγους.

Μόνο... σουτ

Ο Παπανικολάου ανέλαβε αρχικά τον Μίτσιτς και τον οδήγησε σε κακοτοπιές. Που να 'ξεραν όλοι τι θα γινόταν στο τέλος. Η Εφές ήθελε από την αρχή να παίξει το αγαπημένο της μπάσκετ. Αυτό που αν βγει σου "αλλάζει τα πετρέλαια", αλλά αν δεν βγει, καταστρέφει τους παίκτες του Αταμάν. Ο Μπαρτζώκας από την άλλη, είδε τους δικούς του μπασκετμπολίστες να λειτουργούν ιδανικά με την μπάλα στα χέρια. Υπομονή και πάντα υπήρχε κάποιος να βρεθεί στην καλύτερη θέση και να κάνει την ζημιά. Όταν ήρθε το πρώτο τάιμ άουτ οι Πειραιώτες κέρδιζαν με επτά πόντους. Διαβάζοντας όλες τις άμυνες των Τούρκων. Τιμωρώντας τους με κάθε τρόπο και χωρίς να αναγκάζονται να σουτάρουν από μακριά.

Ο Αταμάν είχε βρει μεγάλο μπελά από τον Φαλ. Και τελικά η ομάδα του βρήκε αντίδραση με τρία τρίποντα των Ντάνστον - Λάρκιν - Μπράιαντ. Εκεί που κανείς δεν το περίμενε λοιπόν, βρέθηκαν από πάνω, αλλά ο Ολυμπιακός δεν τους άφησε να κάνουν κάτι περισσότερο από τρίποντα και για αυτό τους έστειλε πίσω στο τέλος της περιόδου. Όμως ήταν μια ένδειξη. Ένας Ολυμπιακός σούπερ και μια Εφές που ζούσε από σουτ.

Όταν πέφτεις σε... κανόνια

Ο Χασάν Μάρτιν ήταν το "κλειδί" στο πρώτο μέρος. Σας έγραψα για τον Φαλ σωστά; Ε, χωρίς τον Γάλλο στο παρκέ, όλοι πίστεψαν ότι η Εφές θα ανέπνεε. Ο Αμερικανός όμως εκμεταλλεύτηκε και τις πάσες του Σλούκα, αλλά και την άνεση με την οποία ο ψηλός του συνδεόταν στο καλάθι. Το 20λεπτο ήταν ένα ματς με τους Πειραιώτες να παίζουν πιο ορθολογικά να "χτίζουν" δυο μικρές διαφορές, αλλά οποιαδήποτε άλλη ομάδα μπορεί να είχε θέμα.

Η Εφές δεν έχει γιατί πολύ απλά... βομβαρδίζει δίχως να την νοιάζει. Ο Λάρκιν ήταν σε καλό βράδυ και κράτησε την ομάδα του. Ο ένας πόντος ήταν ένα τίποτα. Ο Ολυμπιακός είχε πάνω από 73% στα δίποντα και η Έφες 8/17 τρίποντα. Επίσης η ομάδα είχε 14 ασίστ και 2 λάθη! Σε όποιον να το πεις θα σου πει "20 πόντους κερδίζαν;" Κι όμως ένας πόντος, γιατί απλά οι Τούρκοι έχουν... κανόνια.

Ο Ολυμπιακός είχε άποντους στο ημίχρονο Ντόρσεϊ και Βεζένκοβ. Ήθελε και από 'κει κάτι. Η Εφές έβλεπε τον Μπράιαντ να της δίνει αρκετά και να μπαίνει πολύ καλύτερα στο δεύτερο μέρος. όσο πιο άνετα παίζει η Έφες τόσο πιο επικίνδυνη γίνεται. Και ο Μπράιαντ ήταν ο παράγοντας Χ που μπήκε στο ματς για να το κερδίσει. Και αυτό ξεκίνησε να κάνει. Οι Τούρκοι θέλησαν να βάλουν μεγάλα προβλήματα στην ελληνική ομάδα και το κατάφεραν πυροβολώντας από παντού. Είπαμε, πυροβολαρχία...

Λες και έχαναν με... 15

Ο Ντόρσεϊ και ο Βεζένκοβ (στο πρώτο τους Final Four) κράτησαν τον Ολυμπιακό όταν η Εφές ήταν έτοιμη να... τελειώσει τον ημιτελικό νωρίτερα από ποτέ. Και έτσι χάρη σε αυτούς, η κατάσταση ελέγχθηκε και δόθηκε η ευκαιρία στον κόσμο να μπει στο ματς (αν και οφείλω να ομολογήσω ότι από τα πολλά τρίποντα των Τούρκων ακόμη η Stark Arena... ηρέμησε για ένα διάστημα).

Αυτό που είχε σημασία ήταν, ότι ο ημιτελικός πήγε στις τελευταίες φάσεις. Και η ατυχία του Ολυμπιακού ήταν σε αυτές τις φάσεις να μην έχει την άνεση να βρει πόντους. Να μην μπορεί να απειλήσει σωστά. Η Εφές δεν ήταν καλύτερη επιθετικά, οι Πειραιώτες είχαν σωστούς τρόπους να λειτουργήσουν ανασταλτικά, αλλά δεν έβαζαν...

Η πίεση σε αυτά τα ματς δεν είναι μικρή και η αλήθεια είναι ότι οι μισοί από τους "ερυθρόλευκους" έζησαν το όνειρο. Δεν το λες και εύκολο. Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει αυτή την ομάδα που έχασε στον ημιτελικό, Θεωρώ όμως ότι αδίκησαν τους εαυτούς τους. Και η διαχείριση ήταν λάθος. Τι εννοώ; Οι διαφορές ήταν στους 3 και 4 πόντους και λειτουργούσαν σα να έχαν με... 15.

Η Εφές έκανε χαζομάρες, αλλά ο Ολυμπιακός δεν μπορούσε να τις αξιοποιήσει. Οι παίκτες του έπαιρναν την μπάλα και πήγαιναν να κάνει ο καθένας το δικό του. Ο Μίσιτς, ο Λάρκιν έχαναν βολές και οι "ερυθρόλευκοι" μπερδεύονταν χωρίς λόγο. Ο Μπαρτζώκας αποφάσισε (και δεν τον αδικώ) να ζήσει ή να πεθάνει με αυτούς που κουβάλησαν περισσότερο την ομάδα. Πολλές οι αρλούμπες στο τελευταίο 5λεπτο. Μπορούσαν να είναι πιο ήρεμοι απέναντι σε μια ομάδα που είχε κουραστεί. Όμως ως εκεί. Δεν μπορείς να κατηγορήσεις τον Ολυμπιακό για κάτι. Έφτιαξε κάτι ωραίο, έφτασε κοντά στην πηγή και δεν ήπιε νερό...

Σκληρός ο τρόπος

Ήταν σκληρό το φινάλε. Πολύ σκληρό... Αυτός είναι ο αθλητισμός. Αυτό είναι το μπάσκετ. Αυτά είναι τα Final Four. Ένας τεράστιος παίκτης, ο Βασίλιε Μίσιτς αποφάσισε να κρίνει τα πάντα. Πήρε την μπάλα, ντρίμπλαρε, σούταρε και έβαλε ένα πολύ μεγάλο καλάθι. Καθόρισε την μοίρα της αναμέτρησης. Οι Πειραιώτες σωστά του μπλόκαραν να πάει δεξιά. Αυτός αριστερό ντράιβ δεν ήθελε να κάνει. Πήρε δυο σκριν για να φέρει την αλλαγή στο μαρκάρισμα. Την πρώτη απέτυχε. Έμεινε ο Γουόκαπ. Την δεύτερη τα κατάφερε. Ο Βεζένκοβ δεν έπαιξε άσχημα. Έκανε το pull up ο Σέρβος και τέλος.

Ο Ολυμπιακός μπλέχτηκε σε κάποια σημεία του παιχνιδιού. Είχε καλά τον Φαλ, είχε καλά τον Μάρτιν, είχε καλά τον Μακ Κίσικ, αλλά δεν πήρε κάτι πολύ μεγάλο από τους παίκτες που θα μπορούσε. Κάτι πραγματικά μεγάλο. Πιστεύω ότι ο Παπανικολάου και ο Φαλ θα έπρεπε να είχαν μπει στα τελευταία λεπτά. Αλλά αυτή είναι η δική μου άποψη και δεν απαιτώ να συμφωνήσει κάποιος. Νομίζω ότι ο Κώστας με την εμπειρία του θα έλεγε και μια κουβέντα. Πέρα από το ότι ήταν πολύ πιο ξεκούραστος από τον Σακίλ. Θα μάζευε και την κατάσταση... τρέλας (πάσες όπου να 'ναι, επικίνδυνες ντρίμπλες κλπ), θα τους έλεγε να πάνε βρε αδερφέ για ένα δίποντο. Όσες φορές αποφάσισαν κάτι λογικό, το έπραξαν.

Είχαν κουραστεί οι Τούρκοι. Έγινε ομαδική δουλειά, επαναλαμβάνω κανείς δεν μπορεί να χλευάσει τον Ολυμπιακό και την προσπάθειά του, αλλά όταν χάνεις με τέτοιο τρόπο είναι πάντα σκληρό και πονάει. Για την επιλογή στην επίθεση των Τούρκων δεν έχω να γράψω κάτι, με κάλυψε ο Μπαρτζώκας. Λήφθηκε μια απόφαση, τέλος. Όλοι μετά Χριστόν είναι προφήτες. Το μόνο εύκολο και πολύ γραφικό... Οι μεγάλες ομάδες το έχουν υποστεί όλες. Οι "ερυθρόλευκοι" συνήθως πέρναγαν από τους ημιτελικούς. Φέτος δεν τα κατάφεραν. Η ζωή για αυτούς θα συνεχιστεί. Και η ακόμη μεγαλύτερη μαγκιά τους θα είναι να βρεθούν και στο επόμενο Final Four.

Δείτε τη Game Night για τη μάχη που έδωσε ο Ολυμπιακός απέναντι στην Εφές

Το SPORT24 στο Final Four στο Βελιγράδι

Το SPORT24 έχει κατεβάσει την δική του μπασκετική 5άδα στο Final Four 2022! Π. Διαμαντόπουλος, Σ. Καβαλιεράτος, Β.Σκουντής, Γ. Φιλέρης και Χ. Σταύρου βρίσκονται στο Βελιγράδι και είναι έτοιμοι να μεταδώσουν τον παλμό και όλα τα αγωνιστικά νέα της ομάδας του Ολυμπιακού από την Stark Arena!

Κάνε εγγραφή στα push notifications του SPORT24 και στο κανάλι στο Youtube για να ενημερώνεσαι και να μη χάνεις καμία στιγμή!