Πολλά θα διαβάσετε, περισσότερα θα ακούσετε. Η ουσία είναι μια και μοναδική: Ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε παρά τους 9 βαθμούς από τη συνέχεια του Τσάμπιονς Λιγκ. Αποκλείστηκε και με προϋποθέσεις ήττας υπέρ του. Αποκλείστηκε από μια ομάδα που ‘χε απουσίες και ήρθε στην Ελλάδα να γλιτώσει το κράξιμο. Αποκλείστηκε δίκαια. Πικράθηκαν οι φίλαθλοι της ομάδας του Πειραιά, αλλά πολλοί ήταν αυτοί που στάθηκαν δίπλα στους ποδοσφαιριστές τους. Χειροκρότησαν στο τέλος, απέδωσαν τα εύσημα για όλη τη μεγάλη προσπάθεια στη φετινή διοργάνωση.

Εξάλλου, οι ευρωπαϊκές βραδιές συνεχίζονται, απλά οι Τρίτες και οι Τετάρτες, γίνονται Πέμπτες. Όχι δε μου αρέσει η λογική «καλύτερα στο Europa». Παίζεις στο Τσάμπιονς Λιγκ και πρέπει σε αυτό να μένεις όσο το δυνατόν περισσότερο. Απέτυχαν. Τα πάντα πήγαν στραβά ουσιαστικά μετά το 23ο λεπτό, αλλά η πραγματικότητα έχει πάντα να κάνει με το ποδόσφαιρο: Η άμυνα έμπαζε. Και αυτή τη φορά δε μπορούσαν να διορθώσουν κάτι. Ο Ζιρού έκανε πάρτι. Παιδιά, χατ- τρικ έβαλε ο άνθρωπος, αυτό κάτι δείχνει. Α και μην το ξεχάσω. Διάστρεμμα έπαθε και μετά έβαλε δυο τέρματα. Τέλος πάντων, τα υπόλοιπα θα τα καταλάβετε πιο κάτω. Για αρχή να σταθώ στις πρώτες τοποθετήσεις των προπονητών:

Και πως δηλαδή ο Σίλβα θα κατέβαζε τρία αμυντικά χαφ; Επειδή το έκανε με τη Μπάγερν; Μα μέσα στο δικό του σπίτι, ήταν αναμενόμενο να πάει με την κλασική σύνθεση. Να πάει με το σχήμα που του έχει δώσει τόσες επιτυχίες. Ο Ολυμπιακός δεν έπρεπε να φοβηθεί στην έδρα του. Όσο κι αν οι Άγγλοι παίζουν γρήγορα, όσο κι αν ξέρουν να ξεδιπλώνουν την ομάδα τους. Και όταν έχεις περάσει λεβέντικα από το Έμιρεϊτς, πώς να τους δείξεις στην έδρα σου ότι τους φοβάσαι; Όλα ήταν απλά θέμα προσωπικοτήτων. Ήταν θέμα του κάθε παίκτη ξεχωριστά να ορθώσει ανάστημα, να «φωνάξει» πως αυτό το εισιτήριο της πρόκρισης θα έμενε δίπλα στη θάλασσα. Θα έμενε στον Σαρωνικό. Τεράστιο ρόλο παίζει η ψυχολογία.

Και αυτή η ρημάδα η ψυχολογία είναι που είχε τον πρώτο λόγο στο 45λεπτο. Γιατί καλοί μου φίλοι, αν καθίσουμε να λέμε τα κλισέ «ποιος δικαιούτο να κερδίζει», το χορτάρι λέει συνήθως την αλήθεια. Η Άρσεναλ έκανε δυο επισκέψεις με αξιώσεις στην περιοχή του Ρομπέρτο. Στη μια είχε δοκάρι. Στη δεύτερη έβαλε γκολ. Ναι, θα ‘ταν πιο σωστό ποδοσφαιρικά και απέναντι στην ιστορία του αθλήματος να ‘χε γίνει γκολ το δοκάρι και το γκολ να το ‘χε σώσει ο Ρομπέρτο (ή τα στόπερ), αλλά ποιος σας είπε πως το ποδόσφαιρο είναι δίκαιο άθλημα; Και ποιος σας είπε ότι η μπάλα κάνει ό,τι γουστάρουμε εμείς; Τα δικά της κάνει. Ο Ολυμπιακός από την άλλη, είχε τις δικές του επισκέψεις στην περιοχή του Τσεχ. Αλλά εκεί, στην προτελευταία προσπάθεια κάτι χάλαγε. Η πάσα , ή ασίστ. Και δεν ήξερες τι να υποθέσεις. Είχαν άγχος και φαινόταν από την κακή επιλογή στο φινάλε; Ήταν άνετοι υπερβολικά και φαινόταν από τις συνεχείς κομπίνες στις στημένες μπάλες;

Ο κόσμος είχε μπερδευτεί από τον Ολυμπιακό, είχε… κοιμηθεί από την Άρσεναλ που πήγαινε λαου - λάου και η «καυτή» έδρα, είχε ηρεμήσει. Αποτέλεσμα; Αν οι Άγγλοι είπαν πριν βγουν για να παίξουν «ας κερδίζουμε 0- 1 στο ημίχρονο και όλα τέλεια», ε, είχαν πετύχει τον αρχικό τους στόχο. Ο Σίλβα ήξερε πως οι ποδοσφαιριστές του, δεν έκαναν τα χοντρά λάθη. Απλά, αυτές οι κωλολεπτομέρειες κρίνουν τα συγκεκριμένα ματς. Και ήταν υποχρεωτικό να συζητήσουν για αυτές τις λεπτομέρειες. Είχε δείξει η Άρσεναλ τις «τρύπες της». Πρώτα απ’ όλα, κοτζάμ Άρσεναλ και να περνάνε οι μπάλες συρτά για πλάκα στον άξονα, θα πρέπει ο Βενγκέρ να αναθεωρήσει πολλές από τις απόψεις του. Ο Ράμσεϊ βέβαια, μπορεί ανασταλτικά να μη λειτούργησε άψογα, αλλά είχε καθοριστικό ρόλο στη φάση του γκολ με την κίνηση που έκανε, ενώ και η αλλαγή στα άκρα (Κάμπελ- Ουόλκοτ) έδωσε έξτρα δύναμη στην αριστερή πλευρά των Λονδρέζων.

Εκεί πήγαν το ματς, κοιμίζοντας τον Ολυμπιακό. Εκεί έκλεινε ο Ράμσεϊ, εκεί πήγαινε ο Οζίλ. Και ο Ελαμπντελαουί τους έβλεπε μπροστά του, με τον Πάρντο να μην τον αφήνει μονάχο, αλλά κακά τα ψέματα, το ντουέτο αυτό δε μπήκε στο ματς με τον τσαμπουκά των Μαζουακού- Σεμπά, που στη δική τους πλευρά δε χαμπάριαζαν. Την ίδια ώρα ο Ιντέγε, «ούρλιαζε» για άλλη μια φορά, ότι τους Μερτεζάκερ και Κοσιελνί τους έχει για …πρωινό. Βρε πάλευαν, έσπρωχναν, έκαναν τα πάντα να τον γκρεμοτσακίσουν, αλλά τίποτα… Πιο εύκολα θα πέσει ο πύργος στην Πίζα που γέρνει κιόλας, παρά ο Νιγηριανός!

Ο Ιντέγε όμως δεν έγινε ο πρωταγωνιστής. Είχε αρνητικούς πρωταγωνιστές ο Ολυμπιακός, όπως τον Σιόβα και τον Μαζουακού του δευτέρου ημιχρόνου. Στο 0- 2 και στο 0- 3 έμπλεξαν και αφενός μεν στο δεύτερο Αγγλικό τέρμα, ο Κάμπελ έκανε πλάκα στον Γάλλο και δεν πρόλαβε ο Έλληνας, ενώ στο πέναλτι, καθυστέρησαν, άλλαξε πλευρά το τόπι και ήρθε η παράβαση από τον Ελαμπντελαουί. Ο Σίλβα δεν είχε πολλά να κάνει από τον πάγκο. Ούτε καν ανάλυση δε μπορούμε να κάνουμε για το δεύτερο μέρος, αφού όλα τελείωσαν νωρίς. Δε περίμενε τόσο κακούς ορισμένους παίκτες του. Δε περίμενε τόσο φόβο και έλλειψη πρωτοβουλίας; Δε περίμενε την Άρσεναλ να το πάει ήρεμα και απλά; Τις απορίες αυτές θα τις λύσουν μόνο στα αποδυτήριά τους οι «ερυθρόλευκοι». Αν θέλετε πάντως τη δική μου γνώμη για όλα αυτά, θα σας πω επιγραμματικά:

Πρώτον, πέρα από τα ατομικά λάθη, από τα μπερδέματα και τις γκάφες, οφείλω να ομολογήσω και αυτό βαραίνει και τον προπονητή, ότι ο Ολυμπιακός δεν έδειξε με καθαρότητα τι ακριβώς τελικά γούσταρε να κάνει στο γήπεδο. Παγιδευμένος από το «περνάμε κι έτσι, περνάμε και με γιουβέτσι και με κοκορέτσι» με άφησε με την απορία, ήθελε να επιτεθεί, ήθελε να αμυνθεί, ήθελε να πιέσει, να περιμένει. Τι απ’ όλα. Ειλικρινά, δε βγήκε άκρη και αυτό ήταν που τον έβλαψε ανεπανόρθωτα.

Δεύτερον, το συνολικό πρόσημο από τη φάση των ομίλων είναι θετικό.

Τρίτον, ο χρόνος είναι καλός γιατρός, στο ματς του Europa πάλι θα ανοίξει η όρεξη για κάτι καλό.

Τέταρτον, κάθε τρεις και λίγο με ρωτάνε στον sport24 radio 103,3 τι παίκτη θα είχε ανάγκη o Ολυμπιακός. Η απάντησή μου είναι πάντα ένα στόπερ κλάσης. Γιατί απλά, το χρειάζεσαι για αυτά ακριβώς τα παιχνίδια. Τα ματς που δεν έχουν αύριο. Τα ματς που θα ‘ρθει ένας παικταράς και θα σε κερδίσει μόνος του. Τα ματς που θα θελήσεις την υπέρβαση!

Πέμπτον, τα πολύ μεγάλα παιχνίδια σε όλα τα αθλήματα τα κερδίζουν οι άμυνες. Νόμος…