God save the... King
O Παντελής Διαμαντόπουλος γράφει για τον έναν και μοναδικό πρωταθλητή Λεμπρόν Τζέιμς, που ξανάφερε το show time στο Λος Άντζελες.
Για πολλούς ήταν κάτι που θεωρείτο δεδομένο, στον βαθμό που μπορούμε να δεχτούμε ότι υπάρχουν δεδομένα στον αθλητισμό. Οι Λέικερς είναι πρωταθλητές ΝΒΑ. Πρωταθλητές κόσμου όπως λένε στις Ηνωμένες Πολιτείες, αφού στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, όποιος φοράει δαχτυλίδια, κυβερνά και τον πλανήτη.
Σε μια σεζόν περίεργη, αλλά για τους λιμνάνθρωπους συνάμα και δύσκολη. Ο κορονοϊός έστειλε τους πάντες στην φούσκα του Ορλάντο. Κάτι οθόνες γύρω τους με... ιντερνετικές φατσούλες. Παιχνίδια αδιάκοπα. Μια ομάδα θα έμενε περισσότερο στην Φλόριντα. Και αυτή έμελλε να είναι οι Λέικερς. Χωρίς τον Τζάκ Νίκολσον ή τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο στις εξέδρες. Αλλά πάνω απ' όλα χωρίς τον Κόμπι Μπράιαντ που πριν μήνες έφυγε τόσο άδικα από την ζωή. Ήταν ένας λόγος παραπάνω. Ήταν και η αφορμή για να ξεχειλίσει από συγκίνηση το παρεάκι που μαζεύτησε στο κέντρο του γηπέδου για την απονομή.
Ο ΕΝΑΣ, Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ, Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ
Ένα παρεάκι χαμογελαστών ανθρώπων και ανάμεσά τους, ο ένας, ο μοναδικός, ο καλύτερος. Ο κορυφαίος! Δε ξέρω αν έχει αξία και η κλασική συζήτηση "κορυφαίος όλων των εποχών". Μα και τι έγινε; Ο Λεμπρόν έχει ρίξει τόσα άλλα τείχη που μπορούν να υψώνονται στην καριέρα, στους στόχους ή στα οράματα ενός παίκτη. Ο Τζέιμς δεν είναι απλά ένας αθλητής. Πρώτα απ' όλα ο "King" εμφανίστηκε στους τελικούς για δέκατη φορά στην καριέρα του, και μάλιστα με τρίτη διαφορετική ομάδα (μετά τους Χιτ και τους Καβαλίερς). Τις εννέα προηγούμενες ήταν εκείνος που οδήγησε την (εκάστοτε) ομάδα του στα playoffs.
Στο Μαϊάμι είχε τον Ουέιντ και τον Μπός. Στο αγαπημένο του Κλίβελαντ τον Ίρβινγκ και τον Λόβ. Στους Λέικερς είχε τον Ντέιβις. Ο μύθος του μεγαλώνει. Κι άλλο. Κι άλλο. Ο βασιλιάς έφτασε να μετράει περισσότερες συμμετοχές σε τελικούς απ’ όσες οι ομάδες του ΝΒΑ, πλην τριών!!! Των Ουόριορς, των Σέλτικς και των Λέικερς! Αυτό το στοιχείο από μόνο του είναι τρομερό. Πέρυσι το καλοκαίρι παρακολούθησε τα playoffs από την τηλεόραση (οι Λέικερς είχαν αποκλειστεί).
Μάλιστα, όπως ο ίδιος εξομολογήθηκε στη συνέντευξη που παραχώρησε μετά το 4-1 στη σειρά με τους Νάγκετς, κάποια από τα ματς τα είδε ενώ βρισκόταν σε hookah lounge ("δεν κάπνισα, αλλά ήμουν εκεί"). Πολλοί είχαν πιστέψει πως δεν θα τον έβλεπαν ποτέ ξανά στους τελικούς. Στην ηλικία του (στις 30 Δεκεμβρίου θα κλείσει τα 36) οι θρύλοι του αμερικανικού μπάσκετ, είτε έχουν αποσυρθεί, είτε… κόβουν ταχύτητα. Εκείνος, όμως, στη 16η του σεζόν στο ΝΒΑ, έκανε το comeback.
Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ
Διάβασα και ένα άλλο χρήσιμο στοιχείο. Το παραθέτω: Μόνον ο Μπιλ Ράσελ (12 συμμετοχές – 11 τίτλοι) και ο Σαμ Τζόουνς (11 συμμετοχές – 10 τίτλοι) έχουν εμφανιστεί στους τελικούς περισσότερες φορές από τον Λεμπρόν. Δέκα παρουσίες μετράει και ο Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ, που αναδείχθηκε πρωταθλητής έξι φορές (ενώ ο ΛεΜπρόν, τρεις).
Πριν από δυο χρόνια, και ενώ είχε, ήδη, σαρώσει κάθε τρόπαιο ή βραβείο που ένας NBAer μπορεί να διεκδικήσει, έβαλε με τον εαυτό του ένα στοίχημα, το οποίο φαινόταν αδύνατον να κερδηθεί: Να ξανακάνει τους παρηκμασμένους Λέικερς, πρωταθλητές. Εγκατέλειψε το Οχάιο και μετακόμισε στο Λος Αντζελες. Στην πρώτη του σεζόν εκεί, δεν τα κατάφερε.
Οι λιμνάνθρωποι προσέλαβαν νέο κόουτς τον Φρανκ Βόγκελ, απέκτησαν τον Άντονι Ντέιβις (με μια ανταλλαγή που σχολιάστηκε) και μερικούς ρολίστες που θα βοηθούσαν τον ΛεΜπρόν να ξεδιπλώσει στο γήπεδο όλα του τα χαρίσματα, λίγους μήνες πριν μπει στο 37ο έτος της ζωής του, ο "Βασιλιάς" οδήγησε στους τελικούς τους συμπαίκτες του, εκ των οποίων οι περισσότεροι ποτέ στο παρελθόν δεν είχαν φτάσει ως εδώ.
"Τα παιδιά στην ομάδα δεν έχουν ξαναβρεθεί σε τελικούς του NBA, οπότε ανέλαβα και αυτήν την ευθύνη. Οι πλάτες μου είναι αρκετά μεγάλες για να κουβαλήσουν όλο το φορτίο, ενώ το μυαλό μου είναι ακόμη πιο δυνατό. Είμαι χαρούμενος που βρίσκομαι σε αυτή τη συνθήκη". Έτσι είπε πριν τους τελικούς και όπως καταλαβαίνετε δημιούργησε ήδη και ένα σύνολο τύπων που ξέρουν πως είναι να φοράς δαχτυλίδια. Οι τελικοί με το Μαϊάμι είναι δείγμα του ποιος πραγματικά είναι ο Τζέιμς. Πήρε την κατάσταση στα χέρια του. Όταν άρχισε να ...μυρίζει κούπα, το ύφος του τα έλεγε όλα. Έκανε ένα απίστευτο παιχνίδι ξημερώματα Σαββάτου. Και στο τέλος έφυγε ηττημένος. Κανείς όμως δεν αναρωτήθηκε για το πως θα ήταν η ψυχολογία του. Με τους αντιπάλους να 'χουν μειώσει σε 3- 2, ο κόσμος περίμενε να γίνει το "έλα να δεις". Αμ δε...
ΧΡΟΝΟ ΓΙΑ ΜΑΧΕΣ ΕΚΤΟΣ ΑΘΛΗΜΑΤΟΣ
Ο Λεμπρόν Τζέιμς από τα πρώτα λεπτά του έκτου τελικού, ξεκαθάρισε πως οι σειρά των τελικών του ΝΒΑ θα τελείωναν ξημερώματα Δευτέρας. Οι Λέικερς, η μεγαλύτερη ομάδα του ΝΒΑ πήραν έναν τίτλο που άξιζαν. Κανείς δεν ήταν καλύτερος. Ούτε το Μαϊάμι, ούτε οι διαφημισμένοι Κλίπερς, ούτε το Μιλγουόκι, ούτε οι πρώην πρωταθλητές Ράπτορς ούτε κανείς. Ο ακούραστος Λεμπρόν Τζέιμς, ο άνθρωπος που έχει διαλύσει αντιπάλους και χρόνο, είχε ξεκαθαρίσει στον Άντονι Ντέιβις ότι αυτά τα δαχτυλίδια, ήταν για τα δικά τους χέρια... Όπως και έγινε.
Πλέον έχει και λίγο χρόνο παραπάνω να δίνει τις μάχες και εκτός αθλήματος. Μάχες που μόνο ο ίδιος μπορεί να ηγείται γιατί είναι αυτός που είναι. Στηρίζοντας ανθρώπους, οικογένειες, φωνάζοντας για το δίκιο των μαύρων σε όλο τον πλανήτη και "γλεντώντας" ακόμη και τον ίδιο τον πρόεδρο της χώρας του. Με κορυφαία απ' όλες τις ατάκες του, την μυθική: "Δεν νομίζω ότι η κοινότητα του μπάσκετ είναι λυπημένη που χάνει έναν τέτοιο θεατή σα τον Τράμπ".
ΓΗΙΝΟΣ ΓΙΓΑΝΤΑΣ
Γιατί αυτός είναι ο Λεμπρόν Τζέιμς, ένας γήινος γίγαντας. Ένας άρχοντας στο άθλημά του και στην ζωή του. Ένας βασιλιάς που δε μπορεί να ασχολείται με το... τίποτα! Και την ώρα που όλοι οι άλλοι θα πρέπει να βρουν τρόπο να του πάρουν το σκήπτρο, αυτός θα συνεχίσει να το γυαλίζει, να χορεύει και να τραγουδάει στο αγαπημένο του instagram, να "τα χώνει" σε όποιον του χαλάει την αισθητική, να πειράζει τον Ντέιβις και να δίνει το παράδειγμα για ένα καλύτερο αύριο σε μια χώρα που ποτέ δε ξέρεις τι θα σου ξημερώσει.
Αυτό που ξέρουν καλά πάντως οι Αμερικανοί, είναι πως αν υπάρχει κάποιος στην πατρίδα τους, που δυσκολεύει τις πίστες του εαυτού του και δημιουργεί το ένα κίνητρο μετά το άλλο, είναι ο Λεμπρόν. Ο μοναδικός... Ο πρωταθλητής... Ο βασιλιάς...