Φοβούνται ρε τα παλικάρια;

Μα όποιος και να τύχαινε στον Ολυμπιακό, δεν θα ήταν εύκολος αντίπαλος. Μην τρελαινόμαστε, μην... ξεφεύγουμε και μην γυρνάμε την πλάτη στα απλά και ποδοσφαιρικά. Οι 8 ομάδες που ήταν στην απέναντι γυάλα, έχουν άλλη νοοτροπία, άλλη λειτουργία και φυσικά, ένα κάρο μεγάλους τίτλους. Ο νταμπλούχος Ελλάδας με την παρουσία του και μόνο στην κλήρωση , απέδειξε ότι δούλεψε σωστά. Και τώρα απλά, κυνηγά το όνειρο.

Η Γιουνάιτεντ, είναι ένα κλάμπ με την δική του ιστορία. Έχει «μονοπωλήσει» τίτλους για καμιά 15ετια και άσχετα με το αν φέτος η σφραγίδα του Φέργκιουσον, έχει αρχίσει να ξεθωριάζει, οι «μπέμπηδες» είναι ένα συγκρότημα που ο Ολυμπιακός οφείλει να το σεβαστεί. Αυτό που δεν έχει καμία ανάγκη να κάνει η ομάδα του μεγάλου λιμανιού, είναι να φοβηθεί. Η τεράστια πρόκληση για τους «ερυθρόλευκους» είναι μπροστά. Πρόκληση για τους προπονητές, τους παίκτες, την διοίκηση , τους φιλάθλους. Για όλο τον κόσμο.

Το όνειρο κάθε ποδοσφαιριστή

Ήδη άρχισαν οι αναλύσεις. Ήδη θα έχετε διαβάσει την.... ακτινογραφία της Γιουνάιτεντ . Το πώς παίζει, το πώς δεν παίζει. Γιατί «σέρνεται» στο Αγγλικό πρωτάθλημα και ποιες είναι οι αδυναμίες της. Αυτό όμως που θα πρέπει να κρατήσετε, είναι ένα και μοναδικό και δεν έχει να κάνει με τους Άγγλους. Έχει να κάνει αποκλειστικά και μόνο με τον Ολυμπιακό: Αυτοί οι αγώνες, είναι η χαρά του ποδοσφαιριστή. Είναι τα ματς που όταν ήταν μικρός και ονειρευόταν να παίξει μπάλα, έκλεινε τα μάτια και τα ζούσε με την φαντασία.

Έλληνες, Ισπανοί, Νοτιοαμερικάνοι, απ’ όπου κι αν κατάγονται οι παίκτες του Μίτσελ, αυτή την φορά, θα μπορούν να φτιάξουν την δική τους πραγματικότητα για όσα ονειρεύτηκαν. Πρώτα στο δικό τους σπίτι που θα «κοχλάζει» και μετά στο... θέατρο των ονείρων! Γιατί και τα όνειρα, έχουν το δικό τους θέατρο. Το ποδόσφαιρο, όπως λέμε συνέχεια, ποτέ δεν διεκδίκηση τον τίτλο του «πιο δίκαιου αθλήματος». Κάθε άλλο.

Η έκπληξη, είναι βαθιά ριζωμένη στην ουσία του όμορφου αυτού σπορ. «Έντεκα αυτοί, έντεκα και εμείς» που είχε πει κάποτε ο Αναστόπουλος. Κανείς το ξαναλέω, δεν έχει δικαίωμα να «μειώσει» την Γιουνάιτεντ. Κανείς δεν μπορεί να κάνει το λάθος και να...πατήσει πάνω στην κακή εικόνα που εμφανίζουν τούτη την εποχή οι παίκτες του Μόγες. Αλλά και κανείς δεν δικαιούται να «αποκλείσει» τον Ολυμπιακό.

Να τον ξεγράψει πριν καν τον δει να παλεύει. Ο Μανωλάς και ο Σιόβας δεν έχουν λόγο να φοβηθούν την επίθεση των Άγγλων και στην τελική ο Μήτρογλου ο φετινός, μπορεί για πλάκα να βάλει γκολ στην άμυνα της Γιουνάιτεντ.

Δεν "κουρελιάζεται" η MAN U

Και τα αναφέρω ως παραδείγματα για να δείξω, ότι δεν μπορούμε να κάνουμε συζήτηση επί τακτικών θεμάτων τόσο νωρίς και πριν καν δούμε την κατάσταση των μονομάχων λίγα 24ωρα πριν τα ματς. Από την άλλη, η Μάντσεστερ δεν πάει καλά στην Πρέμιερ, αλλά η πορεία στο Τσάμπιονς Λίγκ, είναι «μέσα στο πρόγραμμα». Τρεις νίκες εντός, σοβαρή εκτός. Δεν είναι από τις ομάδες που ξαφνικά τις «κουρελιάζεις»!

Ο Ολυμπιακός θα βρει μπροστά του και την κακή παράδοση. Τέσσερις φορές κόντρα σε αυτή την ομάδα, ισάριθμες ήττες και μόνο δυο γκολ στην Ριζούπολη. Επίσης στην Αγγλία η ομάδα δεν έχει νικήσει ποτέ! Για όλα όμως υπάρχει η πρώτη φορά και τα ρεκόρ ζούνε για να σπάνε.

Εξάλλου, κάνει το καλό στο σπίτι σου και έξω μην κερδίσεις, αλλά πάρε κάτι! Θεωρώ ότι παικτικά, θα μπορούσε να «πέσει» και με κάτι πιο... βατό(Ντόρτμουντ) αλλά και με πολλά χειρότερα!

Η Γιουνάιτεντ είναι ένα σωματείο που απέκτησε πολλούς υποστηρικτές τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, έπαιξε όμορφο ποδόσφαιρο, «έχτισε» χαρακτήρα και φιλοσοφία, αλλά ο Ολυμπιακός δεν έχει λόγο να μην διεκδικήσει τις δικές του πιθανότητες! Φαβορί δεν είναι αλλά και τι έγινε; Όλα παίζουν ρόλο. Αφήστε που στο πρώτο 15μερο του Μάρτη, η Γιουνάιτεντ έχει να παίξει με Σίτι και Λίβερπουλ! Όλα μετράνε!

Κρατήστε και αυτό: «Εγώ να ταξιδέψω ήθελα και τα κατάφερα. Τώρα που θα πάω, περνάει σε δεύτερη μοίρα». Αυτή ήταν η πρώτη δήλωση του Μίτσελ, πριν αρχίσει η κλήρωση! Πολύ σωστός. Χίλια δίκια με το μέρος του Ισπανού, που πορεύτηκε ταπεινά μαζί με τους ποδοσφαιριστές του και μπήκε στους «16» του Τσάμπιονς Λίγκ. Έτσι ταπεινά θα πάει η ομάδα και στο επόμενο εμπόδιο. Κι αν (λέμε αν) το ξεπεράσει, θα ‘χει γράψει ιστορία...