Γιατί ρε παιδί μου;
Ο Ολυμπιακός συνεχίζει απτόητος την τρέλα του κι ο Παντελής Διαμαντόπουλος γράφει για όλα όσα έγιναν το βράδυ της Τρίτης (26/1) στο Μιλάνο.
Θα μπορούσε να κερδίσει ο Ολυμπιακός έναν φορμαρισμένο αντίπαλο, αλλά έτσι όπως το πήγε για 18 λεπτά, θα μπορούσε και να ‘χε χάσει με πολλούς πόντους (η τελική διαφορά είναι πλασματική και προς τις δυο πλευρές). Και να με συμπαθάτε, αλλά αν ήταν άλλη καλή ομάδα στη θέση της Αρμάνι, δεν θα ‘χε φάει δυο ανατροπές. Οι Ιταλοί το ‘χουν στο αίμα τους να κάνουν γκάφες.
Η προσπάθεια των Πειραιωτών βασίστηκε στον Σλούκα και τον Βεζένκοβ. Οι υπόλοιποι ήταν όλοι από λίγο και ηττήθηκαν κατά κράτος από τον Κέβιν Πάντερ. Τον μόνο καλό σουτέρ που έφερε ο Μπλάτ και τον έδιωξε ο Κεμζούρα για να βγαίνουν οι χρόνοι! Όπως και να ‘χει, όσοι έκραζαν τον Αμερικανό για την τάση του στο σουτ (υπήρχαν και τέτοιοι τότε) τον έβλεπαν τώρα να έχει το καλάθι για βαρέλι. Γιατί ο Μεσίνα του ‘χει δώσει την ελευθερία και αυτός ο παίκτης την εκμεταλλεύεται σκοτώνοντας -συνήθως- τις αντίπαλες άμυνες.
Τέλος πάντων. Περασμένα, ξινά (πλέον) σταφύλια. Στο «τώρα» οι Πειραιώτες συνέχισαν τον χαβά τους. Τα πάνω-κάτω δηλαδή και μέσα σε ένα 40λεπτο. Με στιγμές εκρηκτικές. Με στιγμές άθλιες. Δύσκολα θα βρείτε σταθερότητα. Κυριάρχησαν στα ριμπάουντ, πήραν 14 επιθετικά. Και έχασαν. Δύσκολα θα βρείτε απέναντι στις καλές ομάδες, κάποιους από τους άπειρους «ερυθρόλευκους» να ορθώνουν ανάστημα. Και έτσι τα λάθη γίνονται για πλάκα.
Στο Μιλάνο εξαφανίστηκαν οι περισσότεροι. Ο Ολυμπιακός δεν έχει ισορροπία στο παιχνίδι του και αυτό είναι το χειρότερο. Τις στιγμές σούπερ δημιουργίας, οι ψηλοί είναι ανεπαρκείς. Και όταν καμιά βρεθούν σε βραδιά, τότε δύσκολα παίρνουν μπάλα. Εντάξει, αυτά τα κάνει και ο αντίπαλος, αλλά σημασία έχει τι μένει. Και αυτό που μένει, δεν είναι καλό. Ο Μπαρτζώκας φέτος τις ψάχνει τις αρχικές πεντάδες και τούτη τη φορά ξεκίνησε με Βεζένκοβ και Πρίντεζη παρέα. Η αλήθεια είναι ότι τον τελευταίο μήνα και οι δυο έχουν δώσει πράγματα, αλλά ο προπονητής τους δε το έπραξε για επιβράβευση. Ήθελε να εκμεταλλευτεί τα κορμιά τους και τον τρόπο που παίζουν, απέναντι σε Ντατόμε και Λέντεϊ. Τελικά ο Ιταλός φόργουορντ ήταν αυτός που αιφνιδίασε, σκοράροντας με μπασίματα παρακαλώ και αφήνοντας ως δεύτερη επιλογή ρεπερτορίου το σουτ.
Ακόμη χειρότερα για την κόκκινη άμυνα έγιναν τα πράγματα όταν μπήκε ο Σέρχιο Ροντρίγκεθ. Γιατί ενώ οι «ερυθρόλευκοι» είχαν προσαρμοστεί στην περιφερειακή απειλή των Ντιλέινι και Πάντερ, ξαφνικά ο «Τσάτσο» εμφανίστηκε στο παρκέ και έβαλε τρία σερί λέι απ σα να πήγαινε βόλτα στο Ντουόμο. Ο Μεσίνα απλά έπαιξε και στην πρώτη περίοδο είδε τους παίκτες του να ‘χουν 3/3 τρίποντα και τους αντιπάλους 1/6. Δέχθηκαν 24 πόντους οι παίκτες του Μπαρτζώκα σε μια περίοδο και τα πράγματα έγιναν χειρότερα στην συνέχεια.
Το ημίχρονο για την ακρίβεια θα ήταν τραγικό, αν δεν υπήρχε το τελευταίο του δίλεπτο , που τράκαραν οι Λομβαρδοί, μπήκαν κάποια σουτ και ήρθε το -10. Φανταστείτε πόσο άσχημη ήταν η κατάσταση ώστε αυτοί οι δέκα πόντοι πίσω να φαντάζουν όνειρο. Ο Ολυμπιακός στα πρώτα 15 λεπτά είχε 8 λάθη. Στο 5λεπτο της δεύτερης περιόδου, είχε σημειώσει μόνο 4 πόντους. Καμία ενέργεια δεν είχε η ομάδα, έκανε νωρίς τα φάουλ, έδωσε βολές, δεν έπαιρνε τις δικές της επαφές (σε σημείο να φάει τεχνική ποινή ο Μπαρτζώκας) και γενικά η ποικιλία της Αρμάνι, καθόριζε την εξέλιξη.
Τι εννοώ ποικιλία; Είναι μια ομάδα που όπως ξέρετε έχει πολλούς παίκτες που μπορούν να δράσουν από μόνοι τους. Να δημιουργήσουν μακριά από το σύστημα και αυτό, η προσωπική δηλαδή ενέργεια σίγουρα ανακατεύει τους συμπαίκτες τους, αλλά μαζί και την αντίπαλη άμυνα. Επίσης, σημαντικό ρόλο έπαιξε και ο πάγκος των Ιταλών. Ίσως να είναι και ο πιο βαθύς σε ποιότητα στην διοργάνωση ασχέτως βαθμολογίας και αποτελεσμάτων. Με τρεις κοντούς ο Μεσίνα μπλόκαρε τον Ολυμπιακό για μεγάλο διάστημα, ε τι άλλο θέλετε να σας γράψω;
Α, το είδαμε κι αυτό. Σπανιότατο! Η ομάδα δοκίμασε ακόμη και πεντάδα με τέσσερις Αμερικανούς και τον Ζαν-Σάρλ. Το δεύτερο μέρος ήταν ένα διάστημα όπου θα έπρεπε όλα τα παραπάνω οι «ερυθρόλευκοι» να τα ξεπεράσουν. Και το έκαναν, μέχρι να λυγίσουν. Γύρισαν την… ομελέτα, να νοστίμεψε ο δικός τους τρόπος παιχνιδιού, δηλητηρίασαν τους Ιταλούς, αλλά... Μπήκε καλά η ομάδα, όμως για να καλύψεις κι άλλο μια τέτοια διαφορά και απέναντι σε αυτόν τον αντίπαλο πρέπει να τα κάνεις όλα τέλεια. Εδώ ο Έλις έχασε τζάμπολ (!) από τον Ντατόμε που δε πηδάει εφημερίδα. Οι ψηλοί τις περισσότερες φορές δείχνουν να ζαλίζονται από το επίπεδο της διοργάνωσης.
Ο Τζένκινς έγινε πιο απειλητικός από κάθε άλλη φορά και καλά έκανε. Χρειαζόταν η ομάδα να βρει έξτρα ήρωες μακριά από τους συνηθισμένους. Είχε καθαρό μυαλό ο Ολυμπιακός δίχως να αποφύγει τα λάθη, αλλά επαναλαμβάνω όταν έχεις εκτελέσει και 3 βολές ως το 25’, και ο αντίπαλός σου έχει 20, πρέπει να βρεις πόντους για να κλείσεις αυτή την ψαλίδα που άνοιγε σε τακτά χρονικά διαστήματα. Το πικ ΄ν ρολ του Ολυμπιακού το ‘χαν αντιμετωπίσει εξαιρετικά οι γηπεδούχοι. Στο χαμηλό ποστ επίσης η ελληνική ομάδα έβαζε… γκολ με το σταγονόμετρο.
Τι είχε μείνει; Τα τρίποντα. Ο Βεζένκοβ λοιπόν έφερε το ματς στο 58-52 και ο Σλούκας στο 60-55. Με βόμβες. Ο Μεσίνα έπαιζε κλειστά. Μαζεμένα. Επιλογή. Και επέμενε ακόμη κι όταν μπήκαν τα κόκκινα σουτ. Τα έδινε, δε τον ένοιαζε τον «Έκτορα» αλλά έχει χάσει έτσι κάποια παιχνίδια. Το -18 ήταν παρελθόν και η ομάδα μπήκε στην τελευταία περίοδο έτοιμη για όλα, έχοντας φτάσει πιο πριν να ισοφαρίζει το ματς. Οι Ιταλοί όσες βολές κι αν εκτελούσαν, όσο κι αν ξέφευγαν ήταν δεδομένο ότι θα υποφέρουν. Και αυτό το αισθάνθηκαν όταν και πάλι δυο σερί τρίποντα από Σλούκα- Βεζένκοβ, έφεραν την διαφορά στους δυο πόντους στο 38’!
Και εκεί ο Θεός του μπάσκετ γύρισε την πλάτη στην ομάδα! Γιατί βγήκε μια συγκλονιστική διπλή άμυνα στο χαμηλό ποστ, η μπάλα κατά τύχη έφτασε στα χέρια του Ντιλέινι και αυτός έβαλε υπό πίεση τρίποντο. Ακολούθησαν η διστακτικότητα του Χάρισον και του Ζαν-Σάρλ, ένα μπουρδούκλωμα του Σλούκα και τέλος. Ο Κώστας με τον Βεζένκοβ πραγματοποίησαν τρομερή εμφάνιση και γενικά ήταν κρίμα για τον Ολυμπιακό από την στιγμή που το έφτασε έτσι το ματς, να το χάσει.
Και θα κλείσω όπως ξεκίνησα. Με Πάντερ. Για άλλη μια φορά, ένας παίκτης που δημιουργεί συνθήκες εκτέλεσης με την μπάλα στα δικά του χέρια, διέλυσε τον Ολυμπιακό. Δεν ήταν η πρώτη φορά και δεν είναι δυνατόν να συμβαίνει.
Πλέον όλο το βάρος πέφτει στην αναμέτρηση με την Μπαρτσελόνα σε λίγες ώρες…