Γαζέλα από Γουινέα

Από τα εννέα τέρματα που είχε δεχθεί ο Ολυμπιακός στην… ατελείωτη (λόγω πανδημίας) φετινή αγωνιστική περίοδο, ο Άρης είχε βάλει τα τρία. Και πέτυχε και άλλο ένα! Είναι το στυλ των Θεσσαλονικέων που τους παρέχουν την ευχέρεια να απειλούν την καλύτερη ελληνική ομάδα και την τσιμεντένια άμυνά της.

Οι Πειραιώτες κέρδισαν χάρη σε ένα ξέσπασμα στο πρώτο μέρος κι ας μην είχαν γκολ από τους Βαλμπουενά και Ελ Αραμπί. Ναι, όπως το διαβάζετε. Τρία τέρματα, χαμένο πέναλτι και πουθενά σε αυτά οι δυο ποδοσφαιριστές που φέτος οργιάζουν. Δε χρειάστηκε. Πολύ απλά. Γιατί ο Μαντί Καμαρά, είχε αποφασίσει να είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής. Κάλπαζε στο χορτάρι, όπως καλπάζει και η ομάδα του προς την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Σε ρόλο «αλωνιστή» πίσω από το φορ, έδειξε ότι στο σύγχρονο ποδόσφαιρο οι… δαντέλες και οι… ποιητές της μπάλας, πλέον κινδυνεύουν από αυτούς που «καταπίνουν» χιλιόμετρα, δε χαμπαριάζουν και ορμάνε παντού. Τόσο απλά…

Το θέμα βέβαια με τον Ολυμπιακό είναι, ότι ακόμη και εκεί που δείχνει ότι δεν έχει όρεξη, μπορεί να την βρει. Ή ακόμη πιο σωστά, μπορεί να αναγκάσει τον αντίπαλό του να του… στρώσει το τραπέζι για να έχει ένα ευχάριστο δείπνο. Ο Άρης κλασικά, μπήκε στο Καραϊσκάκη με όρεξη, κέφι, τη γνωστή μπάλα-αλάνας (και το γράφω θετικά για τους κίτρινους), που έχει αναγκάσει κόσμο και κοσμάκη στην ποδοσφαιρική Ελλάδα να βλέπει με συμπάθεια το συγκρότημα του Ένινγκ. Και πραγματικά οι Θεσσαλονικείς, μπόρεσαν στα πρώτα λεπτά να δημιουργήσουν μια αλλιώτικη εικόνα από αυτή που παρακολουθήσαμε στη συνέχεια.

Ο Ολυμπιακός που μέχρι αυτό το ματς είχε σκοράρει 14 γκολ στα πρώτα 15 λεπτά των αγώνων του, τούτη τη φορά, ήταν λίγο μπερδεμένος και αρκετά μονόπαντος. Ο Άρης είχε τρεις προσπάθειες εκτός περιοχής (είναι πολύ δύσκολο φέτος) οποιαδήποτε ομάδα να πατήσει την κόκκινη περιοχή. Ο Μαρτίνς και οι παίκτες του, έχουν δημιουργήσει έναν χώρο γεμάτο… νάρκες μπροστά από τον Σα και αυτό είναι το μεγαλύτερο από τα «κλειδιά» που επανέφεραν τον τίτλο στο λιμάνι.

Ένα άλλο κλειδάκι είναι η πίεση. Και αυτή η πίεση ψηλά, έριξε τον συμπαθή Άρη στο καναβάτσο. Από Θεός του πολέμου, έγινε… μάρτυρας πριν καλά- καλά το καταλάβουν και οι ίδιοι οι παίκτες του Ολυμπιακού. Ο Μπρούνο Γκάμα είχε κέφια, ο Ρόουζ ανέβαινε σωστά για κάποια διαστήματα, ο Φετφατζίδης με τον Ιντέγε κρατούσαν μπάλα όσο έπρεπε και ξαφνικά, μέσα σε 12 δευτερόλεπτα έχαναν 2- 0!

Ο Μαντί Καμαρά, όπως έγραψα πιο πάνω που καταπίνει τα χιλιόμετρα για πλάκα, ποδοσφαιριστής-γαζέλα, που συν τοις άλλοις, δείχνει και ώριμος και μακριά από επιπολαιότητες της έναρξης της κόκκινης καριέρας του, ήταν ο απόλυτος πρωταγωνιστής! Το προσωπικό του κρεσέντο, άρχισε με σωστή πίεση στον Δεληζήση. Ο τελευταίος έκανε κακό ανοιχτό κοντρόλ με το αριστερό, επίσης κακό μάζεμα με το δεξί και ο Καμαρά του πήρε τη μπάλα για να συνεργαστεί με τον Βαλμπουενά και να σκοράρει. Μετά από 12'' (τη σέντρα του Άρη) ήταν ο Μασούρας που πίεσε και έκλεψε από τον Ρόουζ. Ο Ελ Αραμπί σέρβιρε στον Καμαρά και… γεια σας. Ο πιο γρήγορος διπλός πανηγυρισμός στην καριέρα του Αφρικανού. Στο τρίτο «παστέλι» ο Καμαρά έγινε… Βαλμπουενά και Φορτούνης μαζί, έβγαλε από δεξιά, μια υπέροχη διαγώνια και ο Μασούρας μπήκε στη λίστα των σκόρερ. Ο Άρης ήταν ο πυγμάχος, που ανέβηκε στο ρίνγκ, έριξε τα πρώτα χτυπήματα, πίστεψε ότι θα περάσει κάποιο καλό στον αντίπαλο, αλλά από λάθος εκτιμήσεις, κατέβασε χέρια και τις «έφαγε».

Ο Μαρτίνς με τον Καμαρά ψηλά, είχε εξασφαλίσει τρεξίματα, πίεση, στήριγμα στην τριάδα της επίθεσης και είχε πάρει τον αγώνα τόσο μα τόσο νωρίς που μετά άνετα σκεφτόταν τις αλλαγές που θα έκανε. Αλλαγές από τις οποίες πήρε ελάχιστα πράγματα. Ή για να το γράψω και πιο σωστά, κέρδισε ότι ξεκουράστηκαν αυτοί που βγήκαν, αφού όσοι μπήκαν θέλουν ρυθμό. Θέλουν διάρκεια, θέλουν περισσότερα και πιο γερά πατήματα. Ο χρόνος τα φέρνει αυτά και η προπόνηση. Ο Ολυμπιακός έδειξε ελάχιστα πράγματα σε όλο το δεύτερο μέρος, έμοιαζε ο τρόπος παιχνιδιού του, με αυτόν του πρώτου τέταρτου, με την διαφορά ότι ο Άρης δεν ήταν τόσο καλός όπως στο ξεκίνημα της αναμέτρησης.

Οι φιλοξενούμενοι βρήκαν γκολ με τον Ιντέγε , ενώ αντιθέτως με τους γηπεδούχους, είχαν παίκτη που ήρθε από τον πάγκο (Μαντσίνι) και έκανε σπουδαία δουλειά. Ο Άρης θα ‘χει να καυχιέται ότι από τα δέκα γκολ που ‘χει δεχθεί ο Ολυμπιακός έχει πετύχει τα τέσσερα. Ο Μαρτίνς παραδέχθηκε πως δεν ήταν ίδιος ο ρυθμός και η ένταση με το ματς στην Τούμπα. Δίκιο είχε. Συμφωνώ. Βέβαια, στην έδρα του ΠΑΟΚ είναι λογικό να βρίσκονται περισσότερο στην τσίτα, από ένα ματς στην έδρα τους.

Ο Ολυμπιακός από την δική του πλευρά, έχει μπροστά τρεις στόχους! Πρώτος, η ολοκλήρωση των πλέι-οφ με όσο το δυνατόν καλύτερο τρόπο. Δεύτερος στόχος, το κύπελλο και τρίτος η αναμέτρηση με τους Γούλβς. Έχει να δει πολύ Ολυμπιακό ο κόσμος του -δυστυχώς- από την τηλεόραση και για αυτό, όσο περισσότεροι είναι έτοιμοι να μπουν στην εξίσωση τόσο καλύτερα θα λειτουργήσει η ομάδα.

Μη ξεχνάτε άλλωστε ότι σε μικρό σχετικά διάστημα θα παίξει με Παναθηναϊκό, ΠΑΟΚ (κύπελλο) και ΑΕΚ...