Ο Ολυμπιακός μπήκε με στόχο να πάρει τη νίκη στην Τούμπα. Είχε κατοχή, έπαιξε μονότερμα τον ΠΑΟΚ στο πρώτο ημίχρονο, αλλά από ουσία πήρε ένα τεράστιο μηδενικό, όπως τα γκολ που (δεν) έβαλε. Και πώς να βάλει, αφού ... δεν έχασε, ουσιαστικά, ευκαιρία.

Προφανώς μέτρησε το πρώτο ματς, όπου εκεί πράγματι χάθηκαν τα άχαστα! Με τα δοκάρια να σταματάνε τα (σχεδόν) βέβαια γκολ.

Όμως σε μια διαδικασία διπλών αγώνων, υπάρχει και δεύτερο ματς. Ο Ολυμπιακός με την ακατάσχετη φλυαρία του στο πρώτο ημίχρονο και την ανεπάρκεια στο β΄σαρανταπεντάλεπτο, έδωσε το δικαίωμα στον ΠΑΟΚ να "πατήσει" γερά στα πόδια του και να πάρει την πρόκριση.

Ο Δικέφαλος μπορεί να μην ήταν καλύτερος, σαν συνολική εικόνα, ωστόσο το ποδόσφαιρο είναι ωραίο γιατί δεν νικάει ο ισχυρότερος, ή ο καλύτερος, αλλά αυτός που είναι αποτελεσματικός. Κι αυτός ήταν ο ΠΑΟΚ.

Οι "ερυθρόλευκοι" προσπάθησαν και σε αυτό το ματς να παίξουν με το συνηθισμένο τους τρόπο. Με την κατοχή της μπάλας, δηλαδή, τις πολλές πάσες και την πίεση ψηλά να δημιουργήσουν προϋποθέσεις για γκολ. Μόνο, που κάτι τέτοιο δεν συνέβη ποτέ. Όπως είπε και ο Βαλβέρδε "κάναμε μόνο μακρινά σουτ".

Ο ΠΑΟΚ έχοντας μελετήσει το παιχνίδι του Ολυμπιακού, κατάφερε να κλείσει τον άξονά του "εξαφανίζοντας" Ιμπαγάσα και Φουστέρ. Λογικά, η μπάλα πήγε από τα πλάγια, κυρίως από τα δεξιά και τον Ρόμενταλ, όλες οι σέντρες όμως του Δανού πήγαιναν κατευθείαν πάνω στον Χαλκιά.

Λάθος αλλαγή

Από αριστερά δεν υπήρχε απειλή. Ο Μιραλάς κινήθηκε σε ρηχά νερά, για μια ακόμη φορά στα τελευταία παιχνίδια, αλλά δεν κατάφερε να δημιουργήσει ούτε ένα ρήγμα. Και είναι αλήθεια ότι στην πρώτη του αλλαγή ο Βαλβέρδε έκανε λάθος. Αντί για τον Βέλγο, έβγαλε τον Τζιμπούρ, που μπορεί να μην έκανε πράγματα και θαύματα, δεν περπατούσε όμως όπως ο Κέβιν.

Γενικά οι αλλαγές, ωστόσο, δεν βοήθησαν. Ο Φετφατζίδης πέρασε τελείως απαρατήρητος κι ο Πάντελιτς προσπαθούσε να διεκδικήσει μόνο τις σέντρες που πήγαιναν στην περιοχή του ΠΑΟΚ. Όσο για τον Ζαϊρί, ναι μεν είχε διάθεση, αλλά όπως έπαιζε έμοιαζε με διακριθέντα του ΠΑΟΚ!

Κάποιος θα πει ότι έλειπε ο Ριέρα. Πάντα, αυτός που απουσιάζει είναι ο ... καλύτερος παίκτης. Όμως, όταν λείπει ο κορυφαίος πασέρ της ομάδας προφανώς μιλάμε για διαφορετικό παιχνίδι. Η δεξιά πλευρά του ΠΑΟΚ δεν είχε κανένα πρόβλημα, καθώς ο Σνάουτσερ έφτανε και περίσσευε να εξουδετερώσει τον άχρωμο και άοσμο Μιραλάς, δίνοντας έτσι το δικαίωμα στον Βιερίνια να κάνει πάρτι όποτε έπαιρνε τη μπάλα.

Σημειώνω και κάτι άλλο. Ο Ίβιτς δεν φημίζεται για το μεγάλο του άλμα. Παρόλα αυτά, πήρε την κεφαλιά από τον Μέλμπεργκ, πασάροντας στον Σαλπιγγίδη, που δεν λάθεψε και έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα του Νικοπολίδη.

Υπάρχει το πρωτάθλημα

Λογικά, ο Ολυμπιακός πρέπει να κοιτάξει μπροστά. Και το μπροστά λέει πρωτάθλημα, που είναι κι ο μεγάλος στόχος της ομάδας (συν την έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ). Κανείς δεν διαλύθηκε, επειδή έχασε ένα παιχνίδι Κυπέλλου. Μια πρόκριση, αν προτιμάτε.

Ο Ολυμπιακός πρέπει να ανασυνταχθεί, καθώς θα ξαναπάει στην Τούμπα για το πρωτάθλημα (και θα είναι κόσμος στις εξέδρες).

Από την άλλη, βέβαια, θα χρειαστεί κι ένας έξτρα προβληματισμός και στους παίκτες και στον προπονητή, γιατί σε ένα τρίτο θεωρητικά μεγάλο ματς επί ελληνικού εδάφους, γνώρισαν την ήττα...