Για... δέσιμο

Εγώ πρόλαβα να σας το πω από το πρωί στο Show must go on. Αν ακούσετε το συγκεκριμένο επεισόδιο στο podcast θα τα καταλάβετε όλα! Ο Ολυμπιακός είναι η πιο παλαβή ομάδα στην φετινή Ευρωλίγκα!

Θέλετε γιατί τον αναγκάζουν οι συνθήκες; Θέλετε γιατί έτσι του έχει βγει. Με τους συγκεκριμένους τύπους δε θα βγάλεις ποτέ άκρη. Ούτε σε σειρά υποχρεώσεων, ούτε καν μέσα σε ένα παιχνίδι. Σας παρακαλώ και προκαλώ να ξαναδείτε αυτή την αναμέτρηση με την Βιλερμπάν. Και θα καταλάβετε πόσο ικανοί είναι οι «ερυθρόλευκοι» να… ανεβοκατεβάζουν επιδόσεις και επιλογές. Βέβαια, όταν έχεις έναν «φονιά» στην ομάδα, έχεις και τις πιθανότητες να σωθείς στο τέλος.

Ο Κώστας Σλούκας τιμώρησε τον Πάρκερ, ισοφάρισε στο τέλος του 40λεπτου και μετά όλα έγιναν εύκολα γιατί οι «ερυθρόλευκοι» το ήθελαν πιο πολύ. Θα μπορούσαν όμως να το ‘χαν πάει και πιο εύκολα, αλλά δίνω ένα δίκιο στον Μπαρτζώκα που μίλησε για σκληρή Βιλερμπάν.

Οι Γάλλοι όντως δε παραδόθηκαν και παραλίγο να κερδίσουν μέσα σε τέσσερις μέρες δυο φορές τον Ολυμπιακό (βρε τι τραβάμε…) Ήταν δεδομένο για εμένα πως ο Γιώργος θα τους αμόλαγε στο Αστρομπάλ σε εντελώς διαφορετική ένταση από το ματς του ΣΕΦ! Και η πραγματικότητα είναι ότι στο πρώτο μέρος οι Γάλλοι την έπαθαν από παίκτες που δεν το περίμεναν.

Ο Οκτάβιους Έλις έκανε το πιο ώριμο παιχνίδι του με την φανέλα των Πειραιωτών και ήταν εξαιρετικός και ο Τζένκινς στο να βασανίσει την κυκλοφορία της γαλλικής επίθεσης. Γενικά, η απουσία του Φόλ, έφερε ελευθερία στους ψηλούς του Ολυμπιακού. Ο Έλις σας έγραψα, ο Πρίντεζης άνετος και ωραίος. Εδώ μπήκε ο Μάρτιν και μέχρι -δυστυχώς- να χτυπήσει ήταν σούπερ σε ελάχιστο χρόνο συμμετοχής. Και όταν επέστρεψε έκανε τα ίδια. Μεγάλο πράγμα να παίρνεις βοήθεια σε σταθερότητα από τους «πύργους» σου.

Έτσι όπως σας τα περιγράφω, η διαφορά στο μυαλό όσων δεν έχουν δει το ματς είναι διψήφια ε; Και ναι, πήγε στο… δεκάρικο η ελληνική ομάδα, αλλά όσο βάδιζαν προς τα αποδυτήρια για ξεκούραση, τόσο έβρισκαν στόχο οι γηπεδούχοι. Ακόμη και… ορειβατικό τρίποντο έβαλαν, αλλά την δουλειά την έκαναν, γιατί πιστέψτε με θα μπορούσαν να ‘χαν πάθει χοντρή ζημιά από τον σοβαρό Ολυμπιακό, που δεν είχε καμία διάθεση πολλών χαζών επιλογών όπως στην έδρα του πριν λίγες μέρες.

Το +7 των «ερυθρόλευκων» θα ήταν μεγαλύτερο αν δεν έτρωγαν κάποια σουτ και αν είχαν πιο καθαρό μυαλό σε κάποιες στιγμές που κόλλησαν δίχως λόγο στην επίθεση. Κακά τα ψέματα όμως , όπως περιμέναμε όσοι γνωρίζουμε καλά αυτή την ομάδα, η μεταμόρφωσή της προς το καλύτερο ήταν ολοφάνερη σε σχέση με το χάλι της Παρασκευής. Απλά το γαμώτο είναι αυτό που σας τόνισα στον πρόλογο: Ποιος ο λόγος να πετάς νίκες και βαθμούς με ομάδες που δεν είναι καλύτερες από εσένα.

Ο κεφάτος Χάουαρντ κράτησε την Βιλερμπάν μέσα στο κόλπο στις δύσκολες για αυτή στιγμές της τρίτης περιόδου. Και έτσι με μεθοδικότητα και τον ρυθμό πλέον πιο γρήγορο που τους βόλευε, οι Γάλλοι ροκάνισαν την διαφορά και απέναντι σε έναν φρόνιμο Ολυμπιακό απέκτησαν δικαίωμα να διεκδικήσουν νέα νίκη. Πίεσαν σε όλο το γήπεδο, έκλεβαν μπάλες και ανανέωναν επιθέσεις. Μέσα σε 15’’ σε μια φάση έβαλαν 5 πόντους και πέρασαν με 3 μπροστά. Είχε χαλάσει κάθε ηρεμία και κάθε λογική για τους Πειραιώτες. Δεν ήταν αυτοί προηγούμενο στο σκορ. Ήταν κυνηγοί. Ξανά. Όπως και στο ΣΕΦ. Δε το ήθελαν, έπρεπε να το είχαν αποφύγει. Τους έκανε και την ψυχολογία άνω- κάτω αυτό.

Σε ένα εμβόλιμο παιχνίδι, η νίκη θα ήταν καλό δώρο. Καμία κίνηση μακριά από την μπάλα. Κανένα σουτ στην αδύναμη πλευρά. Καμία παρουσία παιχνιδιού «δυο εναντίον δυο». Και η άμυνα θύμα στον ρυθμό των Γάλλο. Αυτό ήταν το κακόγουστο μενού στο δεύτερο μέρος. Και τι έμεινε να κάνει ο Ολυμπιακός; Να παίρνει τη μπάλα ο Μακ Κίσικ και να πηγαίνει μέσα σ’ όλα! Και μόλις βρήκε κάποιες λύσεις ο Σλούκας, τότε γιγαντώθηκε το μεγαλύτερο πρόβλημα που είχε η ομάδα. Τα ριμπάουντ. Τα άρπαζαν οι Γάλλοι στην κόκκινη ρακέτα και ανανέωναν επιθέσεις. Πήραν 11 οι παίκτες του Πάρκερ και το ένα πόνεσε τον Ολυμπιακό πιο πολύ από το άλλο.

Το ματς έγινε θρίλερ και όλα έδειχναν πως η Βιλερμπάν θα κέρδιζε. Εκεί όμως ο αδερφός του προέδρου, ή δε τους είπε να κάνουν φάουλ ή τον έγραψαν στα παλιά τους τα παπούτσια. Έτσι ήρθε η τριποντάρα του Σλούκα και ο Πάρκερ κράταγε την καράφλα του με απόγνωση.

Στην παράταση, έγιναν τα εξής: Σλούκας την μπάλα και όλα καλά. Χάρισον με εξαιρετική ψυχραιμία, αλλά πάνω απ’ όλα, μα πάνω απ’ όλα, έβγαλε τέσσερις συνεχόμενες άμυνες ο Βεζένκοβ για σεμινάριο. Ο Σάσα που δεν έκανε καλό παιχνίδι, στο πεντάλεπτο της παράτασης έπαιξε καθοριστικότατο ρόλο. Ρίξτε και μια ματιά στο στατιστικό, ώστε να καταλάβετε γιατί οι Πειραιώτες φέτος έχουν βάλει σκοπό να παλαβώσουν και τους ίδιους τους εαυτούς τους. Εγώ σηκώνω τα χέρια ψηλά σα την επιστήμη, αλλά οφείλω να κλείσω το κείμενο γράφοντας ότι ήταν μια πολύτιμη νίκη, ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα τόσο για ψυχολογικούς όσο και για βαθμολογικούς λόγους.

Μη λησμονούμε επαναλαμβάνω, ότι ήταν παιχνίδι εκκρεμότητας. Και την Παρασκευή υπάρχει κάτι σαν… τελικός στην αρένα του Κάουνας. Απέναντι στην Ζαλγκίρις που επίσης έχει κερδίσει στο ΣΕΦ και με τις επιδόσεις της έχει δίκαια αποσπάσει αρκετά χειροκροτήματα από τον κόσμο του μπάσκετ…