Για ηρεμήστε λίγο

"Δεχόμαστε γκολ από το πουθενά" είπε ο Λεμονής. Δίκιο έχει. Αλλά το ζει σε κάθε αγώνα. Ο Ολυμπιακός κέρδισε τον Απόλλωνα, αυτή είναι η ουσία. Απέφυγε τη… μπανανόφλουδα που του πέταξε ο αντίπαλος και συνεχίζει τον δρόμο του, στην προσπάθεια για την κατάκτηση ενός ακόμη τίτλου.

Ευκαιρία λοιπόν, να πούμε δυο - τρία πραγματάκια μετά από αυτό το επιτυχημένο αποτέλεσμα. Γιατί μια ομάδα τη βοηθάς καλύτερα με την κριτική σου, όταν έχει κερδίσει.

Όταν είναι (από ήττα) πεσμένη κάτω, γίνεσαι και μετά Χριστόν Προφήτης πολλές φορές. Αφήστε που σε αυτή την περίπτωση εμφανίζονται και κάθε λογής τύποι να βγάλουν χολή και μίσος. Για πάμε λοιπόν. Πρώτα επιτρέψτε μου να τελειώσω με τον αγώνα. Δε ξέρω εσάς, αλλά εμένα το πρώτο μέρος μου άρεσε αρκετά. Και καταλαβαίνεις αν ένα ημίχρονο είναι ουσιαστικό και ωραίο από το πόσο γρήγορα κυλάει. Η ώρα λοιπόν στο Καραϊσκάκη πέρασε στο 45λεπτο.

Και σε αυτό έπαιξε μεγάλο ρόλο ο Απόλλωνας. Έχω πει κάμποσες φορές, πως η «ελαφρά ταξιαρχία» δεν είναι κακό σύνολο. Ο Μάντζιος δημιούργησε μια καλή ομάδα, όμως αρκετοί προπονητές δε μένουν στην Ελλάδα αρκετά για να γευτούν τους καρπούς. Ο Ατρόμητος (και ο Σπανός) κράτησε τον Κάναντι. Ο Απόλλωνας θέλησε να λειτουργήσει σαν… περσινός Ατρόμητος. Τέλος πάντων. Οι Απολλωνιστές παρότι βρέθηκαν στην έδρα του Ολυμπιακού, έπαιξαν με τις γραμμές σχετικά ψηλά.

Αυτό είναι και καλό και κακό. Το καλό ήταν ότι δεν απείχαν τόσο μακριά από την απειλή και δυσκόλευαν και τις κινήσεις των "ερυθρόλευκων" αμυντικών και χαφ. Το κακό ήταν, πως όποια μπάλε πέρναγε σωστά, δημιουργείτο και απειλή. Ο Τζούρτζεβιτς που (ορθώς) ξεκίνησε, ήταν μονίμως στο… τσακ. Θύμισε Πίπο Ινζάγκι ο Σέρβος, αλλά στο ποδόσφαιρο, και εκατό φορές να πιαστείς οφσάιντ, όταν παίζεις στα όριά του, μια- δυο θα σου "κάτσουν".

Τελικά δεν έκατσε στον Ούρος, αλλά στον Ελαμπντελαουί που ήταν ο καλύτερος των "ερυθρόλευκων" σε εκείνο το διάστημα. Ο Ομάρ μπήκε διαγώνια για άλλη μια φορά. Πήρε την κατάλληλη στιγμή την ασίστ του Ρομαό και ισοφάρισε. Βλέπετε οι φιλοξενούμενοι, πέρα από την δική τους τακτική, έπαιζαν και με… δεκάρι τον Σισέ. Ξέρω ότι αν το διάβαζε ο συμπαθής Αφρικανός θα στενοχωριόταν, αλλά είναι πραγματικότητα. Δε σημαίνει κάτι για την αξία του. Όμως σε αυτόν τον αγώνα, δεν ήταν καλά. Κάτι είχε.

Μπλόκαρε δυο φορές και έκανε το ίδιο λάθος. Την πρώτη φορά μπήκε γκολ, τη δεύτερη η μπάλα έφυγε άουτ. Έτσι οι μονομάχοι πήγαν στα αποδυτήρια με το 1- 1. Ο Ολυμπιακός με την ισοφάριση είχε αποφύγει πονοκεφάλους, ο Απόλλωνας είχε "φάει το μισό βόδι" με θετικό αποτέλεσμα. Η πίεση του Ολυμπιακού συνεχίστηκε, η διάταξη του Απόλλωνα δεν άλλαξε. Για άλλη μια φορά ο Λεμονής έκανε νωρίς τις αλλαγές.

Τούτη τη φορά δε βρέθηκε με δυο φορ στο γήπεδο. Έβγαλε τον Τζούρτζεβιτς και έβαλε τον Ανσαριφάρντ, που έμελλε να πετύχει τα άλλα δυο γκολ της νίκης. Και έβαλε και τον Πάρντο που βοήθησε όσο μπορούσε από την πλευρά του, είχε και την ασίστ στο 2- 1 (στο τρίτο ο Φορτούνης). Ο Ολυμπιακός βάσει εικόνας κέρδισε δίκαια. Ήταν καλύτερος, το κυνήγησε, είχε 19 τελικές παρακαλώ και μόχθησε για να πάρει τους τρεις βαθμούς.

Αξίζουν πάντα συγχαρητήρια σε κάθε ομάδα που κερδίζει. Ο Απόλλωνας δίχως… πούλμαν στο τέλος είχε και πίκρα. Όμως δε γινόταν να πάρουν κάτι παραπάνω οι Απολλωνιστές. Δε το άξιζαν κιόλας με δυο προσπάθειες και αυτές από τις πάσες του Σισέ. Και τώρα ας μου επιτρέψετε να γράψω κάποια πράγματα στους παίκτες του φετινού Ολυμπιακού:

• Καταλαβαίνω ότι έχουν άγχος, ότι "τρώνε χώματα" και κουβαλάνε βάρος μιας πολύ βαριάς φανέλας. Αυτό δεν δικαιολογεί το ύφος τους.

• Δε γίνεται όποιος βάζει γκολ να είναι μουτρωμένος, επειδή ντε και καλά, αδικήθηκε από τον προπονητή.

• Είναι γνωστό ότι δεν είμαι τρελός φαν του Λεμονή, όμως όλα έχουν ένα όριο. Στην προκειμένη περίπτωση, αυτός δουλεύει για να κερδίζει η ομάδα και πολλοί παίκτες , του κάνουν μουτράκια.

• Ο Ολυμπιακός είναι σε "πόλεμο"δε γίνεται να αντιδρούν σαν παιδάκια εφηβικού (για να μη γράψω και πιο κάτω).

• Μπορεί να φαίνεται σε κάποιους παράξενο αυτό, αλλά τα προβλήματα στις ομάδες έτσι ξεκινάνε.

• Δε γίνεται να παίζουν χαλαρά και να κάνουν του κεφαλιού τους. Ο Σισέ στο πρώτο μέρος είχε μπερδέψει σε ποια ομάδα έπαιζε.

• Ο Σεμπά δε μπορεί να βγαίνει… παραπονούμενος και να έχει αυτή την εικόνα. Δεν αναφέρομαι στο τακτικό σκέλος.

• Ο Πάρντο δε μπορεί να είναι στο «μια καλός, μια κακός». Και μιλάω καθαρά για το στυλ που έχει.

• Μη μπερδευτείτε. Δε μιλάω καθόλου για μπάλα. Για όρεξη γράφω και για στυλάκι.

• Δεν γίνεται μέσα στο Καραϊσκάκη με αντίπαλο τον Απόλλωνα και όχι την… Μπάρτσα, ο τερματοφύλακας να παίρνει κίτρινη για καθυστερήσεις. Όμως εδώ θα δικαιολογήσω τον Προτό μόνο για ένα λόγο: Έχουν γίνει τα πάντα, ίσως φοβήθηκε (το έκανε στο 2-1).

• Θα το ξαναγράψω και δεν το τονίζω ούτε για να θυμώσει ο κόσμος, ούτε για να αγριέψει ο Λεμονής (που κλήθηκε να σκουπίσει τις… λαδιές του Χάσι): Το φετινό πρωτάθλημα είναι μεγάλη μάχη. Οι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού, καλούνται να προσπαθήσουν πολύ για να το κατακτήσουν. Συμβόλαιο με την ενδεκάδα δεν έχει κανείς. Πρέπει λοιπόν να ηρεμήσουν και να κοιτάξουν αποκλειστικά και μόνο το κοινό καλό.

• Τα γράφω μετά από νίκη, γιατί δε θα έχουν καμία ουσία να τονιστούν μετά από ήττα. Κουράστηκα να βλέπω μουτρωμένους παίκτες που ένας δείχνει τον εαυτό του, ο άλλος τη φανέλα του , ο τρίτος τον προπονητή, ο τέταρτος κάνει "σουτ" και πάει λέγοντας. Έξω από τα αποδυτήριά τους, η ΠΑΕ έχει γεμίσει με φωτογραφίες ανθρώπων που τίμησαν, ίδρωσαν και μάτωσαν την φανέλα του Ολυμπιακού. Ας καθίσουν λίγο να τις χαζέψουν…

ΥΓ. Είναι πολύ σκληρός ο Ολυμπιακός ακόμη και αν κουβαλάει αυτά που σας έγραψα. Και μπορεί να γίνει μόνο καλύτερος. Γνώμη μου…