Πριν λίγους μήνες, ο Μεξικανός συγγραφέας Οντίν Ντουπεϊρόν, βρέθηκε στη χώρα μας. Γοητευμένος από αυτή έκανε μια δήλωση. Είπε συγκεκριμένα:

«Α υτές τις μέρες που είμαι εδώ νιώθω ότι οι Ελληνες είναι ένας λαός με δύναμη και προσωπικότητα. Αν έγραφα λοιπόν μία ιστορία για την Ελλάδα του σήμερα ο πρωταγωνιστής της ιστορίας θα ήταν ένας άνθρωπος όπως οι Έλληνες. Ένας άνθρωπος, δυνατός, μαχητής και πολεμιστής».

Και τώρα εγώ πρέπει να προσθέσω, ότι αν έπρεπε ο Μεξικανός να το… προχωρήσει, να το πάει σε ομαδικό επίπεδο, να αναλύσει πείσμα, πάθος και αντοχές, μάλλον ως ελληνική ομάδα θα προτιμούσε να είναι με τον μπασκετικό Ολυμπιακό! Όλη τη χρονιά την περάσαμε παρέα. Και θα συνεχίσουμε… Μετά το τέλος κάθε αγώνα, εγώ σας αράδιαζα κάποιες σκέψεις, εσείς διαβάζατε, συμφωνούσατε ή διαφωνούσατε. Εννοείται ότι σας ευχαριστώ άπαντες και μόνο για τον κόπο να δείτε τι έγραψε η αφεντονουτσουνάρα μου. Αν σε κάτι έχω επιμείνει, αυτό είναι ότι ο Ολυμπιακός του μπάσκετ, αποτελεί την πιο μαχητική ομάδα της χώρας μας, ανεξαρτήτως αθλημάτων και κατηγοριών.

Αυτός ο Ολυμπιακός, που πέρασε στο ένατο φάιναλ- φορ της ιστορίας του. Αυτός ο Ολυμπιακός, που επί προεδρίας Αγγελόπουλων θα βρεθεί στο 5 φάιναλ- φορ σε 7 χρόνια(τεράστια η προσφορά τους και το ήθος τους, έτσι δεν είναι;), αυτός ο Ολυμπιακός που υποχρεώνει κάποιους από αυτούς που ένα βράδυ του Οκτώβρη είχαν πάει στο ΣΕΦ και «ζητούσαν ρέστα», τώρα να ψάχνουν να βρουν μια καλή εκδρομή για την Ιβηρική. Αυτός ο Ολυμπιακός που έχει τη χειρότερη έδρα στην Ευρωλίγκα και έπρεπε να φιλοξενήσει δυο φορές τη Μπάρτσα για να αισθανθεί ότι , ναι ρε γαμώτο έχει κι αυτός κόσμο. Έχει κι αυτός ανθρώπους που μπορούν να το γεμίσουν το γήπεδο, να φωνάξουν, να στηρίξουν.

Μη τρελαίνεστε, στο επόμενο εντός ματς, ούτε 3 χιλιάδες δε θα είναι μέσα, αλλά σας τα έχω πει: Και τι έγινε; Τα βουνά είναι πολύ μαθημένα στα χιόνια. Και αυτά τα χιόνια, τα ευρωπαϊκά δε φοβίζουν την «πολεμική μηχανή». Ο Ολυμπιακός έδειξε από πολύ νωρίς τα δόντια του στη φετινή Ευρωλίγκα. Ολοκλήρωσε λοιπόν το βράδυ της 23 του Απρίλη τον στόχο του. Να γυρίσει στο μεγάλο ραντεβού. Η παρέα αυτή –επειδή ξέρω ότι σας αρέσουν οι ιστοριούλες- ένα χρόνο πριν, επέστρεφε με μια πτήση τσάρτερ από την Μαδρίτη. Είχε μόλις ηττηθεί με 3- 2 από τη Ρεάλ. Είχε μόλις αφήσει τα σκήπτρα μετά από μια διετία ανεπανάληπτου θριάμβου. Είχε «πέσει όρθια» αυτή η παρέα, κάνοντας το χρέος της.

Απέναντι στον εαυτό της, σε κανέναν άλλο. Εξάλλου, ποιος τολμά να ζητήσει το λόγο για επιδόσεις στην Ευρωλίγκα από τον Ολυμπιακό; Μόνο κάποιος που δε ξέρει τι του γίνεται. Οι «ερυθρόλευκοι» γύρισαν λοιπόν και έναν χρόνο μετά, θα το ξαναπάρουν το αεροπλάνο και θα πάνε πάλι στη Μαδρίτη.

Χάρη στην τριποντάρα του Πρίντεζη, ανήμερα της γιορτής του. Τελικά η μοίρα του Γιώργου το έχει… γραμμένο να τον συνδέει με τα μεγαλύτερα καλάθια της ιστορίας της ομάδας. Και είχε 0/5 στα τρίποντα ως εκείνη τη στιγμή. Στα 5’’ ο Σπανούλης κλείστηκε καλά, πέρασε στον Σλούκα. Κι αυτός κλείστηκε καλά, αλλά πέρασε στον Πρίντεζη. Και ο Γιώργος έβαλε το... τέλος, σε μια μαχητική και αποφασισμένη Μπαρτσελόνα. Γιατί την αξία στον νικητή, τη δίνει πάντα και η παρουσία του ηττημένου. Ο Ολυμπιακός δε λύγισε, ακόμη και όταν η αντίπαλός του, ήταν έτοιμη να του πάρει το παιχνίδι. Και στα 74 δευτερόλεπτα πριν το τέλος, οι «ερυθρόλευκοι» στάθηκαν ψηλά.

Κι όμως όταν τελείωσε το ημίχρονο, όλα έδειχναν ότι το αεροπλάνο θα το έπαιρναν πιο νωρίς οι Ολυμπιακοί για να ταξιδέψουν στη Βαρκελώνη ξανά. Ο Λάμπε έβαλε το πρώτο και το τελευταίο καλάθι του ημιχρόνου. Το θέμα δεν ήταν όμως τι έβαζε ο σέντερ της Μπάρτσα, αλλά πως είχαν καταφέρει να αποκτήσουν διάρκεια σε όλες τις αντιδράσεις τους οι φιλοξενούμενοι. Με την άμυνά τους να βγαίνει όπως στα τελευταία λεπτά του τρίτου αγώνα, οι Καταλανοί φανέρωσαν κάθε διάθεσή τους.

«Συνδέθηκαν» με σχετική συνέπεια στο κόκκινο καλάθι, την ώρα που για να βάλει ένα τρίποντο ο Ολυμπιακός(Σπανούλης), έριξε πριν έξι τούβλα. Οι «ερυθρόλευκοι» σε αυτό το δύσκολο μείγμα πίεσης- άγχους και «πρέπει», είχαν μεγάλο πρόβλημα. Κατώτεροι κάθε περίστασης, έχαναν με 8 πόντους στο ημίχρονο, δεν έβρισκαν διάρκεια στην αμυντική τους λειτουργία και αυτό είχε συνέπεια να «πέφτουν» στον ρυθμό της Μπαρτσελόνα και να σκοράρουν με το σταγονόμετρο. Για να άλλαζε όλο αυτό το σκηνικό, θα έπρεπε να γίνουν πάρα πολλά και κυρίως, να δινόταν η ευκαιρία να,,, ξεσηκωθούν μαζί ομάδα και κόσμος, ο οποίος και αυτός είχε μπει «στο τρυπάκι» των Καταλανών, οι οποίοι συν τοις άλλοις έβγαζαν καθαρά σουτ και έδιναν επιθετικό ρεσιτάλ. Αυτό αποδείκνυε και την ψυχραιμία τους, αλλά και τη δουλειά τους στο βίντεο. Ο Πασκουάλ είχε ετοιμάσει καλά την ομάδα του και φάνηκε στο δεύτερο 20λεπτο.

Όμως δεν υπολόγισε τον Μάντζαρη, ο οποίος πέρασε δύσκολο καλοκαίρι, αλλά θέλει να περάσει όμορφη άνοιξη. Μπήκε μπροστά ο Βαγγέλης και πήρε τη σκυτάλη από τον Πέτγουεϊ. Ναι, πρέπει να επισημανθεί η συμβολή του Μάντζαρη, αυτός κράτησε τον Ολυμπιακό όταν όλοι πίστεψαν ότι θα γίνει 5ος αγώνας. Υπήρξαν και οι «κρυφοί» ήρωες. Πέντε κινήσεις του Σλούκα, κάποιες εκπληκτικές άμυνες του Παπαπέτρου, η …πάλη των Χάντερ- Ντάνστον με τους θηριώδεις και πολύ πιο έμπειρους προσωπικούς αντιπάλους τους.

Ο Ολυμπιακός κέρδισε, γιατί αυτοί που δε περίμενε ο Πασκουάλ ή μάλλον περίμενε λιγότερο έκαναν λίγα και καλά. Στα μεγάλα παιχνίδια, κάποιες λεπτομέρειες, μπορούν να γείρουν την πλάστιγγα μια και καλή. Τη δύσκολη ώρα οι λεπτομέρειες αυτές, ήταν κόκκινες. Ώσπου ήρθε το μεγάλο σουτ, που έστειλε χιλιάδες κόσμο στο παρκέ και τον εκφωνητή να περιμένει από Ολυμπιακούς να μη μπουν στο γήπεδο. Εδώ η ομάδα πήρε την πιο συγκλονιστική σε εξέλιξη πρόκριση και αυτός πίστευε ότι ο κόσμος θα έμενε στις καρέκλες. 13 χιλιάδες που δημιούργησαν την καλύτερη εξέδρα που είχε ποτέ αυτό το γήπεδο. Ε όχι, δε θα καθίσουν να γελάνε σα χαζοχαρούμενοι με τέτοιο καλάθι, με τέτοια έκσταση, με τέτοια κατάληξη!

Σας έγραψα αρκετά στην αρχή του κειμένου, απλά οφείλω να «κλείσω» με παρόμοιο ύφος, μέχρι να ανταμώσουμε και πάλι εδώ στο επίσημο site της Ευρωλίγκας. Όταν διάφοροι έσπευσαν να «διαλύσουν» τον Ολυμπιακό τον περασμένο Ιούνη, σας είχα προειδοποιήσει ότι αυτή την ομάδα θα τη δείτε ακόμη πιο δυνατή να παίζει στο Παλάθιος Ντελος Ντεπόρτες. Το τι έγραψα δεν έχει σημασία, ήταν απλά προϊόν εμπειρίας και πληροφοριών. Εξάλλου, άλλοι είναι αυτοί που πρωταγωνιστούν σε τούτο το τμήμα. Πρώτα απ’ όλα, η παρουσία στο φάιναλ- φορ υποχρεώνει σε απόδοση ευσήμων για κάμποσους ανθρώπους: Τα συγχαρητήρια πάνε στους παίκτες, που πολεμάνε ανεξαρτήτως συνθηκών.

Μια ομάδα- νοσοκομείο, που δεν έπαψε να έχει απόντες. Πάνε στους Αγγελόπουλους, που έχουν διατηρήσει αυτό τον κορμό, «πολεμώντας» με τα οικονομικά ζόρια της εποχής και με όλα όσα συναντάνε ως εμπόδια δεξιά κι αριστερά. Τα συγχαρητήρια πάνε στον Γιάννη Σφαιρόπουλο, που άξιζε την ευκαιρία, την πήρε και έφτιαξε μια ομάδα σφριγηλή, της έδωσε ξανά το όραμα της άμυνας και μπορεί να κουβαλάει κάτι από… Ιωαννίδη σε εξελιγμένη μορφή, αλλά κι αυτό δεν είναι κακό. Πιστέψτε με, γιατί έχω ζήσει και την αυθεντική βερσιόν. Συμβολή στην παρουσία στο φάιναλ- φορ, έχει φυσικά κι ο Γιώργος Μπαρτζώκας, ο άνθρωπος που πίστεψε σε αυτά τα παιδιά, τα μάζεψε, τα προετοίμασε και είχε το σθένος να είναι όπως η είπε «η αλλαγή που έπρεπε να γίνει»!

Δεν ξέρω πόσοι από εσάς θα ταξιδέψετε στην Καστίλη, πόσοι ήδη έχετε κλείσει ταξιδιωτικό «πακέτο» ή πόσοι ψάχνετε μανιωδώς μια καλή ευκαιρία. Εγώ για να σας χαλαρώσω απλά, θα κλείσω αυτό το άρθρο ξεκαθαρίζοντάς σας, ότι το μεγάλο φαβορί στον ημιτελικό είναι η ΤΣΣΚΑ. Ο Ολυμπιακός θα είναι η πιο… φτωχή ομάδα σε μπάτζετ που θα βρεθεί εκεί. Ο στόχος έχει επιτευχθεί. Αλλά είναι η πιο πλούσια σε τρέλα, πίστη και αντοχή. Πιστέψτε με, έχουν αντέξει πολλά από εχθρούς και φίλους. Οι αντοχές τους, δεν έχουν όρια. Ακόμη κι αν χάσουν, θα το κάνουν με το δικό τους τρόπο. Αυτά για σήμερα, ο Ολυμπιακός σε άλλο ένα φάιναλ- φορ. Γιατί όταν ο ένας δε κωλώνει να …σκοτωθεί για τον άλλο, στο τέλος δε σκοτώνεται κανείς!

ΥΓ. Την έχουν κυνηγήσει όλοι αυτή την ομάδα και δικοί της άνθρωποι. Αλλά μόνο αυτή το ‘χει… τερματίσει!