God save the queen
Ο Παντελής Διαμαντόπουλος θεωρεί δίκαιο τον τελικό, τονίζει τι πρέπει να προσέξει ο Ομπράντοβιτς και γράφει από το Βελιγράδι για την ξεδοντιασμένη «αρκούδα».
Η Μπεογκράτσκα Αρένα γέμισε κίτρινες φανέλες (εντάξει δεν ήταν όσοι σε Πόλη και Βερολίνο, αλλά τη μάχη της εξέδρας οι Τούρκοι την πήραν για πλάκα), οι Λιθουανοί δεν ήταν λίγοι, οι Ρώσοι όπως πάντα 500 άτομα και άλλοι τόσοι διασκορπισμένοι οι Ισπανοί. Αυτό ήταν το χωροταξικό σκέλος εδώ στην πρωτεύουσα του Βελιγραδίου. Όλα τα υπόλοιπα τα ανέλαβε η Ρεάλ Μαδρίτης.
Είπαμε, οι Ισπανοί θέλουν να τα πάρουν όλα στην πρωτεύουσα φέτος. Γιουρόπα, Ευρωλίγκα και Τσάμπιονς Λίγκ (φτου κακά). Όταν λοιπόν, η «βασίλισσα» άρχισε να παίζει… ποδόσφαιρο , έκανε την ζωή δύσκολη στην ΤΣΣΚΑ .
Ας τα πάρουμε όμως όλα με τη σειρά.
Ο πρώτος ημιτελικός πήγε στον Ομπράντοβιτς σχετικά εύκολα. Ωστόσο, πρέπει να ομολογήσουμε, ότι η Ζάλγκιρις ήταν πάλι έτοιμη να κάνει την… μπαγαποντιά της, όταν έφτασε τη διαφορά στο καλάθι, εκεί στα μισά του τρίτου δεκαλέπτου. Όμως ο Ντίξον δεν κάθισε να το συζητήσει, δεν κάθισε να το σκεφτεί, δεν κάθισε να κάνει διαπραγμάτευση. Με τις κλασικές προσπάθειές του ακόμη και εκτός συστήματος, έκανε αυτά που είχαμε δει και στο Βερολίνο, εκεί που παραλίγο να δώσει το κύπελλο στην Φενέρ (αν δεν ερχόταν το καλάθι του Κριάπα στη λήξη για να φέρει παράταση).
Ο Αμερικανός λοιπόν πήρε την κατάσταση στα χέρια του και έδωσε την πρόκριση στον τελικό. Το ματς ήταν χάλια από θέαμα στο πρώτο μέρος και ειδικά οι Τούρκοι (με μόνο Τούρκο τον Ντουβερίογλου) φρόντισαν να το ρίξουν στην άμυνα. Το πάθημα του Ολυμπιακού πέντε φορές σε ένα τετράμηνο, ήταν το καλύτερο δείγμα για τη Φενέρ. Δεν άφησαν τους Λιθουανούς να βγάλουν ενέργεια, να πιέσουν όπως θα ήθελαν και να βρουν άκρη με τις αλλαγές στην άμυνά τους. Το +6 του πρώτου μέρους, μια χαρά ήταν για την Ζάλγκιρις, αφού θα μπορούσε να πάθει χειρότερα. Όμως λίγο τα κερδισμένα φάουλ αλλά και η βιασύνη των περιφερειακών της Φενέρ έφερε το ματς σε αυτά τα επίπεδα. Στο δεύτερο μέρος, ίσως και να γινόταν «μακελειό» , αλλά με υποθέσεις δε παίζεται μπάσκετ και έτσι ο Ντίξον έκανε τη δουλίτσα του και αποθεώθηκε . Η Φενέρ έπαιξε εντελώς διαφορετική άμυνα στην Ζάλγκιρις απ’ ότι ο Ολυμπιακός. Τους «τσάκισε» και ήταν το «κλειδί». Δίκαια έχει την ευκαιρία να διατηρήσει τα σκήπτρα.
Ακολούθησε ο αγώνας της ΤΣΣΚΑ με την Ρεάλ. Το 30-20 του δεκαλέπτου, έδωσε την εντύπωση ότι οι Ρώσοι θα κέρδιζαν. Στο τέλος, κλασικές εικόνες. Πάλι απογοητευμένοι, πάλι οι δημοσιογράφοι να απειλούν με αλλαγές στην ομάδα (πόσο βαρετοί) και πάλι αναζητούσαν δικαιολογίες που δεν υπάρχουν. Είναι απλά τα πράγματα, όταν έχεις το μεγαλύτερο μπάτζετ, όταν πληρώνεις αβέρτα και δε μπορείς να κατακτήσεις τον πραγματικό σου στόχο, είσαι αποτυχημένος. Τέλος. Δεν υπάρχει λόγος για περισσότερη ανάλυση!
Ο Πάμπλο Λάσο κατηγορείται ότι δεν είναι καλός προπονητής. Οκ. Εγώ ξέρω ότι είναι υπέροχος διαχειριστής. Και αυτή την ομάδα που την κατηγορούν για « κακομαθημένους, θεατρίνους υπερόπτες και αλαζόνες» παίκτες, την οδηγεί μια χαρά. Ο Σέρχιο Γιούλ είναι τεράστιο παλικάρι. Δε ξέρω πολλούς που μετά από χιαστό θα γύρναγαν και θα είχαν τέτοιες επιδόσεις. Ο Ισπανός το κάνει με τρόπο συγκλονιστικό. Η Ρεάλ κέρδισε με τόσα… τούβλα από την γραμμή των βολών. Φανταστείτε δηλαδή πόσο χάλια ήταν η ΤΣΣΚΑ.
Τι είχαν οι Μαδριλένοι; Πίστη, επιμονή και κυρίως; Παίκτες από τον πάγκο. Ο ένας έβαζε και γινόταν χειρότερος. Ο άλλος έβαλε και έγινε καλύτερος. Ο Κοζέρ έπαιξε τεράστιο ρόλο στο να ανατραπεί το σκηνικό. Ο Ρούντι το ίδιο, όπως και ο Κάρολ. Ο Τόμπκινς μπήκε στο παιχνίδι και ανέτρεψε όλο το σκηνικό. Γενικά, η Ρεάλ έδειξε ότι είχε λύσεις. Η ΤΣΣΚΑ όσο πέρναγε η ώρα, κρεμόταν από τις... εμπνεύσεις του Ντε Κολό. Ο οποίος μόλις τα πάντα τελείωσαν , άρχισε να βάζει. Ως εκείνο το σημείο ήταν τραγικός. Είχαν πειστεί στην Μόσχα (ή μπορεί και έτσι να τους είχαν πείσει) ότι για όλα έφταιγε ο «τρελός» Τεόντοσιτς. Μάλλον θα πρέπει να καθίσουν να το ξανασκεφτούν. Ίσως ο Γιασικεβίτσιους φύγει από το Βελιγράδι με άλλες… σκοτούρες. Λέτε; Ποιος ξέρει…
Φενέρ-Ρεάλ λοιπόν. Μια ομάδα που παίζει αμυνάρα και ξεκινάει από αυτή, απέναντι σε μια ομάδα που στηρίζεται στην επίθεση. Εντάξει, ωραίο παιχνίδι θα είναι και θα το ευχαριστηθούμε. Κι αν πρέπει κάτι να προσέξει ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς (για να σας βάλω στο μυαλό και τις συμπτώσεις) είναι αυτό: Πέρυσι πήρε την Ευρωλίγκα η δική του ομάδα. Τι θέση είχε στην κανονική περίοδο; Πέμπτη! Ποιον είχε αποκλείσει με μειονέκτημα; Τον Παναθηναϊκό. Φέτος ποιος βγήκε πέμπτος; Ποιον απέκλεισε στα πλέι- οφ;
Τα λέμε μετά τον τελικό…